CELEBRACJA ZAMKNIĘCIA ROKU WIARY W czasie mszy

CELEBRACJA ZAMKNIĘCIA ROKU WIARY
W czasie mszy niedzielnej 24 listopada 2013 roku.
Jest to uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata.
1. Wprowadzenie
Przed mszą św. wiernym rozdaje się świece i zapala się paschał umieszczony przy ołtarzu, tak
samo jak w okresie wielkanocnym. Po znaku krzyża i wstępnym pozdrowieniu przewodniczący
liturgii kieruje do obecnych te lub podobne słowa:
W komunii z Ojcem Świętym Franciszkiem, który dzisiaj w Rzymie zamyka Rok Wiary, my
również chcemy dopełnić osobistą i wspólnotową drogę, którą przeżyliśmy. Dzięki składamy
naszemu Panu za czas odnowy, którego nam udzielił. Razem z Kościołem powszechnym
podejmujemy refleksję nad tym, jak go przeżyliśmy i czy odnowiło się nasze zaangażowanie
w wiarę. Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata poszerza perspektywę naszej
refleksji i odsyła nas do pewności wiary, opartej na obietnicy Pana, którą przechowujemy z
nadzieją, która nie zawodzi.
2. Następuje pokropienie wiernych wodą święconą (aspersja), który to obrzęd zastępuje akt
pokutny (dla przypomnienia chrztu jako początku wędrówki wiary).
3. Liturgia słowa
(34. niedziela okresu zwykłego, rok C, uroczystość naszego Pana Jezusa Chrystusa Króla
Wszechświata).
PIERWSZE CZYTANIE (2 Sm 5, 1-3)
Czytanie z Drugiej Księgi Samuela:
Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły Mu: «Oto my
kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, ty wyprawiałeś się i
powracałeś na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: Ty będziesz pasł mój lud, Izraela, i ty
będziesz wodzem dla Izraela».
Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi
wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.
Oto Słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 122)
R.: Idźmy z radością na spotkanie Pana.
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
«Pójdziemy do domu Pana».
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem.
Do niego wstępują pokolenia Pańskie, *
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida.
DRUGIE CZYTANIE (Koi l, 12-20)
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan:
Bracia:
Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On
uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w
którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego, Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim
zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i
niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez
Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
I On jest Głową Ciała, to jest Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych,
aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała
cała Pełnia, i aby przez Niego i dla Niego znów pojednać wszystko z sobą: i to co na ziemi, i
to co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez Krew Jego Krzyża.
Oto Słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mk 11, 9. 10)
Alleluja, Alleluja.
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie;
błogosławione Jego królestwo, które nadchodzi.
Alleluja.
EWANGELIA (Łk 23, 35-43)
Czytanie z Ewangelii według Świętego Łukasza:
Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili:
«Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem
Bożym».
Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: «Jeśli Ty
jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie».
Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król żydowski».
Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: «Czy Ty nie jesteś Mesjaszem?
Wybaw więc siebie i nas».
Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz?
My przecież - sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic
złego nie uczynił».
I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa».
Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju».
Oto słowo Pańskie.
4. Homilia (propozycje tematów):
- Czy Jezus Chrystus naprawdę jest Królem mojego życia, mojej rodziny?
- Czy zdolny jestem podejmować decyzje zgodnie z natchnieniami, które otrzymuję od
Chrystusa Króla?
- Zamknięcie Roku Wiary (i jego przebieg według programu duszpasterskiego).
- Podkreślenie zobowiązania do wyznawania wiary podjętego w chrzcie.
- Jak możemy wyznawać wiarę w różnych okolicznościach naszego życia?
- Otrzymaliśmy powołanie misyjne: Idźcie i nauczajcie! Jaki owoc przynoszę?
- Jak wyznaję wiarę?
5. Credo
a) Po homilii przewodniczący liturgii przemawia do wiernych w tych lub podobnych słowach:
Rok temu, na rozpoczęcie Roku Wiary, wręczono nam tekst Symbolu wiary. Naszym
zadaniem było nie tylko nauczyć się go na pamięć, lecz też zgłębić jego treść. Święty
Augustyn powiada: „Te krótkie formuły prezentowane są wiernym, aby wierząc, poddali się
Bogu, poddawszy się Mu, żyli poprawnie, żyjąc poprawnie, oczyścili swoje serce i
oczyściwszy serce, zrozumieli, w co wierzą". Dziś przekazujemy Credo z powrotem. Z
zapalonymi świecami, wspominając chrzest jako początek naszej drogi wiary i misji
chrześcijańskiego świadectwa, chcemy uroczyście wyznać w Kościele, jako wspólnocie
wierzących, nasze przylgnięcie do Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego.
b) Zapala się świece od paschalu. Przewodniczący liturgii mówi: Przyjmijcie światło
Chrystusa.
c) Przewodniczący liturgii odmawia modlitwę:
Staliście się światłem w Chrystusie.
Postępujcie nieustannie jak dzieci światłości,
trwajcie w wierze,
abyście ze wszystkimi Świętymi
:
mogli wyjść na spotkanie
przychodzącego Pana w królestwie niebieskim.
d) Cała wspólnota śpiewa lub odmawia uroczyście Credo.
e) Na zakończenie odmawia się następującą modlitwę:
Boże nasz Ojcze,
Wysłuchaj Twoich dzieci,
które wspólnie wyznają wiarę otrzymaną na chrzcie świętym.
Udzielaj im zawsze pomocy Twojej łaski.
Codziennie oświecaj je światłem wiary.
Prowadź przez Ducha Świętego po drogach tego świata,
aby spotykając swoich braci ewangelizowały ich,
tak jak tego pragniesz,
i aby głosiły Dobrą Nowinę o zbawieniu,
by wszyscy ludzie zjednoczeni w jednej owczarni,
prowadzonej przez jedynego Pasterza
Syna Twojego Jezusa Chrystusa,
mogli odziedziczyć radość i wieczny pokój,
obiecany tym, którzy pozwalają się prowadzić ku Tobie,
który jesteś Bogiem i żyjesz na wieki wieków.
6. Modlitwa wiernych:
Bracia najmilsi, wzywajmy Chrystusa, Króla Wszechświata. Niech nasza modlitwa będzie
jednomyślna w tej jedności wiary, którą Duch Święty wzbudza w naszych sercach. Wołajmy
razem:
R.: Wysłuchaj nas, Panie.
Za święty Kościół katolicki, aby zawsze wierny swemu Mistrzowi Jezusowi Chrystusowi
głosił całemu światu przekazane przez Pana zbawienie. Ciebie prosimy...
Za naszego papieża N., biskupa R, prezbiterów i diakonów, aby prowadzeni przez Ducha
Świętego odważnie wyznawali wiarę w Zbawiciela. Ciebie prosimy...
Za świeckich zaangażowanych w duszpasterstwo, aby pozwalali się prowadzić słowu
Bożemu, które oświeca i zbawia. Ciebie prosimy...
Za nasze rodziny, aby uważne na Boże natchnienia, z wiarą i wzajemną miłością potrafiły
przezwyciężać życiowe trudności. Ciebie prosimy...
Za naszych bliskich zmarłych, aby wiara w Chrystusa Zmartwychwstałego, która ożywiała
ich za życia ziemskiego, doprowadziła ich do pełnej jedności z Bogiem w Jego królestwie.
Ciebie prosimy...
Za nas tu obecnych, abyśmy idąc za Chrystusem, nieśli Jego Ewangelię tym, których
spotykamy na drodze naszego życia. Ciebie prosimy...
Panie Jezu Chryste, Królu Wszechświata, okaż łaskawość tym Twoim dzieciom w Tobie
tylko pokładającym ufność. Wzmacniaj w nich wiarę i spraw, niech zawsze będą gotowi ją
wyznawać. Który żyjesz i królujesz przez wszystkie wieki wieków. Amen.
Dalej msza św. jest kontynuowana według zwykłego porządku.
7. Po Komunii św. (do wyboru)
Po Komunii św. można zrobić wystawienie Najświętszego Sakramentu i odśpiewać „Te
Deum”
8. Oddanie czci relikwiom (do wyboru)
Przed mszą albo po jej zakończeniu można wystawić w odpowiednio przygotowanym miejscu
obok ołtarza relikwie świętych (patrona miejsca). Odmawia się Litanię do Wszystkich
Świętych albo inną stosowną modlitwę (modlitwę do patrona miejsca), prosząc o żywą wiarę
dla wspólnoty chrześcijańskiej i o siłę do jej wyznawania. Potem następuje błogosławieństwo
relikwiami i końcowe pozdrowienie.