Choroby układu krążenia

Choroby układu krążenia
Co to jest układ krążenia?
Układ krążenia czyli układ krwionośny możemy porównać do
systemu wodociągowego lub układu transportującego wodę
i substancje odżywcze w drzewie. Składa się on z:
-serca (najważniejszy element)
-naczyń krwionośnych (tętnice i żyły)
Nasz układ krwionośny odpowiedzialny jest za transportowanie krwi
w naszym organizmie , a wraz z nią tlenu i składników odżywczych,
które dostarcza do każdej komórki naszego ciała. Dzięki temu
układowi nasze komórki zostają dotlenione i odżywione, a zbędne
i szkodliwe produkty wydalane.
Choroby układu krążenia:
Najczęstszą chorobą układu krążenia w Polsce jest nadciśnienie tętnicze,
w naszym kraju cierpi na nią aż ponad 50% osób po 65 roku życia. Drugą
w kolejności jest choroba wieńcowa czyli choroba niedokrwienia mięśnia
sercowego-jedna z najczęstszych przyczyn zgonu w Polsce. Trzecia to
niewydolność krążenia (w tym niewydolnośc serca) Występują też takie
choroby jak:
Miażdżyca; Żylaki; Choroba wieńcowa; Zawał mięśnia sercowego;
Choroba nadciśnieniowa; Choroba Raynauda; Dusznica bolesna;
Arytmia; Zakrzepica
Miażdżyca
Miażdżyca jest chorobą układu krwionośnego. Wewnętrzne ścianki
naczyń krwionośnych pokrywają się zwapniałymi tłuszczowymi
blaszkami (cholesterolem), zmniejszając przepływ krwi. Ich
tworzeniu sprzyja nieprawidłowa dieta zawierająca zbyt duże ilości
nasyconych tłuszczów oraz palenie tytoniu.
Szczególnie groźne są te płytki miażdżycowe,
w których wnętrzu toczy się proces zapalny.
W toku zapalenia może dojść do osłabienia
i ostatecznie pęknięcia błony oddzielającej zawartość płytki od krwi.
Odsłonięcie substancji tłuszczowych znajdujących się we wnętrzu
płytki pobudza układ krzepnięcia krwi i prowadzi do powstania
zakrzepu. Zakrzep ten może z kolei spowodować całkowite
zamknięcie naczynia. Płytka miażdżycowa, w której toczy się proces
zapalny grożący jej pęknięciem nosi nazwę niestabilnej.
Miażdżyca może rozwinąć się we wszystkich narządach. Na przykład
miażdżyca powodująca zwężenie tętnic wieńcowych prowadzi do
choroby niedokrwiennej serca (choroby wieńcowej), której
najpoważniejszą postacią jest zawał serca. Jeśli chorobą dotknięte
zostaną tętnice prowadzące krew do mózgu wówczas może dojść do
niedokrwienia mózgu i udaru. Miażdżyca ograniczająca przepływ w
tętnicach zaopatrujących kończyny dolne powoduje ich niedokrwienie
objawiające się chromaniem przestankowym, czyli bólem w czasie
chodzenia, zmuszającym chorego do regularnego przerywania marszu.
Miażdżycy nie da się wyleczyć, można natomiast spowolnić jej postęp
dzięki stosowaniu odpowiedniej diety ubogiej w cholesterol i tłuszcze
pochodzenia zwierzęcego, przyjmowanie leków normalizujących
stężenie cholesterolu, leczenie nadciśnienia tętniczego, zaprzestanie
palenia papierosów oraz regularny wysiłek fizyczny.
Żylaki
Żylaki to pogrubione, poskręcane i zmienione chorobowo odcinki żył. Wśród
rodzajów choroby wyróżnia się żylaki kończyn dolnych i górnych, żylaki
powrózka nasiennego, przełyku i hemoroidy. Żylaki kończyn dolnych to
pogrubione, poskręcane i zmienione chorobowo odcinki żył powierzchownych,
wyczuwalne pod skórą i widoczne przez skórę jako nabrzmiałe powrózki,
ewentualnie guzki ( niewydolne połączenia pomiędzy układem żył głębokich
i powierzchownych tzw. perforatory). Przyczyną choroby jest genetyczna lub
nabyta niewydolność zastawek żył powierzchownych, skutkiem czego jest
upośledzenie odpływu krwi, zastój żylny i wzrost ciśnienia hydrostatycznego w
naczyniach powierzchownych, co sprawia że wiotkie ściany żył ulegają
odkształceniu. Przewlekła niewydolność żylna prowadzi do zaburzeń
odżywiania tkanek, co powodować może owrzodzenia podudzi ( trudno gojące
rany wokół kostek ) Przyczyną żylaków jest odziedziczona skłonność do tego
schorzenia a także styl życia wpływający na obniżenie sprawności naczyń
żylnych: brak ruchu, częste gorące kąpiele, nawyki żywieniowe oraz ważne w
przypadku choroby występującej u kobiet: ciąża, poród oraz przebyta kuracja
hormonalna osłabiają nasze żyły.
Choroba wieńcowa
Choroba wieńcowa nazywana jest też chorobą niedokrwienia
serca. Zwężenie naczyń wieńcowych, zwykle na skutek
odkładania się w nich złogów cholesterolu, jest przyczyną
choroby wieńcowej. Gdy zwężone lub obkurczone tętnice nie
mogą dostarczyć wystarczającej ilości tlenu do serca, powoduje
to ból i dolegliwości w klatce piersiowej, nazywane bólem
wieńcowym. Ból wieńcowy najczęściej pojawia się wtedy, gdy
serce potrzebuje więcej tlenu, niż można mu dostarczyć przez
zwężone tętnice, np. w czasie wysiłku lub napięcia
emocjonalnego. Większość osób odczuwa bóle wieńcowe za
mostkiem i mogą one promieniować do gardła, szczęki, ramion,
pleców. W szczególnych przypadkach, gdy dochodzi do
znacznego zmniejszenia objętości krwi krążącej, spadku
zawartości tlenu we krwi lub zamknięcia światła naczynia
wieńcowego ból jest bardzo silny i długotrwały i może nastąpić
zawał, czyli martwica mięśnia sercowego.
Zawał mięśnia sercowego
Zawał mięśnia sercowego polega na martwicy wycinka mięśnia sercowego
i w ostateczności na ustaniu dopływu krwi z powodu niedrożności naczyń
wieńcowych. W ten sposób serce zostaje niedotlenione i powstaje obszar
martwicy. Typowe objawy dla zawału to ból w klatce piersiowej, duszności,
poty, uczucie lęku i nudności. Inne mechanizmy zawału to kurcz tętnicy
wieńcowej, zatory, zapalenie tętnic wieńcowych, wady wrodzone naczyń
wieńcowych, przyjmowanie kokainy. Przepływ krwi ograniczony o
50%-60% to niedokrwienie tolerowane które po poprawie przepływu przywraca
kurczliwość , ograniczenie przepływ 60%-80% natomiast jest niedokrwieniem
krytycznym i po nieustaniu niedokrwienia w przeciągu 1-2 godz. powstaje
martwica mięśnia. Leczenie osób z zawałem serca polega na walce z bólem
który może mieć nieodwracalne skutki, podawaniu dożylnie narkotycznych
leków przeciwbólowych oraz monitorowaniu zaburzeń przepływu krwi za
pomocą EKG w celu uchwycenia zaburzeń rytmu. W trybie pilnym, po zebraniu
wywiadu od chorego i wykluczeniu przeciwwskazań, wdrażane jest leczenie
fibrynolityczne. Najczęściej podawanym lekiem "rozpuszczającym" skrzeplinę,
która zatkała tętnicę wieńcową, jest streptokinaza. Rzadziej (z powodu
kosztów) podaje się aktywator tkankowy plazminogenu. Jest też preparat
będący kompleksem streptokinazy i aktywatora plazminogenu, tzw. APSAC
i urokinaza, otrzymywana z moczu ludzkiego. Lek fibrynolityczny może w
krótkim czasie doprowadzić do tzw. reperfuzji, czyli przywrócenia drożności
tętnicy wieńcowej i zapewnienia ukrwienia odpowiedniego fragmentu mięśnia
Choroba nadciśnieniowa
Choroba nadciśnienia polega na zbyt wysokim ciśnieniu krwi. Choroba ta jest
bardzo rozpowszechniona, głównymi jej czynnikami jest wiek powyżej 60 lat,
pleć męska, obciążenie rodzinne, cukrzyca typu 2, palenie papierosów, otyłość,
nadużywanie alkoholu, zmniejszona aktywność fizyczna. Przebiega często bez
żadnych objawów klinicznych a poznać można ją po wielokrotnym uzyskaniu
pomiaru ciśnienia. W przebiegu tej choroby można wyróżnić 3 okresy:
1) Wstępny , przednadciśnieniowy, w którym nadciśnienie ujawnia się
rzadko
2) Drugi, gdy ciśnienie jest na ogół podwyższone, ale wraca jeszcze do
stanu prawidłowego po dłuższym odpoczynku
3)trzeci, ciśnienie ustalone w granicach 2,7/13,3- 33,3/16,0 kPa
(170/100-250/120 mm Hg) lub wyżej, z wyraźnymi zmianami
narządowymi w zakresie serca,
4) Zejściowy, charakteryzujący się zmianami wewnętrznymi, zwłaszcza
w sercu (np. Zawały serca)
Choroba Raynauda
Symetryczne, napadowe skurcze naczyń krwionośnych: tętniczych
i włosowatych, następnie rozkurczu naczyń włosowatych, przede
wszystkim palców rąk spowodowane zaburzeniami unerwienia przez
układ sympatyczny. Objawami tej choroby jest mrowienie opuszków
a następnie całych dłoni, blednięcie skóry, brak czucia, po ustąpieniu
tych objawów utrzymuje się bolesna przeczulica a na skórze pojawiają
się białe, czerwone lub sine placki. Choroba Raynauda występuje
głównie u kobiet.
Przygotowały:Marzena Łukaszka i Monika Buksa kl II e
Informacje wykorzystywane były z:
 www.portalwiedzy.pl
 www.resmedica.pl
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Zawa
%C5%82_mi%C4%99%C5%9Bnia_
sercowego