POMOC SPOŁECZNA – zorganizowana działalność różnych

POMOC SPOŁECZNA – zorganizowana działalność różnych podmiotów (publicznych,
prywatnych i społecznych), umożliwiająca jednostkom ludzkim i grupom społecznym
przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych. Działalność ta ma także na celu zapobieganie
tym sytuacjom i inicjowanie samopomocy. W Polsce wyodrębniamy następujące formy
pomocy społecznej: pomoc finansowa (zasiłki finansowe, dodatki do zasiłku stałego), pomoc
rzeczowa (darowizny, posiłki, odzież, żywność), pomoc w usługach (usługi opiekuńcze w
zaspokajaniu potrzeb codziennych), pomoc instytucjonalna (domy pomocy społecznej).
FILANTROPIA – wywodząca się z okresu oświecenia działalność charytatywna. Stanowi
uzupełnienie działań instytucji państwowych i władz lokalnych w zakresie pomocy społecznej.
Często związana jest z pozyskiwaniem środków finansowych i przeznaczaniem ich na cele
społecznie użyteczne.
CZYN SPOŁECZNY - w okresie PRL nazywano tak nieodpłatne prace wykonywane na rzecz
ogółu, zwykle w dni wolne. Czyny społeczne najczęściej były organizowane przez zakłady
pracy, szkoły, organizacje partyjne i młodzieżowe. W czynie społecznym były wykonywane
prace, przez niektórych uważane za zbyteczne, które miały jedynie przekazywać ducha
wspólnego dzieła dla Ojczyzny, Polski Ludowej.
PRACA SOCJALNA - celowa i zorganizowana pomoc współczesnych społeczeństw swoim
niewydolnym ekonomicznie, społecznie lub fizycznie członkom. Stanowi podstawową metodę
pracy pomocy społecznej. Podstawowe wyróżniki pracy socjalnej: cel – pomaganie w
osobistym i społecznym usamodzielnianiu się członkom społeczeństwa potrzebującym tej
pomocy; zawodowe kwalifikacje konieczne do wykonywania tej pracy; adresaci, którymi są
poszczególne osoby, grupy i społeczności.
DOBROCZYNNOŚĆ – wywodząca się z tradycji chrześcijańskiej dobrowolna i fakultatywna
forma opieki i pomocy, polegająca na świadczenia osób zamożnych, przedsiębiorczych,
wykształconych na rzecz słabych, ubogich i niezaradnych.
Przygotowane na podstawie: D. Lalak, T. Pilch (red.), Elementarne pojęcia pedagogiki
społecznej i pracy socjalnej, Wyd. Akademickie „Żak” Warszawa 1999.
Definicje
WOLONTARIUSZ – wojskowy, dawniej ochotnik; praktykant pracujący bez wynagrodzenia dla
nauczenia się zawodu.
Źródło: Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, Wł. Kopaliński,
Wiedza Powszechna, Wyd. IX, W−wa 1975r.
WOLUNTARYZM – filozoficzne stanowisko według którego głównym (lub jedynym) czynnikiem
poznania i istotą bytu (zasadą działania i rozwoju rzeczywistości) jest wola.
Źródło: Encyklopedia Powszechna, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd.23, Warszawa 1993 r.
WOLUNTARYZM – psychologiczny pogląd przypisujący aktom woli miejsce odrębne i naczelne
wśród wszelkich innych zjawisk psychologicznych.
(W. Wundt, W. James)
Źródło: Słownik Wyrazów Obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd.27, Warszawa 1993 r.
WOLONTARIAT – (łać. voluntarius = dobrowolny, chętny) bezpłatna forma stażu w szpitalu
lekarza zdobywającego praktykę.
WOLONTARIUSZ – (łać. voluntarius = dobrowolny, ochotniczy)
1. Praktykant pracujący bez wynagrodzenia w celu zaznajomienia się z zawodem
2. Przestarzale – ochotnik w wojsku
WOLONTARIAT – dobrowolna, bezpłatna, świadoma działalność na rzecz innych, wykraczająca
poza związki rodzinno−koleżeńsko−przyjacielskie.
Źródło: Centrum Wolontariatu w Warszawie.
WOLONTARIUSZ – to osoba, która ochotniczo i bez wynagrodzenia wykonuje świadczenia na
zasadach określonych w ustawie.
Źródło: Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.