Pytanie o wiarę ludzi młodych

Pytanie o wiarę ludzi młodych
Wprowadzeniem do spotkań z młodzieżą na temat wiary, a także do ich refleksji nad
swoją wiarą mogą być świadectwa, jakie dali nam ludzie mocnej wiary. Oto jedno z nich.
Świadectwo Ojca Świętego Jana Pawła II
Bł. Jan Paweł II złożył wobec młodzieży zgromadzonej na Światowym Dniu Młodzieży
w Rzymie, 16 sierpnia 2000 roku, swoje świadectwo wiary. Warto się nad nim jeszcze raz
zatrzymać i rozważyć papieską opowieść o jego przeżywaniu wiary.
„Trzeba, aby wzrastała i umacniała się wasza wiara w Chrystusa. Świadectwo tej wiary
pragnę złożyć wobec was, młodzi przyjaciele, na grobie apostoła Piotra, którego Następcą
jestem z woli Bożej jako Biskup Rzymu. Dzisiaj ja jako pierwszy chcę wam powiedzieć, że
niezachwianie wierzę w Jezusa Chrystusa naszego Pana. Tak – wierzę i za apostołem Pawłem
powtarzam słowa: «obecne życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował
mnie i samego siebie wydał za mnie» (Ga 2, 20).
Pamiętam, że już jako dziecko nauczyłem się w domu rodzinnym modlić i ufać Bogu.
Pamiętam środowisko mojej parafii w Wadowicach i parafię pod wezwaniem św. Stanisława
Kostki na Dębnikach w Krakowie, gdzie otrzymałem podstawowe przygotowanie do życia
chrześcijańskiego. Nie mogę też zapomnieć przeżyć z czasów wojny i lat pracy w fabryce.
Moje powołanie do kapłaństwa dojrzało ostatecznie w okresie II wojny światowej, gdy Polska
była pod okupacją. Tragedia wojny nadała szczególne zabarwienie procesowi dojrzewania tej
życiowej decyzji. W takim kontekście coraz jaśniejsza stawała się we mnie świadomość, że
Bóg chce, abym został kapłanem! Ze wzruszeniem wspominam ten moment mojego życia,
gdy rankiem 1 listopada 1946 r. przyjąłem święcenia kapłańskie.
Moje Credo trwa także w mej obecnej posłudze Kościołowi. Kiedy 16 października
1978 r., po wyborze na Stolicę Piotrową, zadano mi pytanie: «Czy przyjmujesz?»,
odpowiedziałem: «W posłuszeństwie wiary wobec Chrystusa, mojego Pana, zawierzając
Matce Chrystusa i Kościoła – świadom wielkich trudności – przyjmuję» (Redemptor hominis,
2). Od tamtej pory staram się spełniać to zadanie, czerpiąc każdego dnia światło i siły z wiary,
która wiąże mnie z Chrystusem.
Jednakże moja wiara, podobnie jak wiara Piotra i każdego z was, nie jest jedynie moim
dziełem, moją wiernością prawdzie Chrystusa i Kościoła. Jest ona zasadniczo i przede
wszystkim dziełem Ducha Świętego, darem Jego łaski. Bóg daje mnie, tak jak każdemu z
was, swojego Ducha, abyśmy mówili «wierzę», a potem posługuje się nami, abyśmy dawali o
Nim świadectwo wszędzie na ziemi.
Drodzy przyjaciele, dlaczego na początku waszego Jubileuszu pragnąłem podzielić się z
wami tym osobistym świadectwem? Uczyniłem to, aby wyraźnie ukazać, że droga wiary
prowadzi przez wszystkie nasze życiowe doświadczenia. Bóg działa poprzez konkretne i
osobiste przeżycia każdego z nas: za ich pośrednictwem, czasem w sposób naprawdę
tajemniczy, objawia się nam Słowo, które stało się ciałem i zamieszkało między nami.
Drodzy chłopcy i dziewczęta, nie pozwólcie, aby czas, który Bóg wam daje, mijał tak,
jakby wszystko było przypadkiem. Św. Jan powiedział nam, że wszystko zostało uczynione w
Chrystusie. Wierzcie zatem niezachwianie w Niego. On kieruje historią poszczególnych ludzi,
tak jak kieruje dziejami ludzkości. Chrystus szanuje oczywiście naszą wolność, ale poprzez
wszystkie doświadczenia życia, radosne czy gorzkie, nieustannie prosi nas, byśmy wierzyli w
Niego, w Jego słowo, w rzeczywistość Kościoła, w życie wieczne! Dlatego nie sądźcie nigdy,
że w Jego oczach jesteście nieznajomymi, niczym puste liczby tworzące anonimowy tłum.
Chrystus ceni każdego z was, każdego osobiście zna i gorąco kocha, nawet kiedy o tym nie
wiecie”.
Udział w otwarciu Roku Wiary
Ważnym wydarzeniem dla wszystkich, także dla młodzieży, będzie przeżycie otwarcia
Roku Wiary. Nie jest przewidziany osobny obrzęd, na który zgromadziliby się ludzie młodzi.
Przeciwnie. Są oni zaproszeni do udziału we wspólnej celebracji. Ich obecność może jeszcze
wyraźniej ukazać prawdę, że wiara jest darem Boga, który jest przekazywany przez ludzi.
W wielu parafiach zapewne młody człowiek przyniesie w procesji wejścia na początku
Mszy Świętej znak światła, przypominający o tym, że dar wiary niosły w swoich sercach
pokolenia ludzi trwających przy Bogu i dziś dociera ona do nas.
Po zakończeniu celebracji Eucharystii można przyjąć indywidualne błogosławieństwo
oraz obrazek zawierający teksty do medytacji i modlitwy, a także prośbę, z którą można się
zwrócić do innych osób, aby się modliły o pomnożenie wiary. Taki obrazek może być
również dla młodych ludzi znakiem przypominającym o Roku Wiary i pomocą w podjęciu
tego tematu z innymi ludźmi.
Tygodniowa medytacja o wierze
Należy zachęcić młodzież, aby w Roku Wiary uwzględniła w swoim tygodniowym
programie zajęć wspólną lub indywidualną medytację o wierze. W kolejnych tygodniach
można podjąć proponowane powyżej tematy, stawiając przy nich dodatkowe pytania, np.:
1. Dziękczynienie za dar wiary. Czy uznajesz wiarę za dar, który został ci dany przez
Boga, czy też uważasz, że twoja wiara zależy tylko od ciebie? Wiara jest nazywana jednym z
największych skarbów, jakie człowiek na ziemi posiada. Czy ty też tak cenisz wiarę? Komu
chciałbyś szczególnie podziękować za trud przekazywania ci wiary? Może wyrazisz swoje
podziękowanie w rozmowie z nim lub przez napisanie do niego listu.
2. Przeproszenie za niedowiarstwo. W zamieszczonym powyżej dziale zatytułowanym:
„Przeproszenie za niedowiarstwo” podane jest wiele przykładów takiej postawy w naszym
życiu. Czy ty też widzisz ten problem i czy przepraszasz Boga za niedowierzanie? Czy
modlisz się do Ducha Świętego, aby pomógł ci lepiej poznać ten grzech, skoro jednym z Jego
zadań, według słów Jezusa, jest przekonywanie świata o grzechu niewiary w Tego, którego
Ojciec posłał? Skąd się bierze w człowieku niedowierzanie wobec tego, co powiedział Jezus?
Jak często przepraszasz Boga za słabość wiary i zaniedbania w jej rozwoju?
3. Uczczenie świadków wiary. Czy interesujesz się życiem świętych i błogosławionych,
a także innymi ludźmi, którzy dali piękne świadectwo wiary? Czy pamiętasz o tym, że także
dziś ludzie w różnych częściach świata oddają życie za wierność Chrystusowi? Czy modlisz
się często do świętych, prosząc ich o wstawiennictwo u Boga? Jak chciałbyś w tym Roku
Wiary uczcić ich w sposób szczególny?
4. Prośba o pomnożenie wiary – Dar słowa. W tym roku bardzo często stawiamy sobie
pytanie: „Czy wierzę Jezusowi, kiedy mówi…?” Potem padają słowa Jezusa. Jedne dotyczą
Jego samego, np. „Ja jestem Prawdą”, inne dotyczą Ojca niebieskiego, np. „Ojciec Mnie
posłał”, jeszcze inne mówią o nas, o naszym życiu i postępowaniu, np.: „Kto nie bierze swego
krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien”. Zapewne na postawione pytanie pozytywnie,
a nie w ten sposób: „Nie wierzę Jezusowi, kiedy mówi…”. Odpowiedź twierdząca nie
oznacza, że wszystko jest wyjaśnione. Istnieje wiele stopni zaangażowania w sprawy wiary i
przyjęcia słowa Bożego. W przypowieści siewcy i ziarnie Pan Jezus wyróżnił sześć różnych
sytuacji: ziarno na drodze, na glebie skalistej, między cierniami, ziarno wydające owoc
trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny lub stokrotny. Zapewne los twojej wiary jest
podobny do losów jednego z tych ziaren. Do którego?
5. Prośba o pomnożenie wiary – Dar sakramentów. Czy umiesz wymienić wszystkie
sakramenty ustanowione przez Chrystusa? Co każdy z nich wnosi w życie człowieka? Czy
wierzysz w sakramentalną obecność Chrystusa pod postacią chleba? Czy Twoja wiara w tę
obecność jest na tyle mocna, że systematycznie przychodzisz na adorację Najświętszego
Sakramentu? Jeśli nie adorujesz Boga, to czy wierzysz w Niego naprawdę? Jaki jest Bóg, w
którego wierzysz?
6. Prośba o pomnożenie wiary – Dar wspólnoty. Kolejne pytania dotyczą jednej z
najtrudniejszych i najbardziej wymagających prawd wiary. Jest to wiara w obecność
Chrystusa w drugim człowieku, w rodzinie i całym Kościele. Jak rośnie Twoja wiara w tę
obecność? Czy dziś wierzysz mocniej niż kiedyś, że „cokolwiek uczynisz jednemu z braci,
uczynisz Chrystusowi”? Czy modlisz się gorąco o pomnożenie wiary w obecność Chrystusa
w słowie, w sakramentach i w drugim człowieku?
7. Wyznanie wiary. Czym dla ciebie jest Credo, które przekazał ci Kościół? Jak
przeżywasz niedzielne wyznanie wiary? Czy jest to radosna opowieść o tym, co w twoim
życiu szczególnie ważne? Czy jest to nużąca recytacja tekstu, który powtarzasz tylko dlatego,
że jest przewidziane w czasie niedzielnej Eucharystii? Czy potrafisz dostrzec w krótkich
formułach wyznania wiary streszczenie całej Biblii? Jak często odmawiasz „Wierzę w Boga”
w indywidualnej modlitwie?
Lektura Katechizmu w wersji Youcat
W tym pierwszym okresie przeżywania Roku Wiary wszyscy są zachęceni do
przeczytania pierwszej części Katechizmu Kościoła Katolickiego. Młodzieży trzeba polecić
szczególnie wersję dla nich przeznaczoną. Lektura połączona z indywidualną medytacją oraz
wspólną modlitwą w domu, w kościele lub w małej grupie, będzie wielkim dobrodziejstwem
dla wszystkich.