PRAWA DZIECKA
advertisement
PRAWA DZIECKA PRAWO PRAWO - w ujęciu przedmiotowym - to system norm prawnych, czyli ogólnych, abstrakcyjnych i w przybliżeniu jednoznacznych dyrektyw postępowania, które powstały w związku z istnieniem i funkcjonowaniem państwa, ustanowione lub uznane przez właściwe organy władzy publicznej i przez te organy stosowane, w tym z użyciem przymusu państwowego. - Wikipedia – wolna encyklopedia PRAWO - ogół przepisów i norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności - Uniwersalny Słownik języka polskiego PWN PRAWO - uprawnienia przysługujące komuś zgodnie z obowiązującymi przepisami - Uniwersalny Słownik języka polskiego PWN KONWENCJA KONWENCJA jako Umowa międzynarodowa jest obecnie najważniejszym instrumentem regulującym stosunki międzynarodowe. Za umowę międzynarodową uważa się zgodne oświadczenie woli (porozumienie) co najmniej dwóch podmiotów prawa międzynarodowego (przede wszystkim: państw lub organizacji międzynarodowych, ale także np. Stolicy Apostolskiej regulowane przez prawo międzynarodowe i wywołujące skutki w sferze prawa międzynarodowego, niezależnie od tego, czy jest ujęte w jednym czy w większej liczbie dokumentów, i bez względu na jego nazwę. - Wikipedia – wolna encyklopedia KONWENCJA - umowa międzynarodowa dotycząca specjalnych zagadnień; wszelka umowa normująca jakieś sprawy; umowność; utarte normy, zwyczaje, stereotypy myślenia - Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych – Wł. Kopaliński KONWENCJA - normy zachowania, postępowania, przyjęte w jakimś środowisku; umowne zachowywanie się - Wiem – portal wiedzy Onet.pl HISTORIA KONWENCJI O PRAWACH DZIECKA 20 listopada 1989r. Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych uchwaliło jednomyślnie Konwencję o Prawach Dziecka. Weszła ona w życie 2 września 1990r. Polska była inicjatorem Konwencji i przystąpiła do niej jako jedno z pierwszych państw, chociaż stosunkowo długi proces ratyfikacji spowodował, że zaczęła ona obowiązywać od 7 lipca 1991r. Konwencję nazywa się światową konstytucją praw dziecka. Konwencja ustanawia status dziecka oparty na następujących założeniach: dziecko jest samodzielnym podmiotem; ze względu na swoją niedojrzałość psychiczną i fizyczną wymaga szczególnej opieki i ochrony prawnej; dziecko jako istota ludzka wymaga poszanowania jego tożsamości, godności prywatności; rodzina jest najlepszym środowiskiem wychowania dziecka; państwo ma wspierać rodzinę, a nie wyręczać ja w jej funkcjach. Tworząc system ochrony dziecka kierowano się następującymi zasadami: zasada dobra dziecka – oznacza, iż wszystkie działania podejmowane są w najlepiej pojętym interesie dziecka; zasada równości – oznacza, że wszystkie dzieci niezależnie od ich cech (koloru skóry, płci, narodowości itp.) mają być równe wobec prawa; zasada poszanowania praw i odpowiedzialności obojga rodziców za rozwój i wychowanie dziecka – oznacza, że ochronie podlega autonomia rodziny i prawa obojga rodziców do decydowania o sprawach dziecka; zasada dotycząca pomocy państwa w zabezpieczeniu odpowiednich warunków socjalnych i zdrowotnych rodziny. Postanowienia Konwencji dotyczą dziecka urodzonego, które nie ukończyło 18 roku życia. Katalog praw przyznanych dziecku w Konwencji obejmuje prawa: PRAWA I WOLNOSCI OSOBISTE prawo do życia i rozwoju; prawo do tożsamości i identyczności (nazwisko, imię, obywatelstwo, wiedza o własnym pochodzeniu); prawo do wolności, godności, szacunku, nietykalności osobistej; prawo do swobody myśli, sumienia i wyznania; prawo do wyrażania własnych poglądów i występowania w sprawach dziecko dotyczących, w postępowaniu administracyjnym i sądowym; prawo do wychowywania w rodzinie i kontaktów z rodzicami w przypadku rozłączenia z nimi; prawo do wolności od przemocy fizycznej lub psychicznej, wyzysku, nadużyć seksualnych i wszelkiego okrucieństwa; prawo nierekrutowania do wojska poniżej 15 roku życia; zakaz wykonywania kary śmierci lub stosowania kary dożywocia więziennego wobec dziecka PRAWA SOCJALNE prawo do wypoczynku i czasu wolnego prawo do odpowiedniego standardu życia; prawo do ochrony zdrowia; prawo do zabezpieczenia socjalnego; PRAWA KULTURALNE prawo do nauki; prawo do korzystania z dóbr kultury; prawo do informacji; prawo do znajomości swoich praw PRAWA POLITYCZNE prawo stowarzyszania się i zgromadzeń w celach pokojowych, prawo wolności wypowiedzi, swobody poszukiwania i przekazywania informacji i idei wszelkiego rodzaju. Nie przyznaje się, w zasadzie, praw ekonomicznych wychodząc z założenia, że dziecko winno się uczyć, a nie pracować. NAJWAŻNIEJSZE AKTY PRAWNE W POLSCE ODNOSZĄCE SIĘ DO PRAW DZIECKA I. II. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej Ustawa o Rzeczniku Praw Dziecka I I I . Konwencja o Prawach Dziecka KONSTYTUCJA RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Art.72 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej 1. Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją. 2. Dziecko pozbawione opieki rodzicielskiej ma prawo do opieki i pomocy władz publicznych. 3. W toku ustalania praw dziecka organy władzy publicznej oraz osoby odpowiedzialne za dziecko są obowiązane do wysłuchania i w miarę możliwości uwzględnienia zdania dziecka. 4. Ustawa określa kompetencje i sposób powoływania Rzecznika Praw Dziecka USTAWA O RZECZNIKU PRAW DZIECKA Fragm. USTAWA z dnia 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka. Dz. U. Nr 6, poz. 69 Art. 1. 1. Ustanawia się Rzecznika Praw Dziecka. 2. Rzecznik Praw Dziecka, zwany dalej Rzecznikiem, stoi na straży praw dziecka określonych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Konwencji o prawach dziecka i innych przepisach prawa, z poszanowaniem odpowiedzialności, praw i obowiązków rodziców. 3. Rzecznik przy wykonywaniu swoich uprawnień kieruje się dobrem dziecka oraz bierze pod uwagę, że naturalnym środowiskiem jego rozwoju jest rodzina. Art. 2. 1. W rozumieniu ustawy dzieckiem jest każda istota ludzka od poczęcia do osiągnięcia pełnoletności. 2. Uzyskanie pełnoletności określają odrębne przepisy. Art. 3. 1. Rzecznik, w sposób określony w niniejszej ustawie, podejmuje działania mające na celu zapewnienie dziecku pełnego i harmonijnego rozwoju, z poszanowaniem jego godności i podmiotowości. 2. Rzecznik działa na rzecz ochrony praw dziecka, w szczególności: 1) prawa do życia i ochrony zdrowia, 2) prawa do wychowania w rodzinie, 3) prawa do godziwych warunków socjalnych, 4) prawa do nauki. 3. Rzecznik podejmuje działania zmierzające do ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem, demoralizacją, zaniedbaniem oraz innym złym traktowaniem. 4. Rzecznik szczególną troską i pomocą otacza dzieci niepełnosprawne. KONWENCJA O PRAWACH DZIECKA Fragm.. Konwencja o Prawach Dziecka zmiany: 1999-09-02; Dz.U.2000.2.11 KONWENCJA O PRAWACH DZIECKA przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ podaje do powszechnej wiadomości: W dniu 20 listopada 1989 r. została przyjęta przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych Konwencja o prawach dziecka. WYBRANE INSTYTUCJE I ORGANIZACJE DZIAŁAJĄCE NA RZECZ DZIECI Komitet Ochrony Praw Dziecka Polska Fundacja Dzieci i Młodzieży, Towarzystwo Ochrony Praw i Godności Dziecka WYSPA Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii, Łódź, Ośrodek Psychoedukacji i Pomocy Psychologicznej „Nasza Szkoła”, Poradnia Wspierania Rozwoju i Terapii, Łódź, szanuj mnie, żebym szanowała innych wybaczaj, żebym umiała wybaczać słuchaj, żebym umiała słuchać nie bij, żebym nie biła nie poniżaj, żebym nie poniżała rozmawiaj ze mną, żebym umiała rozmawiać nie wyśmiewaj nie obrażaj nie lekceważ kochaj mnie, żebym umiała kochać uczę się życia od ciebie Materiały z plakatu kampanii "Dzieciństwo bez przemocy"
