Budowa serca człowieka - Anatomia - sabina292

Budowa serca człowieka.doc
(125 KB) Pobierz
Budowa serca człowieka
Serce
Serce (łac. cor, cordis) - centralny narząd układu krwionośnego położony w klatce piersiowej, w
śródpiersiu środkowym, wewnątrz worka osierdziowego.
Spis treści
[ukryj]

1 Budowa ogólna
o
1.1 Budowa wewnętrzna serca
o
1.2 Unaczynienie serca
o

1.2.1 Tętnica wieńcowa prawa

1.2.2 Tętnica wieńcowa lewa
1.3 Unerwienie serca

2 Topografia serca

3 Zobacz też

4 Literatura
Budowa ogólna [edytuj]
Serce człowieka jest narządem czterojamowym, składa się z 2 przedsionków i 2 komór.
Przedsionek prawy (łac. atrium dexter) - zbiera krew z całego organizmu oprócz płuc. Uchodzą
do niego:

żyła główna górna (łac. vena cava superior) - zasadniczo zbiera krew z nadprzeponowej
części ciała
żyła główna dolna (łac. vena cava inferior) - zbiera krew z podprzeponowej części ciała

zatoka wieńcowa (łac. sinus coronarius) - uchodzą do niej żyły duże i średnie serca.

Rozwojowo przedsionek prawy powstaje z dwóch części:
końcowego odcinka embrionalnej zatoki żylnej - do niej uchodzą obie żyły główne i
zatoka wieńcowa - jej ściany są gładkie

właściwego przedsionka prawego, którego powierzchnia wewnętrzna pokryta jest przez
równoległe beleczki mięśniowe - mięśnie grzebieniaste (łac. musculi pectinati).
Szczególnie silne beleczkowanie zaznaczone jest w wypustce przedsionka prawego,
uszku prawym (łac. auricula dextra). Obie części rozwojowe rozdziela grzebień
graniczny (łac. crista terminalis).

Trzymając serce w pozycji opisowej (tj. pionowo, koniuszkiem w dół) możemy wyróżnić sześć
ścian przedsionka prawego

przednia - uwypuklająca się w uszko prawe

górna - tu znajduje się ujście żyły głównej górnej (łac. ostium veanae cavae superioris)

tylna - znajdujemy tu dwa otwory: ujście żyły głównej dolnej (łac. ostium venae cavae
inferioris), otoczone przez szczątkową zastawkę żyły głównej dolnej (łac. valvula venae
cavae inferioris syn. valvula Eustachii). Stopień jej rozwoju jest bardzo zmienny, od w
pełni wykształconej zastawki do zupełnego jej braku (najczęściej w kształcie sierpa). Ma
ona znaczenie u płodu, gdyż przekierowuje strumień krew ku otworowi owalnemu. Po
urodzeniu narząd szczątkowy. W tej ścianie znajduje się również ujście zatoki wieńcowej
(łac. ostium sinus coronarii), zamkniętej również szczątkową zastawką (łac. valvula sinus
coronarii syn. valvula Thebesii).

przyśrodkowa - stanowi ją przegroda międzyprzedsionkowa, w której znajduje się
zagłębienie - dół owalny (łac. fossa ovalis), którego dno stanowi zarośnięta zastawka
dołu owalnego (łac. valvula foraminis ovalis) - pozostałość pierwotnej przegrody
międzyprzedsionkowej (łac. septum primum)
boczna - zwykle znajdują się tu drobne ujścia niewielkich żył przednich serca (łac. venae
cordis anterior) oraz żył najmniejszych (łac. venae cordis minimae). Poza tym przebiega
tu grzebień graniczny.


dolna - stanowi ją ujście przedsionkowo-komorowe prawe (ujście żylne prawe) (łac.
ostium atrioventriculare dextrum)
Komora prawa (łac. ventriculus dexter) - z przedsionka prawego przez zastawkę trójdzielną
krew przepływa do komory prawej, a stąd przez pień płucny (łac. truncus pulmonalis) do obu
płuc tworzą krążenie czynnościowe płuc.
W położeniu opisowym komora prawa ma kształt trójściennego ostrosłupa skierowanego
podstawą ku górze. Komora ta pompuje krew pod znacznie niższym ciśnieniem niż komora
lewa. Z tego powodu ściana komory prawej jest znacznie cieńsza (ok. 5 mm), co wywołuje
sierpowaty kształt komory na przekroju poprzecznym. Wierzchołek komory leży ok. 10 mm od
wierzchołka serca. Odpowiada to najniższym odcinkom bruzd międzykomorowych przedniej i
tylnej. W położeniu prawidłowym podstawa komory skierowana jest ku górze, tyłowi i w prawo.
Znajdują się w niej dwa otwory zamknięte zastawkami: ujście przedsionkowo-komorowe prawe
i ujście pnia płucnego. Oddziela je mięśniowy wał - grzebień nadkomorowy (łac. crista
supraventricularis). Oddziela on drogę dopływną od odpływnej (stożek tętniczy prawy łac.
conus arteriosus dexter). Powierzchnia stożka tętniczego jest gładka, zaś właściwa komora
wysłana jest licznymi beleczkami mięśniowymi (łac. taberculae carneae). Ujście
przedsionkowo-komorowe prawe zamyka zastawka trójdzielna (łac. valva tricuspidalis). Tworzą
ją trzy płatki: przedni, tylny i przyśrodkowy (syn. przegrodowy) (łac. cuspis anterior, posterior
et medialis vel septalis). Przyczep wszystkich płatków znajduje się w pierścieniu włóknistym.
Pomiędzy płatkami głównymi często znajdują się dodatkowe płatki pośrednie. Do płatków
zastawki przyczepiają się struny ścięgniste biegnące od mięśni brodawkowatych (łac. musculi
papillares).
Ujście pnia płucnego zamyka zastawka złożona z trzech płatków półksiężycowatych (łac.
valvulae semilunares) przedniego, prawego i lewego.
Przedsionek lewy (łac. atrium sinister) - z płuc krew zbierają cztery żyły uchodzące do
przedsionka lewego:

żyła płucna górna lewa (łac. vena pulmonalis superior sinister)

żyła płucna górna prawa (łac. vena pulmonalis superior dexter)

żyła płucna dolna lewa (łac. vena pulmonalis inferior sinister)

żyła płucna dolna prawa (łac. vena pulmonalis inferior dexter)
Podobnie jak w przedsionku prawym wywodzi się z dwóch rozwojowo odrębnych części: o
gładkich ścianach, powstałej ze zlania się końcowych odcinków żył płucnych oraz pokrytego
licznymi mięśniami grzebieniastymi właściwego przedsionka, ograniczonego właściwie do
uszka lewego (łac. auricula sinistra). W porównaniu z uszkiem prawym jest ono dłuższe, węższe
i nieco załamane, gdyż zachodzi na pień płucny. Na ścianie przyśrodkowej widać niekiedy
pozostałość zastawki otworu owalnego. Można zauważyć również na ścianie przedsionka ujścia
żył najmniejszych serca. Na ścianie tylnej zaznacza się wycisk przełyku, a na przedniej wyciski
aorty i pnia płucnego. Dolną ścianę stanowi ujście przedsionkowo-komorowe lewe.
Komora lewa (łac. ventriculus sinister) - z przedsionka lewego przez zastawkę dwudzielną
(mitralną) krew przepływa do komory lewej, a stąd do tętnicy głównej (łac. aorta). Krew z aorty
zaopatruje odżywczo cały organizm człowieka. Grubość ściany wynosi średnio 15 mm. Ma
kształt stożka i jest bardziej wysmukła i dłuższa niż prawa. Jej wierzchołek jest tożsamy z
koniuszkiem serca.
Ujście przedsionkowo-komorowe lewe zamyka zastawka dwudzielna (mitralna) (łac. valva
mitralis) utworzona przez płatki przedni i tylny, które za pomocą strun ścięgnistych łączą się z
mięśniami brodawkowatymi przednim i tylnym. Między głównymi płatkami zastawki często
występują drobne płatki pośrednie. Płatki przyczepiają się do obwodu pierścienia ścięgnistego.
Ujście aorty zamykają podobnie jak ujście pnia płucnego trzy płatki półksiężycowate: prawy,
tylny i lewy.
Budowa wewnętrzna serca [edytuj]
Na przekroju ściany serca możemy wyróżnić trzy warstwy (idąc od wewnątrz):

wsierdzie (łac.endocardium)- jest to jednowarstwowy nabłonek płaski spoczywający na
łącznotkankowej blaszce właściwej wsierdzia. Pod nią znajduje się zawierająca naczynia
i nerwy (których brak w blaszce właściwej) tkanka podwsierdziowa. Nabłonek
wyściełający wszystkie struktury wewnątrz serca, przechodzi bez wyraźnej granicy w
śródbłonek naczyń (łac. endothelium)

śródsierdzie (łac. myocardium - w szerokim znaczeniu) składa się z trzech głównych
elementów:
o
szkielet serca - znajduje się w podstawie serca na granicy między przedsionkami i
komorami. Zbudowany jest z tkanki włóknistej zbitej. Składa się z:

czterech pierścieni włóknistych (łac. annuli fibrosi) otaczających ujścia
żylne i tętnicze serca.

dwóch trójkątów włóknistych (łac. trigona fibrosa) - prawy i lewy, leżą
pomiędzy pierścieniami włóknistymi otaczającymi ujścia przedsionkowokomorowe a pierścieniem ujścia aorty.

części błoniastej przegrody międzykomorowej
Zobacz więcej w osobnym artykule: Układ bodźcotwórczo-przewodzący serca.

o
układ przewodzący serca (łac. systema conducens cordis) - reguluje on rytmikę
pracy serca oraz prawidłową kolejność skurczów poszczególnych części serca.
Jest on zbudowany z zmodyfikowanych miocytów. Składają się na niego:
węzeł zatokowo-przedsionkowy (łac. nodus sinuatrialis) - generuje on
wskutek powolnej samoistnej depolaryzacji prawidłowy rytm zatokowy
skurczów serca.

węzeł przedsionkowo-komorowy (łac. nodus atrioventricularis)


pęczek przedsionkowo-komorowy (łac. fasciculus atrioventricularis,
pęczek Hisa) na który składa się pień (odnoga wspólna łac. crus
commune), jedyne połączenie między mięśniówką przedsionków i komór)
oraz odnogi prawej i lewej. Wszystkie odnogi biegną w przegrodzie
międzykomorowej.

rozgałęzienia końcowe (włókna Purkiniego) wstępują ku górze w
mięśniówce właściwej podstawy serca (zarówno komory prawej jak i
lewej)
Zobacz więcej w osobnym artykule: fizjologia serca.

mięsień sercowy czyli właściwe myocardium...
Plik z chomika:
sabina292
Inne pliki z tego folderu:

Encyklopedia_Anatomii_Człowieka.iso (454170 KB)
 Budowa serca człowieka.doc (125 KB)
 ANATOMIA ODPOWIEDZI.docx (12 KB)


BUDOWA SERCA.doc (32 KB)
Fizjologia człowieka cz. 2.pdf (22649 KB)
Inne foldery tego chomika:

Dermatologia
Dietetyka
 Fizykoterapia
 Higiena
 Kosmetologia

Zgłoś jeśli naruszono regulamin





Strona główna
Aktualności
Kontakt
Dział Pomocy
Opinie


Regulamin serwisu
Polityka prywatności
Copyright © 2012 Chomikuj.pl