WSP-Ćw.-1 „ZAJĘCIA ORGANIZACYJNE. HISTORIA PAŃSTWA I PRAWA, JAKO DZIEDZINA WIEDZY I PRZEDMIOT NAUCZANIA NA STUDIACH PRAWNICZYCH” Dr Paweł Wiązek POK. NR 205 „B” (w budynku „B” Wydziału; drugie piętro, główne wejście od strony ul. Kuźniczej): PONIEDZIAŁEK: 13.00-15.00 Za wyjątkiem tych dni, w których nie będą odbywać się zajęcia dydaktyczne WEEKENDY: 1) 27.11.2016 g.:17.45-18.45; 2) 18.12.2016 – g.: 11.30-12.30, 3) 14.01.2017 – g. 11.30-12.30; 4) 15.01.2017 – g. 17.45-18.45; 5) 29.01.2017 – g. 11.30-12.30 PHONE NUMBER: 0048-71-3752-763 E-MAIL: [email protected] TEMATYCZNY HARMONOGRAM ZAJĘĆ 1. ZAJĘCIA ORGANIZACYJNE. POJĘCIE „ŹRÓDŁA PRAWA” W NAUKACH PRAWNYCH. 2. Z historii źródeł prawa: ŹRÓDŁA PRAWA W ŚREDNIOWIECZNEJ I NOWOŻYTNEJ EUROPIE. 3. Z dziejów prawa karnego: PRZESTĘPSTWO I KARA. 4. Z dziejów postępowania sądowego: POSTĘPOWANIE SĄDOWE W ŚREDNIOWIECZNEJ I NOWOŻYTNEJ EUROPIE 5. Z dziejów prawa cywilnego: ISTOTA I PODSTAWOWE POJĘCIA CYWILISTYKI. PRAWO OSOBOWE I PRAWO RODZINNE 6. Z dziejów prawa cywilnego: PRAWO RZECZOWE, PRAWO ZOBOWIĄZAŃ. PRAWO SPADKOWE. 7. Z dziejów ustrojów państwowych: PODSTAWOWE POJĘCIA PROBLEMATYKI PRAWNOUSTROJOWEJ. TYPIZACJA USTROJÓW PAŃSTWOWYCH. 8. SPECYFIKA ANGLOSASKIEGO SYSTEMU PRAWNEGO. COLLOQIUM ZASADY PUNKTACJI (COLLOQUIUM) Za każdą poprawną odpowiedź – 1 pkt Uzyskane punkty i oceny: 0 – 10 p – niedostateczny (2,0) 12 – 13 p – dostateczny (3,0) 14 – 15 p – plus dostateczny (3,5) 16 – 17 p – dobry (4,0) 18 – 19 p – plus dobry (4,5) 19 – 20 p – bardzo dobry (5,0) Literatura przedmiotu Podstawowa: Krzysztof Krasowski, Bogdan Lesiński, Krystyna Sikorska-Dzięgielewska, Jerzy Walachowicz: "Powszechna historia państwa i prawa", Poznań 1993. Marek Kinstler, Marian Józef Ptak: "Powszechna historia państwa i prawa", Wrocław 1996 (lub późn.) Uzupełniająca: Karol Koranyi: "Powszechna historia państwa i prawa", Warszawa 1961-67. Iwo Jaworski: „Zarys powszechnej historii państwa i prawa”, Warszawa 1964. Michał Sczaniecki: „Powszechna historia państwa i prawa”, Warszawa 2007. Tadeusz Maciejewski: "Powszechna historia ustroju i prawa", Warszawa 2000. Jan Baszkiewicz: "Powszechna historia ustrojów państwowych", Gdańsk 1998. Krystyna Kamińska, Andrzej Gaca: "Historia powszechna ustrojów państwowych", Toruń 2002. Stanisław Grodziski: "Porównawcza historia ustrojów państwowych", Kraków 1998. Grzegorz Górski, Stanisław Salmonowicz: "Historia ustrojów państw", Warszawa 2001. Katarzyna Sójka Zielińska: "Historia Prawa", Warszawa 1986 (lub późn.) TEKSTY ŹRÓDŁOWE: Prawo Salickie (Lex Salica Francorum) – 507-5011 A.D. Wielka Karta Wolności (Magna Charta Libertatum) – 1215 A.D. Ruska Prawda (Правда Руськая) z XI i XII w. Zwierciadło Saskie (Speculum Saxonum, Sachsenspiegel) z lat 1220-1235 Zwyczaje Paryża (La Coutume de Paris) z 1510 r. Konstytucja Kryminalna „Carolina” (Constitutio Criminalis Carolina) z 1532 r. Stany Generalne z 1614 r. w pamiętnikach kardynała Richelieu Stany Generalne w pamiętnikach Colberta Absolutyzm we Francji w wypowiedziach Ludwika XIII z 1632 i 1641 r. Konstytucja federalna Stanów Zjednoczonych Ameryki –1787 A.D. Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela – 1789 A.D. Kodeks Napoleona (Code Napoléon, Code civil des Français) z 21 marca 1804 r. Austriacki Kodeks Cywilny (ABGB - Allgemeines Bürgerliches Gesetzbuch) z 1 czerwca 1811 r. Ogólnoniemiecki Kodeks Cywilny (BGB - Bürgerliches Gesetzbuch) z 18 sierpnia 1896 r. POJĘCIE „ŹRÓDŁA PRAWA”: W nauce historii prawa terminu „źródło prawa” najczęściej używa się w trojakim znaczeniu, tj. w znaczeniu: 1) materialnym, 2) formalnym 3) poznawczym (fontes iuris cognoscendi) ŹRÓDŁA PRAWA W SENSIE FORMALNYM: (fontes iuris oriundi) – oznaczają formy jego powstania, dlatego też źródła prawa w znaczeniu formalnym określa się również, jako źródła powstania prawa. Oznaczają one szczególne formy wyrażenia woli prawodawcy, dzięki którym to formom normy prawne uzyskują moc prawa i są obwarowane przymusem państwowym. Zasadniczą rolę wśród źródeł powstania prawa odgrywają cztery jego podstawowe formy, tj.: ▬ zwyczaj, ▬ stanowienie prawa, ▬ praktyka sądowa (tu: zwłaszcza sądowy precedens prawotwórczy) ▬ oraz jurysprudencja, czyli doktryna (nauka prawa)