Hasło dobor-krewniaczy

dobór krewniaczy
(ekologia lasu, podstawowe zasady, prawa i teorie ekologiczne), [ang. kin selection], forma selekcji
ponadosobniczej przejawiająca się faworyzowaniem zachowań zwiększających dostosowanie osobników
spokrewnionych. Opiera się na altruizmie osobników przynoszącym korzyści krewniakom. Działa przede
wszystkim u zwierząt żyjących w stadach lub rojach, składających się z blisko spokrewnionych
osobników (np. u owadów społecznych, zwierząt kopytnych). Osobniki takie są nosicielami znacznej
liczby wspólnych genów, a ich przeżycie i sukces rozrodczy stanowi tzw. łączną wartość
przystosowawczą. Zachowania altruistyczne przynoszą altruiście doraźny uszczerbek, ale sprzyjają
przekazaniu pewnej części jego genów następnemu pokoleniu. Pomniejszenie przez niego własnej
zdolności do przekazania swych cech może być zrekompensowane przez osobniki spokrewnione. Im
bliższy stopień pokrewieństwa między altruistą i odnoszącym korzyść krewniakiem, tym więcej ich
wspólnych genów ocaleje i większy będzie wspólny sukces biologiczny, np. osobnik, który zginie,
zapewniając przeżycie swemu rodzeństwu, ma szansę przekazać więcej swych genów następnemu
pokoleniu niż w sytuacji odwrotnej (gdyby sam przeżył, a zginęło jego rodzeństwo). Dzieje się tak zawsze
wówczas, gdy spełniony zostaje warunek: , B/C > 1/r, gdzie: B – korzyści krewniaka, C – koszty altruisty,
mierzone wzrostem lub odpowiednio zmniejszeniem wartości przystosowawczej, r – współczynnik
pokrewieństwa. Twórcą koncepcji doboru krewniaczego jest nowozelandzki biolog W.D. Hamilton.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.
Publikacje powiązane tematycznie
Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo
Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN,
Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.