maj_calosc.doc

Spotkanie 9
Temat: Krzyż na drogę
Jedenastu zaś uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go
ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus podszedł do nich i
przemówił tymi słowami: „Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i
nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez
wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 16-20).
I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto
uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś,
którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi
językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im
szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie” (Mk 16, 15-18).
Bierzmo jest belką podtrzymującą dach budynku, podporą, bez której budynek nie
ustoi. Bierzmowanie jest takim wsparciem dla tego, co Bóg wlał w twoje serce w sakramencie
chrztu. Bierzmowanie jest podporą dziecięctwa Bożego – usynowienia oraz wiary, nadziei i
miłości. Łaska usynowienia – łaska uświęcająca, trzy cnoty Boskie oraz dary Ducha Świętego
to pełen „pakiet” potrzebny do tego, byś mógł współpracować z Duchem Świętym, by On
mógł cię uświęcać.
Bierzmowanie jako podjęcie krzyża będzie oznaczało właśnie tę współpracę z
Duchem Świętym. Potrzeba stałej łączności z Bogiem, by synostwo Boże w tobie wzrastało.
Kolejny pakiet, jaki Duch Święty składa w tobie, to charyzmaty – dary, które mają
służyć do uświęcenia i rozwoju Kościoła, założonego przez Chrystusa. By rozwijać
charyzmaty, trzeba służyć nimi innym z miłości do Boga i ludzi. Dlatego trzeba znaleźć
wspólnotę, w której będziemy odkrywać, jakie charyzmaty daje Bóg konkretnej osobie.
Mamy zatem dwa „pakiety” – jeden do pogłębiania relacji z Bogiem i świętości
własnej, a drugi do służenia drugim w Kościele.
Po przyjęciu sakramentu bierzmowania każdy z was stanie przed pytaniem: co chcesz
z tymi darami zrobić? Czyją wolę chcesz pełnić: swoją czy Bożą? Chcesz układać życie po
swojemu czy pytać, jaki plan ma wobec ciebie Bóg?
Tę sytuację dobrze obrazuje nam Ewangelia mówiąca o uczniach słuchających
ostatniego nakazu Jezusa przed wniebowstąpieniem.
Czego chce od uczniów Jezus?
1. Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!
Jezus chce, byś był jego świadkiem. Ale żeby głosić naukę Jezusa, trzeba mieć czas na
słuchanie Mistrza. Wtedy Duch Święty będzie uzdalniał cię do tego, byś odważnie zanosił
naukę Jezusa do swojego środowiska, do własnego dorosłego życia oraz tam, gdzie Bóg
zechce cię posłać. Tych, których Bóg przeznaczył do przepowiadania Słowa Bożego, tym
udziela charyzmatu przepowiadania.
2. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą.
Słuchanie Słowa Bożego wzbudza w człowieku wiarę w moc Bożą. Naśladując Jezusa,
otwierasz się na Ducha Świętego, który chce działać przez twoje ręce cuda i dzieła, które
przyczynią się do budowania Kościoła. Największym jednak cudem jest Eucharystia, która
staje się przez ręce człowieka, którego Bóg obdarował kapłaństwem.
3. W imię moje złe duchy będą wyrzucać.
Mowa tu o charyzmacie egzorcyzmowania i uwalniania od złych duchów – każdy biskup
może posługiwać tym charyzmatem, również kapłani egzorcyści wybrani przez biskupa.
Modlitwą o uwolnienie może się modlić każdy kapłan i diakon.
4. Nowymi językami mówić będą.
Jest to charyzmat języków – pewien sposób modlitwy, którą kieruje Duch Święty.
5. Węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić.
Jest to pewien symbol. Jezus wskazuje, że silna wiara w Niego uchroni ludzi od przekleństwa
i działania złego ducha, znamy również przykłady świętych, którzy błogosławiąc jedzenie
uwalniali je od trucizny (św. Antoni) lub naczynia z zatrutym napojem rozbijały się (św.
Benedykt). Mamy też historię z Dziejów Apostolskich, gdy św. Paweł mimo ukąszenia przez
jadowitą żmiję nie umarł.
5. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie.
Mowa tu o charyzmacie uzdrowienia – bardzo często czytamy w Dziejach Apostolskich o
uzdrowieniach, a nawet wskrzeszeniach dokonywanych przez apostołów Piotra i Pawła.
Dzisiaj Bóg powołuje wielu ludzi, którzy głosząc Ewangelię również posługują charyzmatem
uzdrowień.
To są dary, którymi Bóg chce budować swój Kościół przez was. Najważniejsza jednak
z tych wszystkich darów jest MIŁOŚĆ. Największym zadaniem jest kochać Boga i ludzi taką
miłością, jaką sami zostaliśmy umiłowani przez Boga Ojca. Jezus przez niesienie krzyża i
śmierć ukazał nam, jak nas ukochał. Wziąć krzyż na drogę swojego życia – to uwierzyć, że
jestem kochany nieskończenie i samemu uczyć się kochać Bożą miłością.
Idąc w życie macie ten przywilej, że nie musicie polegać tylko na sobie i swoich
umiejętnościach. Biorąc krzyż, bądźcie pewni, że jest z wami wszechmogący Jezus Chrystus,
który zwyciężył świat i ma wszelką władzę w niebie i na ziemi.
Drogi bracie i siostro, zaufaj Temu, który przecież obiecał tobie i mnie: „Oto Ja jestem z
wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.
BIERZMOWANIE… i co dalej?
Konspekt spotkania dla bierzmowanych:
Cel spotkania: Ukazanie bierzmowanym, że aby łaska sakramentu bierzmowania mogła w
nich działać potrzebna jest stała otwartość na Ducha Świętego. Odkrycie prawdy o tym, że
każdy chrześcijanin (tu: bierzmowany) jest powołany do bycia świadkiem Chrystusa we
własnym środowisku życia. Uświadomienie, że bierzmowanie jest umocnieniem do bycia
uczniami Jezusa głoszącymi Jego Imię we współczesnym świecie. Zaproponowanie
sposobów realizacji polecenia Jezusa Chrystusa wynikającego z Mt 28, 16 – 20.
Sytuacja egzystencjalna:
Ukazanie człowieka jako tego, który jest w drodze – łac. homo viator. Zaproszenie do
wyruszenia w drogę – drogę z Jezusem
Można tutaj użyć, np.: filmu z You Tube dodając odpowiedni komentarz:
o https://www.youtube.com/watch?v=Bs1it4syJko (zdjęcia z pieszej pielgrzymki + piosenka:
„Kiedy wreszcie wyruszysz w drogę”)
Wskazanie, że wyruszenie w drogę jest zadaniem dla bierzmowanych. Mówi o tym św. Jan
Paweł II:
o https://www.youtube.com/watch?v=-ztuDN3baUg&spfreload=10
(Jan Paweł II, „Czeka Was droga” – do ludzi młodych, Castelgandolfo dnia 12.08.1979 r)
[zwłaszcza minuty: 6.41 – 8.19]
Analiza tekstu biblijnego:
Mt 28, 16 – 20
o „Idźcie więc i czyńcie uczniami wszystkie narody” (…) Nauczać to znaczy zebrać ludzi,
wygłosić wykład i zrobić egzamin, a czynić uczniów oznacza zupełnie coś innego. Zwłaszcza
w czasach Jezusa to powiedzenie miało określone znaczenie: zróbcie to samo, co Ja zrobiłem.
Być uczniem oznacza przebywać w towarzystwie nauczyciela, dzielić Jego sposób życia,
naśladować go, iść za nim całym swoim życiem, a nie tylko spotkać się z nim dwa razy w
tygodniu, żeby wysłuchać wykładu.
(ks. Franciszek Blachnicki, Idąc, czyńcie uczniami, Kraków 2008, s. 53)
str. 2
o Tymi, których dzisiaj posyła Jezus są wszyscy chrześcijanie. On do każdego z nas mówi:
„Idź na cały świat!”. Codziennie obracamy się w jakimś świecie: „moim”, „twoim”,
„naszym”. Czy potrafimy być w nim ŚWIADKAMI Jezusa?
Próba zastosowania w życiu:
Bp. Grzegorz Ryś na jednej z konferencji w Krakowie powiedział: „Bierzmowanie – to
namaszczenie dziecka na wojnę, to namaszczanie zapaśników” (18.04.2015 r)
„JESTEŚ NAMASZCZONY – JESTEŚ UZBROJONY!”
Potrzebujemy odpowiedniego sprzętu, aby wyruszyć w tę drogę, podjąć walkę i nie uciec z
pola bitwy (prezentacja multimedialna: „Wzrastanie w wierze…”,
autor: K. Szczęsna – zob.)
Podsumowanie:
Można rozdać bierzmowanym słowa Pana Jezusa skierowane osobiście do nich (w formie:
ruloników, listów w kopercie itp.), np.: Można zakończyć także słowami Benedykta XVI
(szukaj: Homilia Benedykta XVI na Mszy św. kończącej XXIII ŚDM, Sydney, 20 lipca 2008)
zamieszczonymi w YOUCAT – Bierzmowanie.
(prezentacja multimedialna – zob.)
s. Agnieszka Szczęsna SNMPN
„……………..……….” (imię z bierzmowania)
JA JESTEM z Tobą przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.”
Jezus
Konferencja dla rodziców
Temat: Krzyż na drogę
Kochani rodzice!
Na naszym ostatnim spotkaniu wybrzmiewa całość nauki Chrystusa, a szczególnie
zdanie: „Jeśli kto chce iść za mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie swój krzyż i
niech Mnie naśladuje” (Łk 9, 23). To zaproszenie Chrystusa dotyczy teraz szczególne
waszych synów i córek. To wielki zaszczyt móc naśladować Jezusa. Sami doskonale wiecie,
że dzieci przechodzą jeden z etapów życia, polegający na naśladownictwie tych osób, którymi
się zachwycają. Jest to tak zwany czas upodabniania się do autorytetów. Łatwo to zauważyć,
że pierwszym takim obiektem zachwytu jesteście WY, drodzy rodzice. Sakrament
bierzmowania jest też czasem odnowienia dla was, jest okazją do postawiania pytania: czy
jestem przykładem czy zgorszeniem dla bliskich. Chcemy przyjąć Bożą prawdę o naszej
odpowiedzialności za innych. Daję dzieciom to, czego sam doświadczam. Jeśli moje serce jest
spokojne, przepełnione zaufaniem mimo trudności, to oznacza, że moje serce jest
zakorzenione w Bogu. Jeżeli przeżywacie sakrament małżeństwa jako naśladowanie
Chrystusa, to taką samą postawę przyjmie wasze dziecko.
Pedagogika mówi: Stres rodzi stres. Agresja rodzi agresję.
Pismo Święte uczy, że Bóg przychodzi w lekkim powiewie. Bóg przychodzi do tych,
którzy o to proszą.
Święci uczą: św. Faustyna usłyszała od Chrystusa, kto mocniej zaufa, temu więcej
zostanie dane.
Celebracja sakramentu bierzmowania jest początkiem drogi, dlatego ten tytuł
ostatniego spotkania – Krzyż na drogę!
Przypominacie sobie, jak wyszliśmy od znaczenia krzyża, poprzez bunt przeciwko
niemu, drogę ludzkiego i Jezusowego cierpienia do momentu naszego życia, gdzie krzyż jest
znakiem miłości, którą mamy nieść bliźnim.
Naśladujmy więc Chrystusa w całej Jego drodze – od uniżenia po zwycięstwo.
Sakrament bierzmowania ze swoimi darami ma przygotować naszą młodzież do
przyjmowania doświadczeń życiowych z wiarą i zaufaniem. Tak często ludzie pod wpływem
niepowodzeń załamują się, tracą sens życia. Po niezdanym egzaminie uważają, że źle wybrali
szkołę. Jeśli w tej drodze dzieci zostaną same, będą łatwą zdobyczą dla złego ducha, który
pogłębi w nich nieprawdziwe poczucie przegranej. Ale jeśli będziemy dla nich znakiem Bożej
opatrzności, autorytetem i przykładem zaufania Bogu, to na pewno o wiele łatwiej młodzi
ludzie odnajdą cel i sens życia.
Krzyż na drogę wskazuje zatem perspektywę wspólnej drogi. Ten sakrament umacnia
do dawania świadectwa i prowadzi do głębszego poznania swojej tożsamości.
„Odnajdujesz siebie w tej grupie? Pewnie nie raz czułeś się skrępowany i było ci po
prostu głupio, że nie potrafisz obronić dobrego imienia Jezusa. Kiedy nie potrafiłaś dać
świadectwa, nawet najprostszego, w grupie rówieśników, przyjaciół czy rodziny, w sercu
pojawiło się zakłopotanie. W takich chwilach nasza wiara zamiast być dla nas źródłem
radości, staje się przygnębieniem i wprowadza w poczucie bezradności. Wcale nie musi tak
być. Zmartwychwstały Pan nie zostawia nas samych, ale posyła Ducha Świętego. To On
sprawia, że możemy dzielić się wiarą z mocą i doświadczać przy tym ogromnej radości. Jeśli
w Twoim sercu jest lęk, to potrzebujesz mocy z wysoka. Wołaj o nią z całych sił, a wtedy
przekonasz się, że dzięki Duchowi z KAŻDYM można się porozumieć. On znajduje
właściwy język. Do ludzi zgromadzonych w Jerozolimie św. Piotr przemówił „donośnym
głosem”. Jego przemowa była zdecydowanym, pełnym chwały i nadziei słowem, dzięki
któremu uwierzyły tysiące. Jego radość była tym większa, że nie czynił tego sam – byli z nim
jego przyjaciele. Jeśli jeszcze tego nie uczyniłeś, to poszukaj ludzi, z którymi będziesz mógł
przeżywać radość ewangelizowania. Tego doświadczenia nie da się z niczym porównać.
Można chodzić na mecze, koncerty, organizować super eventy, ale najbardziej rozpromieni
twoje serce głoszenie Dobrej Nowiny z przyjaciółmi. Prawdziwa wiara prowadzi do dzielenia
się nią – tak jak wyznali Piotr i Jan: Bo my nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i
słyszeli (Dz 4, 20)” (Konferencja ŚDM, czat ze Słowem, ks. Witold Kałmucki).
Krzyż na drogę uświadamia nam, że mamy być wsparciem i wskazywać drogę naszym
„młodym adeptom pełni wiary”, że Chrystus i Kościół ich potrzebuje!
A na was jako rodziców zawsze mogą liczyć.
Bierzmowanie przyjęte! Droga się rozpoczyna!
Ks. dr Maciej Będziński
Ceremonia posłania misjonarza
Komentator:
W Dziejach Apostolskich czytamy o pierwszym posłaniu misjonarzy przez Kościół w
Antiochii: „Gdy odprawiali publiczne nabożeństwo i pościli, rzekł Duch Święty: Wyznaczcie
mi już Barnabę i Szawła do dzieła, do którego ich powołałem. Wtedy po poście i modlitwie
oraz po nałożeniu na nich rąk wyprawili ich” (13, 2-3). W ten sposób udał się Paweł w
pierwszą podróż misyjną.
Dzisiaj, Kościół (nazwa diecezji), przez posługę Biskupa, posyła Was, których Duch Święty
powołał do misyjnego dzieła w świecie współczesnym. Ksiądz Biskup wręczy Wam krzyż
misyjny, dokonując liturgicznego posłania.
Poświęcenie i wręczenie krzyża
Biskup: Wspomożenie nasze w imieniu Pana.
Wierni: Który stworzył niebo i ziemię.
Biskup: Pan z wami.
Wierni: I z duchem twoim.
Biskup: Módlmy się:
Prosimy Cię, Panie, Wszechmogący Boże, racz pobłogosławić ten krzyż misyjny, aby stał się
znakiem zbawienia ludzi. Niech utwierdza wiarę, pomnaża dobre czyny, pociesza w
cierpieniach, strzeże i broni przed złem i przyczynia się do zbawienia dusz.
Przez Chrystusa Pana naszego.
Wierni: Amen.
Biskup trzyma krzyż w prawej ręce i mówi:
Ukochany bracie/siostro, Bóg wybrał cię, abyś szedł i owoc przynosił, i aby owoc twój trwał.
Idź więc i głoś Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Oto twój przewodnik na apostolskich
drogach. Oto twoja pomoc w każdym niebezpieczeństwie. Oto twoja pociecha w życiu i przy
śmierci.
Misjonarz: Amen.
Biskup podaje krzyż do pocałowania i nakłada go misjonarzowi na szyję.
Błogosławieństwo na zakończenie
Biskup: Niech imię Pańskie będzie błogosławione.
Wierni: Teraz i na wieki.
Biskup: Wspomożenie nasze w imieniu Pana.
Wierni: Który stworzył niebo i ziemię.
Biskup: Pan z wami.
Wierni: I z duchem twoim.
Biskup: Bóg Ojciec Wszechmogący, który wybrał cię przed założeniem świata i przeznaczył
do przybrania za syna/córkę, niech cię odnowi w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
Wierni: Amen.
Biskup: Niech będzie z tobą moc Jego Ducha, abyś był godnym sługą/służebnicą Ewangelii i
nie wahał się poświęcić życia, byle tylko głosić królestwo Boże i zaszczepiać Kościół w sercu
świata.
Wierni: Amen.
Biskup: Duch Święty, który zjednoczył wszystkie narody w wyznawaniu tej samej wiary,
niech sprawi, abyście trwając w wierze przeszli od nadziei do oglądania Boga w niebie.
Wierni: Amen.
Biskup: Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, Ojciec i Syn, i Duch Święty.
Wierni: Amen.
(Posłanie misjonarza zaczerpnięte z Materiałów liturgicznych dzieła Ad Gentes)