Podsumowanie Konkluzji Drugiej Europejskiej Konferencji Ekonomii Społecznej „Efektywność ekonomiczna i przedsiębiorczość społeczna” Kraków 28-29 października 2004 r. Ekonomia Społeczna jest kluczowym elementem europejskiego modelu społecznoekonomicznego, zgodnie z postanowieniami deklaracji niedawnych szczytów europejskich (Gävle, Gent, Praga, Sewilla, Salamanka) i kilku dokumentów Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, Komitetu Regionów, Komisji Europejskiej i innych. Rozwijając osiągnięcia pierwszej europejskiej konferencji Ekonomii Społecznej, która odbyła się w Pradze w 2002 r., uczestnicy Drugiej Europejskiej Konferencji Ekonomii Społecznej, zebrani w Krakowie w 2004 r., będą oraz dążyć do wzmocnienia europejskiego modelu społeczno-gospodarczego poprzez: promocję idei ekonomii społecznej w dialogu z wszystkimi potencjalnie zainteresowanymi podmiotami na szczeblu lokalnym, krajowym i europejskim dla osiągnięcia zrozumienia idei oraz korzyści płynących z ekonomii społecznej; promocję wartości Ekonomii Społecznej – stanowiących specyficzne podejście do przedsiębiorczości – wśród obywateli państw sąsiednich (Białorusi, Ukrainy i innych); działanie na rzecz powstania platform ekonomii społecznej w każdym z państw członkowskich, w szczególności w Polsce, zgodnie z postanowieniami Inicjatywy Krakowskiej z 28 października 2004; wzięcie pod uwagę ciągłego rozwoju ekonomii społecznej pod względem przedmiotowym i podmiotowym; rozpowszechnianie przykładów najlepszych praktyk przedsiębiorstw ekonomii społecznej, w szczególności w przedsiębiorczości socjalnej; zwalczanie wykluczenia społecznego przez oferowanie wysokiej jakości pracy i działania na rzecz wzmocnienia poczucia przynależności do społeczeństwa i posiadanych praw (empowerment); ustanowienie Funduszu COOP-EST jako instrumentu finansowego wspomagania rozwoju przedsiębiorstw ekonomii społecznej w nowych państwach członkowskich; wspieranie odbudowy Grupy Międzysektorowej ds. Ekonomii Społecznej Parlamentu Europejskiego. Uczestnicy Konferencji, dostrzegając potrzebę współpracy władz publicznych wszystkich szczebli, a także instytucji Unii Europejskiej, wnioskują o podjęcie działań mających na celu: uznanie roli, którą ekonomia społeczna może odegrać w lokalnym zrównoważonym rozwoju, w celu realizacji priorytetów lizbońskich; całkowite uznanie Ekonomii Społecznej jako innej formy przedsiębiorczości w polityce europejskiej, poprzez wspieranie współpracy sieciowej, szkoleń i zapewnianie dostępu do funduszy, w szczególności dla przedsiębiorstw ekonomii społecznej; uznanie ekonomii społecznej za pełnoprawny podmiot dialogu społecznego i obywatelskiego na poziomie lokalnym, krajowym i europejskim; stworzenia w najszybszym możliwym czasie ram prawnych dla ekonomii społecznej (w szczególności statutów: Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych, Stowarzyszenia Europejskiego oraz Fundacji); budowanie standardów (lub powołania ich gdy nie istnieją) dla krajowych ram prawnych dotyczących ekonomii społecznej; stworzenie przyjaznego środowiska prawnego opartego o zasady ekonomii społecznej; uznanie roli banków spółdzielczych jako istotnej instytucji finansowej Unii Europejskiej, zwłaszcza w dziedzinie Wspólnej Polityki Rolnej; ustanowienie krajowych kont rachunkowości społecznej dla całego sektora ekonomii społecznej, (biorąc pod uwagę specyfikę organizacji non-profit, towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, spółdzielni i fundacji) powstałych na wspólnej podstawie, stanowiących element Międzynarodowego Systemu Kont Krajowych; aktywne uczestnictwo w dotowaniu finansowych instrumentów wspierania rozwoju ekonomii społecznej; upowszechnienie i popularyzację fundamentów ekonomii społecznej w programach Equal; włączenie (mainstreaming) ich w system Funduszy Strukturalnych oraz w Krajowe Plany Działania na rzecz Zatrudnienia i Integracji Społecznego.