Portal społecznościowy (wortal) jako środek w pracy socjalnej

Wychowanie literackie, w³¹czone w obszar pedagogiki kultury, aplikowane do pracy socjalnej i terapeutycznej (psychoterapii albo arteterapii i terapii zajêciowej), wzmacnia skutecznoœæ ich metod, pod warunkiem umiejêtnego stosowania. W³¹czenie metod wychowania przez literaturê (w ramach
pedagogiki kultury literackiej) do pracy socjalnej i terapii jest wskazane jako
element pomocniczy (podobnie jak w³¹czenie muzyki, plastyki, teatru czy filmu oraz innych sztuk). Kultura artystyczna jest wartoœciowym elementem
cz³owieczeñstwa, czyni cz³owieka lepszym, wra¿liwszym na innych. Uwra¿liwienie cz³owieka na piêkno (tak¿e piêkno uobecnione przez literaturê) prowadzi go do dobra (cz³owiek piêkny-i-dobry, gr. kalos-kagathos, w myœl zasady piêkna-i-dobra, gr. kalokagatatía). Cz³owiek wra¿liwy na piêkno jest równie¿ wra¿liwy na drug¹ osobê, staje siê lepszy. Wychowanie kalokagatyczne
poprzez literaturê i sztukê, aplikowane do pracy socjalnej i terapii, prowadziæ ma do kszta³towania ludzi piêknych-i-dobrych (piêknych duchowo i dobrych dla innych oraz dla siebie samych), zharmonizowanych wewnêtrznie.
Zob. tak¿e: Film jako œrodek w pracy socjalnej i terapeutycznej;
Fotografia jako œrodek w pracy socjalnej; Metody wychowania estetycznego w terapii; Proza w pracy socjalnej i terapeutycznej.
Opracowanie: Marek Mariusz Tytko
Bibliografia:
Arteterapia. Od rozwa¿añ nad teori¹ do zastosowañ praktycznych, red. W. Karolak, B. Kaczorowska, £ódŸ 2011.
Biblioterapia i czytelnictwo w œrodowiskach osób niepe³nosprawnych. Zbiór studiów, red.
B. WoŸniczka-Paruzel, Toruñ 2001.
Biblioterapia. Z zagadnieñ pomocy niepe³nosprawnym u¿ytkownikom ksi¹¿ki, red. M. Fedorowicz, T. Kruszewski, Toruñ 2007.
Czytelnictwo chorych, red. W. Kozakiewicz, Warszawa 1968.
Krzemiñska W., Literatura piêkna a zdrowie psychiczne, Warszawa 1973.
Ksi¹¿ka w dzia³alnoœci terapeutycznej. Praca zbiorowa, red. E. B. Zybert, Warszawa 1997.
Molicka M., Bajkoterapia. o lêkach dzieci i nowej metodzie terapii, Poznañ 2002.
Pogranicza – literatura, teatr i psychiatria. Polsko-niemiecki bilans badañ naukowych i doœwiadczenia praktycznego, red. A. Radzik, Kraków 2001.
Wybrane elementy terapii w procesie edukacji artystycznej, red. L. Kataryñczuk-Mania, Zielona
Góra 2002.
PORTAL SPO£ECZNOŒCIOWY (WORTAL) JAKO ŒRODEK W PRACY SOCJAL(ang. social portal (vertical portal) as a medium in social work). Portal
spo³ecznoœciowy to informacyjny serwis w sieci komputerowej publicznie
i powszechnie dostêpny pod jednym adresem www, zawieraj¹cy wiadomoœci
interesuj¹ce dla ogó³u u¿ytkowników sieci, wzbogacony o opcjonalne, specjalistyczne funkcje internetowe (np. takie jak: newsy, czat, dyskusyjne forum
NEJ
114
internetowe, darmowa poczta elektroniczna, hosting, opcje wyszukiwania
wewnêtrznego i zewnêtrznego poprzez wyszukiwarkê internetow¹), tu szczególnie przystosowany do zakresu pracy socjalnej. Specjalistyczny (wyspecjalizowany) portal internetowy zwany jest wortalem (portalem wertykalnym, ang. vertical portal), publikuje on w ramach w³asnego serwisu internetowego informacje z wybranej dziedziny wiedzy czy obszaru ¿ycia spo³ecznego (np. kultury), tematycznie sobie bliskie.
Portale spo³ecznoœciowe powsta³y dziêki rozwojowi Internetu, zak³adane
s¹ przez osoby prywatne oraz instytucje (pozarz¹dowe albo rz¹dowe). Do
najbardziej znanych na pocz¹tku XXI w. pozarz¹dowych portali spo³ecznoœciowych nale¿¹ m.in.: Facebook (kilkaset milionów u¿ytkowników), Twitter,
YouTube (filmowo-muzyczny), a w Polsce np. Nasza Klasa nk.pl (kilkanaœcie
milionów u¿ytkowników), wp.pl, onet.pl, wiara.pl, opoka.pl itd.
Portale spo³ecznoœciowe mog¹ byæ wyspecjalizowane w danej tematyce,
zale¿y to od twórców i u¿ytkowników. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby tworzyæ specjalistyczne portale spo³ecznoœciowe, np. z zakresu pracy socjalnej,
edukacji czy kultury, zale¿y to tylko od woli danych œrodowisk (odpowiednio
np. pracowników socjalnych, edukatorów czy twórców kultury). Portal spo³ecznoœciowy przedstawia taki zakres informacji, jaki chc¹ (jakiego potrzebuj¹)
jego twórcy lub u¿ytkownicy. W zakresie pracy socjalnej spo³ecznoœciowy portal internetowy upubliczniaæ mo¿e informacje niezbêdne pracownikom socjalnym, stwarzaæ mo¿liwoœæ powstawania grup dyskusyjnych na tematy istotne w pracy socjalnej, subskrybowania okreœlonych informacji od okreœlonych
u¿ytkowników itp.
U¿ytkownikom spo³ecznoœciowych portali internetowych portalodawcy
(twórcy portali) udostêpniaj¹ rozmaite aplikacje programowe dla tworzenia
informacji (tekstowych, wizualnych czy audialnych) przez u¿ytkowników
oraz dla udostêpniania danego typu informacji innym u¿ytkownikom poprzez tzw. linki. Œrodki przedmiotu u¿ywane przez informatyków do tworzenia portali internetowych to poszczególne jêzyki programowania (systemy
informatyczne, programy u¿ytkowe, aplikacje programowe pisane w okreœlonym jêzyku programowania).
Ze spo³ecznoœciowych portali internetowych korzystaj¹ u¿ytkownicy, portalami zarz¹dzaj¹ w sieci tzw. administratorzy (administratorzy stron, administratorzy portali).
Portale spo³ecznoœciowe ewoluuj¹ wraz z rozwojem technologii informatycznej, oferuj¹c coraz to nowe funkcje. Dawny podzia³ portali ze wzglêdu na dostêpne funkcje (np. filmowe, muzyczne, informacyjne itd.) ulega obecnie zatarciu wskutek mo¿liwoœci wspó³pracy pomiêdzy rozmaitymi typami portali
i oferowania nowych funkcji dla u¿ytkowników (np. wspó³praca Facebooka
z Youtube i nk.pl), przez co u¿ytkownicy jednego portalu maj¹ dostêpne funkcje przejœcia (lub przes³ania informacji) do u¿ytkowników lub funkcji innego
115
portalu (np. u¿ytkownicy YouTube maj¹ mo¿liwoœæ przesy³ania informacji
wybranym przez siebie osobom czy grupom osób na Facebooku czy nk.pl).
Rodzajem spo³ecznoœciowego portalu internetowego jest Wikipedia, wspó³tworzona przez spo³ecznoœæ internautów, maj¹ca jednak tylko wartoœæ spo³ecznego, specyficznego, aktualizowanego dokumentu, przejawu œwiadomoœci jej
u¿ytkowników, œwiadectwa aktualnej epoki.
Zob. tak¿e: Komputerowe techniki w pracy socjalnej (t. 3); Media
spo³ecznoœciowe.
Opracowanie: Marek Mariusz Tytko
Bibliografia:
Cristian D., Ravalcaba Z., ASP.NET 2.0. Tworzenie witryn internetowych z wykorzystaniem C#
Visual Basica, Gliwice 2007.
Hayder H., Maia J. P., Gheorghe L., Smarty – szablony w aplikacjach PHP, Gliwice 2007.
Henderson C., Skalowalne witryny internetowe. Budowa, skalowanie i optymalizacja aplikacji
internetowych nowej generacji, Gliwice 2007.
Machnicka E., Kulczycki P., PHP-Nuke. Portal w 15 minut, Warszawa 2003.
Peterson D., PHP-Nuke. Tworzenie witryn WWW, Gliwice 2006.
Siuda P., Kryteria wspólnotowoœci w Internecie, „Kultura i Edukacja” 2009, nr 4(73).
Witryna internetowa Stacji Naukowej Polskiej Akademii Nauk w Wiedniu = Internet-Schaufenster des Wissenschaftkichen Zentrums der Polnischen Akademie der Wissenschaften in Wien,
red. M. A. Herman, Warszawa 2002.
Wójcik W., Podstawy informatyki, Katowice 2008.
Ziemba E., Projektowanie portali korporacyjnych dla organizacji opartych na wiedzy, Katowice
2009.
POWIATOWE CENTRUM POMOCY RODZINIE (ang. county family help centre).
Po opracowaniu i wdro¿eniu w latach 1999/2000 nowego systemu organizacyjnego funkcjonowania pomocy spo³ecznej powsta³a sieæ jednostek wraz
z okreœlonymi do realizacji zadaniami. Jedn¹ z nowo powo³anych jednostek
by³o powiatowe centrum pomocy rodzinie. Centrum dzia³a jako jednostka
organizacyjna powiatu. Realizuje zadania z zakresu pomocy spo³ecznej i rehabilitacji spo³ecznej, maj¹ce na celu poprawê funkcjonowania rodziny, zapobieganie i przeciwdzia³anie sytuacjom kryzysowym i dysfunkcjonalnoœci
rodziny. W strukturze organizacyjnej centrum wyodrêbniono poszczególne
dzia³y, którym przypisano zadania do wykonania, takie jak:
r pomoc rodzinie i dziecku, zw³aszcza z rodzin dysfunkcyjnych pozostawionych bez opieki;
r pomoc psychologiczna, pedagogiczna oraz finansowa rodzinom zastêpczym i pe³noletnim wychowankom rodzin zastêpczych i placówek opiekuñczo-wychowawczych;
116