MAGNETYZM I ELEKTROMAGNETYZM 1. 2. 3. 4. 5. 6. Magnesy trwałe Elektromagnetyzm Jednostki wartości magnetycznych Przenikalność magnetyczna Indukcja magnetyczna Indukcyjność wzajemna 1. Magnesy trwałe Zjawisko zaobserwowane bardzo dawno, opisane bliżej w 1269 roku przez Petera Peregrinusa, w kontekście „naładowywania” się dziwną cechą przyciągania i odpychania biegunów po kontakcie z magnetytem. Magnetyt jest naturalnie występującym materiałem posiadającym cechę trwałego namagnesowania. Pojęcie „trwałe” oznacza, że magnetyt wykazuje utrzymującą się w czasie zdolność do wytwarzania pola magnetycznego bez zewnętrznej przyczyny. Ferromagnetyki, np. żelazo, magnesują się łatwo. Paramagnetyki magnesują się słabo. Diamagnetyki wykazują cechę wypychania linii sił pola magnetycznego magnetyzując się w przeciwnym kierunku. 2. Elektromagnetyzm Zjawisko zaprezentowane po raz pierwszy w 1820 rok przez duńskiego fizyka Hansa Christiana Oersteda; wskazówka kompasu ustawiała się wzdłuż przewodu z prądem. Ilustracja eksperymentu Oesrsteda. Pole magnetyczne wytwarzane w przewodzie z prądem. Elementarne momenty magnetyczne w materiale. Widok z góry na cylinder oraz ekwiwalentny prąd spinu magnetycznego (na prawo). Domeny magnetyczne w ferromagnetyku, ukierunkowane momenty magnetyczne zgodnie z kierunkiem zewnętrznego pola magnetycznego (na prawo). Dwa przewodniki z prądem oddziaływają na siebie siłą. Linie sił pola magnetycznego w cewce. Krzywa namagnesowania materiału. Ilustracja prawa Faradaya o indukcji. Schemat generatora prądu. Ilustracja indukcyjności wzajemnej. Indukcyjność własna. Solenoid. Schemat transformatora.