Badania opinii publicznej zrealizowano na zlecenie Rzecznika Praw
advertisement
Podsumowanie wyników badań TNS OBOP dotyczących postaw społecznych wobec bicia dzieci (według raportu z badań 2012). Badania opinii publicznej zrealizowano na zlecenie Rzecznika Praw Dziecka. Wyniki badań opracowała prof. Uniwersytetu Śląskiego, dr hab. Ewa Jarosz, doradca społeczny Rzecznika Praw Dziecka. Badania zrealizowano na reprezentatywnej próbie 1000 dorosłych mieszkańców Polski i polegały na bezpośrednich wywiadach ankieterskich. W świetle uzyskanych wyników, poziom społecznej akceptacji dla bicia dzieci należy ocenić jako nadal wysoki. W społeczeństwie polskim nadal zdecydowana większość osób aprobuje stosowanie klapsów (68%). Jest to szczególnie niepokojące po 3 latach funkcjonowania ustawy zakazującej bicia dzieci, mimo, że świadomość o bezprawnym charakterze bicia dzieci jest wysoka, sięgająca 78% i wzrosła o 4 punkty w porównaniu z rokiem poprzednim. Zdecydowana większość Polaków uważa dziś, iż postępowanie z dzieckiem nie jest tylko prywatną sprawą rodziców. Należy także zauważyć, że zwiększa się społeczne przyzwolenie na interwencję w rodzinie z problemami, jednak już karanie rodziców, czy odbieranie dziecka nie znajduje poparcia. 72% badanych wyraziło gotowość do zareagowania jeśliby podejrzewali występowanie przemocy wobec dziecka. Jednakże w dużym stopniu byłyby to działania wyjaśniające, widoczna jest niechęć do podejmowania działań bezpośrednich. Badani znajdują również szeroki katalog powodów, dla których nie powinno się w takich wypadkach interweniować. Aż 29% respondentów uważa to za niepotrzebne wtrącanie się w sprawy rodzinne. Ze środków ochrony dziecka przed przemocą największym poparciem cieszy się zakaz zbliżania się do ofiary (85%), a najmniejszą akceptację zyskuje odebranie dziecka w celu zabezpieczenia jego dobra (48%). Doświadczenia innych państw pokazują, iż wzrost społecznej aprobaty dla poszanowania praw dziecka i „bezprzemocowego” podejścia do dzieci, a także poszanowania dla oficjalnego (prawnego) zakazu jest zazwyczaj procesem powolnym. W Szwecji, która jako pierwsze państwo wprowadziła w 1979 roku całkowity zakaz kar cielesnych wobec dzieci, wyraźny wzrost aprobaty tego zakazu oraz przełożenie jego istnienia na postawy dość powszechnej dezaprobaty dla stosowania kar fizycznych wobec dzieci (do 89%) nastąpił po wielu latach od chwili jego ustanowienia (badania z 1994 roku). Podobnie powolny jest obserwowany proces pojawiania się pozytywnych skutków w postawach społecznych wprowadzenia zakazu stosowania kar fizycznych w innych państwach np. w Austrii czy Niemczech 1. Należy jednak też zauważyć, iż aby następował postęp w kwestii poszanowania praw dziecka nie wystarczą jedynie reformy prawa. Potrzeba stałych i systematycznych działań edukacji społecznej realizowanej poprzez różne formy w sferze tak samych praw, szkodliwości przemocowych sposobów postępowania z dzieckiem, ale także rozwijania wiedzy społecznej na temat właściwych środków wychowania i popularyzowania pożądanych sposobów i zachowań wobec dziecka. 1 Badania porównawcze prezentowane przez K. Bussmanna, na Międzynarodowej Konferencji „Children without violence, 2-3 kwietnia Praga 2009.
