Krzywa IS – ukazuje różną kombinacje dochodu i stopy procentowej

Krzywa IS – ukazuje różną kombinacje dochodu i stopy procentowej na rynku
towarowym (przy których planowane wydatki globalne są równe faktycznej produkcji.)
AD = Y
Krzywa IS jest nachylona ujemnie, ponieważ wzrost stopy procentowej wpływa na
ograniczenie planowanych wydatków autonomicznych (zwłaszcza inwestycyjnych), a tym
samym na popyt globalny, co oznacza obniżenie się poziomu dochodu równowagi.
Nachylenie krzywej zależy od tego, jak silnie wydatki autonomiczne reagują na
zmianę stopy procentowej (parametr b) i jaka jest wartość mnożnika α.
1. Jeżeli wydatki autonomiczne silnie reagują na zmianę stopy procentowej to powoduje to
dużą zmianę popytu globalnego i dochodu równowagi, więc krzywa IS będzie miała
mniejszy kąt nachylenia. Jeżeli zmiana stopy procentowej wywołuje niewielkie
przesunięcie krzywej popytu globalnego i dochodu równowagi to krzywa będzie bardziej
stroma.
2. Jeżeli mnożnik będzie miał dużą wartość to zaobserwujemy większy wzrost dochodu
równowagi i krzywa IS będzie mniej nachylona  i na odwrót.
Zmiana poziomu wydatków autonomicznych powoduje przesunięcie krzywej popytu
globalnego AD przy danej stopie procentowej. Popyt autonomiczny może się zwiększyć np.:
 pod wpływem wzrostu wydatków państwa na zakupy towarów i usług, lub cele socjalne,
 jeżeli zmienią się oczekiwania gospodarstw domowych co do przyszłych dochodów,
 zwiększenie wydatków państwa na zasiłki dla bezrobotnych lub zamówienia rządowe.
Przesunięcie krzywej popytu globalnego oznacza, że zmieni się również poziom dochodu.
Krzywa IS przesunię się więc w górę wtedy, gdy wzrosną wydatki autonomiczne  i na
odwrót.
IS1
IS
1
Punkty leżące poza krzywą IS oznaczają nierównowagę.
1. Punkty leżące poniżej krzywej IS oznaczają nadwyżkę popytu na towary AD > Y
2. Punkty leżące powyżej krzywej IS oznaczają nadwyżkę podaży towarów AD< Y
IS
Krzywa LM – ukazuje różną kombinacje dochodu i stopy procentowej na rynku pieniężnym.
Ma ona nachylenie dodatnie, bo przy wzroście dochodu rośnie też stopa procentowa.
Im większa jest wrażliwość popytu na pieniądz na zmianę wielkości dochodu (k), tym
większy będzie wzrost stopy procentowej  krzywa będzie bardziej stroma i na odwrót.
Krzywa LM jest wykreślona dla danej realnej podaży pieniądza. Zmiana realnej
podaży pieniądza wymusza więc odpowiednie procesy dostosowawcze na rynku pieniądza.
1. wzrost realnej podaży spowoduje przesunięcie krzywej podaży pieniądza w prawo w dół
(wzrost).
2. spadek wielkości podaży pieniądza spowoduje przesunięcie krzywej podaży w lewo
w górę (spadek).
Krzywa LM przedstawia stan równowagi zarówno na rynku pieniężnym jak i na rynku
papierów wartościowych.
Jeżeli przesuwamy się wzdłuż krzywej LM to każdej zmianie stopy procentowej musi
towarzyszyć odpowiednia zmiana poziomu dochodu.
LM
LM1
Punkty leżące poza krzywą LM oznaczają nierównowagę.
2
1. Punkty leżące powyżej i na lewo od krzywej LM oznaczają nadwyżce podaży pieniądza.
2. Punkty leżące poniżej i na prawo od krzywej LM oznaczają nadwyżce popytu na pieniądz.
LM
Aby rynek towarów i pieniądza jednocześnie znajdowały się w równowadze, stopa
procentowa i poziom dochodu muszą ukształtować się na poziomie równowagi dla obu
rynków.
LM
IS
Polityka fiskalna i monetarna w modelu IS – LM
Skuteczność polityki fiskalnej zależy od wielkości mnożnika polityki fiskalnej αf, który
zależy od:
 h – współczynnik wrażliwości popytu na zmianę stopy procentowej
 k – współczynnik wrażliwości popytu na zmianę dochodu
 b – współczynnik wrażliwości popytu inwestycyjnego na zmianę stopy procentowej
 α – mnożnik
3
Im ten mnożnik będzie większy tym skuteczność tej polityki będzie większa.
Konsekwencjami ekspansywnej polityki fiskalnej są: większe wydatki rządowe,
większy dochód równowagi i wzrost stopy procentowej.
Polityka fiskalna jest bardziej skuteczna przy niskich poziomach stopy procentowej,
ponieważ współczynnik wrażliwości popytu na pieniądz na zmiany stopy procentowej, jest
większy (krzywa LM jest bardziej płaska). Ekspansywna polityka fiskalna prowadzi do
wzrostu dochodu równowagi, co oznacza, że obniża się prywatne wydatki konsumpcyjne
i inwestycyjna uzależnione od stopy procentowej. Mówimy zatem, że wydatki publiczne
wypierają z rynku wydatki prywatne. W konsekwencji dochód równowagi rośnie, ale zmienia
się struktura wydatków w gospodarce.
Przy wysokich stopach procentowych skuteczniejsza jest polityka monetarna, bo
obniży stopy, ale wzrośnie dochód równowagi.
Podstawowe wzory
C = C + cYd
I = I – b*i
T = T + tY
Nx = Exp – Imp
Imp = Imp + mY
L = kY – h*i
1
α=
1 – c (1 – t) + m
cu + 1
M =
* MB
cu + re
Yo =
io =
Re = re * DB
Cu = cu * DB
MB = Re + Cu = re *DB + cu * DB
MB = DB (re + cu)
cu + 1
mm =
M
=
cu + re
MB
4