Monoclonal Mouse Anti-Human CDX2 Klon DAK-CDX2 Nr

Monoclonal Mouse
Anti-Human CDX2
Klon DAK-CDX2
Nr kat. M3636
Przeznaczenie
Do stosowania w diagnostyce in vitro.
Przeciwciała Monoclonal Mouse Anti-Human CDX2, klon DAK-CDX2, są przeznaczone do badań
immunohistochemicznych. Przeciwciała skierowane przeciw białku CDX2 pomagają w identyfikacji komórek
gruczolakoraków i rakowiaków przewodu Ŝołądkowo-jelitowego. Interpretacja kliniczna wystąpienia lub braku
barwienia musi być uzupełniona przez badania morfologiczne z wykorzystaniem odpowiednich prób kontrolnych
i powinna być przeprowadzana przez doświadczonego patologa z uwzględnieniem historii choroby pacjenta
i innych badań diagnostycznych.
Synonimy antygenu
Białko kodowane przez gen homeotyczny o dominacji tylnej 2 (1).
Streszczenie i
informacje ogólne
Cdx2 jest ludzkim homologiem genu homeotycznego rodzaju Drosophila o dominacji tylnej, kodującym czynnik
transkrypcyjny, którego ekspresja następuje w komórkach nabłonka jelit dorosłych ssaków. CDX2 bierze udział
w regulacji proliferacji komórek i róŜnicowania komórek nabłonka jelit (1-3). Geny z rodziny Cdx odgrywają
waŜną rolę w ustanawianiu i utrzymywaniu fenotypu jelit w trakcie rozwoju poprzez transkrypcyjną aktywację
genów kodujących zróŜnicowane białka jelit (2,3). Ekspresja białka CDX2 zachodzi w jądrach komórek nabłonka
na odcinku od dwunastnicy do odbytnicy (4). Ekspresję CDX2 obserwowano w prawidłowych komórkach
nabłonka jelit osób dorosłych, np. komórkach chłonnych, kubkowych, wydzielniczych i Panetha. Ekspresję
o charakterze rozsianym stwierdzano w kanalikach trzustkowych, ale nie zaobserwowano jej w pozostałych
prawidłowych tkankach/komórkach, w tym w adipocytach, korze i rdzeniu nadnerczy, nabłonku dróg Ŝółciowych,
nabłonku sutka, pęcherzyku Ŝółciowym, błonie śluzowej Ŝołądka (z wyjątkiem gruczołów z metaplazją nabłonka
Ŝołądka w nabłonek jelitowy), korze i rdzeniu nerek, wątrobie, pęcherzykach płucnych, węzłach chłonnych,
międzybłonku, jajnikach, skórze (nabłonku płaskim i gruczołach potowych), jądrach ani w tarczycy (4, 5).
Przeciwciała przeciwko markerowi CDX2 słuŜą do identyfikowania złośliwych komórek w pierwotnych i przerzutowych
guzach przewodu Ŝołądkowo-jelitowego. Immunoreaktywność z CDX2 stwierdzono w 86-100% przypadków raków
gruczołowych okręŜnicy i odbytnicy, zarówno w nowotworach pierwotnych, jak i przerzutowych (4-8). Ekspresję CDX2
stwierdzano takŜe w 22-70% przypadkach raków gruczołowych Ŝołądka i w rakowiakach przewodu Ŝołądkowo-jelitowego, z duŜym nasileniem odczynu dodatniego w rakowiakach jelita środkowego (5-9). Ekspresję CDX2
obserwowano w rakach gruczołowych błony śluzowej jajnika (11-100%) oraz w rakach gruczołowych pęcherza
moczowego (47-100%), trzustki (32-60%) i gruczołu krokowego (2-6%) (4-8,10).
Zobacz dokument Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych firmy Dako lub
następujące części instrukcji do systemu detekcji IHC: 1) Zasady procedury, 2) Niezbędne materiały
niedostarczone z zestawem, 3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie preparatu, 5) Wykonanie odczynu,
6) Kontrola jakości, 7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku odczynu, 9) Ograniczenia metody.
Dostarczany
odczynnik
Monoklonalne przeciwciała mysie dostarczane w postaci płynnej jako nadsącz hodowli komórkowej (zawierający
płodową surowicę bydlęcą), dializowane w obecności roztworu Tris-HCl o stęŜeniu 0,05 mol/l , pH 7,2 i azydku
sodu o stęŜeniu 0,015 mol/l.
Klon: DAK-CDX2 Izotyp: IgG1, kappa
StęŜenie mysich IgG mg/l: Zobacz etykietę na fiolce.
StęŜenie białka w poszczególnych partiach moŜe być róŜne, co nie wpływa na optymalne rozcieńczenie. Miana
poszczególnych partii są porównywane i korygowane względem partii referencyjnej w celu zapewnienia
powtarzalnej charakterystyki barwienia immunohistochemicznego we wszystkich partiach.
Immunogen
Rekombinowane ludzkie białko CDX2 będące odpowiednikiem aminokwasów 1-165.
Swoistość
W testach Western blot lizatu Caco-2 przeciwciało barwi prąŜki 37 kDa i 40 kDa odpowiadające oczekiwanej
masie cząsteczkowej białka CDX2 (2,11). Przeciwciało barwiło takŜe dodatkowe prąŜki odpowiadające masie
17 kDa i 19 kDa (11).
(118805-001)
307083PL_001 s. 1/3
Środki ostroŜności
1.
2.
3.
4.
5.
Odczynniki przeznaczone są dla przeszkolonych UŜytkowników.
Opisywany produkt zawiera silnie toksyczny związek — azydek sodu (NaN3), w czystej postaci. StęŜenie
NaN3 występujące w produkcie nie jest klasyfikowane jako niebezpieczne. Jednak w wyniku reakcji NaN3
z ołowiem lub miedzią, wchodzącymi w skład instalacji kanalizacyjnych, mogą powstawać silnie wybuchowe
azydki metali. Przy usuwaniu resztek odczynnika naleŜy uŜywać duŜych ilości wody do przepłukiwania, aby
uniknąć gromadzenia się azydków w instalacji kanalizacyjnej.
Podobnie jak w przypadku kaŜdego produktu otrzymywanego z materiału biologicznego, naleŜy stosować
odpowiednie procedury postępowania.
NaleŜy stosować właściwe wyposaŜenie ochronne, zabezpieczające przed kontaktem odczynnika ze skórą
bądź oczami.
Niewykorzystany odczynnik naleŜy usuwać zgodnie ze stosownymi przepisami lokalnymi i krajowymi.
Przechowywanie
Przechowywać w temperaturze 2-8°C. Nie stosowa ć po upływie terminu waŜności podanego na opakowaniu.
JeŜeli odczynniki są przechowywane w warunkach innych niŜ podane na ulotce dołączanej do opakowania,
UŜytkownik powinien je zweryfikować. Nie ma jednoznacznych oznak świadczących o niestabilności tego
produktu. Z tego względu jednocześnie z badaniem próbek pochodzących od pacjentów, naleŜy wykonywać
dodatnie i ujemne próby kontrolne. W wypadku nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie moŜna wyjaśnić
róŜnicami w procedurach laboratoryjnych, jeŜeli podejrzewa się problem z przeciwciałem, naleŜy skontaktować
się z działem pomocy technicznej firmy Dako.
Przygotowanie próbek
i materiały dodatkowe
wymagane, ale
niedostarczane
Skrawki parafinowe:
Przeciwciała mogą być wykorzystane do znakowania utrwalonych formaliną skrawków zatapianych w parafinie.
Wymagane jest poddanie odparafinowanych* skrawków tkankowych cieplnemu odmaskowaniu antygenu (HIER).
Optymalne rezultaty uzyskuje się po wstępnej obróbce HIER przy uŜyciu odczynników Dako EnVision™ FLEX
Target Retrieval Solution, High pH (nr kat. K8000/K8004/K8010/K8014) lub Dako Target Retrieval Solution, pH 9
(nr kat. S2368/S2367).
Do obróbki wstępnej utrwalonych w formalinie i zatopionych w parafinie skrawków tkankowych, które zostały
odparafinowane, zalecany jest odczynnik Dako PT Link (nr kat. PT100/PT101). Szczegółowe instrukcje zawiera
Instrukcja uŜytkownika aparatu PT Link. Dla aparatów PT Link naleŜy stosować następujące parametry:
temperatura wstępnego ogrzewania: 65°C; temperatura i czas odmaskow ania antygenu: 97°C przez 20 (±1)
minut; schłodzić do 65°C. Ze zbiornika aparatu PT Link wyj ąć wszystkie stojaki na szkiełka i natychmiast
zanurzyć szkiełka w naczyniu/zbiorniku (np. PT Link Rinse Station, nr kat. PT109) z rozcieńczonym buforem
EnVision™ FLEX Wash Buffer (10X) (nr kat. K8000/K8010) o temperaturze pokojowej. Pozostawić szkiełka
w kąpieli ze świeŜym buforem Wash Buffer na 1-5 minut.
*Skrawki zatapiane w parafinie:
W ramach alternatywnej metody przygotowania próbek odparafinowanie, nawodnienie i odmaskowanie moŜna
wykonać w aparacie PT Link z zastosowaniem zmienionej procedury. Informacje moŜna znaleźć w Instrukcji
uŜytkownika aparatu PT Link. Po zakończeniu wykonywania odczynu, skrawki tkankowe naleŜy poddać
odwodnieniu, oczyszczeniu i nakryć za pomocą środka do trwałego zatapiania.
W trakcie przygotowywania oraz podczas procedury znakowania immunohistochemicznego, skrawki nie powinny
wyschnąć. W celu uzyskania lepszego przylegania skrawków do szkiełek podstawowych zaleca się stosowanie
szkiełek Dako Silanized Slides (nr kat. S3003).
Skrawki mroŜone:
Przeciwciała są zalecane do stosowania ze skrawkami mroŜonymi utrwalanymi acetonem.
Wykonanie odczynu
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Rozcieńczenie:
Przeciwciała Monoclonal Mouse Anti-Human CDX2, klon DAK-CDX2, nr kat. M3636, mogą być uŜywane
w rozcieńczeniu 1:50 na poddanych wstępnej obróbce utrwalonych w formalinie skrawkach zatopionych
w parafinie, przy 20-minutowej inkubacji w temperaturze pokojowej. Zaleca się rozcieńczenie przeciwciał
odczynnikiem EnVision™ FLEX Antibody Diluent (nr kat. K8006/K8016) lub Dako Antibody Diluent (nr kat. S0809).
Podane informacje mają charakter wyłącznie orientacyjny. Optymalne stęŜenie moŜe się zmieniać w zaleŜności
od rodzaju materiału i sposobu jego przygotowania i powinny być ustalane indywidualnie w kaŜdym laboratorium.
Zalecana kontrola ujemna to odczynnik Dako Negative Control, Mouse IgG1 (nr kat. X0931), rozcieńczony do
tego samego stęŜenia mysich IgG, co przeciwciało pierwotne. O ile nie potwierdzono stabilności rozcieńczonych
przeciwciał i kontroli ujemnej w rzeczywistej procedurze wykonania odczynu, zaleca się rozcieńczenie tych
odczynników bezpośrednio przed uŜyciem. Równolegle z barwieniem próbek pochodzących od pacjenta naleŜy
wykonywać dodatnie i ujemne próby kontrolne.
Równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów naleŜy wykonywać dodatnie i ujemne próby
kontrolne z uŜyciem identycznego protokołu. Dodatnia kontrola tkankowa powinna obejmować wyrostek
robaczkowy, natomiast we wszystkich dodatnich preparatach komórki/struktury powinny wskazywać odczyn
reakcji taki jak opisany dla tej tkanki w części „Charakterystyka wydajnościowa”.
Wizualizacja:
Zaleca się 20-minutową inkubację z odczynnikiem EnVision FLEX, High pH, (nr kat. K8000/K8010) w temperaturze
pokojowej. Postępować zgodnie z procedurą dla danego systemu wizualizacji.
Automatyzacja: Przeciwciała dobrze nadają się do wykonywania odczynów immunohistochemicznych w systemach
zautomatyzowanych, takich jak Dako Autostainer, Autostainer Plus i Autostainer Link.
(118805-001)
307083PL_001 s. 2/3
Interpretacja odczynu
Przeciwciała dają odczyn jądrowy. W obecności odczynu jądrowego moŜe występować takŜe odczyn
cytoplazmatyczny.
Charakterystyka
wydajnościowa
Tkanki prawidłowe (12,13):
Rodzaj tkanki (liczba
testowanych przypadków)
Nadnercza (2)
Wyrostek robaczkowy (6)
Szpik kostny (2)
Mózg/móŜdŜek (3)
Mózg/mózgowie (3)
Gruczoły sutkowe (2)
Szyjka macicy (3)
Jelito grube (3)
Przełyk (3)
Nerki (3)
Płuca (3)
Jajniki (3)
Trzustka (3)
Przysadka mózgowa (3)
Gruczoł‚ krokowy (3)
Skóra (3)
śołądek (3)
Tarczyca (3)
Macica (3)
Piśmiennictwo
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
Składniki komórkowe dające dodatni odczyn
0/2
6/6 Komórki nabłonka
0/2
0/3
0/3
0/2
0/3
3/3 Nabłonek gruczołowy (10-75%)
0/3
0/3
0/3
0/3
1/3 Nabłonek kanalików (1%)
0/3
0/3
0/3
1/3 Nabłonek Ŝołądka (<1%)
0/3
0/3
Drummond F, Putt W, Fox M, Edwards YH. Cloning and chromosome assignment of the human CDX2
gene. Ann Hum Genet 1997;61:393-400.
Suh E, Chen L, Taylor J, Traber PG.A homeodomain protein related to caudal regulates intestine-specific
gene transcription. Mol Cell Biol 1994;14:7340-51.
Suh E, Traber PG. An intestine-specific homeobox gene regulates proliferation and differentiation. Mol Cell
Biol 1996;16:619-25.
Moskaluk CA, Zhang H, Powell SM, Cerilli LA, Hampton GM, Frierson HF Jr. Cdx2 protein expression in
normal and malignant human tissues: an immunohistochemical survey using tissue microarrays. Mod Pathol
2003;16:913-9.
Barbareschi M, Murer B, Colby TV, Chilosi M, Macri E, Loda M, et al. CDX-2 homeobox gene expression is
a reliable marker of colorectal adenocarcinoma metastases to the lungs. Am J Surg Pathol 2003;27:141-9.
Suh N, Yang XJ, Tretiakova MS, Humphrey PA, Wang HL. Value of CDX2, villin, and alpha-methylacyl
coenzyme A racemase immunostains in the distinction between primary adenocarcinoma of the bladder and
secondary colorectal adenocarcinoma. Mod Pathol 2005;18:1217-22.
Werling RW, Yaziji H, Bacchi CE, Gown AM. CDX2, a highly sensitive and specific marker of
adenocarcinomas of intestinal origin: an immunohistochemical survey of 476 primary and metastatic
carcinomas. Am J Surg Pathol 2003;27:303-10.
Kaimaktchiev V, Terracciano L, Tornillo L, Spichtin H, Stoios D, Bundi M, et al. The homeobox intestinal
differentiation factor CDX2 is selectively expressed in gastrointestinal adenocarcinomas. Mod Pathol
2004;17:1392-9.
Saqi A, Alexis D, Remotti F, Bhagat G. Usefulness of CDX2 and TTF-1 in differentiating gastrointestinal
from pulmonary carcinoids. Am J Clin Pathol 2005;123:394-404.
Herawi M, De Marzo AM, Kristiansen G, Epstein JI. Expression of CDX2 in benign tissue and
adenocarcinoma of the prostate. Hum Pathol 2007;38:72-8.
M3636 WB042908-152 Report on File.
M3636 IHC032408-148 Report on File.
IR/IS080 IHC043008-153 Report on File.
Wydanie 05/08
(118805-001)
307083PL_001 s. 3/3