zajęcia otwarte dla rodziców - Przedszkole nr 2 im. Janiny

38
RUCH ROZWIJAJĄCY W. SHERBORNE
( ZAJĘCIA OTWARTE DLA RODZICÓW )
scenariusz nr 3
Wspólne zabawy i ćwiczenia ( dzieci z rodzicami ) przeprowadzone
metodą ruchu rozwijającego Weroniki Sherborne , połączone z zabawami
K. W. Vopel – Witajcie ręce , Witajcie nogi, Witajcie oczy .
Komentarz dla rodziców
Metoda W. Sherborne oddziaływa pozytywnie na rozwój ruchowy .
Dzieci upośledzone umysłowo często noszą różnorakie cechy kalectwa :
niedowłady , przykurcze , mają zaburzenia równowagi , są ociężałe i mają
dużą nadwagę , co stanowi przesłanki do opóźnienia rozwoju tzw.
motoryki dużej . Także motoryka rąk tych dzieci rozwija się nieprawidłowo
– ze względu na małą precyzję , wolne lub nadmiernie szybkie tempo ruchu
rąk , słabą ich koordynację , niski poziom kontroli i celowości ruchu .
Metoda ta pozwala pokonać wiele z tych barier , ułatwiając dzieciom
funkcjonowanie motoryczne
i dając im poczucie sprawności ruchowej .
Pomaga też ona , w drodze nie werbalnej , trenować niektóre zaburzone
funkcje poznawcze . Dzieci upośledzone mają trudności z koncentracją
i utrzymaniem uwagi , ukierunkowaniem działania na określony cel . Te
umiejętności mogą trenować wykonując ćwiczenia przeciwko , w których
muszą skoncentrować siły , aby pokonać inną osobę lub też przeciwstawić
się innym . Jest to więc okazja do mobilizacji i ukierunkowania energii .
Trudności
w
zapamiętywaniu
i
odtwarzaniu
z
pamięci
można
wyeliminować przez wielokrotne powtarzanie ćwiczeń , aż do ich
zapamiętania .Pozytywne przeżycia emocjonalne ułatwiają zapamiętywanie
czynności
zakończonych
sukcesem
,
wywołujących
radość
.
39
Nieadekwatne postrzeganie rzeczywistości ma szansę ulec stopniowej
korekcie
na
skutek
konkretnych
ćwiczeń
poznawania
otoczenia
wielozmysłowo : ruchem , dotykiem , a nie wyłącznie wzrokiem , który to
zmysł nie funkcjonuje najlepiej u tych dzieci . Ruch rozwijający jest
metodą niewerbalną : poprawia komunikację dziecka z otoczeniem ,
uaktywniając język ciała i ruchu . Ponadto metoda W. Sherborne
umożliwia dzieciom upośledzonym umysłowo zaspokoić potrzeby
psychiczne , jak potrzebę bezpieczeństwa , potrzebę wzrostu i rozwoju ;
potrzeby społeczne i poznawcze oraz bardzo dla nich ważną potrzebę
ruchu . Ruch jest zabawą , która daje przeżycie radości i dzielenia jej z
innymi , co jest dla dzieci upośledzonych jedną z najważniejszych rzeczy .
Metoda
ruchu
rozwijającego
ułatwia
także
dzieciom
z
nadpobudliwością psychoruchową zaspokojenie własnej potrzeby ruchu ,
uczy dostrzegać potrzeby innych i je respektować , czego wymaga udział w
zajęciach
grupowych . Dzieci takie są nadmiernie ruchliwe , często
zmieniają formę swojej aktywności : podejmują czynności , których nie
kończą , przerzucają się na inne . Są gadatliwe , krzykliwe , często w
sposób niezamierzony agresywne . Dla otoczenia są więc bardzo męczące ,
stają się powodem wielu konfliktów . W sferze emocjonalnej
nadpobudliwość wyraża się jako skłonność do zbyt silnego i zmiennego
sposobu reagowania uczuciowego . Są to dzieci płaczliwe , obrażalskie ,
kłótliwe , łatwo zmieniająca nastrój , przewrażliwione . W sferze
poznawczej nadpobudliwość jest przyczyną trudności koncentrowania
uwagi przez dłuższy czas , wszystkie bodźce docierająca do nich pobudzają
je do aktywności . Dzieciom nadpobudliwym psychoruchowo trzeba
pomóc w uświadomieniu sobie swojej nadmiernej energii i siły , tego , co
robią spontanicznie . Do ćwiczeń takich zalicza się bieganie , łapanie ,
przewracanie , szamotanie na materacach . Dorosły , który bawi się z takim
dzieckiem , musi być silny i stanowczy , a jednocześnie mieć duże
40
poczucie humoru i wyczucie gry . Metoda ta pomaga dzieciom
nadpobudliwym psychoruchowo w rozwijaniu właściwych zachowań ,
empatii i uczeniu się współdziałania z innymi .
Wyczuwanie brzucha , pleców , pośladków
 leżenie na plecach – rozluźnianie i napinanie mięśni ,
 leżenie na brzuchu ,
 siedząc
–
przyciąganie
kolan
,
chowanie
głowy
,
rozprostowywanie się do pozycji leżącej ,
 czołganie się na brzuchu do przodu z wyciąganiem i zginaniem na
przemian rąk i nóg .
Wyczuwanie nóg i rąk
 powitanie samego siebie – witają się ( dotykają ) ze sobą różne
części naszego ciała ,
 w siadzie prostym – rozcieranie i poklepywanie kolan ,
 siad prosty podparty – uderzanie o podłogę całą stopą ( szybko
i wolno ) ,
 siedząc dotykanie łokciami kolan ( prawym łokciem lewego
kolana i odwrotnie) ,
 wyczuwanie całego ciała – turlanie się po podłodze w różnych
kierunkach ,
 wędrujące miny – uczestnicy siedzą w kole , jedna osoba robi
śmieszną minę i przekazuje ją siedzącej obok itd.
41
Ćwiczenia z w parach ( partner aktywny i partner bierny )
 góry – rodzic klęka na jednym kolanie , dziecko wspina się i staje
na ugiętej nodze rodzica ,
 malowanie ruchem – jedna osoba maluje swoim ciałem i ruchem
różne kształty , figury , druga odtwarza je i mówi co to jest ,
potem zmiana ,
 fale – rodzic wykonuje siad prosty , dziecko siedzi na jego
nogach , razem kołyszą się w prawo i w lewo ,
 przyjęcie całego ciężaru ciała partnera : ćwiczący aktywny w
klęku podpartym , pasywny kładzie się dowolnie ( na plecach ,
brzuchu , wzdłuż i w poprzek ) , aktywny porusza się po sali w
różnych kierunkach ,
 góry i doliny : ćwiczący zamyka oczy i jest prowadzony przez
drugą osobę przez różne przeszkody ( jest to ćwiczenie
trudniejsze , niż się wydaje – wymaga zaufania do przewodnika
oraz zdecydowania i pewności siebie osoby aktywnej ) ,
 rodzic robi mostek , dziecko obchodzi go na czworakach ,
przechodzi pod i przez niego ,
 pszczoły i kwiatki – rodzic – kwiatek , dziecko – pszczoła . Na
umówiony sygnał pszczoła musi odnaleźć swój kwiatek . Kwiatki
za każdym razem zmieniają swoje miejsce .
Ćwiczenia przeciwko w parach
 skała : ćwiczący staje stabilnie w rozkroku podpartym lub siedzi
mocno podparty o podłoże ; współćwiczący próbuje przesunąć
skałę , pchając lub ciągnąc w różnych kierunkach ,
42
 paczka : dziecko zwija się w kłębek , a współćwiczący usiłuje
rozwiązać paczkę , ciągnąc za nogi i ręce ; paczka może zostać
uniesiona w górę ( nie rozwiązana ) , co dowodzi dużej
koncentracji energii i skupienia na zadaniu ,
 łaskotki – delikatne łaskotanie się nawzajem .
Ćwiczenia razem w parach ( obydwoje partnerzy aktywni )
 rekin – pary rodzic – dziecko biegają po sali między tratwami –
poduszkami . Na hasło Rekin wskakują na najbliższą tratwę .
Tratw jest o jedną mniej niż par . Wygrywa ta , której nie zje
rekin .
 balet – taniec w parach przy muzyce , tak jak w balecie ,
 powitanie – witają się różne części naszego ciała z częściami ciała
partnera ,
 równowaga ; stojąc do siebie twarzą i trzymając się za ręce
ćwiczący odchylają się i przechodzą do siadu , a następnie razem
wstają .
 leżenie i przytulanie się do siebie .
Ćwiczenia w grupie
 stop – wszyscy tańczą przy muzyce , na hasło Stop ! Zamknąć
oczy ! wszyscy zamykają oczy i zwijają się w kuleczkę .
Prowadzący prosi jedną osobę aby wyszła . Na hasło Kogo
brakuje uczestnicy muszą odpowiedzieć kto wyszedł ,
 gąsienica – ustawienie w pociąg , jedna osoba prowadzi gąsienicę
przez ułożony tor przeszkód ,
 zabawa z piosenką Ugi – bugi ,
43
 bądź wśród nas – wszyscy uczestnicy siedzą w kole , dzieci
przytulone do rodziców i śpiewają piosenkę na melodię Panie
Janie . Wymienione w piosence dziecko macha do wszystkich
rękoma
Powiedz Elu , powiedz Elu
Jak się masz , jak się masz .
Wszyscy cię kochamy , wszyscy cię kochamy .
Bądź wśród nas , bądź wśród nas .
 słoneczko – na zakończenie wspólnej zabawy każdy uczestnik
maluje palcem na dużym arkuszu papieru jeden promień
wspólnego słoneczka .