Magia teatru

Magia teatru
Według Szekspira „Świat jest teatrem, aktorami ludzie, którzy kolejno wchodzą i znikają”.
Teatr, aktor, gra – kiedy słyszymy te słowa myślimy sobie o innym świecie i o postaciach,
które tak bardzo różnią się od nas samych. Dlaczego tak się dzieje? Co jest powodem,
tego że ludzkość tworzyła, tworzy i miejmy nadzieję będzie tworzyła widowiska teatralne?
Zapewne każdy mógłby wymienić kilka spraw dla, których człowiek tworzy sztukę teatralną.
Uważam, że jednym z istotnych czynników podejmowania się tego zajęcia jest magia i czar,
które unoszą się w przestrzeni teatralnej.
Gimnazjaliści na deskach teatru?! Młodzież gimnazjalna podjęła się tej jakże ciężkiej
pracy, by choć na trochę przenieść społeczność uczniowską w inny świat. W świat
dziewiętnastowiecznej Polski, w której mogliśmy śledzić losy głównych bohaterów
Fredrowskiej komedii.
Przez
kilka
miesięcy
odbywały się
próby
do
sztuki
Aleksandra
Fredry
pod tytułem „Śluby panieńskie”. Utwór opowiada o Anieli i Klarze, które ślubują sobie,
że
nigdy
nie
wyjdą
za
mąż.
Uważają
bowiem,
iż
mężczyźni
nie są na tyle dojrzali, by mogli być odpowiedzialni za swoje uczucia. Wiedzę o życiu
czerpią z literackich romansów. Owe panny są obiektem westchnień dwóch przystojnych
kawalerów: Albina i Gustawa. Gustaw obmyśla sprytny plan, który ma doprowadzić do ślubu
z
Anielą.
On
W
Klara odrzuca miłość
zrozpaczony
tę
sprawę
postanawia
zostaje
Albina,
posłuchać
zaangażowany
który według niej
jest
zbyt
uległy.
rady
ignorować
Klarę.
także
stryj
Gustawa
Gustawa,
i
Radost.
Nie
może
on pojąć, co się wokoło niego dzieje. Plan kończy się sukcesem. W niedługim czasie obie
kobiety łamią daną sobie obietnicę i wychodzą za mąż.
W komedii wystąpili następujący uczniowie: Aleksandra Smejlis z kl. II A jako Klara;
Agnieszka Kamińska z kl. III C jako Aniela; Monika Oniszczuk z kl. I D jako Aniela;
Marcin Penno z kl. III F jako Albin; Stanisław Czujkowski z kl. III C jako Radost; Bartosz
Nosal z kl. I D jako Radost; Piotr Zarzycki jako z kl. II D jako Gustaw. Pomocą podczas
przedstawiania sztuki służyła Kasia Rynkiewicz z kl. III C , która wcieliła się w rolę
inspicjentki. Osobą odpowiedzialną za przygotowanie grupy teatralnej była pani Julita
Dawidowicz.
Miałyśmy niecodzienną możliwość obserwowania przygotowywania spektaklu.
Byłyśmy na kilku próbach, które trwały od grudnia. Prace rozpoczęto od prób czytanych.
Aktorzy mogli się wypowiedzieć na temat tego, jak widzą siebie w danej roli. Mieli
możliwość stworzenia własnej kreacji granej przez siebie postaci. Dziewczyny stanowiły
grupę sumiennych i zdyscyplinowanych amatorek-aktorek, które z zaangażowaniem
wykonywały swoje obowiązki. One najszybciej opracowały sposób przedstawienia postaci –
szybciej niż chłopcy. Każdemu potknięciu, czy błędowi potrafiła zaradzić opiekunka
spektaklu. Wraz ze zdobytymi wskazówkami dotyczącymi sztuki aktorskiej, dziewczęta
radziły sobie coraz lepiej. Zajęcia, choć w pomniejszonym składzie (bez kolegów) przyniosły
widoczne rezultaty. Podczas przygotowań panowała przyjemna atmosfera, która wzbudzała
pozytywny nastrój u uczestników. Pomiędzy obsadą i panią Dawidowicz istniały bardzo
dobre relacje, wywierające na nas zaskakujące wrażenie. Dzięki temu uwierzyłyśmy w
rychły sukces nadchodzącego przedstawienia. Po sposobie prezentacji, można było
rozpoznać, że nasze koleżanki świetnie się bawiły podczas tego zajęcia. Podsumowując,
próba zakończyła się pomyślnie, wzbudzając u wszystkich uczestników dobre samopoczucie.
Już po przedstawieniu zebrałyśmy opinie, które były zbieżne z naszymi spostrzeżeniami.
-
Czas
która
prób
na
wspominam
bardzo
panowała.
Cieszę
niej
miło,
się,
między
że
na
innymi
próbach
dzięki
atmosferze,
mogliśmy
wykazać
się kreatywnością – tak zapamiętała ten czas Agnieszka.
−
Nauczyłam
się
samokrytyki
oraz
cierpliwości.
Często,
żeby
dojść
do perfekcji trzeba się napracować – takie przemyślenia miała Natalia.
- Wydaje mi się, że wszyscy dzięki przedstawieniom zbliżyliśmy się do siebie – powiedziała
Ola.
Kolejna próba, na której byłyśmy, odbywała się w auli, ponieważ zadaniem aktorów
było przyzwyczajenie się do warunków panujących na scenie. Aktorzy mogli poczuć
się jak bohaterowie komedii dzięki strojom z epoki i odpowiedniej charakteryzacji.
Wszyscy uczniowie doskonale zapamiętali swoje kwestie. Mieli również możliwość
korzystania z podpowiedzi suflera.
Pani Dawidowicz dokładnie dbała o ukazywanie emocji u bohaterów poprzez
gestykulację
oraz
mimikę.
Na
scenie
pojawiły
się
również
rekwizyty.
Albin był uzbrojony w muszkiet, dziewczyny wyszywały na tamborku i piły herbatkę
z serwisu, przecudnego serwisu. Ci, którzy spóźnili się na próbę, otrzymali ostrą
reprymendę od organizatorki. Artyści wzbogacali swoje umiejętności dzięki uwagom
na temat zachowywania się podczas przedstawienia. Uwzględniono w tym naukę
poruszania się na scenie i odpowiednie korzystanie z rekwizytów. Aktorzy radzili sobie
świetnie z pomocą opiekunki, która zadbała o każdy szczegół spektaklu.
Nadszedł czas przedstawienia, które było jedną z atrakcji XII Międzygimnazjalnego
Festiwalu Inscenizacji i Kabaretów. Każdy z młodych aktorów był zdenerwowany
zbliżającym się występem. Licznie zgromadzona młodzież i zawodowi aktorzy na widowni
mieli wpływ na tremę młodych aktorów. Długo oczekiwana premiera rozpoczęła się. Scena
obfitowała w różnorodne dekoracje, wyszukane rekwizyty oraz bogate kostiumy, które
idealnie
oddawały
charakter
granych
postaci.
Aktorzy
byli
wyposażeni
w nowoczesne mikrofony, które są wykorzystywane w teatrach. Muzyka gitarowa
i fortepianowa wprowadziły publiczność w romantyczny nastrój dziewiętnastowiecznej
Polski. Dzięki tym brzmieniom, zrozumienie rozgrywających się wydarzeń nie było już takie
trudne. Drobne błędy podczas przedstawiania sztuki nie wpływały znacznie na opinię
zachwyconej widowni. Aktorzy potrafili zgrabnie wybrnąć z każdej niezręcznej sytuacji.
Ich
gestykulacja
idealnie
odzwierciedlała
emocje
bohaterów.
oraz dialogi były dopasowane do epoki, w której rozgrywała
Kostiumy
się akcja spektaklu.
Obserwując każdą chwilę, przeżyłyśmy razem z nimi wszystkie ich problemy. Pomimo
to czuliśmy się jak w teatrze pełnym doświadczonych aktorów.
Dzięki temu spektaklowi mogłyśmy dokładnie przyjrzeć się ciężkiej pracy aktorów
za kulisami. Miałyśmy okazję poznać tajniki aktorstwa. Dowiedziałyśmy się, że praca aktora
wcale nie jest prosta i przyjemna, niesie też za sobą wiele zobowiązań i wyrzeczeń.
Patrycja Szunke kl. E
Wiktoria Kijewska kl. E