SSP-Ćw.-1 „ZAJĘCIA ORGANIZACYJNE. HISTORIA PAŃSTWA I PRAWA, JAKO DZIEDZINA WIEDZY I PRZEDMIOT NAUCZANIA NA STUDIACH PRAWNICZYCH” Dr Paweł Wiązek POK. NR 205 „B” (w budynku „B” Wydziału; drugie piętro, główne wejście od strony ul. Kuźniczej): PONIEDZIAŁEK: 13.00-15.00 Za wyjątkiem tych dni, w których nie będą odbywać się zajęcia dydaktyczne WEEKENDY: 11.10.2014: 16.30-17.30; 25.10.2014: 12.00-13.00; 16.11.2014: 14.30-15.30; 25.01.2015: 13.45-14.45; 31.01.2015: 10.15-11.15. PHONE NUMBER: 0048-71-3752-763 E-MAIL: [email protected] TEMATYCZNY HARMONOGRAM ZAJĘĆ 1. ZAJĘCIA ORGANIZACYJNE. 2. POJĘCIE: „ŹRÓDŁA PRAWA” W NAUKACH PRAWA. ŹRÓDŁA PRAWA W ŚREDNIOWIECZU. 3. Z historii źródeł prawa: ŹRÓDŁA PRAWA W NOWOŻYTNEJ EUROPIE. 4. Z dziejów prawa karnego: PRZESTĘPSTWO 5. Z dziejów prawa karnego: KARA 6. Z dziejów postępowania sądowego: PROCES KARNY 7. Z dziejów postępowania sądowego: PROCESY SPECJALNE I PROCES CYWILNY. 8. Z dziejów prawa w Anglii. SPECYFIKA ANGLOSASKIEGO SYSTEMU PRAWNEGO. 9. Z dziejów prawa cywilnego: PODSTAWOWE POJĘCIA CYWILISTYKI. PRAWO OSOBOWE. 10. Z dziejów prawa cywilnego: PRAWO RODZINNE I PRAWO RZECZOWE. 11. Z dziejów prawa cywilnego: PRAWO ZOBOWIĄZAŃ I PRAWO SPADKOWE. 12. Z dziejów ustrojów państwowych: PODSTAWOWE POJĘCIA PROBLEMATYKI PRAWNO-USTROJOWEJ. TYPIZACJA USTROJÓW PAŃSTWOWYCH. 13. Z dziejów ustrojów państwowych okresu średniowiecza: WCZESNOŚREDNIOWIECZNA MONARCHIA PATRYMONIALNA. MONARCHIA FEUDALNA.. 14. Z dziejów ustrojów państwowych: MONARCHIA STANOWA. MONARCHIA ABSOLUTNA. USTRÓJ PAŃSTWA W OKRESIE PÓŹNO-NOWOŻYTNYM I W CZASACH WSPÓŁCZESNYCH 15. COLLOQUIUM. ZASADY PUNKTACJI (COLLOQUIUM) Za każdą poprawną odpowiedź – 1 pkt Uzyskane punkty i oceny: 0 – 10 p – niedostateczny (2,0) 11 – 12 p – dostateczny (3,0) 13 – 14 p – plus dostateczny (3,5) 15 – 16 p – dobry (4,0) 17 – 18 p – plus dobry (4,5) 19 – 20 p – bardzo dobry (5,0) Literatura przedmiotu Podstawowa: Krzysztof Krasowski, Bogdan Lesiński, Krystyna Sikorska-Dzięgielewska, Jerzy Walachowicz: "Powszechna historia państwa i prawa", Poznań 1993. Marek Kinstler, Marian Józef Ptak: "Powszechna historia państwa i prawa", Wrocław 1996 (lub późn.) Uzupełniająca: Karol Koranyi: "Powszechna historia państwa i prawa", Warszawa 1961-67. Iwo Jaworski: „Zarys powszechnej historii państwa i prawa”, Warszawa 1964. Michał Sczaniecki: „Powszechna historia państwa i prawa”, Warszawa 2007. Tadeusz Maciejewski: "Powszechna historia ustroju i prawa", Warszawa 2000. Jan Baszkiewicz: "Powszechna historia ustrojów państwowych", Gdańsk 1998. Krystyna Kamińska, Andrzej Gaca: "Historia powszechna ustrojów państwowych", Toruń 2002. Stanisław Grodziski: "Porównawcza historia ustrojów państwowych", Kraków 1998. Grzegorz Górski, Stanisław Salmonowicz: "Historia ustrojów państw", Warszawa 2001. Katarzyna Sójka Zielińska: "Historia Prawa", Warszawa 1986 (lub późn.) TEKSTY ŹRÓDŁOWE: Prawo Salickie (Lex Salica Francorum) – 507-5011 A.D. Wielka Karta Wolności (Magna Charta Libertatum) – 1215 A.D. Ruska Prawda (Правда Руськая) z XI i XII w. Zwierciadło Saskie (Speculum Saxonum, Sachsenspiegel) z lat 1220-1235 Zwyczaje Paryża (La Coutume de Paris) z 1510 r. Konstytucja Kryminalna „Carolina” (Constitutio Criminalis Carolina) z 1532 r. Stany Generalne z 1614 r. w pamiętnikach kardynała Richelieu Stany Generalne w pamiętnikach Colberta Absolutyzm we Francji w wypowiedziach Ludwika XIII z 1632 i 1641 r. Konstytucja federalna Stanów Zjednoczonych Ameryki –1787 A.D. Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela – 1789 A.D. Kodeks Napoleona (Code Napoléon, Code civil des Français) z 21 marca 1804 r. Austriacki Kodeks Cywilny (ABGB - Allgemeines Bürgerliches Gesetzbuch) z 1 czerwca 1811 r. Ogólnoniemiecki Kodeks Cywilny (BGB - Bürgerliches Gesetzbuch) z 18 sierpnia 1896 r. POJĘCIE „ŹRÓDŁA PRAWA”: W nauce historii prawa terminu „źródło prawa” najczęściej używa się w trojakim znaczeniu, tj. w znaczeniu: 1) materialnym, 2) formalnym 3) poznawczym (fontes iuris cognoscendi) ŹRÓDŁA PRAWA W SENSIE FORMALNYM: (fontes iuris oriundi) – oznaczają formy jego powstania, dlatego też źródła prawa w znaczeniu formalnym określa się również, jako źródła powstania prawa. Oznaczają one szczególne formy wyrażenia woli prawodawcy, dzięki którym to formom normy prawne uzyskują moc prawa i są obwarowane przymusem państwowym. Zasadniczą rolę wśród źródeł powstania prawa odgrywają cztery jego podstawowe formy, tj.: ▬ zwyczaj, ▬ stanowienie prawa, ▬ praktyka sądowa (tu: zwłaszcza sądowy precedens prawotwórczy) ▬ oraz jurysprudencja, czyli doktryna (nauka prawa)