MODEL IDENTYFIKACJI SPOŁECZNEJ - magda0971111

MODEL IDENTYFIKACJI SPOŁECZNEJ.doc
(78 KB) Pobierz
J.TUNER „KU POZNAWCZEJ REDEFINICJI POJECIA ‘GRUPA SPOŁECZNA’”
MODEL IDENTYFIKACJI SPOŁECZNEJ:
Grupa – minimum dwie jednostki, podzielające pewną wspólną identyfikację samych siebie lub też postrzegających
siebie jako członków tej samej kategorii społecznej. Członkowie grupy często zdają się podzielać jedynie pewną
zbiorową percepcję swej własnej jedności- to wystarcza, by mogli działać jako grupa.
Eksperymentalna psychologia społeczna zajmowała się zachowaniem grupowym jako wyrazem spójnych lub
solidarnych stosunków społecznych między jednostkami. Jednostki łączą się z rozmaitych powodów, a grupa
powstaje wówczas, gdy związki te przyjmują stabilną formę wzajemności.
Grupa – dwie lub więcej osób jakoś psychologicznie lub społecznie współzależnych: zmierzających do zaspokojenia
potrzeb, osiągnięcia celów lub zgodnego uprawomocnienia wartości i postaw. Współzależność prowadzi do
współdziałania, komunikacji, wzajemnego „przyciągania” i wpływu wśród jednostek.
SHAW: Grupa – dwie lub więcej osób, z których każda podlega wpływowi innej i sama wywiera na nią wpływ.
Jednostki powinny rozwijać zorganizowany system stosunków statusu i roli oraz powinny rozwijać zorganizowany
system stosunków statusu i roli oraz podzielanych norm społecznych i wartości, regulujących ich opinie i zachowania
w obszarze wspólnego interesu. Struktura danej grupy powinna się kształtować jako rezultat wzajemnej interakcji i
wpływu.
MODEL SPÓJNOŚCI SPOŁECZNEJ:
Grupa – pewien, zwykle mały zbiór jednostek, mogących zajmować zróżnicowane pozycje strukturalne w odniesieniu
do innych oraz pozostających w stosunkach interakcji „twarzą w twarz”, „przyciągania” i wpływu.
Różnicą między koncepcjami spójności społecznej i identyfikacji społecznej jest wyjaśnienie psychologicznych
wyznaczników osobistej akceptacji członkostwa grupowego (rozumianego jako stan psychologiczny, z naciskiem na
poczucie wspólnoty, świadomość „my” lub przynależność, wskazujące na tworzenie się grupy w sensie
psychologicznym).
Model Spójności Społecznej – przynależność grupowa ma podstawę uczuciową. Jednostki pozostają razem dzięki
spójności, która odzwierciedla wzajemne „ciążenie” członków ku sobie, ku, grupie, ku całości i ku działaniom
grupowym. Interpersonalna atrakcyjność oparta na bezpośrednich lub pośrednich nagrodach, jakie członkowie
„negocjują” dla siebie. Spoistość jest cecha grupy wynikającą z liczby i siły wzajemnie pozytywnych postaw wśród
członków grupy. Jednostki stają się grupą, o ile rozwijają wzajemne i pozytywne więzi emocjonalne: przynależność
grupowa oznacza tu uczucia jednostek wobec siebie, czy lubią się wzajemnie. (Czy lubisz innych?)
Model Identyfikacji Społecznej – psychologiczne członkostwo grupowe ma podstawę percepcyjną lub poznawczą.
Jednostki nadają kształt własne percepcji samych siebie i innych, posługując się abstrakcyjnymi kategoriami
społecznymi, że internalizując te kategorie jako aspekt obrazów własnej osoby oraz ze społecznopoznawcze procesy
związane z obrazami własnej osoby wywołują zachowanie grupowe. (Kim jestem?)
Powody uzasadniające rozróżnienie między modelami:
1. Definicja poznawcza jest zgodna z większą liczba danych empirycznych. (Możemy nie wykazywać tak silnej
tendencji do łączenia się z ludźmi, których lubimy, jak lubić ludzi, których postrzegamy jako związanych z
nami. )
2. Pojęcie identyfikacji społecznej dostarcza pewnej heurystycznej, eksplanacyjnej integracji cech zachowań
wewnątrz- i zewnątrzgrupowych w terminach dwóch procesów przyczynowych bezpośrednio z niego
wynikających:
1) Poznawczego funkcjonowania kategoryzacji społecznych
2) Rozszerzając obraz samego siebie, rozszerzamy zarazem sferę oddziaływania motywów związanych z
identyfikacją społeczną (potrzeba korzystnej samooceny)
3. Definicja poznawcza ma oryginalne implikacje teoretyczne i badawcze dla pewnych elementarnych
zagadnień psychologii społecznej: tworzenia się grup, różnic miedzy zachowaniem interpersonalnym i
międzygrupowym, zbiorowego altruizmu i wpływu społecznego.
4.
W jednostronnym podkreślaniu zalet nowej idei i jednoczesnym pomniejszaniu starej tkwi pewna wartość
polemiczna.
TOŻSAMOŚC SPOŁECZNA I OBRAZ SAMEGO SIEBIE
Identyfikacja społeczna:
a) proces umieszczania siebie lub kogoś w ramach systemu społecznych kategoryzacji
b) określenie elementu struktury poznawczej i autopercepcji i percepcji osoby
c) wskazanie procesu, w toku którego jednostka internalizuje pewną formę społecznej
kategoryzacji, dzięki czemu kategoryzacja ta staje się składnikiem obrazu samego siebie
Tożsamość społeczne - zespół społecznych identyfikacji , którymi posługuje się osoba w definiowaniu siebie.
TAJFEL: Tożsamość społeczna – wiedza jednostki o przynależności do różnych grup łącznie z pewnym emocjonalnym
i wartościującym znaczeniem przywiązanym do członkostwa grupowego.
OBRAZ SAMEGO SIEBIE WEDŁUG GERGENA:
JAKO
ISTOTA
PSYCHOLOGICZNYCH
PROCESÓW
JAKO PEWNA STRUKTURA POZNAWCZA
System pojęć dostępnych danej osobie w próbie
zdefiniowania samej siebie.
Terminy
określające Terminy
określające
czyjeś członkostwo w specyficzne
cechy
formalnych
i jednostki, np. poczucie
nieformalnych grupach konkurencji,
cechy
społecznych,
np. fizyczne,
cechy
narodowość,
płeć, psychologiczne,
religia
sposoby odnoszenia się
do innych, upodobania
osobiste,
zainteresowania.
TOŻSAMOŚC
TOŻSAMOŚĆ OSOBISTA
SPOŁECZNA
Hipotetyczne
struktury
poznawcze,
które
współtworzą obraz samego siebie.
Adaptacyjna rola struktury poznawczej polega na pośrednictwie między otoczeniem i zachowaniem. Ludzie uczą się
sterowania swoim zachowaniem społecznym w różnych sytuacjach za pomocą różnych koncepcji samego siebie, co
prowadzi do interpretacji bodźców społecznych i sterowanie zachowania w odpowiedni, adaptacyjny sposób.
TWIERDZENIA TAJFELA: zachowanie społeczne ma dwa teoretyczne bieguny odpowiadające dwóm krańcom
continuum obrazującego przemieszczanie od zachowania interpersonalnego do międzygrupowego.
Na jednym krańcu znajduje się interakcja miedzy dwiema lub większą liczba jednostek, która jest całkowicie
wyznaczana przez ich stosunki interpersonalne i cechy indywidualne, a nie przez różne grupy lub kategorie, do
których one należą.
Na drugim krańcu są interakcje między dwiema lub większa liczbą jednostek, które są w całości wyznaczane przez
ich odpowiednie członkostwo w różnych grupach lub kategoriach, a nie przez wzajemne stosunki osobiste. (Tajfel i
Tuner)
Tożsamość społeczna jest podsystemem obrazu samego siebie. Obraz ten jest hipotetyczną strukturą poznawczą,
która w odpowiednich warunkach pośredniczy między otoczeniem i zachowaniem. W toku funkcjonowania
tożsamość społeczna „spostrzega” i „interpretuje” bodźce społeczne oraz dostarcza podstawy regulacji zachowania.
Jej działania poznawcze są zakorzenione w zachowaniu wewnątrz- i międzygrupowym. Tożsamość społeczna jest
mechanizmem poznawczym umożliwiającym zachowanie grupowe. Powodem jest:
1. Istnienie względnie automatycznych procesów poznawczych związanych z kategoryzacjami społecznymi,
2. Istnienie procesów motywacyjnych, które przypuszczalnie nadają swoisty charakter samoopisowi.
WARUNKI KOIECZNE I WYSTARCZAJACE TWORZENIA SIĘ GRUPY:
Model Spójności Społecznej – przydatny w badaniach dynamiki małych grup, w których możliwe były interakcje typu
„twarzą w twarz”.
Model Identyfikacji Społecznej – przydatne w badaniach nad stosunkami międzygrupowymi; posługuje się
kategoriami tj. narodowość, klasa, płeć, rasa, religia.
Warunki konieczne i wystarczające tworzenia się grupy:
 Identyfikacja, świadomość ogólnej kategorii członkowstwa
 Postrzeganie przez jednostki przynależności do ogólnej kategorii członkostwa
Warunki niekonieczne i niewystarczające:
o percepcja przynależności
o postrzeganie podobieństwa interpersonalnego wśród członków tej samej kategorii (nie zawsze)
o spoistość
Kategoryzacja odgrywa ważniejszą rolę od podobieństwa jako czynnik determinujący tworzenie się grupy.
Mimo że spoistość nie odgrywa zasadniczej roli w psychologicznie rozumianym członkostwie grupowym, grupy
społeczne wykazują tendencje do pewnego rodzaju spoistości. Okoliczności:
1.
istnieje kilka zmiennych mogących funkcjonować niezależnie zarówno jako poznawcze kryteria
kategoryzacji społecznej, jak i determinanty atrakcyjności interpersonalne, np. całkowite lub krańcowe
podobieństwo między ludźmi, wspólne losy, wspólne zagrożenie, fizyczna bliskość
2. Istnieje wiele dowodów na to, że zmienne wyznaczające atrakcyjność interpersonalną wpływają na
przynależność grupową wtedy, gdy została już ustalona ogólna kategoria członkostwa
3. Spójność społeczna może być bezpośrednim rezultatem identyfikacji społecznej. (Skłonność do tworzenia
grup z osobami bardziej lubianymi niż nielubianymi).
4. Zachodzi potrzeba rozróżnienia między formowaniem się grupy opartym na atrakcyjności interpersonalnej,
sympatii dla jednostek jako zróżnicowanych, niepowtarzalnych osób i powstaniem grupy opartym na
sympatii do jednostek jako „przykładów” pozytywnie ocenianych cech grupowych.
PROCESY KATEGORYZACJI SPOŁECZNEJ I ZACHOWANIE GRUPOWE
TEORIA KATEGORYZACJI TAJFELA: czynność kategoryzowania ma aspekt indukcyjny jak i dedukcyjny.
Dedukcja oznacza proces, w toku którego jakiejś osobie przypisywany jest pewien atrybut na podstawie jej kategorii
członkostwa. Polega na przypisywaniu cech kategorii wszystkim jej członkom.
Indukcja oznacza identyfikowanie osoby jako członka jakiejś kategorii (oznacza włączenie pewnej cechy,
postrzeganej u przykładowego członka do jakiejś kategorii). Obejmuje sposoby, za pomocą których wyróżniające
cechy jakiejś kategorii są inferowane z cech poszczególnych jednostek.
Tworzenie stereotypów prowadzi do ujednorodnienia i depersonalizacji członków grupy zewnętrznej.
Stosunki międzygrupowe są charakteryzowane przez:
a) Postrzeganie podobieństwa członków,
b) Wzajemna atrakcyjność członków lub spójność społeczną,
c) Wzajemne uznanie,
d) Empatię lub „zaraźliwość’ emocjonalna,
e) Altruizm i współpracę,
f) Uniformizm postaw i zachowań.
STEREOTYP PERCEPCYJNY: poznawczy rezultat identyfikacji społecznej.
Zachowanie społeczne jest tym samym regulowane na dwa różne sposoby:
1. Przypisanie sobie cech wyróżniających, tj. emocje, motywy i normy, przez co można bezpośrednio
wywoływać i kontrolować zachowania
2. Sposób postrzegania innych wpływ pośrednio na to, jak działamy wobec nich
Tworzenie stereotypu wywołuje lub wzmacnia postrzegane podobieństwo wewnątrzgrupowe.
Interakcja „twarzą w twarz” może czasem obniżać spójność wewnątrzgrupową, dostarczając informacji
niepotwierdzających stereotypowego podobieństwa.
INFORMACYJNY WPŁYW ODNIENSIENIA (RII): przyjęcie istnienia oddzielnej formy wpływu społecznego, możliwe
dzięki procesom poznawczym związanym z tworzeniem autostereotypów. RII dokonuje się w trzech stadiach:
1. Jednostki definiują siebie jako członków pewnej oddzielnej kategorii społecznej
2.
Jednostki tworzą lub uczą się stereotypowych norm tej kategorii. Pewne sposoby zachowania są
rozstrzygającymi cechami kategorii członkostwa.
3.
Jednostki przypisują sobie owe normy w taki sposób, jak inne stereotypowe cechy swej kategorii
członkostwa, kiedy kategoria ta staje się psychologicznie wyrazista. W miarę wzrostu wyrazistości przybiera
charakter normatywny.
SAMOOOCENA I ZACHOWANIE GRUPY
POTRZEBA POZYTYWNEJ TOŻSAMOŚCI SPOŁECZNEJ (TAJFEL I TUNER): Kiedy jakaś kategoria społeczna „wchodzi” do
czyjejś definicji własnej osoby, wówczas potrzeba pozytywnej samooceny powinna skłaniać do korzystnego
oceniania również tej kategorii.
Kategorie społeczne są oceniane przez porównania z innymi kategoriami.
Uniformizm zachowania zewnątrzgrupowego wynika z postępującej eksternalizacji poglądów członków grupy w
kierunku społecznie pożądanym; nie zaś z uśrednieniem ich wyjściowych pozycji.
NADKONFORMIZM: jednostki wręcz współzawodniczą ze sobą w wykonywaniu norm, a nie jedynie
podporządkowują się im, przy czym niemal każdy uważa, że znajduje się bliżej normatywnego ideału, niż pozostali.
Jednostki zmierzają do przypisywania pozytywnych cech stereotypu wewnątrzgrupowego w większym zakresie sobie
samym niż innym, a także współzawodniczą ze sobą w ich urzeczywistnianiu.
Potrzeba pozytywnej samooceny pomaga prawdopodobnie regulować zarówno zachowanie wewnątrz-, jak i
zewnątrzgrupowe: jednostki nie tylko postrzegają siebie jako podobne wewnątrz grupy i różne od członków innych
grup., lecz także porównują się z innymi i odróżniają od nich na podstawie tych „grupowych” podobieństw i różnic.
JACEK SZMATKA „PRÓBA STRUKTURALISTYCZNEJ KONCEPCJI MAŁEJ GRUPY SPOŁECZNEJ”
Grupa mała to grupa, którą badacz uznał za grupę małą (ponieważ operujemy w tym momencie wartością ciągłą, a
nie skokową – nie można wiec określić precyzyjnie granicy między dużą a małą grupą w oparciu o kryterium jej
liczebności.
Istnieje różnica między grupami społecznymi a elementarnymi strukturami świata społecznego (działaniami,
interakcjami, stosunkami i rolami społecznymi). Jest to różnica w zakresie statusu ontologicznego jednych i drugich.
STANOWISKO ANTYNATURALISTYCZNE: życie społeczne wytwarza nowe jakości, niesprowadzalne do
przyrodniczych i niedostępne percepcji bezpośredniej, a mimo to realne i określające procesy historyczne. Są to
odniesienia międzyludzkie, wytwarzające własne prawa. Stosunki międzyludzkie tworzą całości podległe prawom
swoistym, a przez to również podmiotom ludzkim, nadają osobliwości, niedające się wykryć w poza-ludzkim świecie.
Osobnik ludzki = uczestnik społecznego procesu.
Grupa społeczna może być rozumiana w sensie bytu naturalnego, fizycznego. Grupa to pewien zbiór jednostek
ludzkich, jest realna.
Istnieje szereg obiektów społecznych (role, normy, wartości, statusy), którym nie przysługuje realność fizyczna, a
jedynie realność społeczna.
Jakiś zbiór jednostek ludzkich przekształca się w grupę społeczna, gdy występuje świadomość istnienia tego zbioru
jako grupy istniejąca wśród większości jej członków.
REFERENCE GROUP – grupa będąca źródłem norm i wzorów, wedle której jednostka ocenia siebie samą i w której
pragnie uczestniczyć.
DLACZEGO INTERAKCJA NIE MOŻE BYĆ UZNANA ZA CECHĘ KONSTYTUTYWNA GRUPY?
1. Interakcja jest jedynie zewnętrznym przejawem ukrytych, wewnątrzgrupowych struktur.
2. Interakcja, jaką dokonują jednostki, nie zachodzi w sposób dobrowolny i dowolny (ogranicza je struktura
społeczna).Grupa społeczna wymusza na swoich członkach częstotliwość, kierunek i treść wzajemnych
interakcji.
Grupy są jednym z zasadniczych czynników ciągłości społecznej. Przyczyniają się w dużej mierze do tego, że
rzeczywistość społeczna przybiera wciąż nowe formy. Ciągłość ta sprowadza się do trzech spraw:
1. Ciągła realizacja zadań właściwych danemu rodzajowi grupy lub społeczności.
2. Ciągłość form organizacyjnych i schematów zbiorowego działania.
3. Ciągłość więzi społecznej.
Czynnikiem ciągłości społecznej mogą być w pełni wykształcone grupy społeczne posiadające wykrystalizowane i
spetryfikowane wewnętrzne struktury, własne odrębne systemy normatywne i systemy wartości, własne układy
świadomościowe i własną kulturę.
ABEL : CECHY GRUPY SPOŁECZNEJ:
1. Jest zrzeszeniem trwałym
2. Jest zorganizowana
3. Pociąga za sobą interakcje i stosunki między członkami grupy.
4. Składa się z wybranej i ograniczonej liczby członków mających wspólne prawa lub korzyści, jakich ich
zrzeszenie dostarcza.
Plik z chomika:
magda0971111
Inne pliki z tego folderu:

David Buss - Psychologia ewolucyjna.PDF (127078 KB)
Dale G. Leathers - Komunikacja niewerbalna.pdf (7094 KB)
 Manipulacja społeczna_Nawrat.pdf (4480 KB)
 Zmiana postaw wpływ społeczny_Wojciszke.pdf (7332 KB)
Czym zajmuje się psychologia społeczna_Wojciszke.pdf (3464 KB)


Inne foldery tego chomika:

Dokumenty
ebooki.;p
everything
 Galeria
 socjologia


Zgłoś jeśli naruszono regulamin



Strona główna
Aktualności
Kontakt




Dla Mediów
Dział Pomocy
Opinie
Program partnerski




Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Ochrona praw autorskich
Platforma wydawców
Copyright © 2012 Chomikuj.pl