Pod kierunkiem Prof. dr hab. Stanisława Literskiego Opracował i redagował: Sebastian Bubak Z y g m u n t D u l c z e w s k i życie i twórczość " Stopy człowieka powinny być wrośnięte w ziemię jego kraju, ale jego oczy powinny wyraźnie obserwować świat ". G. Sautagara ...taki właśnie był Zygmunt Dulczewski, który zasługuje na to, by pamiętać o nim. W środowisku naukowców jego wkład do socjologii jest bezsporny, gdyż został odpowiednio przez niego samego zaznaczony. Wystarczy powiedzieć, że ten ambitny uczony dopiero będąc emerytowanym profesorem został członkiem Komitetu Socjologii Polskiej Akademii Nauk i ani razu nie wysunięto jego kandydatury na członka PAN. Nie otrzymał też żadnej państwowej nagrody za wkład do nauki. Stało się tak zapewne dlatego, że był człowiekiem skromnym, który nie zabiegał o zaszczyty czy stanowiska, nie udzielał się w szerszym życiu publicznym, stronił od polityki i nie szukał kontaktu z mediami. Dulczewski w ciągu długich lat i powtarzających się najrozmaitszych kłopotów, nigdy nie przestawał parać się pisarstwem naukowym. Wiele lat trwał trudny okres walki o byt; sam otrzymywał pięcioosobową rodzinę i łożył na kształcenie dzieci. Żona, Irena Dulczewska - długo chorowała i wymagała intensywnej opieki. Przebywając w domu pomagała mężowi dzięki drobnym honorariom otrzymywanym za opowiadania literackie drukowane w odcinkach w prasie. Jedyny syn, Jacek, wyjechał do Stanów Zjednoczonych pozostawiając w Poznaniu rodzinę, którą Zygmunt Dulczewski się zajął. Jedna z dwóch córek, starsza Grażyna mieszkała do końca swojego życia z ojcem. Zmarła niespodziewanie w sile wieku. Młodsza córka Mirosława Dulczeska-Miller, lekarka, mieszkała w Warszawie, następnie przeniosła się do USA. „Dul” jak mówią o nim jego przyjaciele Państwo Stanisław i Karolina Literscy zawsze był osobą bardzo ciekawą świata i ludzi. Wielkorotnie podróży był podczas różnego zaciekawiony rodzaju nowinkami technicznym czy też zmieniającym się na około światem. Sam Zygmunt Dulczewski przez kilkadziesiąt lat chorował na cukrzycę i przechodził kolejne skomplikowane operacje oczu. Dlatego znając wszystkie te kłopoty, jego intensywną pracę naukową trzeba ocenić bardzo wysoko. Ten wybitny socjolog urodził się 5 października 1916 roku w Kazimierzewie gdzie spędził swoje dzieciństwo. Podczas okupacji hitlerowskiej Dulczewski był żołnierzem AK, funkcjonował pod pseudonimami EPOS i ODROWĄŻ. na przełomie lat 40-tych i 50-tych piastował posadę starszego asystenta w Katedrze Socjologii Uniwersytetu Poznańskiego. do 1956 roku pracował w Poznaniu jako nauczyciel historii w szkole średniej, jako prelegent Towarzystwa Wiedzy Powszechnej oraz współpracownik PAN. Od 1956 do 1973 roku sprawował funkcję kierownika Pracowni, a następnie Zakładu Socjologii Instytutu Zachodniego w Poznaniu. W tych czasach Dulczewski prowadził również samodzielną pracę naukowo - badawczą. W latach 1971 - 1972 przebywał na stażu w Uniwersytecie w Buffalo w USA. Rok później został kierownikiem Zakładu Badań nad Polonią Zagraniczną PAN w Poznaniu. Rok 1978 to kolejny staż zagraniczny tym razem na Uniwersytecie w Illnoisy w Stanach Zjednoczonych. Następnie od połowy lat 70 - tych do połowy 80 - tych związany był z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu. Dodatkowo w latach 1983 -1984 piastował stanowisko Dyrektora Instytutu Socjologii a od 1986 roku przeszedł na emeryturę. Stopnie naukowe: Dulczewski studiował na Wyższym Katolickim Studium Społecznym w Poznaniu, następnie na Uniwersytecie Poznańskim, który ukończył 1947 roku, a cztery lata później uzyskał tytuł doktora, a doktora habilitowanego w 1965 roku. Natomiast profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Badań nad Polonią Zagraniczną PAN w Poznaniu w 1973. Profesorem zwyczajnym został w 1981 roku. Okres powojenny dla socjologii polskiej. Lata okupacji niemieckiej nie były całkowitym okresem zastoju polskiej socjologii. W ramach konspiracyjnego nauczania uniwersyteckiego prowadzono również kierunkowe studia socjologiczne. Pod kierunkiem Stanisława Ossowskiego wznowił na krótko swoją działalność Polski Instytut Socjologiczny. Symbolicznym przejawem jego aktywności było opublikowane w roku 1943 pracy Ossowskiego „ Ku nowym formom życia społecznego ”. Socjologia po wojnie znalazła się w odmiennych warunkach niż w latach międzywojennych. Ujawniły się poważne braki kadrowe i warsztatowe. Zabrakło takich wybitnych socjologów jak: Krzywicki, Grabski, Rychliński, czy Znaniecki. W roku 1945 zorganizowano pierwszy dynamicznie rozwijający się ośrodek socjologiczny na nowo powstałym Uniwersytecie Łódzkim, gdzie podjęło pracę wielu doświadczonych i cenionych socjologów a wśród nich Chałasiński i Szczepański. W następnych latach wznawiano kształcenie socjologów w Krakowie, Poznaniu a najpóźniej z uwagi na ogromne powojenne zniszczenia w Warszawie. Optymistycznie zapowiadający się rozwój powojennej socjologii nagle zahamowano około 1950 roku. Naukę tę w okresie „ kultu jednostki ” uznano za burżuazyjną i zbędną. Zaniechano więc kształcenia socjologów i zawieszono funkcjonowanie wszystkich państwowych instytucji naukowo-badawczych o charakterze socjologicznym. Dopiero w wyniku zmian październikowych z roku 1956 reaktywowano socjologię - jako kierunek studiów na uczelniach, w których funkcjonowała poprzednio. Dulczewski w ciągu swojego życia pełnił wiele funkcji w różnych stowarzyszeniach: 1957 rok – Towarzystwo Naukowe „ Instytut Zachodni ” w Poznaniu, którego honorowym członkiem został w roku 1988. 1960 rok – Związany był wtedy z Polskim Towarzystwem Socjologicznym w ramach którego w latach 1968-1972 był Prezesem oddziału Poznańskiego. Jest to organizacja socjologów, która powstała 1957 i liczyła 1000 członków. 1964 rok – Polskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk gdzie w w latach 1981 – 1985 był przewodniczącym socjologii. 1969 rok – Komitet Nauk Socjologicznych PAN 1973 rok – Komitet Badania Polonii Zagranicznej PAN 1977 rok – Związany był z Lubuskim Towarzystwem Naukowym w Zielonej Górze, którego członkiem honorowym został 1987. W tym samym roku Towarzystwo Naukowe „ Instytut Śląski „ w Opolu uznało go za członka honorowego. 1987 rok – Komitet Pamiętnikarstwa PAN Zielonej Górze i Stowarzyszenia Działaczy kultury Morskiej w Gdyni 22 - 25 czerwca 1987 - Dulczewski został zaproszony do Bielefeld na konferencję: Florian Znaniecki and the Problem of Foundation of System Analysis and Research in Migration organizowaną przez Wydział Socjologii Uniwersytetu w Bielefeld oraz przez Zentrum für Interdisziplinäre Forschung in Bielefeld. Nagrody i odznaczenia: 1960 rok – Złoty Krzyż Zasługi, który jest polskim cywilnym odznaczeniem państwowym, nadawanym za zasługi dla Państwa lub obywateli, ustanowione na mocy ustawy z dnia 23 czerwca 1923 roku i nadawane do chwili obecnej. 1961 rok – Lubuska Naroda Kultury 1963 rok – Naroda Miesięcznika „ Odra „. 1965 rok – Nagroda Miasta Poznania i województwa Poznańskiego 1970 rok – Zasłużony działacz Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich 1972 rok – Złota Odznaka Lubuskiego Towarzystwa Kultury 1984 rok – Nagroda Resortowa drugiego stopnia 1985 rok – Nagroda Wydziału Nauk Społecznych PAN 1986 rok – nagroda resortowa pierwszego stopnia 1986 rok – Krzyż Kawalerski OOP 1986 rok – Zasłużony Nauczyciel PRL 1987 rok – Medal Rodła 1989 rok – Medal Komisji Edukacji Narodowej 1994 rok – Krzyż Armii Krajowej- był pierwotnie odznaką pamiątkową wprowadzoną 1 sierpnia 1966 przez generała Tadeusza Bora-Komorowskiego dla upamiętnienia wysiłków żołnierzy Polski Podziemnej 1939 - 45. Nadawany był żołnierzom Armii Krajowej oraz organizacji ją poprzedzających (Służba Zwycięstwu Polski, Związek Walki Zbrojnej).Pierwszy Krzyż Armii Krajowej nadano pośmiertnie gen. Stefanowi Roweckiemu "Grotowi".Krzyż Armii Krajowej nadawano w Londynie. Nie został przyjęty do systemu odznaczeń PRL. Dopiero od 1992 został uznany za polskie odznaczenie wojskowe, nadawane przez Prezydenta RP. Jego nadawanie uznano za zakończone z dniem 8 maja 1999. Redagowanie czasopism w których również ukazywały się artykuły przez niego pisane, wśród nich można wymienić między innymi: 1964 rok - „ Przegląd Zachodni ”. 1973 rok - „ Przegląd Polonijny ”. 1982 rok - „ Ruch prawniczy, ekonomiczny i socjologiczny ”. Był autorem ponad 200 prac naukowych, były to miedzy innymi artykuły, recenzje, rozprawy, przekłady z i na języki obce oraz redagowanie prac zbiorowych. Wśród nich można wymienić : „ Pamiętniki osadników Ziem Odzyskanych „ - 1963 rok „ Problematyka badań socjograficznych na Ziemiach Zachodnich ”. „ Mój dom nad Odrą – pamiętniki i wspomnienia członków organizacji młodzieżowych Ziemi Lubuskiej ” wstęp, wybór i opracowanie – 1976 rok „ Florian Znaniecki – życie i dzieło ” - 1984 rok Przekłady książek Floriana Znanieckiego „ Współczesne Narody „ Mój dom nad Odrą. Problem autochtonizacji ”- rok 2001 W pracach Dulczewskiego można wyróżnić trzy kierunki: 1. Zainteresowanie ziemiami zachodnimi i północnymi, a konkretnie ich osadnikami i tworzącymi się tam społecznościami. 2. Pamiętnikarstwo – zajmował się zbieraniem, wyborem i opracowaniem prac przesyłanych na konkursy organizowane przez Sekcję Socjograficzną Instytutu Zachodniego w Poznaniu. 3. Twórczość Floriana Znanieckiego. Zdjęcie: Konferencja w Bilefeld ( na zdjęciu prof. Dulczewski i dr Literska) Bibliografia: Andrzej Kwilecki, Zygmunt Dulczewski - Historyk i socjolog, w : Silva rerum. Ludzie - Instytucje - Wydarzenia, Wydawnictwo Poznańskie, 2007 Współcześni uczeni polscy. Słownik Biograficzny” wydanie Ośrodek przetwarzania Informacji Zygmunt Dulczewski, „ Pamiętniki mieszkańców Dolnego Śląska ” Ossolineum Zygmunt Dulczewski, „Tworzenie się Nowego Społeczeństwa na Ziemiach Zachodnich” Instytut Zachodni Zygmunt Dulczewski, „ Drugie pokolenie. Wspomnienia mieszkańców zachodnich i północnych ziem polskich ” Wydawnictwo poznańskie 1978 Zygmunt Dulczewski „ Rybacy bałtyccy - Zagadnienie stabilizacji społecznozawodowej ” P W N , Warszawa 1973 www.pan.pl www.encyklopediainternetowa.pl Podziękowania: Serdeczne podziękowania kieruję do Państwa Karoliny i Stanisława Literskich, za poświęcony czas na opowiadania o tym znakomitym socjologu oraz za udostępnienie prywatnych zbiorów książek i fotografii.