ocenianie

Metody i techniki oceniania
Podział na metody i techniki:
- subiektywne - opieraję się na poglądach i osądach wartościujących osób oceniających
- obiektywne - opierają się na kryteriach mierzalnych
Do technik subiektywnych oceniania pracowników należą narzędzia takie jak:
- skale liczbowe
- skale z wymuszonym wyborem
- skale cech osobowości
- skale graficzne
- technika wymuszonego rozkładu
- ranking
- porównywanie parami
Do technik obiektywnych oceny pracowników należą:
- swobodny opis
- ustrukturyzowany opis
- technika wydarzeń krytycznych
- technika oceniania przez cele lub obszary kluczowe
- samoocena
- skale zachowań
Wyróżnia się trzy podstawowe grupy metod i technik oceniania:
- techniki opisowe
- techniki porównawcze
- metody i techniki kompleksowe
Wśród technik opisowych wyróżnia się:
- technikę swobodnego opisu - polega na sporządzeniu przez przełożonego opisu na
temat efektów osiąganych w pracy. Przełożony odpowiada na pytania np. Czy pracownik
posiada odpowiednie kompetencje? Czy i gdzie wstępują w nich luki? itp
zalety - możliwość wszechstronnego oceniania pracownika oraz uzasadnienia oceny
wady - ograniczona możliwość dokonywania porównań
- technikę wydarzeń krytycznych - polega na sporządzaniu przez przełożonego zapisów
na gorąco o zachowaniach ocenianych pracowników, które odbiegają od tzw.zachowań
normalnych na plus i na minus
zalety - przeciwdziała występującej u wielu kierowników skłonności do uśredniania ocen swoich
podwładnych dla tzw. świętego spokoju
wady - trzeba uważać by ta technika nie zamieniła się w rejestr obejmujący tylko potknięcia
pracowników, a niezawierający ich osiągnięć
Slajd 6
Wśród technik porównawczych wyróżnia się:
- ranking - jest techniką oceniania polegającą na szeregowaniu pracowników przez
oceniającego według kolejności - od najlepszego do najsłabszego, odbywa się to ze
względu na ustalone wczesniej kryterium np.wydajność pracy
zalety - mało skomplikowana i może być stosowana bez specjalnego przygotowania
wady - sprawdza się tylko w małych grupach pracowniczych
- technika porównywania parami - polega na dokonywaniu w ramach ustalonego
wczesniej kryterium, porównania każdego pracownika z każdym. Temu pracownikowi, na
korzyść którego wypada porównanie przyznaje się punkt. Po dokonaniu porównania
każdego z każdym, sumuje się punkty i układa listę rankingową
zalety - mało skomplikowana
wady - zaleca się jej wykorzystywania w małych grupach pracowniczych, jest czasochłonna
- technika wymuszonego rozkładu - polega na ustawieniu ocenianych pracowników w
sposób odpowiadający określonemu rozkładowi, często jest to rozkład normalny.
Oceniający przyporządkowuje każdego z ocenianych pracowników do określonego
przedziału rozkładu normalnego. Otrzymuje wtedy listę klasyfikacyjną pracowników na
której np. 10% spośród wszystkich ocenianych znajduje się w przedziale osób
ocenionych najwyżej i 10% w przedziale ocenionym najniżej , po 20% klasyfikuje się w
przedziałach pracowników ocenionych powyżej i poniżej średniej, natomiast 40%
wypełnia przedział osób które uzyskały średnią ocenę
zalety - umożliwia identyfikację grup skrajnych w ogóle ocenianych pracowników co ułatwia
podejmowanie decyzji personalnych
wady - nie wszystkie grupy pracowników są reprezentatywnymi próbkami całości, w których w
równym stopniu występują pracownicy wybitni, średni i mierni