SYMPOZJUM Wiara – Świadectwo – Katecheza

SYMPOZJUM
Wiara – Świadectwo –
Katecheza
Łomża, 18 lutego 2012 r.
I. Konopko
Sympozjum to będzie pierwszym akcentem naszego
przygotowania do Roku Wiary, albowiem 11 października
2012 r., w pięćdziesiątą rocznicę otwarcia Soboru
Watykańskiego II, rozpocznie się Rok Wiary, ogłoszony
w Watykanie przez Benedykta XVI Listem apostolskim
w formie motu proprio „Porta fidei”.
ORGANIZATORZY:
 Wydział Teologiczny UKSW w Warszawie,
 Wyższe Seminarium Duchowne w Łomży,
 Wydział Nauczania i Wychowania Katolickiego
Łomżyńskiej Kurii Diecezjalnej
PROGRAM:
 ¨ Wiara i świadectwo w Biblii - ks. prof. UKSW dr hab.
Janusz Kręcidło
 ¨ Wiarę przyjąć i wiarę przekazać. Rodzina – wspólnota
wierząca i ewangelizująca – ks. bp dr Stanisław Stefanek
 Przerwa na kawę
 ¨ Wiara i świadectwo w świetle dokumentów Kościoła i
praktyki katechetycznej – ks. prof. UKSW dr hab.
Stanisław Dziekoński
 ¨ Religijność i wiara młodzieży diecezji łomżyńskiej – jaka
jest i co ją kształtuje? – ks. dr Dariusz Tułowiecki
 Obiad
PRELEGENCI:
 ks. prof. UKSW dr hab. Janusz Kręcidło
 ks. bp dr Stanisław Stefanek
 ks. prof. UKSW dr hab. Stanisław Dziekoński
 ks. dr Dariusz Tułowiecki
PROWADZĄCY I UCZESTNICY:
POWITANIE ZGROMADZONYCH:
Ks. prał. dr. J. Kotowski – Dyrektor
WNiWK powitał:
obecnych ks. biskupów, pracowników Kurii, Sądu ,
Zarząd i wykładowców WSD w Łomży,
przedstawicieli UKSW, prelegentów, wizytatorów,
dziekanów,
proboszczów,
wikariuszy,
przedstawicieli wspólnot zakonnych, alumnów,
katechetów duchownych i świeckich, osoby
konsekrowane, pracowników szkół, studentów
teologii i Wyższej Szkoły Zarządzania i
Przedsiębiorczości im. B. Jańskiego w Łomży
Ks. prał. dr Wojciech Nowacki –
Rektor WDS życzył zebranym:
światła
Ducha
Świętego,
wytrwałości i błogosławionych
owoców tego spotkania
Ks. Bp Janusz Stepnowski Biskup Łomżyński
przewodniczył
modlitwie
i
wygłosił słowo rozpoczynające
sympozjum.
PRZY STOLE PREZYDIALNYM :
„Wiara i świadectwo w Biblii”
- ks. prof. UKSW dr hab. Janusz Kręcidło
Ks. profesor mówił , że dziś potrzeba nam świadków wiary, tych, którzy
pokażą nam w co należy wierzyć. Biblia mówiąc o wierze, mówi o wierze
konkretnych ludzi, bohaterach – świadkach wiary. Znana jest nam w
Starym Testamencie wiara Abrahama, Mojżesza, Noego, Daniela,
natomiast dziś mało mówi się o wierze Piotra, Jana, Tomasza czy synów
Zebedeusza.
Wiara "działa przez miłość" (Ga 5, 6) i w miłości znajduje swoje pełne
życie, zaprasza do obcowania, do "komunii" z Bogiem i braćmi. Bóg
objawia nam swoją miłość (agape), którą przyjmujemy przez wiarę, aby ją
następnie przelewać na innych. W miłości powierzenie siebie Bogu przez
wiarę - powie Jan Paweł II - uzyskuje właściwy charakter i wymiar
odwzajemniającego daru.
W Nowym Testamencie trudno jest znaleźć prawdziwego bohatera wiary.
Przykładem doskonałej, pełniej wiary jest umiłowany uczeń Pana Jezusa.
Jest on świadectwem wiary idealnej.
Całkowicie oddany Jezusowi. Jezus był całym jego życiem. Był świadkiem
najważniejszych wydarzeń ziemskiej wędrówki Jezusa - był w Kanie, podczas
wskrzeszenie córki Jaira, na Górze Tabor, w Gestemani - zawsze w pobliżu Mistrza.
Podczas Ostatniej Wieczerzy spoczywał na Jego piersi - wsłuchiwał się w bicie serca
Zbawcy. Jak prawdziwy syn, przyjaciel. Jako jedyny ze wszystkich Apostołów
zwycięsko przeszedł próbę krzyża - nie uciekł, stał na Golgocie do końca. Może
dlatego - również jako jedyny z Apostołów - nie musiał pieczętować swojego
oddania Jezusowi przez własną, męczeńską śmierć. Jego Jezus nazwał synem Maryi,
w jego osobie Ona stała się Matką Kościoła. Potem jako pierwszy po niewiastach
przybiegł do pustego grobu. I choć u wejścia przepuścił Piotra - Opokę, to jednak on
był tym, który rozpoznał Zmartwychwstałego stojącego na brzegu jeziora.
Św. Jan Apostoł, bo o nim mowa, jest jedną z tych postaci, której zazwyczaj nie
dostrzegamy, bo zawsze pozostaje w tle, ale bez której chrześcijaństwo na pewno nie
byłoby takie jakie znamy dziś. Bez jego pism nie wiedzielibyśmy o Bogu-Miłości, o
ożywczym zdroju, który wypłynął z przebitego boku Jezusa, o Jego woli względem
Maryi, o winnym krzewie, dobrym pasterzu i tylu innych fundamentach naszej
wiary.
Jan jest typem tych uczniów Jezusa, którzy od
początku byli Mu wierni, którzy od zawsze
trwali przy Mistrzu w cichej kontemplacji.
Tajemnica Jana tkwi w jego imieniu - nie tym,
pod jakim znali go mu współcześni. Ale w tym,
którym sam siebie określa - uczeń umiłowany,
ten, którego Jezus miłował. Właśnie to wyróżnia
Jana spośród Apostołów. Ale czy Jezus mógłby
miłować jednego ucznia bardziej niż innych?
Czy Boży Syn mógłby niesprawiedliwie
szafować swoją miłością, uwagą? Nie. Jana
wyróżniało nie to, że Jezus kochał go bardziej
niż innych, ale to, że on sam najgłębiej zdawał
sobie sprawę z Jezusowej miłości. To ona
pozwoliła przeżyć mu takie piękne i wspaniałe
życie. Teolog Słowa i Bożej Miłości. Wielki w
swojej pokorze i ujmujący w swojej wrażliwości.
„Wiara jest wymogiem, obowiązkiem, odkryciem w sobie, że Bóg mnie kocha, że Jezus
mnie umiłował…”„Wiara – to oddanie się Jezusowi, uczestnictwo w życiu Boga i Trójcy
Świętej, ktoś mnie tak bardzo umiłował, że oddał za mnie życie…”Wiara to również
intymna relacja z Bogiem, bez tego nie ma prawdziwej wiary. Wiara to także
uczestniczenie w życiu Trójcy Przenajświętszej. Człowiek wierzący to osoba żyjąca we
wspólnocie wiary, takiej jak np. rodzina. W tym wszystkim pośredniczy Matka
Chrystusowa. Próbą naszego zaufania i oddania Bogu jest dostrzeganie Jego obecności
również w pustce, której doświadczamy. Wiara jest przyjęciem daru od Tego, który
oddał za mnie życie.
Prelegent wybrał 4 fragmenty z Ewangelii wg św. Jana ( z rozdz.13, 19, 20,21) ,
wykazał, że Jan był umiłowanym uczniem i przekonał, że Ewangelista mówi o sobie –
daje świadectwo i jest ono prawdziwe.
„Wiarę przyjąć i wiarę przekazać.
Rodzina – wspólnota wierząca i
ewangelizująca”
– ks. bp dr Stanisław Stefanek
Rodzina – program katechetyczny i wyraz w realiach codziennego życia .
Rodzina jest szczególnym przekazicielem świętości Boga . Wiara
potrzebuje świadków. Rodzice są szafarzami „łona Ojca”, miłości Ojca,
który obdarowuje wszystkich i jest fundamentem a następnie jest łaska
chrztu świętego, uczestnictwo w boskim życiu.
Ks. bp. przedstawił fakt spustoszenia przestrzeni – atak na łono matczyne –
który niszczy przestrzeń dla młodego człowieka. Zachęcił do podjęcia
Roku Wiary, wydarzeń, które zaczynają się w rodzinie.
„Wiarę przyjąć, wiarę przekazać” - pozwolić prawdzie Bożej wyzwolić się
z „kokonów”. Nawiązał do książki ks. J. Prusaka - jezuity, teologa,
psychoterapeuty, redaktora i publicysty, w której Bóg to ani rodzic, ani
„przytulanka”.
Obraz rodziców i ich styl życia – staje się dla dziecka fundamentem, a
następnie życiem samego dziecka. Dom, rodzice – stanowią motywację
postawy zachowania. Beatyfikacje małżonków to dary ze strony Kościoła.
Wiara to odkrywanie tajemnicy miłującego Boga, który oddał za mnie
życie
Przykłady świętych
małżonków:

Zelia i Ludwik Martin – rodzice św.
Teresy od Dzieciątka Jezus
„…jej rodzice to bardziej niebo niż
ziemia…”

Bł. Joanna Berta Molla i Piotr Molla
„przykład duchowości małżeńskiej”

W Hiszpanii i Rzymie trwają kolejne
procesy beatyfikacyjne
FAMILIARIS CONSORTIO” Jan Paweł II – o zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie
współczesnym
Wiara — odkrycie i uwielbienie zamysłu Bożego wobec rodziny
51. Uczestnicząc w życiu i posłannictwie Kościoła, który słucha nabożnie
Słowa Bożego i głosi je z pełną ufnością, rodzina chrześcijańska wypełnia
swoje zadanie prorockie przyjmując i głosząc Słowo Boże: w ten sposób staje
się z każdym dniem bardziej wspólnotą wierzącą i ewangelizującą.
Również od małżonków i rodziców chrześcijańskich żąda się posłuszeństwa
wierze: wezwani są oni do przyjęcia Słowa Pańskiego, objawiającego im
zdumiewającą nowość — Dobrą Nowinę — ich życia małżeńskiego i
rodzinnego, które Chrystus uczynił świętym i uświęcającym. Istotnie, tylko w
świetle wiary mogą oni odkryć i podziwiać w radosnej wdzięczności godność,
do której Bóg zechciał podnieść małżeństwo i rodzinę, czyniąc je znakiem i
miejscem przymierza miłości między Bogiem i ludźmi, między Jezusem
Chrystusem i Kościołem, Jego oblubienicą.
Rodzina ma też zająć się głoszeniem Ewangelii . Otrzymała
taki sam nakaz jak misjonarze.
Rodzina jako pierwsza odpowiada za powołania misyjne.
Rodzina to też świat współczesny, który „puszy się” wielkim
osiągnięciem.
Ateizm to owoc odrzucenia Bożej miłości i próba ustawienia
całego życia pod względem pychy.
Ks. biskup podał przykłady konkretnej pomocy w postaci
zbierania znaczków i nakrętek.
PRZERWA NA KAWĘ …
ZAKUPY…
Nabycie pomocy
katechetycznych i
publikacji:
 oferta
wydawnicza
Wydawnictwa
WAM Kraków
 Stoisko
Wydziału Nauczania
i Wychowania
Katolickiego
„Wiara i świadectwo w świetle dokumentów
Kościoła
i
praktyki
katechetycznej”
– ks. prof. UKSW dr hab. Stanisław Dziekoński
Wprowadzenie religii do szkół stworzyło
więcej możliwości do działania. Po 1990 r. w
Polsce uwaga skupiła się na katechetach w
szkole. Istota współczesnej katechezy to
posoborowe dokumenty
Kościoła. „W
przekazywaniu wiary kościół nie posiada
własnej ani też jedynej metody, lecz w świetle
pedagogii Bożej wybiera metody danego
czasu. Przyjmuje w sposób wolny wszystko, co
jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co
czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie,
syntetyzując wszystkie elementy, które nie
sprzeciwiają się Ewangelii i włącza je w
służbie na jej rzecz.”.
Ks. profesor omówił definicje i poszczególne rozdziały Dyrektorium (natura,
funkcje i istotne elementy katechezy).
„Celem katechezy jest doprowadzić katechizowanego nie tylko do spotkania z
Jezusem Chrystusem, ale do zjednoczenia, a nawet głębokiej z Nim zażyłości.”
Jan Paweł II, "Catechesi Tradendae", 5
Zadania katechezy
•
Rozwijanie poznania wiary
•
Wychowanie liturgiczne
•
Formacja moralna
•
Nauczanie modlitwy
•
Wychowanie do życia wspólnotowego
•
Wprowadzenie do misji kościoła
Termin „katecheza” oznacza – przekazywać, komunikować, uczyć, pouczać
Katecheza posiada wymiar między innymi: egzystencjalny, biblijny,
teologiczny, wtajemniczenie /inicjacja, nauczanie / kształcenie, wychowanie.
Skuteczność katechezy pobudza do praktykowania i rozumienia Boga,
czytania
i zgłębiania Pisma Świętego; wychowanie do wiary –
wypełniania obowiązków chrześcijańskich; świadome i czynne
uczestnictwo – pobudza do działalności apostolskiej, chrześcijaninem staje
się ze świadomego wyboru
„Katecheza jest wychowaniem w wierze dzieci, młodzieży i dorosłych, a
obejmuje przede wszystkim nauczanie doktryny chrześcijańskiej,
przekazywane na ogół w sposób systematyczny i całościowy, dla
wprowadzenia wierzących w pełnię życia chrześcijańskiego.”
Jan Paweł II,
"Catechesi Tradendae", 18
Świadectwo wiary domaga się zgodności myśli ze słowami i czynami.
Dzisiejszy świat potrzebuje nie nauczycieli ale świadków wiary, nauczyciel
może pouczać, ale nie musi być świadkiem. Podsumowaniem i wnioskami
zakończył swoje wystąpienie ks. prof. dr hab. S. Dziekoński
„Religijność i wiara młodzieży diecezji
łomżyńskiej – jaka jest i co ją kształtuje?”
ks. dr Dariusz Tułowiecki
Diagnoza i badania zostały przeprowadzone na
młodzieży z Ostrowi Mazowieckiej. Pokazują jaka jest
współczesna młodzież naszej diecezji.
W sytuacji, gdy istnieje wiele opinii na temat
religijności młodzieży, prelegent przedstawił swoje
badania i pomiary nad kondycją religijną i moralną
polskiej młodzieży. Nazywa i wyjaśnia współcześnie
używane
etykiety
(np.
m.in.
pokolenie
2000,frugo,szczeniaki kapitalizmu), którymi określani są
młodzi, a z drugiej nie tylko je przewyższa i uzasadnia,
lecz
prezentuje
wewnętrzne
zróżnicowanie
współczesnego momentu religijności młodych.
Prelegent wskazał na pogłębienie tego tematu w swojej
publikacji „Bez Boga Kościoła i zasad”
Ukazał i omówił religijną kulturę ludową z jej aspektami również w
miastach, religijność w czasach globalizacji oraz religijność młodych w
samej Ostrowi.
To mieszkańcy małych miast zasilają miasta duże i wielki: osiedlając się w
nich, podejmując pracę, uczestnicząc w dobrach kultury i ożywiając życie
religijne. To właśnie w tych małych środowiskach, zakorzenionych w
lokalności i regionalizmach, pierwszy raz dochodzi do spotkania ze
światem w wymiarze globalnym: poprzez media, obserwowanie walki
zorganizowanych grup przestępczych, czy wymuszone wyjazdy
zarobkowe. W małym mieście krzyżuje się to co lokalne i globalne, to co
emocjonalne i racjonalne, to co swojskie i bliskie oraz obce i nieznane.
Dlatego środowiska małych miast są szczególnie inspirujące dla
poszukiwacza prawdy o świecie, o religijności i wartościach.
RELIGIJNOŚĆ MŁODZIEŻY W
OSTROWI MAZOWIECKIEJ
1. Religijność dojrzała i ortodoksyjna – 16,7 %
2. Dziedziczna religijność kościoła - 33,3 %
3. Religijność zadeklarowana bez duchowości i moralności – 24, 7 %
4. Religijność kulturowa moralnie relatywna – 13,1 %
5. Obojętni i niewierzący – 12,2 %
PODZIĘKOWANIA:
 w imieniu organizatorów głos zabrał ks. dr. J. Kotowski, który
podziękował prelegentom i zaprosił do zadawania pytań
 pytania zadała Pani prof. dr hab. E. Osewska i otrzymała odpowiedź
socjologa
 ks. bp dr S. Stefanek podsumował całość i dał wzruszające osobiste
świadectwo swojego życia, podziękował zebranym i wskazał na dalszą
więź żywego Łomżyńskiego Kościoła
SPOJRZENIE NA …
Sympozjum było kolejną okazją do tego, aby przyjrzeć się roli wiary w Boga we
własnym życiu. Czy jest ona ugruntowana? Czy jestem świadkiem
Zmartwychwstałego Pana? Czy pokładam w Nim ufność? …