KONSTYTUCYJNA OCHRONA PRAW I WOLNOŚCI Prof. dr hab. Halina Zięba-Załucka Literatura: - Konstytucja - Prof. Zbigniew Houda „Prawa człowieka” ZGROMADZENIE NARODOWE tworzy sejm i senat „w przypadkach określonych w konstytucji”: odebranie przysięgi od nowo wybranego Prezydenta (art. 130) uznania trwałej niezdolności Prezydenta do sprawowania urzędu (art. 130, ust. 4) rozpatrzenie wniosku o postawienie Prezydenta w stan oskarżenia przed Trybunałem Stanu (art. 145, ust. 2) KOMPETENCJE Zgromadzenia Narodowego: przyjmuje kompetencje od nowo wybranego Prezydenta wysłuchuje orędzi Prezydenta RP wygłaszanych z jego woli wobec ZN uchwala własny regulamin decyduje o postawieniu Prezydenta (osoby zastępującej go) w stan oskarżenia (większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej liczby członków, na wniosek co najmniej 140 swoich członków) uznaje trwała niezdolność Prezydenta do sprawowania urzędu ze względu na san zdrowia (większością 2/3 ustawowej liczby) GŁOSOWANIE, WIĘKSZOŚĆ: kwalifikowana – 2/3, 3/5, itd. bezwzględna – 50 % + 1 zwykła – więcej za niż przeciw KONSTYTUCJA (art. 8) Uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe 2 kwietnia 1997r. Przyjęta przez naród w referendum konstytucyjnym 25 maja 1997r. Podpisana przez Prezydenta 16 lipca 1997r. Ogłoszona w Dzienniku Ustaw z 16 lipca 1997r. Weszła w życie 17 października 1997Rr USTAWA ZASADNICZA a) Zbiór praw kardynalnych stanowiących fundament społecznego i politycznego ładu b) Wyznacza pole działa władzy oraz gwarantuje prawa i wolności człowieka c) Podaje wartości na jakich opiera się prawo oraz zawiera podstawowe zasady dotyczące jego treści, określa formy (hierarchię) źródeł prawa i tryb jego stanowienia d) Reguluje ustrój i funkcjonowanie naczelnych organów władzy państwowej Nadrzędność Konstytucji RP zajmuje najwyższe miejsce w hierarchii aktów normatywnych: Materialna - wynika z faktu, iż Konstytucja normuje podstawowe zasady ustroju Formalna - zawiera normy o najwyższej mocy prawnej Pozytywny aspekt nadrzędności – orany o kompetencji prawotwórczej powinny realizować i konkretyzować (realizować) postanowienia Konstytucji. Negatywny aspekt nadrzędności – organy o kompetencji prawotwórczej nie mogą ustanawiać norm sprzecznych z regułą Konstytucji. Zasada bezpośredniego stosowania Konstytucji – najwyższe prawo RP. Przepisy Konstytucji RP stosuje się bezpośrednio, chyba że Konstytucja stanowi inaczej. RODZAJE KONSTYTUCJI: Faktyczna – społeczno - polityczne zorganizowanie państwa Materialna – całokształt norm prawnych regulujących ustrój państwa bez względu na ich charakter oraz formę wyrażania ZMIANA KONSTYTUCJI: Rewizja Konstytucji – zmiana zasad obowiązującej Konstytucji Nowelizacja Konstytucji – zmiana wybranych postanowień Konstytucji Inicjatywa ustawodawcza – projekt ustawy o zmianie Konstytucji może przedłożyć: - co najmniej 1/5 ustawowej liczby posłów - senat - Prezydent RP Ustawa zmieniająca – zmiana Konstytucji następuje w drodze ustawy uchwalanej w jednakowym brzmieniu przez Sejm i następnie w terminie nie dłuższym niż 60 dni przez Senat. Pierwsze czytanie o zmianie Konstytucji może odbyć się nie wcześniej niż 30 dnia od dnia przedłożenia Sejmowi projektu ustawy. Ustawę o zmianie uchwala Sejm większością 2/3 głosów. SZCZEGÓLNY TRYB ZMIANY I, II i XII ROZDZIAŁU. ( art.243) Fakultatywne referendum zatwierdzające – podmioty posiadające inicjatywę w zakresie zmiany Konstytucji mogą zażądać w terminie 45 dni od dnia uchwalenia ustawy przez Senat przeprowadzenia referendum zatwierdzającego. Z wnioskiem w tej sprawie podmioty zgłaszają się do Marszałka Sejmu, który zarządza niezwłoczne przeprowadzenie referendum w ciągu 60 dni od dnia złożenia wniosku. Zmiana Konstytucji zostaje przyjęta jeżeli za zmianą opowiedziała się większość głosujących. KONSTYTUCJYNE ZASADY USTROJU Zasada suwerenności narodu – władza zwierzchnia (najwyższa) w RP należy do narodu ( art. 4. ust. 1) Zasada reprezentacji politycznej – naród sprawuje władzę przez swoich przedstawicieli (art.4. ust. 2). Naród sprawuje władzę bezpośrednio przez instytucję referendum oraz inicjatywy ludowej. Zasada podziału i równowagi władz – ustrój RP opiera się na podziale i równowadze władzy art. 10: a) Wykonawczej – prezydent i Rada Ministrów b) Ustawodawczej – Sejm i Senat c) Sądowniczej – sądy i trybunały Zasada dwuizbowości Zasada odrębności i niezależności sądów i trybunałów Zasad autonomii i niezależności w stosunkach państwo – kościół art. 25) II ROZDZIAŁ KONSTYTUCJI Charakter wertykalny praw człowieka i obywatela – są to prawa publiczne, dotyczą relacji między jednostką a państwem Źródło praw – art. 30, prawo naturalne, „przyrodzona godność osoby ludzkiej” Godność człowieka jako źródło praw wynika z art. 30 Konstytucji. Jest ona przyrodzona i niezbywalna. Obowiązkiem władz publicznych jest jej poszanowanie. Definicji godności nie znajdziemy w żadnym z dokumentów międzynarodowych czy polskich. Jest trudna do zdefiniowania i oznacza tyle co honor, zaszczyt, nazwisko, stanowisko czy urząd. PRAWA CZŁOWIEKA – prawa i wolności jednostki mają na celu ochronę jej interesów, służą każdej osobie ludzkiej niezależnie od przynależności państwowej (obywatelstwa) i jakichkolwiek cech różniących; mają charakter ponadpaństwowy, niezbywalny i nienaruszalny, „każdy” lub „nikt” PRAWA OBYWATELSKIE – zespół praw przyznanych przez porządek prawny państwa swoim obywatelom WOLNOSCI OBYWATELSKIE – służą zapewnieniu obywatelom sfery wolnej od ingerencji państwa, obszaru nieskrępowanych działań społecznych i politycznych W związku z rozwojem międzynarodowej ochrony prawa i wolności człowieka i obywatela są w znacznej części tożsame i przysługują każdej jednostce znajdującej się pod władzą państwa Kto znajduje się pod władzą RP korzysta z wolności i praw zapewnionych w Konstytucji (art. 37) Cudzoziemcy nie korzystają na jednakowych z obywatelami RP zasadach z praw i wolności w nielicznych przypadkach (np. prawa do służby publicznej art. 60, sprawa dostępu do informacji publicznej – art. 61 Konstytucji RP) Prawo – roszczenie skierowane do państwa w celu wymuszenia określonego zachowania na rzecz obywatela Wolność – zakaz ingerencji państwa w sferę uprawnień osobistych Obowiązek – roszczenie państwa wobec narodu WOLNOŚCI I PRAWA CZŁOWIEKA I OBYWATELA – zasady ogólne Źródło wolności i praw człowieka i obywatela (art. 30) – przyrodzona i niezbywalna godność człowieka, jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych. Zasada wolności jednostki (art. 31) – każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych, nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo nie nakazuje Ograniczenie w zakresie korzystania z konstytucyjnych praw i wolności: forma ustawy – mogą być ustanawiane tylko w ustawie przesłanki dopuszczalności –tylko wtedy gdy są konieczne w deklaratoryjnym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób art. 32 – 37 Konstytucji ZAKAZ NARUSZANIA ISTOTY WOLNOŚCI PRAW Zasada równości wszystkich wobec prawa (art. 32) – wszyscy są wobec prawa równi oraz mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne; nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny. Zasada równouprawnienia płci (art. 33) – kobiety i mężczyźni w RP mają równe prawa w życiu rodzinnym, politycznym, społecznym i gospodarczym. Zasada poszanowania praw mniejszości narodowych (art. 35) – RP zapewnia obywatelom polskim należącym do mniejszości narodowych i etnicznych wolność zachowania i rozwoju własnego języka, zachowania obyczajów i tradycji oraz rozwoju własnej kultury. Zasada obywatelstwa (art. 34) – obywatelstwo polskie nabywa się przez urodzenie z rodziców będących obywatelami polskimi; obywatel Polski nie może utracić obywatelstwa polskiego, chyba że sam się go zrzeknie. Art. 36 – prawo do opieki dyplomatycznej Art. 47 – zasada korzystania z praw i wolności przez każdego kto znajduje się pod jurysdykcją. OBYWATELSTWO - jest to więź prawna łącząca jednostkę z państwem Nabycie 1. z mocy prawa zasada krwi –decydują więzy krwi, urodzenie z rodziców, z których co najmniej jedno posiada obywatelstwo polskie zasada ziemi – dziecko nabywa obywatelstwo państwa, w którym się urodził repatriacja – obywatelstwo nabywa osoba polskiego pochodzenia powracająca do kraju 2. nabycie na podstawie decyzji oraz przez złożenie oświadczenia i jego przyjęcie przez właściwy organ naturalizacja – nadanie obywatelstwa cudzoziemcowi przez Prezydenta RP. naturalizacja uproszczona – nadanie obywatelstwa cudzoziemcowi pozostającemu w związku małżeńskim z obywatelem polskim uznanie apatrydy – osoby nieposiadającego żadnego obywatelstwa za obywatela polskiego Odzyskanie utraconego obywatelstwa polskiego reintegracja – odzyskanie obywatelstwa utraconego w związku z nabyciem obywatelstwa obcego wskutek zawarcia małżeństwa z cudzoziemcem lub w związku z zawarciem takiego małżeństwa. odzyskanie obywatelstwa utraconego wskutek opcji wyboru - odzyskanie obywatelstwa polskiego utraconego w dzieciństwie na skutek oświadczenia rodziców, z których jedno posiadało obce obywatelstwo, o wyborze obywatelstwa obcego. Utrata obywatelstwa – obywatel polski traci obywatelstwo polski na swój wniosek po uzyskaniu zgody Prezydenta RP na zrzeczenie się obywatelstwa polskiego. Zasady ogólne 1. 2. 3. 4. Wyłączność obywatelstwa Podwójne obywatelstwo Obywatelstwo UE Autonomia małżeństwa Jakie wyróżniamy koncepcje praw człowieka? 1. indywidualistyczna – prawa jednostki wynikają z godności osoby ludzkiej i są postawione przed interesem władz państwowych. 2. uniwersalistyczna – która cele i zadania państwa stawiała na I miejscu a jednostka pełni rolę służebną w celu osiągnięcia tego celu, wywodza się z niej wszystkie totalitarne systemy ustrojowe Prawa i wolności człowieka z Konstytucji z 1952 roku miały charakter antyindywidualistyczny, czyli podporządkowywały jednostkę państwu, a także nie doceniały gwarancji formalnych praw człowieka oraz zakładały relatywistyczny ich charakter. WOLNOŚĆ – zakaz ingerencji zapewnia jednostce możliwość wyboru sposobu zachowania, jednostka może z tych wolności nie skorzystać źródła wolności poszukuje się w prawie naturalnym; wolność nie jest nadawana przez państwo, ale to państwo wyznacza jej granice, póki więc takie granice nie zostanę określone, jednostka może z tej wolności korzystać swobodnie w razie sporu co do zakresu wolności obowiązek dowodowy spoczywa na państwie, a to chcąc ograniczyć swobodę jednostki musi przedstawić podstawę ewentualnych ograniczeń i udowodnić, że zachowanie jednostki jest niedopuszczalne PRAWO podobnie jak wolność zapewnia jednostce możliwość wyboru sposobu zachowania, jednostka może jednak z prawa nie skorzystać źródeł prawa należy poszukiwać w przepisach prawnych, dopóki, jakieś uprawnienie nie zostanie ustanowione, jednostka nie może niego skorzystać w razie sporu co do zakresu i istnienia prawa obowiązek dowodowy spoczywa na jednostce OBOWIĄZEK w przeciwieństwie do wolności i prawa nie pozostawia jednostce możliwości wyboru sposobu zachowania źródłem obowiązków jest norma prawna wydana przez państwo przewidująca konkretny nakaz lub zakaz w razie sporu co do istnienia i zakresu obowiązku ciężar dowodu spoczywa na organie państwa Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego ponieważ zasada proporcjonalności nie została nigdzie wyrażona, w żadnym przepisie ustawy zasadniczej czy Konstytucji to jednak Trybunał Konstytucyjny uznał ją za integralną część porządku konstytucyjnego. Ograniczenia wolności, ale także praw muszą być zatem konieczne, usprawiedliwione i minimalne. 3 generacje praw człowieka I. Zwana prawami klasycznymi lub starymi prawami człowieka, które są efektem teoretycznych prac wybitnych myślicieli takich jak: Lock’a, Hoobes’a czy Kant’a. Prawa te wywodzą się z szeroko pojętej wolności człowieka. Są to przede wszystkim prawa, które nazywamy negatywnymi.. Wywodzą się z francuskiej deklaracji praw człowieka i obywatela oraz międzynarodowego paktu praw obywatelskich i politycznych i europejskiej konwencji praw człowieka. Te prawa to, prawo : do życia do wolności i słowa do wolności sumienia i wyznania do sądu do prywatności i towarzystwa do obywatelstwa osobiste polityczne (tj. prawo do wolnych wyborów, wypowiedzi w sprawach publicznych, wolności zgromadzeń i stowarzyszeń) II. III. O ile prawa I generacji zbudowane zostały wokół wolności to prawa II generacji można wynieść z innej wartości demokratycznej – równości. Prawa te mają charakter ekonomiczny, socjalny i kulturalny. Wymagają od państwa intensywnych działań, aby nie stały się martwą literą prawa. Prawa te mają charakter szczególnych celów stawianych sobie przez państwo, celów ambitnych i dalekosiężnych. Prawa II generacji, nie są prawami egzekwowalnymi. W doktrynie spotykamy pogląd, że istnienie tych praw w Konstytucji osłabia jej znaczenia. Mimo tych zastrzeżeń, większość współczesnych konstytucji w tym nasza, zawiera tego rodzaju prawa, które są wytycznymi państwa, nie stanowią podstawy indywidualnych roszczeń, ponieważ nie zawierają praw podmiotowych, nie mniej nie są pozbawione charakteru prawnego i stają się coraz częściej podstawą kontroli ustawodawstwa. Przykładem takich norm w naszej Konstytucji są artykuły: 67, 68, 71 ust.2, 75 III Generacja to prawa pozytywne. Wymagają one współpracy międzynarodowej państw i społeczeństwa. Stanowią próbę rozwiązania w jeżyki praw człowieka podstawowych problemów stojących przed ludzkością, takich jak pokój, ochrona środowiska, prawo do pomocy humanitarnej, prawo do dostępu dóbr kultury. Prawa osobiste 1. Prawna ochrona życia – jest to obowiązek państwa – konstytucja nie stanowi nic o karze śmierci i okresie prenatalnym. 2. Zakaz stosowania tortur, okrutnego, nieludzkiego i poniżającego traktowania – zasada ta ma charakter absolutny – nie może zostać zawieszona; zakaz podejmowania eksperymentów naukowych w tym medycznych bez zgody osoby poddawanej eksperymentowi (art. 39 i 40) 3. Nietykalność osobista i wolność osobista- ograniczenie i pozbawienie możliwe tylko na zasadach i w trybie określonym w ustawie. 4. Prawo do rzetelnego sądu – prawo do obrony, prawo do korzystania z obrońcy z wyboru oraz do czynnego udziału w postępowaniu procesowym (art. 42), zeznania, przedstawienie dowodów, świadków; zasada domniemania niewinności, prawo do zaskarżenia orzeczenia sądu I instancji – zasada co najmniej dwu instancyjnego postępowania sądowego. 5. Jawność postępowania sądowego – oznacza jawność dla stron oraz publiczności; wyrok zawsze jest ogłaszany publicznie. 6. Prawo nie działa wstecz – nie można skazać za czyn, który nie był karalny w momencie popełnienia przestępstwa, a jest obecnie. 7. Ochrona prawna życia prywatnego – prawo do decydowania o swoim życiu osobistym, prawo do zachowania informacji o sobie, tajemnica korespondencji; nienaruszalność mieszkaniowa (art. 47, 49, 50) 8. Ochrona rodziny i żucia rodzinnego – prawo do wychowania dzieci zgodnie ze swymi przekonaniami (art. 48) 9. Wolność poruszania się i wyboru miejsca zamieszkania – prawo opuszczania i powrotu do Polski, prawo do osiedlania się na terytorium Polski osoby pochodzenia polskiego. (art. 52) 10. Zakaz ekstradycji obywatela polskiego – także zakaz wydalenia z kraju obywatela polskiego. Prawa ekonomiczne- zapewniają udział jednostki w życiu gospodarczym państwa. Prawa socjalne – pozwalają jednostce uzyskać środki utrzymania i zaspokoić podstawowe materialne potrzeby bytowe. Prawa kulturalne – umożliwiają jednostce uczestnictwo w życiu kulturalnym, dostęp do dóbr kultury i zaspokajanie podstawowych potrzeb duchowych Prawo do własności (art.21, 64) uprawienie jednostki konieczny element ustroju gospodarczego ochrona własności równa dla wszystkich, niezależnie od obywatelstwa czy statusu prawnego jednostki warunki ograniczenia prawa własności: - wyłączenie w normach rangi ustawowej - zakaz naruszania istoty prawa własności szczególną formą ograniczenia jest wywłaszczenie, które może być dokonane jedynie na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem Ochrona dzieci (art. 72): obowiązek władz publicznych chronić dzieci przed przemocą, okrucieństwem, wyzwiskiem i demoralizacją powołanie Rzecznika Praw Dziecka- 6 stycznia 2006r., obecnie RPDz jest Marek Michalak Prawo do ochrony zdrowia (art. 68): przyznane każdemu człowiekowi Konstytucyjne środki ochrony praw i wolności prawo do wynagrodzenia szkody jaka została wyrządzona przez niezgodne z prawem działanie organu administracji publicznej (art. 77) prawo do drogi sądowej dla dochodzenia naruszonych wolności lub praw -> realizowane przez ustawy procesowe: KPC, KPA, KPK, prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi prawo do zaskarżenia orzeczeń i decyzji wydawanych w I instancji -> realizowane przez ustawy procesowe: KPC, KPA, KPK, prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi prawo do wniesienia skargi konstytucyjnej do Trybunału Konstytucyjnego -> skarga ma charakter sformalizowany prawo wystąpienia do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem o pomoc w ochronie swoich wolności lub praw naruszonych przez organy władzy publicznej -> skarga do Rzecznika Praw Obywatelskich ma charakter niesformalizowany. Ogólne założenia instytucji Ombudsmana ombudsman pozostaje związany z parlamentem. Związek ten ulega zwiększeniu również w wyniku powoływania przez Parlament. jest samodzielnym organem państwowym opierającym swój byt – najczęściej na normach konstytucyjnych działalność ombudsmana prowadzona jest w sposób niesformalizowany, jest przez to bardziej dostępna dla społeczeństwa. z reguły nie rozstrzyga napływających do niego skarg – dysponuje natomiast możliwością ustalenia rzeczywistego stanu rzeczy zadania realizowane przez ombudsmana zazwyczaj mieszczą się w ramach funkcji kontrolnej Parlamentu –m.in. wysłuchuje skarg obywateli na nieprawidłowe funkcjonowanie administracji. Po zbadaniu sprawy Rzecznik Praw Obywatelskich może: wyjaśnić wnioskodawcy brak naruszenia wolności i praw człowieka i obywatela skierować wystąpienie do organu, organizacji lub instytucji, w których działalność stwierdził naruszenie wolości i praw człowieka i obywatela. zwrócić się do organu nadrzędnego nad jednostką o której w pkt.2 do zastosowania się do zasad przewidzianych w ustawie. Rzecznik Praw Obywatelskich – funkcje stoi na straży praw i wolności człowieka i obywatela w Konstytucji i innych aktach normatywnych. corocznie informuje Sejm i Senat o swojej działalności oraz o stanie przestrzegania praw i wolności obywatelskich wysłuchuje skarg obywateli na nieprawidłowe działanie organów państwowych – podejmuje działania w tym zakresie w sprawach dzieci Rzecznik Praw Obywatelskich współpracuje z Rzecznikiem Praw Obywatelskich rzecznik współdziała ze stowarzyszeniami, ruchami obywatelskimi, innymi dobrowolnymi zrzeszeniami i fundacjami na rzecz ochrony wolności i praw człowieka i obywatela Status Rzecznika Praw Obywatelskich: niezawisły w swojej działalności niezależny w aspekcie organizacyjnym posiada immunitet formalny – Marszałek Sejmu może nakazać natychmiastowe zwolnienie Rzecznika kadencja Rzecznika trwa 5 lat, istnieje możliwość jednokrotnej reelekcji Procedura powołania Rzecznika Praw Obywatelskich: 1) zgłoszenie kandydata przez Marszałka Sejmu lub 35 posłów 2) sejm dokonuje wyboru bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów 3) senat wyraża w ciągu miesiąca zgodę na powołanie danego kandydata uchwałą podjętą zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby senatorów, niepodjęcie rozstrzygnięcia w tym terminie równoznaczne jest z wyrażeniem zgody 4) w przypadku braku zgody Senatu musi być zgłoszona inna kandydatura 5) rzecznik składa przed Sejmem ślubowanie Wymogi: Kandydat na Rzecznika Praw Obywatelskich musi wyróżniać się wiedzą prawniczą, doświadczeniem zawodowym i wysokim autorytetem. Odwołanie Rzecznika Praw Obywatelskich: Sejm odwołuje Rzecznika Praw Obywatelskich przed upływem kadencji na wniosek Marszałka Sejmu jeśli Rzecznik Praw Obywatelskich: 1. zrzekł się wykonywania obowiązku 2. stał się niezdolny do pracy 3. odmówił ślubowania Procedura działania Rzecznika Praw Obywatelskich: Podmioty uprawnione do zainicjowania postępowania: obywatele, organy samorządowe na wniosek Rzecznika Praw Dziecka, z inicjatywy własnej Rzecznik Praw Obywatelskich Charakterystyka procedury działania: uproszczona odformalizowana łatwo dostępna Rzecznik Praw Obywatelskich podejmuje decyzje o podjęciu lub odmowie podjęcia sprawy. Wyjątki: Rzecznik Praw Obywatelskich ma obowiązek działać w określonych sprawach wniesionych przez Marszałka Sejmu Rzecznik Praw Obywatelskich po zapoznaniu się z każdym skierowanym do niego wnioskiem może: 1) podjąć sprawę 2) poprzestać na wskazaniu wnioskodawcy przysługujących mu środków działania 3) przekazać sprawę według właściwości 4) nie podjąć sprawy Rzecznik Praw Obywatelskich nie może należeć do partii politycznych, związków zawodowych ani prowadzić działalności politycznej nie dającej się pogodzić z godnością urzędu. ( art. 209 Konstytucji RP) FUNKCJE TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO: funkcja orzecznicza uczelnianie odpowiedzi na pytania prawne sądów rozstrzyganie o stwierdzeniu przeszkody w sprawowaniu urzędu Prezydenta (art. 131. ust. 1) orzekanie w sprawach skarg konstytucyjnych rozstrzyganie sporów kompetencyjnych orzekanie o zgodności celów lub działalności partii politycznych funkcja sygnalizująca Trybunał Konstytucyjny jest sądem prawa, a nie faktów Trybunał Konstytucyjny jest organem władzy sądowniczej, stąd określa się nieraz Trybunał Konstytucyjny mianem „negatywnego ustawodawcy”. Skład: Liczba sędziów: 15 – wybieranych na 9-letnią kadencję. SKARGA KONSTYTUCYJNA (art. 79) 1. Kto może wnieść skargę? Każda osoba, a więc nie tylko obywatel, może to być również obcokrajowiec, bezpaństwowiec; prawo do wniesienia skargi przysługuje również osobom prawnym, skargę sporządzają adwokat lub radca prawny, chyba że skarżącym jest sędzia, prokurator, notariusz, profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych. 2. Czy wnoszący skargę musi być osobą pokrzywdzoną przez wyrok? Tak, skarga ta nie ma charakteru action popularis, tj. skargi powszechnej. Krewny czy przyjaciel pokrzywdzonego nie mogą wnieść skargi za niego. 3. O jakie wolności i prawa chodzi? Skarga dotyczyć może jedynie konstytucyjnych wolności i praw wymienionych w rozdziale II Konstytucji RP; pod uwagę można brać również niektóre wolności wymienione w rozdziale I Konstytucji RP ( art. 21, 22); na naruszenie zasady sprawiedliwości społecznej można się powoływać jednie łącznie z innym bardziej szczegółowym przepisem. 4. Co kwestionujemy wnosząc skargę? Kwestionujemy przepis prawa, na podstawie którego wydano orzeczenie; skarga nie może dotyczyć samego orzeczenia. Przesłanką wniesienia skargi konstytucyjnej może być jedynie orzeczeni sądu lub organu administracji publicznej skarga nie jest zasadna jeśli np. czujemy się pokrzywdzeni przez decyzję zarządu spółki. 5. Kiedy można wnieść skargę? Skarga może zostać wniesiona po wyczerpaniu drogi prawnej; w ciągu trzech miesięcy od doręczenia skarżącemu prawomocnego wyroku ostatecznej decyzji lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. Sąd lub organ administracji publicznej orzekł ostatecznie, kiedy od orzeczenia nie przysługuje zwyczajny środek odwoławczy. Oprócz Rzecznika Praw Obywatelskich problemami dziecięcymi zajmuje się ustawa ze stycznia 2000r. o Rzeczniku Praw Dziecka. W rozumieniu ustawy dzieckiem jest każda istota ludzka od poczęcia do osiągnięcia pełnoletniości. Rzecznika powołuje Sejm za zgodą Senatu na wniosek Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu, grupy co najmniej 35 posłów lub 15 senatorów. Kadencja trwa 5 lat. Jest niezależny od innych organów. Ponadnarodowe systemy regulacji praw człowieka 1. System ONZ – 10 grudnia 1948r., została uchwalona powszechna deklaracja praw człowieka; ma ona charakter rezolucji, czyli uchwały ogólnego zgromadzenia ONZ, nie jest umową międzynarodową, ale nakłada na państwa członkowskie zobowiązania moralne i polityczne do respektowania praw człowieka. W 1966r., uchwalono międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych oraz międzynarodowy pakt spraw gospodarczych, społecznych i kulturalnych. 2. System Rady Europy – 1949r., Londyn: ustanowiono jako organizację międzynarodową, której zadaniem jest ochrona praw człowieka. Polska dołączyła w 1991r., Pod auspicjami Rady Europy uchwalono w grudniu 1950r., w Rzymie – Konwencję o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Organem, który stoi na straży przepisów konwencji jest Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strassburgu. 3. System UE – z europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich do którego można skarżyć się na naruszenie praw człowieka przez organy UE oraz Trybunałem Sprawiedliwości w Luksemburgu; również skarga na działalność organów UE.