zbierają cztery żyły uchodzące do przedsionka lewego

SERCE
Serce to pompa ssąco-tłocząca, położona
w klatce piersiowej. Z zewnątrz otoczone
jest workiem zwanym osierdziem. Serce
jest mięśniem o specyficznej, właściwej
tylko dla niego budowie. Serce jest
podzielone na cztery części: dwie górne
nazywane są przedsionkami, a dwie dolne
komorami.
Od wewnątrz jamy serca wyściełane są
warstwy tkanki łącznej zwanej wsierdziem.
Pojemność wszystkich jam serca wynosi
między 500-750 ml.
www.nurkomania.pl/medycyna_uklad_krazenia.htm
Budowa Serca-schemat
www.google.pl
Budowa Ogólna serca
Serce człowieka jest narządem czterokomorowym,
składa się z 2 przedsionków i 2 komór.
Przedsionek prawy (łac. atrium dexter) - zbiera krew
z całego organizmu oprócz płuc. Uchodzą do niego:
żyła główna górna (łac. vena cava superior) zasadniczo zbiera krew z nadprzeponowej części ciała
żyła główna dolna (łac. vena cava inferior) –
zbiera krew z podprzeponowej części ciała
zatoka wieńcowa (łac. sinus coronarius) - uchodzą do
niej żyły duże i średnie serca.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz%C5%82owieka
Przedsionek prawy c.d
Rozwojowo przedsionek prawy powstaje z dwóch części:
• końcowego odcinka embrionalnej zatoki żylnej - do niej
uchodzą obie żyły główne i zatoka wieńcowa - jej ściany
są gładkie
• właściwego przedsionka prawego, którego powierzchnia
wewnętrzna pokryta jest przez równoległe beleczki mięśniowe
- mięśnie grzebieniaste (łac. musculi pectinati). Szczególnie
silne beleczkowanie zaznaczone jest w wypustce przedsionka
prawego, uszku prawym (łac. auricula dextra). Obie części
rozwojowe rozdziela grzebień graniczny
(łac. crista terminalis).
http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz%C5%82owieka
http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz%C5%82owieka
Sześć ścian przedsionka prawego
•
•
•
•
•
•
przednia - uwypuklająca się w uszko prawe
górna - tu znajduje się ujście żyły głównej górnej (łac. ostium veanae
cavae superioris)
tylna - znajdujemy tu dwa otwory: ujście żyły głównej dolnej (łac.
ostium venae cavae inferioris), otoczone przez szczątkową zastawkę
żyły głównej dolnej (łac. valvula venae cavae inferioris syn. valvula
Eustachii). Stopień jej rozwoju jest bardzo zmienny, od w pełni
wykształconej zastawki do zupełnego jej braku (najczęściej w kształcie
sierpa). Ma ona znaczenie u płodu, gdyż przekierowuje strumień krew
ku otworowi owalnemu. Po urodzeniu narząd szczątkowy. W tej
ścianie znajduje się również ujście zatoki wieńcowej (łac. ostium sinus
coronarii), zamkniętej również szczątkową zastawką (łac. valvula sinus
coronarii syn. valvula Thebesii).
przyśrodkowa - stanowi ją przegroda międzyprzedsionkowa, w której
znajduje się zagłębienie - dół owalny (łac. fossa ovalis), którego dno
stanowi zarośnięta zastawka dołu owalnego (łac. valvula foraminis
ovalis) - pozostałość pierwotnej przegrody międzyprzedsionkowej (łac.
septum primum)
boczna - zwykle znajdują się tu drobne ujścia niewielkich żył
przednich serca (łac. venae cordis anterior) oraz żył najmniejszych
(łac. venae cordis minimae). Poza tym przebiega tu grzebień
graniczny.
dolna - stanowi ją ujście przedsionkowo-komorowe prawe (ujście
żylne prawe) (łac. ostium atrioventriculare dextrum)
http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz%C5%82owieka
Komora Prawa
•
•
Komora prawa (łac. ventriculus dexter) - z przedsionka prawego
przez zastawkę trójdzielną krew przepływa do komory prawej, a
stąd przez pień płucny (łac. truncus pulmonalis) do obu płuc tworzą
krążenie czynnościowe płuc.
W położeniu opisowym komora prawa ma kształt trójściennego
ostrosłupa skierowanego podstawą ku górze. Komora ta pompuje
krew pod znacznie niższym ciśnieniem niż komora lewa. Z tego
powodu ściana komory prawej jest znacznie cieńsza (ok. 5 mm), co
wywołuje sierpowaty kształt komory na przekroju poprzecznym.
Wierzchołek komory leży ok. 10 mm od wierzchołka serca.
Odpowiada to najniższym odcinkom bruzd międzykomorowych
przedniej i tylnej. W położeniu prawidłowym podstawa komory
skierowana jest ku górze, tyłowi i w prawo. Znajdują się w niej dwa
otwory zamknięte zastawkami: ujście przedsionkowo-komorowe
prawe i ujście pnia płucnego. Oddziela je mięśniowy wał - grzebień
nadkomorowy (łac. crista supraventricularis). Oddziela on drogę
dopływną od odpływnej (stożek tętniczy prawy łac. conus arteriosus
dexter). Powierzchnia stożka tętniczego jest gładka, zaś właściwa
komora wysłana jest licznymi beleczkami mięśniowymi (łac.
taberculae carneae). Ujście przedsionkowo-komorowe prawe zamyka
zastawka trójdzielna (łac. valva tricuspidalis). Tworzą ją trzy płatki:
przedni, tylny i przyśrodkowy (syn. przegrodowy) (łac. cuspis
anterior, posterior et medialis vel septalis).
http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz%C5%82owieka
Przedsionek Lewy
Przedsionek lewy (łac. atrium sinister) - z płuc
krew zbierają cztery żyły uchodzące do
przedsionka lewego:
•
•
•
•
•
żyła płucna górna lewa (łac. vena pulmonalis superior sinister)
żyła płucna górna prawa (łac. vena pulmonalis superior dexter)
żyła płucna dolna lewa (łac. vena pulmonalis inferior sinister)
żyła płucna dolna prawa (łac. vena pulmonalis inferior dexter)
Podobnie jak w przedsionku prawym wywodzi się z dwóch
rozwojowo odrębnych części: o gładkich ścianach, powstałej ze
zlania się końcowych odcinków żył płucnych oraz pokrytego
licznymi mięśniami grzebieniastymi właściwego przedsionka,
ograniczonego właściwie do uszka lewego (łac. auricula sinistra).
W porównaniu z uszkiem prawym jest ono dłuższe, węższe i
nieco załamane, gdyż zachodzi na pień płucny. Na ścianie
przyśrodkowej widać niekiedy pozostałość zastawki otworu
owalnego. Można zauważyć również na ścianie przedsionka
ujścia żył najmniejszych serca. Na ścianie tylnej zaznacza się
wycisk przełyku, a na przedniej wyciski aorty i pnia płucnego.
Dolną ścianę stanowi ujście przedsionkowo-komorowe lewe.
Komora Lewa
Komora lewa (łac. ventriculus sinister) - z
przedsionka lewego przez zastawkę dwudzielną
(mitralną) krew przepływa do komory lewej, a stąd do
tętnicy głównej (łac. aorta). Krew z aorty zaopatruje
odżywczo cały organizm człowieka. Grubość ściany
wynosi średnio 15 mm. Ma kształt stożka i jest
bardziej wysmukła i dłuższa niż prawa. Jej
wierzchołek jest tożsamy z koniuszkiem serca.
Ujście przedsionkowo-komorowe lewe zamyka
zastawka dwudzielna (mitralna) (łac. valva mitralis)
utworzona przez płatki przedni i tylny, które za
pomocą strun ścięgnistych łączą się z mięśniami
brodawkowatymi przednim i tylnym. Między
głównymi płatkami zastawki często występują
drobne płatki pośrednie.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Budowa_serca_cz%C5%82owieka
Serce
człowieka
www.google.pl
Schemat
układu
krążenia
http://www.nurkomania.pl/medycyna_uklad_krazenia.htm
Czynność elektryczna serca
http://www.zdrowie.med.pl/uk_krazenia/anat_i_fizjo/a_uk.html
Schemat budowy serca
http://www.zdrowie.med.pl/uk_krazenia/anat_i_fizjo/a_uk.html
http://eduseek.interklasa.pl/sciaga/praca.php?idp=1250
Opis budowy serca
Serce człowieka, jak wszystkich ssaków, jest sercem
czterodziałowym, umieszczone jest w worku osierdziowym,
wypełnionym niewielką ilością płynu. Ściana serca pokryta jest
cienką błoną, na której leżą naczynia wieńcowe, tworzące
sercowy układ krążenia. Układ wieńcowy odpowiedzialny jest za
doprowadzanie i odprowadzanie różnych substancji do tkanki
mięśniowej. Pod błoną nasierdzia znajduje się śródsierdzie
zbudowane z tkanki mięśniowej poprzecznie prążkowanej.
Włókna tej tkanki charakteryzują się silnym rozgałęzieniem.
Wnętrze komór i przedsionków wysłane jest błoną zbudowaną z
tkanki łącznej pokrytej warstwą nabłonka płaskiego. Pomiędzy
przedsionkami i komorami znajdują się zastawki. Pomiędzy
prawym przedsionkiem i prawą komorą znajduje się zastawka
trójdzielna, pomiędzy lewym przedsionkiem i lewą komorą zastawka dwudzielna. Serce działa na zasadzie pompy i
unerwione jest przez układ nerwowy autonomiczny, jednocześnie
serce posiada specjalny układ przewodzący odpowiedzialny za
jego automatyczną pracę. Układ przewodzący składa się z
włókien mięśniowych tworzących tzw. tkankę węzłową. Głównym
rozrusznikiem serca jest węzeł zatokowo-przedsionkowy, który
znajduje się u ujścia żyły głównej do prawego przedsionka.
http://www.republika.pl/kaliszok/serce-anatomia.htm
Anatomia serca
Serce (cor s. cardia) jest narządem ośrodkowym układu naczyniowego
określanym przez anatomów jako mięsień wydrążony, odgrywający
rolę pompy.Serce pobiera krew krążącą w organiźmie z obu żył
głównych, górnej i dolnej (vena cava superior et inferior), oraz z żył
płucnych.Krew z komór serca tłoczona jest do aorty (największa
tetnica człowieka) i pnia płucnego (łac.truncus pulmonalis).
Serce podzielone jest na dwie podobne do siebie połowy: serce prawe,
w którym krąży krew żylna, oraz serce lewe, w którym krąży krew
tętnicza.Serce prawe tłoczy krew do małego (płucnego) krążenia, lewe
do wielkiego, przy czym obie połowy kurczą się stale równocześnie i
wypychają tę samą ilość krwi.Każda z wymienionych wcześniej połów
dzieli się z kolei na dwie części :a.) mniejszą, górną, o cienkich
ścianach, zwaną przedsionkiem (atrium), do którego krew dopływa z
zewnątrz;b.) większą, dolną, o ścianach grubszych i bardziej
odpornych, zwaną komorą (ventriculus), która wypycha krew z serca.
Każdy z przedsionków, łączy się z odpowiednią komorą obszernym
otworem nazywanym ujściem przedsionkowo-komorowym (ostium
atrioventriculare), a każda komora - z początkiem wielkich tętnic:
komora prawa ujściem pnia płucnego (ostium trunci pulmonalis) z
pniem płucnym, komora lewa ujściem aorty (ostium aortae) z tętnicą
główną (aortą). Obie połowy serca, prawa i lewa, całkowicie
przedzielone są przegrodą mięśnia sercowego (septum cordis ), która
na poziomie przedsionków ma nazwę przegrody
międzyprzedsionkowej (septum interatriale).
Serce jako pompa mięśniowa
Dla większości ludzi serce stanowi symbol miłości i uczucia. Lecz
czy rzeczywiście wygląda ono tak, jak często przedstawiane jest na
rysunkach czy wycinane na drzewach i ławkach czy też malowane na
murach?
Jedną z możliwych odpowiedzi jest stwierdzenie, że serce jest pompą
ssąco-tłoczącą, przepompowującą krew do wszystkich narządów
i dzięki temu utrzymującą cały organizm przy życiu.
Aby w przybliżeniu wyobrazić sobie kształt serca, trzeba spojrzeć na
własną prawą pięść. to co się zobaczy, odpowiada właśnie zarysowi
serca. Jego waga wynosi około 280-340 g u mężczyzn i 230-280 g
u kobiet.
Kolejną rozbieżnością między popularnie przyjętymi poglądami,
a rzeczywistym obrazem, jest położenie serca w klatce piersiowej.
Większość z zapytanych osób wskazałaby, jako jego lokalizację, lewą
stronę ciała, co nie odpowiada prawdzie. Serce znajduje się bowiem
prawie dokładnie pośrodku klatki piersiowej, częściowo za mostkiem,
w okolicy zwanej śródpiersiem, pomiędzy płucami, ze szczytem
pochylonym ku prawej stronie ciała, a koniuszkiem ku lewej.
Serce utworzone jest głównie z mięśnia zwanego mięśniem sercowym.
Mięsień ten otoczony jest od zewnątrz i wewnątrz przez dwie cienkie,
zabezpieczające blaszki, z których zewnętrzna nosi nazwą nasierdzia
(epicardium), a wewnętrzna wsierdzia (endocardium).
http://www.lodz.ptkardio.pl/serce.html
Pracę wykonali uczniowie z kl. II ‘’c’’
Damian Pałasz i Michał Woźniak.
DZIĘKUJEMY!!!!!!!!!!