opis przedmiotu/modułu kształcenia (sylabus)

OPIS PRZEDMIOTU/MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS)
1.
Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim
Edukacja pozaformalna
2.
Nazwa przedmiotu/modułu w języku angielskim
Non-formal education
3.
Jednostka prowadząca przedmiot
Instytut Filologii Polskiej
4.
Kod przedmiotu/modułu
21-FP-S2-E1-EP
5.
Rodzaj przedmiotu/modułu (obowiązkowy lub fakultatywny)
fakultatywny
6.
Kierunek studiów
filologia polska
7.
Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie)
II stopień
8.
Rok studiów (jeśli obowiązuje)
I
9.
Semestr (zimowy lub letni)
Zimowy
10.
Forma zajęć i liczba godzin
konwersatorium
11.
Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia
Dorota Michułka, dr
12.
Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji
społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych
przedmiotów
podstawowa wiedza o kulturze
13.
Cele przedmiotu
C-1 Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami związanymi z
edukacją pozaformalną i jej związków z edukacją formalną
C-2. Prezentacja problemów i wytycznych edukacji pozaformalnej na tle
wiedzy o kulturze, socjologii i pedagogiki
C-3 Przedstawienie aspektów praktycznych edukacji pozaformalnej
14.
Zakładane efekty kształcenia
W0
1
1. Student ma podstawową wiedzę
z zakresu edukacji
pozaformalnej i jej związków z
Symbole
kierunkowych
efektów kształcenia
K_W07
edukacją formalną
W0
2
U01
U02
K01
2. Student ma uporządkowaną i
syntetyczną wiedzę z zakresu
edukacji pozaformalnej w
kontekście interdyscyplinarnym
K_W06
3. Student umie rozpoznać i opisać
praktyczne aspekty zagadnień
edukacji pozaformalnej
K_U02
4. Student umie analizować i
interpretować problemy
edukacji pozaformalnej w
kontekstach socjokulturowych
oraz pedagogicznych
5. Student potrafi pracować w
grupie i przyjmować w niej
różne role
K02
6. Student potrafi podejmować
decyzje, być kreatywny i
odpowiedzialny
15.
Treści programowe
K_U06
K_U02
K_K01
K_K06
Lider i animator (pojęcie, problemy); związki edukacji
pozaformalnej z formalną; wielokulturowość i tolerancja dla
inności; edukacja regionalna; tożsamość regionalna, narodowa,
europejska; kształcenie humanistyczne i społeczne a nowoczesne
wychowanie w dobie globalizacji i integracji europejskiej; praca w
grupach; metody aktywizujące; wolontariat; reklama i kampania
społeczna; programy internetowe i gromadzenie, tworzenie i
przekształcanie informacji; zarządzanie oraz zmysł
przedsiębiorczości – podstawowe zagadnienia; kompetencje
interpersonalne i obywatelskie; świadomość kulturowa,
porozumiewanie się między ludźmi – dialog, dyskusja, debata,
polemika; wspólne europejskie cele edukacyjne i współpraca
międzynarodowa, (Socrates, Młodzież w działaniu, Leonardo da
Vinci), portfolio – samoocena; kształcenie ustawiczne; zależności
pomiędzy ogólnoeuropejskimi dokumentami i projektami
edukacyjnymi w obszarze edukacji międzykulturowej (w tym:
prawa człowieka, prawa mniejszości narodowych, przeciwdziałanie
rasizmowi, ksenofobii, anytysemityzmowi).
16.
Zalecana literatura (podręczniki)
Bauman Z., Globalizacja. I co z tego dla ludzi wynika, transl. E. Klekot,
Warszawa 2000.
Bokszański Z, Tożsamości zbiorowe, Warszawa 1995
Burzyńska A., Markowski M. P., Teorie literatury XX w., Kraków 2006
(wybrane zagadnienia)
Dylematy wielokulturowości, ed. W. Kalaga, Kraków 2004.
Edensor T., Tożsamość narodowa, kultura popularna i Życie codzienne,
transl. A. Sadza, Kraków 2004.
Geertz C., Interpretacja kultur, transl. M. Piechaczek, Kraków 2005
Kultura, tekst, ideologia. Dyskursy współczesnej amerykanistyki, ed. A.
Preis-Smith, Kraków 2004.
Shusterman R. Estetyka pragmatyczna. Żywe piękno i refleksja nad sztuką,
ed. A. Chmielewski, transl. A. Chmielewski et al., Wrocław 1998
Szahaj A., Zniewalająca moc kultury. Artykuły i szkice z filozofii kultury,
poznania i polityki, Toruń 2004
Taylor C., Etyka autentyczności, transl. A. Pawelec, Kraków 2002.
Wielokulturowość. Postulat i praktyka, ed. L. Drong and W. Kalaga, Katowice
2005.
Aronson, Człowiek – istota społeczna, Warszawa 1997
Biała Księga Nauczania i uczenia się. Na drodze do uczącego się
społeczeństwa. Komisja Europejska, Warszawa 1997
Bogaj A., Kwiatkowski S. M., Szymański M. J., Edukacja w procesie
przemian społecznych, Warszawa 1998
De Bono E., Naucz się myśleć kreatywnie. Podręcznik kreatywnego myślenia
dla dorosłych i dla dzieci., Warszawa 1995, Naucz swoje dziecko myśleć,
Warszawa 1994
Fobes R., Pomysł na każdą okazję - podręcznik twórczego rozwiązywania
problemów, Łódź 1993
Furdal A., Jak być Polakiem w Unii Europejskiej, Wrocław 2003
Gerlach R. (ed.), Kształcenie prozawodowe i zawodowe w kontekście
integracji Europy, Bydgoszcz 2002
Hartley P., Komunikacja w grupie, Poznań 2000
Kargul J., Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych, Wrocław
2001.
Leppert R., Pedagogika - poszukiwanie pewności, Kraków 1997
Lutomski G. (ed.), Uczyć inaczej, Poznań 1994
Maxwell J., Być liderem, Warszawa 1996
Mączyński J., Partycypacja w podejmowaniu decyzji, Warszawa 1996
Melosik Z., Postmodernistyczne kontrowersje wokół edukacji, Poznań-Toruń
1995
Nalaskowski A., Edukacyjny show, Kraków 1998
Nęcka E., Trening twórczości, Kraków, Impuls 1998
Nierenberg G., Sztuka negocjacji jako metoda osiągania celu, Warszawa
1994
Nikitorowicz J. (ed.), Kultury tradycyjne a kultura globalna. Białystok 2001.
Ochman M., Jak pracować z wolontariatem, Warszawa 2000
Olinkiewicz E., Repach E. (ed.), Warsztaty edukacji twórczej – program
interdyscyplinarny, Wrocław 2001
Oyster Carol K., Grupy. Psychologia społeczna, Poznań 2002
Pijarowska R., Seweryńska A., Sztuka prezentacji. Dać szansę młodzieży,
czyli jak uczyć prezentacji -poradnik dla nauczycieli, Warszawa 2002
Szacka B., Szacki J. (ed.), Człowiek zwierzę społeczne, Warszawa 1991
Szewczyk K., Wychować człowieka mądrego. Zarys etyki nauczycielskiej,
Warszawa, Łódź 1998
Szmagalski J., Przewodzenie małym grupom - działania grupowe, Warszawa
1998
Szmidt K., Elementarz twórczego życia, Warszawa 1994
Taraszkiewicz M., Jak uczyć lepiej? Czyli refleksyjny praktyk w działaniu,
Warszawa 1998
Vopel K., Gry i zabawy interakcyjne dla dzieci i młodzieży, Kielce 1999
Wojtasik B. (ed.), Podejmowanie decyzji zawodowych przez młodzież i osoby
dorosłe w nowej rzeczywistości społeczno – politycznej, Wrocław 2001
Wójcik E., Metody aktywizujące w pedagogice grup, Kraków 2000
17.
Forma zaliczenia poszczególnych komponentów
przedmiotu/modułu, sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych
efektów kształcenia:
konwersatorium:
18.
Język wykładowy
polski
19.
Obciążenie pracą studenta
Forma aktywności studenta
Godziny zajęć (wg planu studiów) z
nauczycielem
konwersatorium
Praca własna studenta np.:
- przygotowanie do zajęć
- prezentacja multimedialna
- przygotowanie do egzaminu
Średnia liczba
godzin na
zrealizowanie
aktywności
30 godz.
20 godz.
20 godz.
25 godz.
Suma godzin
95 godz.
Liczba punktów ECTS
3