serce sportowe

SERCE SPORTOWE
Przytoczmy opinię profesora Wiesława Romanowskiego " Intensywna i wieloletnia
zwiększona aktywność ruchowa o charakterze treningu sportowego lub fizycznej pracy
zawodowej powoduje przerost mięśnia sercowego. Jest to przerost fizjologiczny i występuje
u człowieka zdrowego. Nie ma on nic wspólnego z przerostem patologicznym spotykanym u
chorych z wadami serca... W rezultacie treningu, serce sportowców staje się bardziej
rozwinięte, cięższe i nieco większe w porównaniu z sercem osobników nieaktywnych
ruchowo, na których niestety zbudowaliśmy nasze koncepcje norm fizjologicznych,
Wystarczy porównać serce zwierząt żyjących na wolności z sercami zwierząt domowych
pędzących osiadły tryb życia, aby dojść do podobnego wniosku. Otóż zwierzęta żyjące na
wolności posiadają znacznie większy wskaźnik wielkości serca od zwierząt domowych.
/Wskaźnikiem wielkości serca nazywamy stosunek między ciężarem serca i ciężarem ciała/..
Zwierzęta, które po schwytaniu umieszczono w klatce i hodowano w stanie zmniejszonej
aktywności ruchowej, wykazywały zmniejszenie wskaźnika. Również wartość bezwzględna
ciężaru serca u zwierząt wolnych jest większa, niż u zwierząt domowych. Na podstawie tego
przykładu można jeszcze powtórzyć, że w przebiegu urbanizacji i industrializacji
społeczeństwa nastąpiła degeneracja organizmu i zmniejszenie ciężaru ciała, jego
poszczególnych narządów, odporności ogólnej i sprawności. Serce sportowca jest zatem
normalnym fizjologicznie sercem człowieka pędzącego naturalny, ruchliwy, zdrowy tryb
życia."
Mówiąc zatem o tym, co jest normalne, uznać należy, że to człowiek wytrenowany,
uprawiający sport, powinien być uważany za normalnego, a człowiek o obniżonej aktywności
(tych niestety jest większość) za osobnika ulegającego stopniowej degeneracji. To samo
można powiedzieć o sercu. Za normalne, wzorowe należy uznać przerośnięte serce
sportowca, zaś serce przeciętnego człowieka za odbiegające in minus od normy
(Z.Cendrowski)