Dobre S*owo 11

Dobre Słowo 11.03.2012 r.
Moi drodzy, kiedy otworzymy Pismo Święte, zauważymy, że na samym
początku umieszczono Księgę Rodzaju. Następna jest Księga Exodus – Księga
Wyjścia. Wyjścia dlatego, że mówi o wyjściu Izraelitów z niewoli egipskiej. Według
fachowców i historyków ów exodus miał miejsce za panowania faraona Ramzesa II,
zwanego też Wielkim, około roku 1230 przed narodzeniem Jezusa Chrystusa.
Rozpoczyna się długie, 40-letnie wędrowanie Narodu Wybranego z niewoli egipskiej
do Ziemi Obiecanej.
Z całą pewnością najważniejszym wydarzeniem historycznym i zbawczym
podczas owego wyjścia było przymierze zawarte na Synaju pomiędzy Bogiem Jahwe
a etnicznym już Izraelem, którego szczególnym reprezentantem był Mojżesz.
Pieczęcią przymierza synajskiego stały się kamienne tablice, zawierające dziesięcioro
przykazań. Po grecku deca to dziesięć, a logos to słowo, a więc Dekalog to dziesięć
słów, dziesięć Bożych przykazań. Właśnie z owymi przykazaniami mamy do
czynienia w dzisiejszym pierwszym czytaniu z Księgi Wyjścia. Najpierw następuje
krótka i zwięzła prezentacja samego Boga: Ja jestem Pan, twój Bóg, którym cię
wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Bóg jest tym, który ustawicznie
wyprowadza nas z domu niewoli. Każdy nasz grzech, każde odejście od Boga, to
rodzaj niewoli.
Jeżeli chodzi o Dekalog jako całość, to mamy do czynienia z klasycznym
starożytnym prawem apodyktycznym. Co to znaczy prawo apodyktyczne? Prawo
apodyktyczne mówi, co należy i czego nie należy czynić. W Dekalogu mamy dwa
przykazania, które są na tak – mówią, co należy czynić. Chodzi o szacunek wobec
dnia świętego: I Dzień Święty święcił, o przykazanie miłości rodziców: Czcij ojca
swego i matkę swoją, abyś długo żył, aby ci się dobrze powodziło. Mamy dwa
przykazania nakazów i osiem przykazań zakazów: Nie będziesz kradł, nie będziesz
zabijał, nie będziesz cudzołożył, nie będziesz mówił fałszywego świadectwa
przeciw bliźniemu swemu.
Jeżeli chodzi o nakazy pozytywne, na „tak”, czyli szacunek wobec Boga,
świętowanie dnia świętego, wiemy, że dla judaistów dniem świętym był szabat.
Żydzi nie znali nazw dni tygodnia. Tylko jeden dzień miał swoją nazwę i to był
właśnie szabat. A potem mówiono: pierwszy dzień po szabacie, drugi dzień po
szabacie itd. Wiemy, że Pan Jezus zmartwychwstał pierwszego dnia po szabacie.
Zwróćcie uwagę, że akcent świętowania szabatu w judochrześcijaństwie przeszedł
na niedzielę, na pierwszy dzień po szabacie, kiedy czcimy Zmartwychwstanie Pana
naszego Jezusa Chrystusa.
Następne przykazanie pozytywne to: Czcij ojca swego i matkę swoją.
Przykazanie związane z obietnicą. Szacunek wobec naszych rodziców jest rzeczą
bardzo ważną. Kiedy o tym mówimy w świętym czasie Wielkiego Postu,
zastanówmy się, w jakiej sytuacji są nasi żyjący rodzice, czy nie potrzebują naszej
szczególnej pomocy i opieki, a za zmarłych rodziców módlmy się.
Kiedy przyszedł czas Nowego Przymierza we Krwi Jezusa Chrystusa, to
trzeba powiedzieć, że Pan Jezus postawił nam jeszcze wyższe wymagania niż te
zawarte w Dekalogu w Księdze Wyjścia. Jeżeli chodzi o Prawo Mojżeszowe, to
trzeba nam wiedzieć, że obejmowało ono nie tylko Dekalog, nie tylko dziesięcioro
przykazań, ale aż 613 zakazów i nakazów, dokładnie 365 zakazów i 248 nakazów.
Nic dziwnego, że pewnego dnia przychodzi do Pana Jezusa Izraelita i pyta go:
Nauczycielu, które spośród przykazań jest najważniejsze? Nie ma na myśli Dekalogu,
tylko całe Prawo. Co spośród tego gąszczu prawnego jest najważniejsze? Pan Jezus
odpowiadając na to pytanie, cytuje Stary Testament i eksponuje przykazanie miłości
Boga i bliźniego.
Później Pan Jezus wypowie nowe przykazanie, zawarte w Ewangelii Janowej:
Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem.
Przykazanie miłości. Zwróćcie uwagę, że w tym jednym przykazaniu miłości
zawiera się całe Prawo, wszystko, co najważniejsze. W przykazaniu miłości zawiera
się również obowiązek przebaczania, obowiązek miłości bliźniego, obowiązek
miłości nieprzyjaciół. To jest bardzo trudne – miłość nieprzyjaciół. Mamy kłopoty z
miłością we własnym małżeństwie, w rodzinie, w jednym domu, a tu jeszcze miłość
nieprzyjaciół. Czy to jest możliwe?
Na zakończenie przypomnijmy sobie postać Jana Pawła II. Przywołajmy dzień
zamachu na papieża – 13 maja 1981 roku. Kilka dni później w klinice Gemelli Radio
Watykańskie zarejestrowało słowa papieża powiedziane jeszcze słabym głosem:
Modlę się za brata, który mnie zranił, a któremu szczerze przebaczyłem. Przemyślmy te
słowa papieża. Przebaczenie nawet nieprzyjaciołom jest możliwe wówczas, gdy
trwamy mocno zjednoczeni z Chrystusem i takiej postawy życzymy sobie
wzajemnie, byśmy w czasie Wielkiego Postu pojednali się z sobą samym, z bliźnimi,
z Bogiem, aby dane nam było przeżywać prawdziwą, autentyczną, mocną i głęboką
radość spotkania z Jezusem Chrystusem Zmartwychwstałym.
Ks. Jan Piszczan