Treść układu zbiorowego pracy
Na treść układu zbiorowego składają się postanowienia normatywne, które obowiązują strony
stosunku pracy oraz postanowienia obligacyjne określające wzajemne zobowiązania stron.
Postanowienia normatywne (art. 240 KP) -oznaczają, że obowiązują bezpośrednio w stosunkach
pracy tak, jak przepisy zawarte w innych źródłach prawa (art. 9 KP). Tym samym postanowienia
umów o pracę oraz innych aktów, na podst. których powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej
korzystne dla pracownika niż postanowienia obowiązującego układu, gdyż z mocy art.18 § 2 KP
byłyby one zastąpione odpowiednimi postanowieniami układu. Przedmiotem postanowień
normatywnych mogą być warunki jakim powinna odpowiadać treść stosunku pracy bez żadnych
wyjątków, a jedynie z zastrzeżeniem, że układ nie może naruszać praw osób trzecich, w
szczególności pracowników nieobjętych układem.
Część normatywna układu zbiorowego obejmuje warunki pracy i płacy, które strony mogą ustalać
dowolnie. Kodeks nie dopuszcza do ustalenia w układzie takich spraw jak szczególna ochrona
pracowników przed rozwiązaniem stosunku pracy, roszczeń przysługujących pracownikom w razie
niezgodnego z prawem wypowiedzenia lub rozwiązania stosunku pracy, czyli nieuzasadnionego (za
wyjątkiem wynagrodzenia lub odszkodowania). Także kodeks nie dopuszcza do ustalania w
układach zbiorowych odpowiedzialności porządkowej i dyscyplinarnej. W tych materiach mają
zastosowanie przepisy kodeksu pracy i aktów wykonawczych.
Postanowienia normatywne mogą określać inne sprawy niż wyżej wymienione, jeśli nie są
uregulowane przepisami prawa pracy w sposób bezwzględnie obowiązujący np. świadczenia
socjalne na rzecz pracowników, a także emerytów i rencistów. Niekiedy postanowienia te nazywane
są trzecią częścią układu.
Postanowienia obligacyjne mogą w szczególności dotyczyć: sposobu publikacji układu i
rozpowszechniania jego treści, trybu dokonywania okresowych ocen funkcjonowania układu, trybu
wyjaśniania treści postanowień układu oraz rozstrzygania sporów w tym zakresie, a także
wzajemnych obowiązków dot. przestrzegania układu.
Postanowienia układu nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż ustawowe przepisy prawa
pracy lub przepisy wydane na ich podstawie ( art. 9 KP)
Na część obligacyjną składają się wzajemne zobowiązania stron układu. Są to postanowienia, które
nie dotyczą treści stosunku pracy lecz określają prawa i obowiązki stron układu. Najważniejszymi są
obowiązki przestrzegania postanowień układu oraz rozstrzygania sporów między stronami. W
szczególności strony mogą ustalić własne zasady, organy czy procedurę rozstrzygania sporu lub też
skorzystać z przepisów ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. W drugim przypadku strony
decydują o tym, w jakim zakresie chcą skorzystać z postanowień ustawy. Możliwe jest zastosowanie
tylko niektórych elementów przewidzianej procedury załatwiania sporów. O ile strony nie uregulują
w ogóle kwestii spornych to prowadzenie sporu zbiorowego będzie możliwe na warunkach
określonych w ustawie. Strony układu zbiorowego posiadają swobodę kształtowania praw i
wolności związkowych pracowników.
y wynagradzania
Układowe źródła prawa pracy - opracowanie
Układy zbiorowe pracy
Układ zbiorowy pracy
Specyficzne źródła pracy - wykład
Akty wewnątrz zakładowe - opracowanie
Reklama
Prawa autorskie
Reklama
Kontakt
