Bioinformatyka II – Modelowanie struktury białek 1. Który spośród wymienionych szablonów wybierzesz do modelowania? Dlaczego? Struktura krystaliczną czy NMR (to samo białko, ta sama rozdzielczość)? Strukturę o rozdzielczości 3.2 Å czy 1.8Å? Forma z ligandem czy bez? Białko w kompleksie z DNA czy bez DNA? 2. Jakie błędy popełniono w modelach przedstawionych na rysunkach? 3. Otwórz plik „metaserwer” i odpowiedz na pytania: Z jakich domen zbudowane jest białko? Podaj ich granice Jaka jest struktura drugorzędowa tego białka? Czy posiada ono regiony nieuporządkowane? Jeśli tak, to podaj ich zasięg 4. 5. 6. 7. Czy metody do identyfikacji zwoju są zgodne w identyfikacji najlepszego szablonu do modelowania tego białka? Który szablon wybierze do modelowania tego białka? Dlaczego? Odpowiedz na pytania dotyczące wybranego przez Ciebie szablonu: Jaki jest procent identyczności między jego sekwencją a sekwencją celu? Jakie będzie to modelowanie: homologiczne, porównawcze, de Novo? Jaka jest rozdzielczość tej struktury? Jaką techniką rozwiązano tą strukturę? Jaki jest zwój tego białka wg bazy scop? Jaki to typ enzymu wg klasyfikacji EC? Jak bez użycia metod do oceny jakości modeli sprawdzić czy model jest prawidłowy? Prawda czy fałsz? Podczas przygotowywania przyrównania sekwencji celu i szablonu nie należy wstawiać przerw do struktur drugorzędowych Jeśli białko jest zbudowane z kilku domen, to do modelowania najlepiej użyć szablon również zbudowany z kilku domen, a jeśli taki nie istnieje, to modelowanie należy przeprowadzać dla każdej domeny oddzielnie Pętle w modelu powinny układać się do środka białka Jakość modelu homologicznego silnie zależy od podobieństwa sekwencji celu i szablonu Jeśli potencjalny szablon do modelowania wykazuje bardzo niskie podobieństwo sekwencyjne do celu, to nie nadaje się do budowy modelu Aminokwasy hydrofilowe powinny znajdować się w środku białka, zagrzebane w strukturze Wybór szablonu jest kluczowym etapem podczas modelowania białek tj. w oparciu o błędny szablon nigdy nie powstanie dobry model Meta serwer to narzędzie, które wysyła zapytanie do różnych metod i gromadzi ich wyniki w postaci rankingu Najbardziej konserwowane w toku ewolucji struktur są elementy drugorzędowe i miejsca katalityczne Modele wysokiej jakości (porównywalne ze strukturami NMR) można zbudować gdy podobieństwo sekwencji celu i szablonu jest bardzo wysokie (>50%) Model homologiczny nigdy nie będzie bliższy strukturze natywnej niż szablon użyty do modelowania Można zbudować całkowicie błędny model wykazujący idealną stereochemię (długości wiązań, wartości kątów) Znanych jest wiele przykładów białek homologicznych, które zachowały uderzające podobieństwo strukturalne mimo całkowitej utraty podobieństwa sekwencji (porównaj struktury i sekwencje RNazy4 i RNazyA) Przyporządkuj narzędzie, do wykonywanej czynności: Modelowanie de Novo Rosetta Program ustala odległości i kąty pomiędzy atomami szablonu i następnie przenosi je jako więzy przestrzenne na odpowiadające im atomy homologicznych aminokwasów celu. Model budowany jest tak, aby zminimalizować naruszenie wszystkich więzów. W końcowym etapie budowy modelu przeprowadzana jest minimalizacja energii w polu siłowym CHARMM22 aby zapewnić poprawną stereochemię i korzystne oddziaływania pomiędzy grupami funkcyjnymi. Program dobrze sprawdza się w modelowaniu odległych homologów oraz gdy konieczne jest równoczesne zastosowanie wielu szablonów strukturalnych. W oparciu o przyrównanie sekwencyjne program ustala regiony konserwowane, w których konformacja łańcucha głównego nie zmieni się lub zmieni niewiele i po prostu kopiuje ich koordynaty. Taki niepełny model używany jest jako „rusztowanie” do wymodelowania insercji i delecji poprzez wstawienie z bazy danych takich fragmentów struktury, których końce mają podobną odległość, co końce rusztowania i których sekwencja najbardziej przypomina sekwencję modelowanego odcinka. Program nadaje się do modelowania białek o wysokim podobieństwie sekwencji, zwłaszcza w oparciu o jeden szablon i gdy liczba insercji i delecji w sekwencji celu jest niewielka Metody identyfikujące odsetek reszt aminokwasowych znajdujących się na powierzchni dostępnej dla rozpuszczalnika. Dany aminokwas może przyjmować jeden z dwóch stanów: B- zagrzebany oraz „-” – na powierzchni Narzędzie do wizualizacji struktur, umożliwia także wygenerowanie projektu służącego jako dane wejściowe dla programu do modelowania (zawiera strukturę szablonu oraz przyrównanie sekwencji celu i szablonu) Przeglądarka do struktur psipred, sam, sable, jnet Metody threadingowe tmpred Program do modelowania homologiczne go 3dpssm, fugue, genthre ader Program do modelowania homologiczne go w oparciu o więzy przestrzenne Identyfikacja helis transbłonowyc h Modeller Program do modelowania białek bez korzystania z szablonu, budujący modele z krótkich fragmentów znanych struktur tworzących bibliotekę możliwych konformacji ffas, sam, pdbblast Metody do weryfikacji modeli teoretycznych. Oceniają takie cechy jak geometria, stereochemia czy kompatybilność charakteru fizykochemicznego danego aminokwasu z kontekstem strukturalnym, w jakim został on umieszczony. Identyfikacja domen InterPro, CDD Przewidywani e struktury drugorzędowe j Metamq ap, Verify3D , Proq Metody do badania solwatacji Deep View Metody rankingowe Przewidywani e nieuporządko wania pcons Ocena modelu disembl, disopred Metody zbierające wyniki z innych metod; oceniające wygenerowane przez nie wyniki i tworzące własny ranking z dostępnych danych! Metody rozpoznawania zwoju opierające się jedynie na podobieństwie sekwencyjnym celu i szablonu, nie uwzględniając informacji o strukturze szablonu. Często jako dodatkowe elementy oceny wykorzystuje się meta-profile zawierające przewidywaną strukturę 2D, przewidywaną solwatację itp. Metody rozpoznawania zwoju, które w swojej funkcji oceniającej prawdopodobieństwo, że dana struktura jest szablonem zawierają oszacowanie kompatybilności sekwencji celu z doświadczalnie określoną strukturą. Do oceny kompatybilności korzystają z potencjałów fizyko-chemicznych aby obliczyć energię oddziaływania aminokwasów celu gdy badana sekwencja jest optymalnie dopasowana do rusztowania jakie stanowi potencjalny szablon. Programy przeszukujące bazy danych w celu identyfikacji domen w sekwencji. Identyfikacja regionów, które nie tworzą zdefiniowanej struktury i występują jako populacja różniących się od siebie konformacji. Przewidywanie lokalizacji tych regionów może dać cenne wskazówki do przewidywania struktury 3D białka oraz identyfikacji miejsc oddziaływania z innymi cząsteczkami. Identyfikacja białek o charakterystycznej budowie tj. segmenty hydrofobowe są przeplatane naprzemiennie zewnętrznymi Sable, jnet, profseq Metody do rozpoznawani a zwoju (sekwencyjne) , coils, pondr Swissmodel elementami hydrofilowymi Metody do identyfikacji alfa helis, beta wstęg i pętli w zadanej sekwencji 8. Otwórz plik p1.pdb i odpowiedz na pytania: Czy sekwencja celu i szablonu zostały do siebie przyrównane zgodnie z przewidywaniem meta serwera? Czy w przyrównaniu popełniono jakieś błędy? Jeśli tak, to jak je poprawić? 9. Jakie sytuacje przedstawiono na rysunkach? 10. Porównaj modele wygenerowane w oparciu o to samo przyrównanie (p1.pdb) przez Modeler i Swiss-Model (W deep view załaduj obie struktury i skorzystaj z opcji Fit Magic Fit; następnie Ctrl+G, Color by B factor): Czym się różnią? Który z nich jest bardziej poprawny? Czy metoda użyta do oceny modeli zidentyfikowała błędy popełnione w przyrównaniu? Porównaj model ze strukturą 1WKC. Czy model jest podobny do rzeczywistej struktury białka? Jakie widać różnice? 11. Uzupełnij schemat: Sekwencja celu Rozpoznawanie zwoju – metody rozpoznawania zwoju (FR) Modelowanie de novo – (np. Rosetta) Wybór szablonu Ocena jakości modelu – (np. Verify3D, MetaMQAP) Model Przyrównanie cel-szablon – (np. Deep View) Budowa modelu – (np. np. Modeller, Swiss-Model) Swiss 12. Modelowanie białek na przykładzie gry foldit! Powodzenia!! I odpowiedz na pytania: Jakie są etapy modelowania? Dlaczego ważna jest analiza łańcuchów bocznych? W czym może pomóc uwidocznienie wiązań wodorowych podczas budowy modelu? A mostków siarczkowych? Na jakie rzeczy/cechy zwracają uwagę autorzy gry podczas kolejnych etapów modelowania?