Resuscytacja krążeniowo – oddechowa

Resuscytacja krążeniowo – oddechowa
SPIS TREŚCI
1. Wstęp
2. Śmierć kliniczna i biologiczna
3. Resuscytacja krążeniowo – oddechowa
4. Resuscytacja krążeniowo – oddechowa u osoby dorosłej
Statystyki prowadzone w Europie i Stanach Zjednoczonych wykazują, że
można poważnie obniżyć śmiertelność ludzi z powodu schorzeń serca i układu
krążenia. Ratunek polega na umiejętności rozpoznania ostrego zatrzymania
oddechu i krążenia i bezzwłocznym przystąpieniu do resuscytacji krążeniowo –
oddechowej.
Jak rozpoznać zatrzymanie krążenia?
• po ok. 5-8 sekundach następuje utrata przytomności
• po ok. 45 sekundach następuje brak oddechu
• niewyczuwalne tętno na dużych tętnicach
• źrenice szerokie, brak reakcji na światło
• szare lub sine zabarwienie skóry
• obniżone napięcie mięśniowe
Nagłe zatrzymanie oddychania i krążenia może mieć 3 zasadnicze przyczyny:
Układ oddechowy
Układ krążenia
Ośrodkowy układ
nerwowy (OUN)
- Zaburzenia
 - Urazy czaszkowo –
wytwarzania
 mózgowe
 impulsów i
 - Zatrucia lekami
 przewodnictwa
 - Udar mózgu
- Choroba wieńcowa z
 - Infekcje i choroby
 powikłaniami – zawał
 metaboliczne
 serca
 - Guzy mózgowia
 - Zator tętnicy płucnej
 - Kardiomiopatie
 - Tamponada osierdzia
 - Wstrząs
 - Niewydolność
Jeżeli pierwsze nastąpiło zatrzymanie krążenia to w ciągu kilku minut ustaje
krążenia
także oddech. Jeżeli pierwsze nastąpiło zatrzymanie oddechu to ustanie krążenia
następuje po kilku minutach (6-8).
- Niewydolność dróg
oddechowych
- Schorzenia nerwowosercowe
- Odma i krwiak opłucnej
- Aspiracja
- Obrzęk płuc
Niezbędnym warunkiem przeżycia jest dostarczenie komórkom organizmu
tlenu i substancji odżywczych i zależy od prawidłowego funkcjonowania
układów decydujących o podstawowych funkcjach życiowych.
Wrażliwość różnych komórek organizmu jest różna i związana z
szybkością ich metabolizmu. Najbardziej wrażliwe na niedotlenienie są
komórki ośrodkowego układu nerwowego.
Śmierć kliniczna to okres od zatrzymania krążenia, w którym nie doszło jeszcze
do nieodwracalnych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym - około 4-6 minut
- podjęcie reanimacji w tym okresie powoduje przywrócenie funkcji układów
krążenia, oddychania i ośrodkowego układu nerwowego - powrót świadomości.
Czynności ratownicze po tym okresie - resuscytacja - na skutek nieodwracalnego
uszkodzenia OUN prowadzą do przywrócenia funkcji układów oddechowego i/lub
krążenia. Jeżeli nie podejmie się koniecznych działań na czas, nieodwracalnie
ustanie czynność biologiczna wszystkich komórek organizmu - śmierć
biologiczna.
Resuscytacja krążeniowo-oddechowa
Resuscytacja krążeniowo – oddechowa (CPR – ang. cardiopulmonary
resuscitation) to zespół czynności ratunkowych okresowo zastępujących
czynności serca i płuc, gdy nastąpiło nagłe zatrzymanie ich funkcji.
Resuscytację krążeniowo - oddechową prowadzi się według schematu określanego
jako ABC:
A - Airway - udrożnienie górnych dróg oddechowych
B - Breathing - oddychanie
C - Circulation - krążenie
Resuscytację prowadzi się do momentu:
• Powrotu oddychania i krążenia
• Przekazania poszkodowanego lekarzowi
• Zmęczenia ratownika uniemożliwiającego dalszą akację ratunkową.
Resuscytacja krążeniowo – oddechowa u osoby
dorosłej
A - Airway - Drogi oddechowe
1. Sprawdź czy poszkodowany jest przytomny.
Ratownik chwyta poszkodowanego za oba barki, delikatnie nimi potrząsa i zadaje
proste pytania np.: Co się stało? W przypadku gdy nie ma żadnej reakcji
poszkodowany uznany jest za nieprzytomnego.
2. Wezwij pomoc (ang. call first)
Osoba która stwierdziła, że poszkodowany jest nieprzytomny wzywa pomoc. Numer
pogotowia ratunkowego to 999;lub dzwoniąc z telefonu komórkowego numer
ratownictwa : 112.
3. Ułóż poszkodowanego na plecach
Jeżeli poszkodowany mógł doznać wcześniej urazu głowy lub kręgosłupa - najpierw go
unieruchom.
4. Udrożnij drogi oddechowe
U osoby nieprzytomnej samoistnie dochodzi do zablokowania dróg
oddechowych przez opadający język i nagłośnię. Dlatego powinieneś
wykonać jeden z rękoczynów:
• Stań z boku poszkodowanego. Odegnij głowę ku tyłowi kładąc rękę na
czole poszkodowanego unieś żuchwę dwoma palcami drugiej ręki.
• Stań za głową poszkodowanego. Wysuń żuchwę ku przodowi i unieś
uciskając z obu stron w okolicy jej kąta. Rękoczyn ten stosuje się przy
podejrzeniu urazu głowy lub kręgosłupa.
B - Breathing - Oddychanie
1. Sprawdź czy poszkodowany oddycha.
Osoba ratująca sprawdza oddech dopiero po udrożnieniu dróg oddechowych.
Ratownik pochyla swoją głowę nad twarzą poszkodowanego, kierując wzrok na
klatkę piersiową i jednocześnie stara się usłyszeć szmer oddechowy, obserwuje ruch
klatki piersiowej podczas oddychania, może też wyczuć na swoim policzku.
W przypadku braku oddechu wykonaj 2 wdechy. Każdy wdech powinien trwać
ok. 1,5-2 sekund. Siła wdmuchnięcia powinna być niezbyt silna jednak na tyle duża
by spowodować uniesienie klatki piersiowej.
2. Metody prowadzenia oddechu zastępczego:
1. Metoda usta - usta - ratownik obejmuje swoimi ustami usta
poszkodowanego, jednocześnie palcami zatyka nozdrza. Po wykonaniu
wdechu zwalnia ucisk nosa.
2. Metoda usta - nos - ratownik wdmuchuje powietrze przez nos
poszkodowanego zamykając jednocześnie jego usta.
Po wykonaniu każdego wdechu, ratownik musi spoglądać na klatkę piersiową
poszkodowanego, kontrolując jej ruchy. W czasie wdechu kątem oka obserwuje
unoszenie się klatki piersiowej , a podczas wydechu głowę zwraca w kierunku
klatki obserwują jej opadanie
C - Circulation - Krążenie
1. Sprawdzenie tętna na dużych tętnicach
- Na tętnicy szyjnej - dwoma palcami do tyłu od chrząstki tarczowatej krtani i do
przodu od przyśrodkowego brzegu mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego.
- Na tętnicy udowej - w 1/3 przyśrodkowej części więzadła pachwinowego.
Jeżeli nie umiesz zbadać tętna - sprawdź oznaki krążenia:
• Ruchy oddechowe
• Połykanie
• Ruchy kończyn
• Zabarwienie skóry
2. Zewnętrzny masaż serca
Masaż serca prowadzi się w dolnej połowie mostka. Ratownik kładzie dwa palce
(wskazujący i środkowy) na łuku żebrowym poszkodowanego i przesuwa je aż do
kąta żebrowego (miejsca połączenia obu łuków żebrowych, tak że jeden znajduje się
nad wyrostkiem mieczykowatym, a drugi na rękojeści mostka.
• Poszkodowany leży na plecach na twardym podłożu.
• Ratownik klęka z boku poszkodowanego
• Ratownik kładzie część dłoniową nadgarstka na mostku 2 palce powyżej
łuku żebrowego. Splata palce obu dłoni jednej nad drugą.
• Uciska mostek na głębokość 4,5 - 5,5 cm w tempie 100/minutę.
• Wykonuje się w cyklach 30:2 -30 uciśnięć - 2 wdechy; ok. 2,5 cyklu/minutę.
• Wykonuje się wykorzystując ciężar własnego ciała przy wyprostowanych
łokciach.
• Sprawdzenie oddechu i tętna po minucie i następnie po każdych 5 minutach
Nie bójmy się udzielić pierwszej pomocy!
Nie przerywaj resuscytacji i do przyjazdu Pogotowia
Ratunkowego. Jeśli wróci tętno i oddech, przerwij
resuscytację, ale sprawdzaj tętno i oddech co 1-2 minuty.
112 – numer pogotowia ratunkowe
Nie zostawiaj ratowanego samego!!!