Le dice Gesù: “Dammi da bere”» (Gv 4,7).

Słowo Życia na Styczeń 2015
«Jezus rzekł do niej:
"Daj Mi pić!"»
(J 4,7)
“Daj Mi pić!”
Jezus opuścił Judeę i był w drodze do Galilei.
Trzeba Mu było przejść przez Samarię.
W skwarze południa,
zmęczony wędrówką,
usiadł przy studni,
którą patriarcha
Jakub wykopał
przed 1700 laty.
Odczuwał pragnienie, a nie miał naczynia,
by mógł zaczerpnąć wody. Studnia miała głębokość 35 metrów
- jak można to zobaczyć również dzisiaj.
Uczniowie poszli do miasta, by kupić coś do jedzenia.
Jezus był sam. Nadchodzi jakaś kobieta z dzbanem i On
z prostotą prosi, by dała Mu pić. Była to prośba, łamiąca
ówczesne zwyczaje: mężczyzna nie powinien zwracać się
bezpośrednio do kobiety, zwłaszcza jeśli nie była mu znana.
Ponadto pomiędzy
Żydami a Samarytanami
istniały różnice i
uprzedzenia religijne:
Jezus był Żydem,
a kobieta Samarytanką;
niezgoda, a nawet
nienawiść między tymi
dwoma narodami miała
głębokie korzenie
historyczne i polityczne.
Ponadto była jeszcze
jedna przyczyna
odrębności: typu
moralnego – kobieta
miała wielu mężczyzn
i żyła w nieprawidłowym
związku.
Być może dlatego przyszła zaczerpnąć wody nie rano albo
wieczorem, wraz z innymi kobietami, ale o tak nietypowej
porze - w południe, by uniknąć komentarzy.
Jezus przekracza wszelkie bariery i rozpoczyna dialog
z kobietą z Samarii. Pragnie dotrzeć do jej serca
i prosi ją:
“Daj Mi pić!”
W swym wnętrzu
posiada dar
dla niej, dar wody
żywej. "Jeśli ktoś
jest spragniony,
a wierzy we Mnie niech przyjdzie do
Mnie i pije!" zawoła
później w świątyni
Jerozolimskiej
(J 7,37).
Woda jest najistotniejsza dla jakiejkolwiek formy życia
i jest szczególnie cenna na terenach suchych, jak Palestyna.
Ta woda, którą Jezus pragnie podarować, jest wodą "żywą”,
jest znakiem objawienia się Boga, który jest Ojcem, i jest
miłością, znakiem Ducha Świętego, życia Bożego, które On
przyniósł na ziemię.
Wszystko, co On daje jest żywe i dla życia: On jest chlebem
"żywym" (por. J 6,51 nn.), jest Słowem, które daje życie
(por. J 5,25) i jest po prostu Życiem (por. J 11,25-26).
Na krzyżu, jak napisał również św. Jan, a był tego świadkiem,
kiedy jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok "natychmiast
wypłynęła krew i woda" (J 19,34) - najwyższy i całkowity dar
z siebie.
Jezus jednak niczego nie narzuca. Nie upomina kobiety nawet
z powodu jej nieprawidłowego związku. On, który może dać
wszystko - prosi, bo naprawdę potrzebuje od niej daru:
“Daj Mi pić!”
Prosi, bo jest zmęczony i spragniony. On, Pan Życia, stał się
żebrakiem, nie ukrywając swego prawdziwego człowieczeństwa.
Prosi również dlatego, żeby pomóc tej kobiecie otworzyć się
na przyjęcie Jego daru.
Od tej prośby rozpoczął się dialog, na który składały się
argumenty, wątpliwości, wyjaśnienia, a w końcu Jezus mógł
objawić swoją tożsamość. W konsekwencji tego dialogu
upadły bariery obronne i możliwe było odkrycie prawdy
o wodzie, którą On przyniósł.
Kobieta porzuca to, co przecież w danym momencie miało
dla niej bezcenną wartość – dzban pełen wody, bo otrzymała
inne bogactwo i biegnie do miasta, by rozpocząć z kolei
dialog ze swoimi sąsiadami.
Ona też niczego im nie narzuca, ale opowiada, co się wydarzyło,
komunikuje swoje doświadczenie i stawia pytanie dotyczące
osoby Tego, który ją prosił:
“Daj Mi pić!”
Ta strona Ewangelii jest dla nas wezwaniem do przyjęcia
wskazówek dotyczących dialogu ekumenicznego. O jego
konieczności przypomina się nam każdego roku w tym miesiącu.
Tydzień Powszechnej
Modlitwy o Jedność
Chrześcijan przypomina
nam o skandalu podziału
pomiędzy Kościołami,
trwającym już zbyt
długo, i zachęca nas
do działań, które
przyspieszą nadejście
głębokiej komunii,
zdolnej przekroczyć
każde bariery - tak,
jak Jezus przezwyciężył
podział między Żydami
a Samarytanami.
Rozłam wśród chrześcijan jest jednym spośród wielu, które
niszczą jedność w różnych środowiskach, a których powodem są
nieporozumienia, niezgoda w rodzinie czy wśród współlokatorów,
napięcia w pracy, uprzedzenia wobec imigrantów.
Bariery, które nas dzielą mogą mieć charakter społeczny,
polityczny, religijny czy też być owocem tradycji
kulturowych, których nie potrafimy zaakceptować.
To one są powodem konfliktów między narodami, grupami
etnicznymi, ale też przyczyną wrogości w naszej dzielnicy.
Czy nie możemy, tak jak Jezus, otworzyć się na drugiego,
przezwyciężając różnice i uprzedzenia? Dlaczego nie wsłuchać się
w prośbę o zrozumienie, o pomoc, o trochę uwagi - nie zważając
na to, jak jest ona sformułowana?
Również w tym, który jest po przeciwnej stronie czy należy
do obcego nam kręgu kulturowego, religijnego, społecznego,
ukrywa się Jezus, który zwraca się do nas i prosi:
“Daj Mi pić!”
Spontanicznie
przychodzi na myśl
inne słowo Jezusa,
wypowiedziane na
krzyżu, również
zapisane w Ewangelii
św. Jana: "Pragnę"
(J 19,28). Jest to
potrzeba pierwotna,
symbolizująca
zarazem każdą inną
potrzebę.
W każdej osobie potrzebującej, w bezrobotnym, w osobie
samotnej, w obcokrajowcu, jak też w osobie wyznającej inną
religię czy o innych przekonaniach, czy też po prostu wrogo
do nas nastawionej, możemy rozpoznać Jezusa, który woła:
"Pragnę" i prosi: "Daj Mi pić!" .
Wystarczy podać szklankę wody, mówi Ewangelia,
by otrzymać zapłatę (por. Mt 10,42), żeby zainicjować dialog,
który odbuduje braterstwo.
My również ze swej strony możemy wypowiedzieć nasze
potrzeby, nie wstydząc się tego, że "mamy pragnienie"
i prosić: "Daj Mi pić!".
W ten sposób może rozpocząć się szczery dialog i konkretna
komunia, bez lęku wobec odrębności czy ryzyka związanego z tym,
że inni nie będą podzielać naszego zdania, a nam będzie trudno
przyjąć zdanie drugiego.
Powinniśmy liczyć się z możliwościami tych, których spotkamy,
dowartościowując ich walory, nawet te ukryte, jak uczynił to
Jezus, który potrafił dostrzec w kobiecie coś, czego On sam
nie mógł uczynić – możliwość zaczerpnięcia wody.
«Jezus rzekł do niej:
"Daj Mi pić!"»
(J 4,7)
Tekst: Ojciec Fabio Ciardi OMI
Grafika Anna Lollo we współpracy z ks. Placido D’Omina (Sycylia - Włochy)
* * *
Ten komentarz do Słów życia jest tłumaczony na 96 języków i dialektów,
dociera do kilku milionów ludzi na całym świecie za pośrednictwem druku,
radia, telewizji i Internetu - więcej informacji na http://focolare.pl/
•
Plik PPS jest tłumaczony na wiele języków i dostępny na stronie
www.santuariosancalogero.org