Monoclonal Mouse

FLEX
Monoclonal Mouse
Anti-Thyroid
Transcription Factor, TTF-1
Klon 8G7G3/1
Ready-to-Use
(Dako Autostainer/Autostainer Plus)
Nr kat. IS056
Przeznaczenie
Do stosowania w diagnostyce in vitro.
Przeciwciało FLEX Monoclonal Mouse Anti-Thyroid Transcription Factor, klon 8G7G3/1 (1), Ready-to-Use,
(Dako Autostainer/Autostainer Plus) jest przeznaczone do stosowania w immunohistochemii w aparatach Dako
Autostainer/Autostainer Plus. Przeciwciała te są przydatne w identyfikacji guzów płuc i tarczycy. Interpretacja
kliniczna dodatniego lub ujemnego odczynu musi być uzupełniona przez ocenę morfologiczną, wykonanie
odpowiednich prób kontrolnych i interpretowana przez doświadczonego patologa w kontekście historii choroby
pacjenta i innych badań diagnostycznych.
Streszczenie
i informacje ogólne
Tarczycowy czynnik transkrypcyjny-1 (TTF-1) należy do homeodomenowych czynników transkrypcyjnych o
wybiórczej ekspresji w komórkach tarczycy, płuc i międzymózgowia. Czynnik TTF-1 zidentyfikowano jako
regulator transkrypcji genów swoistych dla tarczycy. Wykazano również istotną rolę TTF-1 w aktywacji genów
swoiście kodujących procesy różnicowania w tkance płucnej (2,3).
Zobacz dokument Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych firmy Dako lub
następujące części instrukcji do systemu detekcji IHC: 1) Zasady procedury, 2) Niezbędne materiały
niedostarczone z zestawem, 3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie preparatu, 5) Wykonanie odczynu,
6) Kontrola jakości, 7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku odczynu, 9) Ograniczenia metody.
Dostarczany
odczynnik
Gotowe do użycia mysie przeciwciała monoklonalne są dostarczane w postaci ciekłej w buforze zawierającym
białko stabilizujące i roztwór NaN3 o stężeniu 0,015 mol/L.
Klon: 8G7G3/1 (1)
Izotyp: IgG1, kappa
Immunogen
Rekombinowany czynnik transkrypcyjny TTF-1 szczura (1)
Swoistość
Wykazano reaktywność Monoclonal anti-rat TTF-1, klon 8G7G3/1 (anti-TTF-1) z czynnikiem TTF-1 pochodzącym
od szczurów, ludzi i myszy. W badaniu techniką Western blot stwierdzono swoistą identyfikację pasm 40 kDa
ekstraktów jąder komórkowych lub lizatów całych komórek pochodzących z linii komórkowych wykazujących
obecność TTF-1 – MLE 15 (mysie komórki nabłonkowe płuc), H441–4 (ludzkie komórki raka gruczołowego płuc),
H 345 (ludzkie komórki raka drobnokomórkowego) oraz pneumocytów typu II pochodzących od szczurów.
Nie stwierdzono reakcji z liniami komórkowymi niewykazującymi ekspresji mRNA TTF-1, jak HeLa czy 3T3.
Reaktywność przeciwciał przeciwko TTF-1 również potwierdzono w testach ELISA z rekombinowanym TTF-1 (1).
Środki ostrożności
1.
2.
3.
4.
5.
Przechowywanie
(117007-001)
Odczynniki są przeznaczone dla przeszkolonych Uużytkowników.
Opisywany produkt zawiera silnie toksyczny związek — azydek sodu (NaN3), w czystej postaci. Stężenie
NaN3 występujące w produkcie nie jest klasyfikowane jako niebezpieczne. Jednak w wyniku reakcji NaN3 z
ołowiem lub miedzią, wchodzącymi w skład instalacji kanalizacyjnych, mogą powstawać silnie wybuchowe
azydki metali. Przy usuwaniu resztek odczynnika należy używać dużych ilości wody do przepłukiwania, aby
uniknąć gromadzenia się azydków w instalacji kanalizacyjnej.
Podobnie jak w przypadku każdego produktu otrzymywanego z materiału biologicznego, należy stosować
odpowiednie procedury postępowania.
Należy stosować właściwe wyposażenie ochronne, zabezpieczające przed kontaktem odczynnika ze skórą
bądź oczami.
Niewykorzystany odczynnik należy usuwać zgodnie ze stosownymi przepisami lokalnymi i krajowymi.
Przechowywać w temperaturze 2–8°C. Nie stosować po upływie terminu ważności podanego na opakowaniu.
Jeżeli odczynniki są przechowywane w warunkach innych niż podane na ulotce dołączanej do opakowania,
użytkownik powinien je zweryfikować. Nie ma jednoznacznych oznak świadczących o niestabilności tego
produktu, dlatego równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów, należy wykonywać dodatnie
i ujemne próby kontrolne. W wypadku nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie można wyjaśnić różnicami
w procedurach laboratoryjnych, jeżeli podejrzewa się problem z przeciwciałem, należy skontaktować się z
działem pomocy technicznej firmy Dako.
307128PL_001 s. 1/3
Przygotowanie próbek
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Przeciwciała mogą być wykorzystane do znakowania utrwalonych formaliną skrawków zatapianych w parafinie.
Preparaty tkankowe należy pociąć na skrawki o wymiarach 4 µm.
Wymagane jest poddanie preparatów cieplnemu odmaskowaniu antygenu (HIER). Optymalne wyniki uzyskuje
się w wyniku wstępnej obróbki tkanek przy użyciu roztworu EnVision FLEX Target Retrieval Solution, High pH
(10x) (Dako Autostainer/Autostainer Plus) (nr kat. K8010/K8014).
Odparafinowane skrawki: Zaleca się wstępną obróbkę utrwalonych w formalinie i zatopionych w parafinie
skrawków tkankowych przy użyciu Dako PT Link (nr kat. PT100/PT101). Szczegółowe instrukcje zawiera
Instrukcja użytkownika aparatu PT Link.
Postępować według procedury wstępnej obróbki tkanek zamieszczonej w ulotce roztworu EnVision FLEX
Target Retrieval Solution, High pH (10x), (Dako Autostainer/Autostainer Plus) (nr kat. K8010/K8014).
Dla aparatów PT Link należy stosować następujące parametry: Temperatura wstępnego ogrzewania: 65°C;
temperatura i czas odmaskowania antygenu: 97°C przez 20 (±1) minut; ochłodzić do 65°C. Przepłukać skrawki
rozcieńczonym roztworem o temperaturze pokojowej EnVision FLEX Wash Buffer (10x), (Dako
Autostainer/Autostainer Plus) (nr kat. K8010).
Skrawki zatapiane w parafinie: W celu odmiennego przygotowania próbek zarówno odparafinowanie, jak i
odmaskowanie można wykonać w aparacie PT Link z zastosowaniem zmienionej procedury. Informacje można
znaleźć w Instrukcji użytkownika aparatu PT Link. Po zakończeniu wykonywania odczynu skrawki tkankowe
należy poddać odwodnieniu, oczyszczeniu i nakryć za pomocą środka do trwałego zatapiania.
W trakcie przygotowywania i procedury znakowania immunohistochemicznego skrawki nie powinny wyschnąć.
W celu uzyskania lepszego przylegania skrawków do szkiełek podstawowych zaleca się stosowanie szkiełek
Dako Silanized Slides (nr kat. S3003).
Wykonanie odczynu
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Zalecanym systemem wizualizacji jest EnVision FLEX+ EnVision FLEX+, Mouse, High pH (Dako
Autostainer/Autostainer Plus) (nr kat. K8012). Oprogramowanie aparatów Dako Autostainer/Autostainer Plus
zawiera wstępnie zaprogramowane etapy odczynu i czas barwienia, które są aktywne podczas korzystania z
następujących protokołów:
Protokół wzorcowy: FLEXRTU2 (dawka 200 µL) lub FLEXRTU3 (dawka 300 µL)
Autoprogram (bez barwienia kontrastowego): TTF-1 lub Autoprogram (z barwieniem kontrastowym): TTF-1H
Dla etapu „Auxiliary” należy ustawić opcję „rinse buffer” w programach barwienia ≤10 szkiełek. W przypadku
programów barwienia >10 szkiełek etap Auxiliary należy ustawić na „none”. Zapewnia to porównywalne czasy
płukania.
Wszystkie procedury inkubacji należy również przeprowadzać w temperaturze pokojowej. Szczegółowe
informacje zawiera instrukcja obsługi odpowiedniego aparatu. Jeśli protokoły nie są dostępne w używanym
aparacie Dako Autostainer, należy skontaktować się z działem wsparcia technicznego firmy Dako.
Optymalne warunki mogą się zmieniać w zależności od rodzaju materiału oraz sposobów jego przygotowania i
powinny być określone indywidualnie w każdym laboratorium. Aby możliwe było wykonanie oceny przez
patologów z różnym nasileniem odczynu preparatów, należy skontaktować się z działem obsługi/obsługą
techniczną firmy Dako w celu uzyskania informacji dotyczącej zmiany programowania protokołu. Należy upewnić
się, że działanie zmodyfikowanego protokołu jest prawidłowe — w tym celu należy ocenić, czy odczyn jest taki
jak opisany w części „Charakterystyka wydajnościowa”.
Zalecane jest barwienie kontrastowe hematoksyliną przy użyciu EnVision FLEX Hematoxylin, (Dako
Autostainer/Autostainer Plus) (nr kat. K8018). Zaleca się stosowanie bezwodnego, trwałego środka do
zatapiania.
Równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów należy wykonywać dodatnie i ujemne próby
kontrolne z użyciem identycznego protokołu. Dodatnia kontrola tkankowa powinna obejmować komórki
pęcherzyków tarczycy, natomiast we wszystkich dodatnich preparatach komórki/struktury powinny wskazywać
odczyn reakcji taki jak opisany dla tej tkanki w części „Charakterystyka wydajnościowa”. Zalecana kontrola
ujemna to FLEX Negative Control, Mouse, (Dako Autostainer/Autostainer Plus) (nr kat. IS750).
Interpretacja odczynu
Przeciwciała dają odczyn jądrowy.
Charakterystyka
wydajnościowa
Tkanki prawidłowe: Wykazano immunoreaktywność przeciwciał anty-TTF-1 z pneumocytami typu II oraz
komórkami typu Clara płuc i komórek pęcherzykowych tarczycy oraz brak reaktywności z pozostałymi
testowanymi prawidłowymi tkankami. Stwierdzono brak ekspresji TTF-1 w następujących strukturach: przysadce
mózgowej, gruczole krokowym, jądrach, nadnerczach, skórze, sutku, nerkach, okrężnicy, wątrobie, trzustce,
jelicie cienkim, mózgu i żołądku (1,4,5).
Tkanki nieprawidłowe: Ekspresję przeciwciał TTF-1 potwierdzono metodami immunohistochemicznymi w
komórkach nowotworowych pochodzących z guzów płuc i tarczycy. Przeciwciała anty-TTF-1 wykazują dodatni
odczyn z większością drobnokomórkowych raków płuc oraz pierwotnych i przerzutowych raków gruczołowych
płuc. Z kolei mniejsza część niezróżnicowanych wielkokomórkowych raków płuc (26%) nie wykazywała
immunoreaktywności (1,5). Opisywano również dodatni odczyn z przeciwciałami TTF-1 w raku
płaskonabłonkowym płuc (14%) (6). Immunoreaktywność przeciwciał TTF-1 wykazano w większości atypowych
rakowiaków płuc, natomiast była rzadka w rakowiakach o typowej budowie histologicznej (7). Obecność czynnika
TTF-1 stwierdzono również w 3/3 przypadków raków brodawkowatych tarczycy (1). Ekspresji TTF-1 nie
stwierdzono w większości rodzajów innych analizowanych nowotworów – np. pierwotnych raków sutka,
przerzutach raków sutka w płucach, raków nerek, pierwotnych i przerzutowych raków gruczołowych okrężnicy i
gruczołu krokowego oraz międzybłoniakach złośliwych (1,4,5,8,9). Po zastosowaniu przeciwciał poliklonalnych
przeciwko TTF-1 stwierdzono pewną ogniskową immunoreaktywność w 1/66 przypadków raka gruczołowego
żołądka i 1/8 przypadków raka gruczołowego trzonu macicy (8).
(117007-001)
307128PL_001 s. 2/3
Piśmiennictwo
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
Holzinger A, Dingle S, Bejarano PA, Miller M-A, Weaver TE, Di Lauro R, Whitsett JA. Monoclonal antibody
to thyroid transcription factor-1: Production, characterization and usefulness in tumor diagnosis. Hybridoma
1996; 15(1):49
Lazzaro D, Price M, De Felice M, Di Lauro R. The transcription factor TTF-1 is expressed at the onset of
thyroid and lung morphogenesis and in restricted regions of the fetal brain. Development 1991; 113:1093
Bohinski RJ, Di Lauro R, Whitsett JA. The lung-specific surfactant protein B gene promoter is a target for
thyroid transcription factor-1 and hepatocyte nuclear factor-3, indicating common factors for organ-specific
gene expression along the foregut axis. Mol Cell Biol 1994; 14(9):5671
Bohinski RJ, Bejarano PA, Balko G, Warnick RE and Whitsett JA. Determination of lung as the primary site
of cerebral metastatic adenocarcinomas using monoclonal antibody to thyroid transcription factor-1.
J Neuro-Oncol. 1998; 40(3):227–31
Khoor A, Whitsett JA, Stahlman MT, Stephenson M, Olson SJ, Cagle PT. Utility of surfactant protein B
precursor and thyroid transcription factor 1 in differentiating adenocarcinoma of the lung from malignant
mesothelioma. Hum Pathol 1999; 30(6):695–700
Haque AK, Syed S, Lele SM, Freeman DH, Adegboyega PA. Immunohistochemical study of thyroid
transcription factor-1 and HER2/neu in non-small cell lung cancer: strong thyroid transciption factor-1
expression predicts better survival. Appl. Immunohistochem Mol Morph 2002 June; 10(2)103
Folpe AL, Hansen D, Gown AM, Schmidt RA. Expression of thyroid transcription factor-1 (TTF-1) is common
in pulmonary atypical carcinoids and small cell carcinomas, but not typical carcinoids. Lab Invest 1998;
78(1):174A
Bejarano PA, Baughman RP, Biddinger PW, Miller MA, Fenoglio-Preiser C, Al-Kafaji B, Di Lauro R, Whitsett
JA. Surfactant proteins and thyroid transcription factor-1 in pulmonary and breast carcinomas. Mod Pathol
1996; 9(4):445
Harlamert HA, Mira J, Yassin R, Bejarano PA, Baughman R, Miller MA, Whitsett J. Distinguishing primary
lung adenocarcinomas from metastatic breast adenocarcinomas in cytology specimens using TTF-1 and
cytokeratins 7 and 20. Mod Pathol 1997; 10(1):A185
Wydanie 09/07
(117007-001)
307128PL_001 s. 3/3