CZYM JEST ETYKA? Etyka jest dyscypliną filozoficzną. Powstała jako część filozofii i nadal nią pozostaje. Wiele jej twierdzeń jest przedmiotem sporów i kontrowersji. Nie ma czegoś takiego jak jedynie słuszna i prawdziwa etyka. Są natomiast różne szkoły i kierunki filozoficzne. Dlatego mówiąc o etyce musimy sięgać do historii filozofii i przedstawić najważniejsze stanowiska w rozwoju myśli etycznej. Zacznijmy jednak od kilku definicji – musimy wiedzieć, jak współcześnie rozumie się pojęcia etyki i moralności. Etyka jest teorią moralności. Moralność (łac. moralis = obyczajowy) to zjawisko społeczne, którego zadaniem jest regulowanie stosunków między jednostką a jednostką oraz między jednostkami a grupami społecznymi, to poglądy i przekonania znajdujące swój wyraz w postawach i zachowaniach wobec innych, to rodzaj systemu normatywnego bliskiego obyczajowi i prawu. Podstawowe elementy moralności to: oceny, normy, sankcje, wzory osobowe, ideały. Etos (gr. ethos = obyczaj, zwyczaj) to styl, sposób życia, postawy danej grupy społecznej. Etyka dzieli się na trzy działy: etykę opisową, etykę normatywną, metaetykę. Etyka opisowa: bada faktycznie istniejącą moralność. nie formułuje żadnych postulatów moralnych, nie preferuje żadnych wartości, przedstawia to, co jest, a nie to, co być powinno, wykorzystuje dorobek socjologii i psychologii. Etyka normatywna: konstruuje i uzasadnia systemy moralności, systemy te określają normy postępowania, wartości i ich hierarchię, wypowiada się nie tylko o tym, co jest, lecz także o tym, jak być powinno, jej twierdzenia zależne są od przyjętego stanowiska filozoficznego – w praktyce: jest po prostu częścią filozofii. Metaetyka: zajmuje się logiczną analizą języka etyki oraz jej metodologią. Etyka praktyczna: zajmuje się wcielaniem w życie zalecanych norm moralnych, pomaga w dokonywaniu wyborów warunkujących życie dobre, godziwe, sprawiedliwe i słuszne.