Wolter i filozofia Oświecenia 1. Cele lekcji a. Wiadomości Zapoznanie uczniów z życiem, twórczością, poglądami w dziedzinie filozofii, myśliciela jakim był Francois-Marie Aurouet. Omówienie jego poprzedników (Fontenelle i Bayle we Francji i Locke, Newton, Shaftesbury w Anglii). Omówienie poglądów Woltera, przedstawienie, podzielanej przez Woltera zasadniczej tezy filozofii Oświecenia, jaką był naturalizm (istnieje tylko świat przyrodzony, nie ma zjawisk nadprzyrodzonych, cudów czy objawienia) i jego konsekwencji (religia jako główny wróg prawdy, zaprzeczenie dualistycznej koncepcji świata, walka z metafizyką chrześcijańską, przyjęcie deizmu – religii rozumu). Przedstawienie poglądów Woltera w dziedzinie filozofii przyrody (świadomość tak samo jak cielesność, jest powszechną własnością rzeczy, nie ma rzeczy bezcielesnych, ale nie ma też rzeczy bezdusznych) i w dziedzinie etyki (etyka sprawiedliwości i ulgi w cierpieniu). Omówienie następców Woltera oraz jego opozycji. b. Umiejętności Uczeń potrafi: 1. 2. 3. 4. Przedstawić ramy czasowe omawianych zagadnień. Krótko omówić życie i twórczość Woltera. Krótko omówić jego poprzedników. Przedstawić poglądy Woltera związane z zasadniczą tezą filozofii Oświecenia, jaką był naturalizm i wynikające z niego konsekwencje. 5. Przedstawić poglądy Woltera w dziedzinie filozofii przyrody. 6. Przedstawić poglądy Woltera w dziedzinie etyki. 7. Omówić następców Woltera oraz jego opozycji. 2. Metoda i forma pracy Metoda pogadanki z elementami opisu. 3. Środki dydaktyczne 1. W. Tatarkiewicz Historia Filozofii tom II; Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2003. 2. A. Podsiad, Z. Więckowski; Mały słownik terminów i pojęć filozoficznych; Instytut Wydawniczy PAX; Warszawa 1983. 3. Karta pracy ucznia. 4. Przebieg lekcji a. Faza przygotowawcza 1. Sprawdzenie obecności. 2. Sprawdzenie zadania domowego. 3. Metodą pogadanki przypomnienie najważniejszych zagadnień związanych z tematem poprzedniej lekcji. (10 min.) b. Faza realizacyjna 1. Metodą opisu omówienie przez nauczyciela życia i twórczości filozofa jakim był Francois-Marie Aurouet (1694–1778, zmienił swe nazwisko na Woltaire, które spolszczone brzmi Wolter. Z Anglii do Francji przywiózł idee angielskiego Oświecenia i z rzadko spotykaną szybkością dokonał przewrotu, odgrywając rolę pośrednika, odtąd Newton stał się synonimem uczonego a Locke – synonimem filozofa. Sam sformułował najpełniej idee Oświecenia). 2. Metodą opisu przedstawienie uczniom poprzedników Woltera (Fontenelle i Bayle we Francji i Locke, Newton, Shaftesbury w Anglii). 3. Metodą opisu omówienie poglądów Woltera (był typowym przedstawicielem Oświecenia, który zakładał, że rozum jest miarą prawdy, istotną cechą jego filozofii stanowił empirystyczny pogląd na pochodzenie rozumu wraz z racjonalistycznym doń zaufaniem). 4. Metodą opisu przedstawienie uczniom konsekwencji, jakie dla Woltera wynikły z naturalistycznego patrzenia na świat (religia jako główny wróg prawdy, zaprzeczenie dualistycznej koncepcji świata, walka z metafizyką chrześcijańską, przyjęcie deizmu – religii rozumu). 5. Metodą opisu przedstawienie poglądów filozofa w dziedzinie filozofii przyrody (świadomość tak samo jak cielesność, jest powszechną własnością rzeczy, nie ma rzeczy bezcielesnych, ale nie ma też rzeczy bezdusznych) a także w dziedzinie etyki (etyka sprawiedliwości i ulgi w cierpieniu – zadania etyki są niezależne od prawd metafizyki i religii, każdy wie co należy czynić. Zadaniem naszym jest zmniejszać cierpienie i współdziałać ze sprawiedliwością). 6. Metodą opisu mówienie następców Woltera oraz jego opozycji (zwolennicy to encyklopedyści, opozycja – Hume, Kant) (25 min.) c. Faza podsumowująca Metodą pogadanki usystematyzowanie wiadomości zdobytych na lekcji. (10 min.) 5. Bibliografia 1. W. Tatarkiewicz Historia Filozofii tom II; Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2003. 2. A. Podsiad, Z. Więckowski; Mały słownik terminów i pojęć filozoficznych; Instytut Wydawniczy PAX; Warszawa 1983. 6. Załączniki a. Karta pracy ucznia Najważniejsze zagadnienia związane z tematem lekcji Wolter i filozofia Oświecenia.