Choroby układu krążenia

Wykonały:
Weronika Daniluk
Joanna Żmijewska
Choroby układu krążenia - schorzenia dotyczące narządów i
tkanek wchodzących w skład układu krążenia, a w
szczególności serca, tętnic i żył, dlatego często są też
nazywane chorobami układu sercowo-naczyniowego.
Wraz z rozwojem cywilizacji doszło do zwiększonej
zachorowalności na choroby układu krążenia, tak, że wiele z
nich nazywanych jest chorobami cywilizacyjnymi. W Polsce są
odpowiedzialne za 50% liczby zgonów, z tego najczęstszymi
przyczynami zgonu jest zawał serca i udar mózgu.
Miażdżyca tętnic – przewlekła choroba, polegająca na zmianach zwyrodnieniowowytwórczych w błonie wewnętrznej i środkowej tętnic, głównie w aorcie, tętnicach
wieńcowych i mózgowych, rzadziej w tętnicach kończyn. Polega na wysepkowatym
gromadzeniu się w błonie wewnętrznej tętnic cholesterolu oraz innych lipidów.
Miażdżyca pojawia się prawie wyłącznie w tętnicach dużego układu krążenia,
zwłaszcza w tych miejscach, gdzie istnieje wysokie ciśnienie krwi (aorta i tętnice
bezpośrednio od niej odchodzące) oraz przepływ krwi nie jest laminarny (zwłaszcza w
miejscach rozgałęzień tętnic). Miażdżyca tętnic mózgu powoduje niedokrwienie
mózgu i zmiany psychiczne, ułatwia pęknięcia naczyń i udary (zwłaszcza przy
współistniejącym nadciśnieniu). Miażdżyca tętnic wieńcowych jest jedną z przyczyn
choroby wieńcowej, miażdżyca aorty może prowadzić do powstania tętniaka.
W leczeniu miażdżycy duże znaczenie ma odpowiednia dieta, aktywny tryb życia,
racjonalny wypoczynek.
Choroba niedokrwienna serca – zespół objawów chorobowych będących
następstwem przewlekłego stanu niedostatecznego zaopatrzenia komórek mięśnia
sercowego w tlen i substancje odżywcze.
W konsekwencji często doprowadza do dusznicy bolesnej, a także zawału mięśnia
sercowego. Choroba niedokrwienna serca ze wszystkimi jej podtypami jest
najczęstszą przyczyną śmierci w większości państw zachodnich. Najczęstszą
przyczyną choroby niedokrwiennej jest miażdżyca tętnic wieńcowych.
Zawał mięśnia sercowego – martwica mięśnia sercowego spowodowana
jego niedokrwieniem.
Do zawału najczęściej dochodzi w godzinach porannych i
przedpołudniowych; bezpośrednią przyczyną wyzwalającą może być
gwałtowny wysiłek fizyczny lub stres, który poprzez różnorodne mechanizmy
prowadzi do utraty stabilności blaszki miażdżycowej w tętnicy wieńcowej.
Zawał serca stanowi stan zagrożenia życia, szczególnie z powodu powikłań,
tj. zaburzeń rytmu, ostrej niewydolność serca czy pęknięcia mięśnia
sercowego. 30-50% chorych umiera przed dotarciem do szpitala; natomiast
częstość zgonów w trakcie leczenia szpitalnego wynosi 6-8%; stąd tak ważne
jest wczesne rozpoznanie objawów i wezwanie pogotowia ratunkowego.
Częstość zawału serca jest duża – każdego roku w Polsce hospitalizowanych
jest z tego powodu około 50 000 chorych.
Objawy:
• ból w klatce piersiowej,
• osłabienie, zawroty głowy, omdlenie,
• bladość, poty, nudności, wymioty, kołatanie serca,
• duszność, kaszel z odkrztuszaniem krwistej wydzieliny, w
skrajnych przypadkach objawy obrzęku płuc,
• stan podgorączkowy,
• silny lęk przed śmiercią.
Niewielki odsetek chorych może nie prezentować objawów
bólowych (tzw. niemy zawał); dotyczy to zwłaszcza osób
starszych i chorujących na cukrzycę.
Najczęściej należy spodziewać się wrodzonych wad serca u dzieci,
których rodzice cierpią na choroby układu krążenia lub wręcz mają
wady serca. Wady dotyczą albo zastawek serca, albo nieprawidłowej
budowy przegród pomiędzy komorami czy przedsionkami.
Najczęściej objawia się to ubytkami w przegrodach powodujących
nieprawidłowy przepływ krwi między lewą a prawą komorą, między
lewym a prawym przedsionkiem.
Wszystkie wady serca leczy się operacyjnie, ale nie wszystkie należy
operować od razu. Część wad serca można przez dłuższy czas
obserwować i odwlec operację do późniejszego okresu rozwojowego
dziecka, dzięki czemu skuteczność operacji jest znacznie większa.
Wady w funkcjonowaniu zastawek można podzielić na dwie grupy:
niedomykalność zastawek, kiedy płatki zastawek nie do końca hamują
wsteczny przepływ krwi oraz zwężenie zastawek, czyli stenozę, kiedy
przepływ krwi przez zastawki staje się utrudniony z powodu ich niepełnego
otwierania się.
Objawy:
• zmęczenie, osłabienie;
• bóle dusznicowe (wieńcowe);
• zawroty głowy, omdlenia;
• duszność pojawiająca się podczas wysiłku, czasem nasilająca się przy
leżeniu;
• zaburzenia rytmu serca;
• duże wahania ciśnienia krwi, zbyt niskie lub zbyt wysokie ciśnienie krwi;
• szmery w czasie osłuchiwania serca stetoskopem przez lekarza.
Zapobieganie:
• odpowiednie leczenie infekcji bakteryjnych mogących doprowadzić do
wystąpienia gorączki reumatycznej, zapalenia wsierdzia lub zapalenie
mięśnia serca;
• odpowiednie leczenie chorób wymienionych powyżej, mogących
doprowadzić do wystąpienia wad zastawkowych;
• stosowanie do iniekcji dożylnych wyłącznie sterylnych, jednorazowych igieł
i strzykawek oraz odpowiednie odkażanie skóry w miejscu wkłucia.
Nadciśnienie tętnicze, choroba nadciśnieniowa – choroba układu krążenia,
która charakteryzuje się stale lub okresowo podwyższonym ciśnieniem
tętniczym krwi.
Zdecydowana większość (ponad 90%) przypadków nadciśnienia ma charakter
pierwotny, tzn. bez znanej przyczyny, którą dałoby się usunąć interwencją
medyczną.
Nadciśnienie, aż do chwili wystąpienia powikłań, zwykle przebiega skrycie.
Podwyższone wartości ciśnienia tętniczego wykrywane są w wyniku
rutynowego badania lekarskiego bądź incydentalnym pomiarem.
Przez wiele lat istniejącemu nadciśnieniu mogą nie towarzyszyć żadne
objawy. Jeśli już wystąpią, są one mało charakterystyczne: bóle głowy,
nadmierna pobudliwość, bezsenność, łatwe męczenie, czasem uczucie
kołatania serca, zaczerwienienie twarzy, szyi, klatki piersiowej (zwłaszcza
przy dużym wzroście ciśnienia). W przypadku nadciśnienia wtórnego mogą
być obecne objawy choroby podstawowej.
U niektórych chorych nadciśnienie może mieć charakter chwiejny i nie
powodować powikłań narządowych przez długi czas, natomiast u innych od
chwili rozpoznania ma charakter utrwalony i wcześnie prowadzi do owych
powikłań.
 zbyt mało ruchu;
zła dieta;
nadwaga;
długotrwały stres;
nadmiar alkoholu;
palenie tytoniu.
Możemy uniknąć ryzyka chorób układu krążenia, odpowiednio się
odżywiając i zwiększając aktywność ruchową oraz unikając
wymienionych wyżej czynników zakłócających pracę układu
krwionośnego.