historia-prawa-karnego-rozwoj-historyczny

2
. Historia prawa karnego - rozwój historyczny Do II połowy XVIII w. panowała obiektywna ocena
przy dochodzeniu do odpowiedzialności za popełnione przestępstwa. Do tego czasu sprawca
odpowiadał za każde przyczynienie się do przestępstwa, karano za popełnieni przestępstwa a także
za nie doniesienie o jego popełnieniu. Karano także zastępczo tzn. np. burmistrz miasta dawał głowę
za rozruchy w mieście, karano też śmiercią zwierzęta. Wymiar sprawiedliwości w tym czasie miał
charakter stanowy, rodzaje kar zależały od pozycji w społeczeństwie. W Polsce, jak i w większości
państw, osobnemu prawu podlegała szlachta, odrębnemu mieszczanie a jeszcze innemu chłopi. Od
II poł. XIII w. pod wpływem postanowień IV Soboru Laterańskiego rozpowszechniły się tortury,
jednakże znaczna krytyka spowodowała iż od XVI w. powoli ich się zakazywało. W Polsce zakaz
tortur wszedł w roku 1776 r. Prawo karne wówczas funkcjonujące charakteryzowała niejasność i
chaotyczność uregulowań, okrucieństwo kar i arbitralność stosowania tego prawa przez władców i
ich urzędników. Pod wpływem filozofii Oświecenia w wieku XVIII rozpoczyna się okres
przeobrażeń systemu prawa karnego materialnego i procesowego. Na gruncie idei filozofów:
Montesquieu (Monteskiusz), Beccarii powstaje nowy model prawa i procesu karnego
zapoczątkowany Deklaracją Praw Człowieka i Obywatela z 1789 r. i kodeksem karnym francuskim
z 1791 r. Postulaty Oświecenia w prawie karnym - kierunek postępowo - humanitarny. Ruch ten
domagał się ścisłego określenia czynów zabronionych i kar za nie grożących, ograniczenia katalogu
przestępstw do tych naprawdę szkodliwych, poszanowania człowieka w czasie postępowania
karnego, zniesienia tortur. Postulaty formalnej równości wobec prawa i laicyzacji prawa karnego
(rozróżnienie sfer: grzech - naruszenie praw Boga, przestępstwo - naruszenie prawa) Wybitni
ideolodzy Oświecenia: Voltaire, Rousseau, Montesquieu, Diderot, Marat, Beccaria, w Polsce:
Ostrowski, Kołłątaj, Szymanowski. W Oświeceniu nawoływania do reformy państwa i prawa
najdobitniej odzwierciedlał się w kierunku postępowo - humanitarnym, który zakładał za Beccarią :
— wyznawał zasadę równości wszystkich obywateli wobec prawa ; — przeciwstawiał się
okrucieństwu i bezmyślności kar; w szczególności ostro zwalczał kary cielesne i był przeciwnikiem
kary śmierci ; — wysuwał tezę, że kara powinna być wprost proporcjonalna do ciężkości
przestępstwa, gdyż tylko wtedy będzie sprawiedliwa ; — kara nie powinna stanowić ślepego
odwetu, lecz być celowa - dostosowana do potrzeb zwalczania przestępczości ; — niedopuszczalne
jest karanie za samą myśl, jak to miało miejsce w prawie feudalnym ( herezja, czary ), lecz tylko za
czyn człowieka polegający na zewnętrznym zachowaniu się ;
(…)
… przestępstwa i grożące za nie kary, aby zapobiec samowoli sądów. Pogląd ten stał się podstawą
sformułowania zasad : nullum crimen sine lege i nulla poena sine lege.
Model francuski nazwano modelem klasycznym prawa karnego materialnego. Cechy tego modelu
to:
a) zasada nullum crimen sine lege et nulla poena sine lege (odpowiedzialność tylko za czyn
zabroniony w ustawie, kara za czyn musi być przewidziana…
…, kodeks Napoleona. …
Postulaty szkoły humanitarnej
Leopoldina, Josephina i Franciscana- ustawy
Historia prawa wykłady - Josephina
Pojęcie prawa karnego
Kodeksy karne austriackie - wykład
Prawo karne - Obrona konieczna
Reklama































Prawa autorskie
Reklama
Kontakt