psychologia.3 - Magisterskie24.pl

PSYCHOLOGIA POLITYCZNA : RÓZNE PODEJŚCIA, WAŻNIEJSZE DOKONANIA I
FAZY ROZWOJU
1. Psychologia odniesiona, czy zastosowana do polityki- uprawianie psychologii politycznej
oznacza bezpośrednią aplikację psychologicznych modeli teoretycznych do sfery polityki.
 Proces kształtowania postaw do wyjaśniania budowania wizerunku i oceny kandydatów na
prezydenta
 Wykorzystanie modelu asymetrii pozytywno- negatywnej w celu odrzucenia kolejnych ekip
rządzących w Polsce po roku 1989, czyli „społecznej niewdzięczności” wobec rządzących.
 Testowanie teorii schematów w dziedzinie polityki przyniosło rozszerzenie roli afektu i
motywacji w tych modelach
2. Interdyscyplinarne podejście do rozumienia przekonań, postaw i zachowań politycznych
Psychologia polityczna to interdyscyplinarne myślenie o człowieku ( łączące socjologię,
antropologię,
ekonomie, prawo, historię, nauki polityczne). Psychologia polityczna jest
wymianą między różnymi dyscyplinami naukowymi ( dlatego jest elektyczna teoretycznie i
metodologicznie).
Rozwój psychologii politycznej dokonywał się w obrębie:
 Tradycji teoretycznych i humanistycznych
 Podejść metodologicznych ( idiograficznego – analiza konkretnych przypadków, tekstów;
nomotetycznego – ukierunkowanego na szukanie różnych reguł
manifestujących się w
różnych przypadkach)
 Poziomy analizy ( micro- level – jednosta analizy są pojedyncze osoby; macro- levelprzedmiotem analizy są mniejsze, bądź większe zbiorowości i grupy oraz relacje między
nimi)
 Metody pomiaru zmiennych
Kierunki badań i ustalenia psychologii politycznej:
1. McGuire
Wyróżnił trzy okresy rozwoju psychologii politycznej i nazwał je erami. Każdą ere można opisać
przez wskazanie preferowanych tematów, teorii, metod zbierania i analizy danych.
Era
osobowości i kultury ( lata 40 i 50), era postaw i zachowań wyborczych ( lata 60 i 70), era
procesów poznawczych i decyzji lub era ideologii ( lata 80 i 90)
2. Rozwój
psychologii
politycznej
wiąże
się
z
koncentracją
na
osobowościowych
uwarunkowaniach zachowań orientacji politycznych
 Popularna teoria marksistowska i psychoanaliza
Okres rozwoju psychologii politycznej wiąże się z osobowościowymi uwarunkowaniami oraz
orientacją polityczną:
 Psychoanaliza i marksistowski materializm historyczny – kładły nacisk na rolę
wczesnodziecieńczych doświadczeń w tworzeniu się osobowości i postaw politycznych,
przekonań, emocji.
 Myślenie psychoanalityczne- podkreślanie patologicznych aspektów rozwoju osobowości i
ich roli w politycznych zachowaniach
 Marksizm- wskazywanie, że zarówno osobowość jednostki jak i psychologiczne cechy
zbiorowości są efektem społecznych i materialnych warunków życia
 Koncepcja frustracji- agresjiPOLITYCZNA OSOBOWOŚĆ- wszelkie czynniki, które socjalizują człowieka i kształtują
wczesne doświadczenia dziecka, a potem wywierają wpływ na funkcjonowanie dorosłych.
PODEJŚCI IDIOGRAFICZNE- ujęcie osobowości i polityki, analizujące specyficzne cechy
konkretnych jednostek
PODEJŚCIE NOMOTETYCZNE- na podstawie analizy statystycznej przypisuje większym
grupom ludzi różne pozycje w określonych wymiarach osobowości
W pierwszym okresie rozwoju psychologii politycznej popularne stało się podejście:
Idiograficzne a często stosowaną metodą była metoda psychobiograficzna
 Psychobiografia Woodorwa Wilsona, Hitlera, Marcina Lutra
Autorzy wykazywali, w jaki sposób urazy z wczesnego dzieciństwa ujawniają się w
zmienionej postaci w funkcjonowaniu człowieka
Próbowali również wyjaśnić jak opisywane osoby „pozostawały sobą” mimo konfliktów,
kompleksów i kryzysów tożsamości
 Badania międzykulturowe ( rózne metody badawcze: kwestionariusze, analizy danych
archiwalnych)
Prowadzili to Murray i Kluckhohn – jak codzienne praktyki wychowania dzieci z jednej s
strony, a właściwości struktury społecznej z drugiej są związane z osobowością w skali
makrospołecznej
 W latach 60 XX wieku
Badania postaw i zachowań wyborczych, zmieniły się preferencje metodologiczne.
Stosowano badania sondażowe,
uściślano pomiary zmiennych. Nastąpiło przesunięcie w
kierunku orientacji nomotetycznej, gdyż większą uwage przywiązywano do uchwycenia reguł,
niż do charakterystyk i rozumienia poszczególnych przypadków
 Lata 60 i 70 XX wieku
Teoria zakładająca dążenie człowieka do maksymalizacji własnego zysku, uzyskiwanie
subiektywnej użyteczności wyniku (Model SEU). Badano preferencje, zachowania wyborcze
oraz rolę kampanii wyborczych ( mass mediów w kształtowaniu postaw i zachowań)
 Lata 60
Radykalne ruchy młodzieżowe, których efektem były zmiany społeczne
 Lata 80 i 90 XX wieku
McGuire nazywa erą politycznego poznania i decyzji.Badania z zakresu pozniania
społecznego dotyczą :
 Jak społeczne i polityczne informacje są nabywane
 Jak informacje przechowywane w pamięcie wpływają na przetwarzanie i interpretacje
nowych informacji, sądów, wyborów i zachowania
 Jak umysłowe reprezentacje obiektów politycznych
zmieniaja się pod wpływem
nowych informacji, refleksji
Popularnymi metodami zbierania danych obok kwestionariusz, wywiadów, stały się metody
eksperymentalne ( przedewszystki w badaniach dotyczących przetwarzania informacji)
SDO (Jimma Sidaniusa) – ogólna orientacja na relacje międzygrupowe tj. orientacja na
dominacje społeczną, hierarchiczne uporządkowania różnych grup społecznych i pragnienie
by nasza grupa dominowała nad innymi.
 Hans Eysenck- mówi o tym, że psycholodzy starający się zrozumieć zjawiska
polityczne, nie stają się politykami i odwrotnie: politycy zajmujący się zrozumieniem
psychologii sportu nie stają się sportowcami.
 Stone i Billing – psychologia polityczna odnosi się do polityki, dlatego ponieważ
niektóre jej twierdzenia są wypracowane na podstawie metodologii politycznej, czyli
zawierają twierdzenia o naturze ludzkiej. Usunięcie politycznych wymiarów
twierdzeń psych to forma upolitycznienia