Koncepcje prawa 1. Koncepcje prawnonaturalne prawo pozytywne nie jest jedynym i najwyższym wzorem zachowań obowiązuje od starożytności do XIX wieku dualizm prawa: obowiązywanie prawa ludzkiego i naturalnego prawo naturalne stanowi wzór dla prawa pozytywnego wspólne dla wszystkich tych koncepcji jest odczuwanie potrzeby istnienia wyższego porządku, którego źródło obowiązywania jest poza ustawodawcą I. Starożytność natura ludzka rozumiana w sposób przyrodniczy lub społeczny źródłem nakazów i zakazów prawa natury uznawano istotę człowieka II. Wczesne chrześcijaństwo i średniowiecze a) Św. Augustyn prawo boże znajdowało odzwierciedlenie w postępowaniu człowieka Zbawienie dla dobrych, „państwo ziemskie” dla złych b) św. Tomasz koncepcja hierarchiczna nadane przez Boga prawo wieczne człowiek poznaje drogą rozumową jako prawo naturalne, które obowiązuje w sumieniu jeśli prawo ludzkie jest sprzeczne z prawem naturalnym, traci swoją wartość i przestaje obowiązywać (lex iniusta est non lex) koncepcja rozwijana przez myślicieli katolickiej nauki społecznej (np. Jan Paweł II) III. Prawo natury XVIII w. (koncepcje statyczne) okres racjonalizmu niezmienność treści wskazań prawa natury oderwanie od religii, prawo boskie zastąpiło prawo natury luszkiej Grocjusz: natura człowieka jest tak niezmienna, że nawet Bóg nie może jej zmienić prawo powszechne, racjonalne i świeckie rozeznanie w tym co dobre i złe ma charakter obiektywny IV. Prawo natury zmiennej treści związek z myślą filozoficzną Kanta prawo nie ma treści danej raz na zawsze z góry, lecz jest zespołem zmiennych historycznie, będących wytworem ludzkiego intelektu, odpowiadających wrażliwości moralnej danej epoki, wyobrażeń o należytym ładzie społecznym i sprawiedliwości V. Prawo dynamiczne prawo natury jest niezmienne, ale w zależności od warunków historyczno-materialnyh dokonuje się ich interpretacji VI. Współczesność katalogi praw człowieka włączone do współczesnych konstytucji oraz osobne dokumenty mogą być wyłącznie deklarowane a nie stanowione nie stanowią roli walidacyjnej 2. Pozytywizm prawniczy Prawo - zespół norm ustanowionych i chroniony przez państwo posługujące się środkami przymusu teza o rozdziale prawa od moralności – ideałem prawa staje się prawo wolne od wartościowania 1) 2) jurysprudencja analityczna (Anglia) J. Austin: prawo – rozkaz suwerena system prawny w postaci prostych zazkazów i nakazów H. L. A. Hart prawo nie składa się wyłącznie z zakazów i nakazów, a jego obowiązywanie nie polega jedynie na nawyku zachowania się w określony sposób paradoks bandyty obywatel musi odczuwać różnicę między wolą suwerena a bandytą grożącym niebezpiecznym narzędziem. Obywatpoel musi sam w pewnym stopniu akceptować normy i wewnętrznie zobowiązać się do ich przestrzegania 3) niemiecki pozytywizm prawniczy np. Georg Jellinek cechy prawa pozytywnego: 1) dotyczą tylko zewnętrznego zachowania się ludzi względem siebie, władza nie kontroluje sumień ani myśli obywateli 2) ustanowiony przez uznany przez ludzi i zewnętrzny wobec nich autorytet – suwerena 3) przestrzeganie prawa zagwarantowane jest przez przymus normatywizm (H. Kelsen) prawo to wyłącznie formalna powinność ujęta w postać norm postępowania, budujących hierarchiczny system prawny formuła Radbrucha normy rażąco niehumanitarne, nawet jeśli były odpowiednio ustanowione i wsparte przymusem państwa nie są prawem 4) Współczesność państwo jest głównym, ale nie jedynym twórcą prawa (organizacje międzynarodowe) system prawa nie składa się wyłącznie z norm o charakterze rozkazów, ale też innych wzorców i reguł postępowania system prawa nie zawsze jest kompletny i niesprzeczny wewnętrznie separacja prawa i moralności nie jest bezwzględna 3. Realizm prawniczy prawo jako fakt społeczny (faktem społecznym jest wszelki powszechny w danym społ. Sposób postępowania, zdolny do wywierania na jednostkę zewnętrznego przymusu socjologia prawa stawia sobie za cel poszukiwanie odpowiedzi w jaki sposób norma prawna wpływa na funkcjonowanie życia zbiorowego oraz jak społeczeństwo kształtuje się pod wpływem prawa i jak samo je kształtuje analiza prawa w działaniu sprzeciw wobec ww. koncepcji a) badanie psychiki (m.in. Leon Petrażycki) istotą prawa są ludzkie emocje, będące pobudkami naszego zachowania L. Petrażycki: podstawy psychologii emocjonalnej emocja prawne mnie tylko nakazują nam zachowywać się w określony sposób, ale pozwalają też oczekiwać określonego zachowania innego podmiotu w stosunku do nas działanie norm prawnych polega na dwóch funkcjach: 1) zobowiązują do pewnego postępowania 2) przydzielają to, czego się wymaga od od zobowiązanego, komuś innemu jako należne dwa rodzaje prawa Prawo intuicyjne Prawo pozytywne Jest prawem indywidualnym, przynależnym Dotyczy wszystkich, gdyż reguluje stosunki jednostce lub grupie, niewynikającym z społeczne zewnętrznego źródła b) amerykański realizm prawniczy (law in action) za prawo uważa się wzory postępowania ujawniające się w masowych, powtarzalnych zachowaniach ludzi lub decyzjach określonych osób, które uznaje się za mające znaczenie prawne inżynieria prawa (Roscoe Pound) nie wyjaśnia zjawisk prawnych, ale ma prowadzić do przede wszystkim do znalezienia empirycznie sprawdzonych i skutecznych środków osiągania zamierzonych celów etycznych i politycznych Cel: ochrona i promowanie rozmaitych interesów społecznych 3. Koncepcje hermeneutyczne, argumentacyjne i komunikacyjne punkt wyjścia : proces ustalania znaczenia tekstów a) koncepcja hermeneutyczna kluczowe uznanie pojęcie rozumienia i ustalanie warunków możliwości rozumienia 1) 2) 3) 4) 2. 1) 2) 3) 3. 1) 2) 3) zasady: przed wykładnią nie ma prawa (Arthur Kaufmann) tekst należy interpretować w kontekście różnych istotnych dla niego okoliczności KOŁO HERMENEUTYCZNE przedrozumienie – ogólny pogląd na sprawę teoria argumentacyjna do prawa odnosimy się przede wszystkim w trakcie sporów kluczowe są podjęcie decyzji władczej oraz jej uzasadnienie argumenty: stosowanie prawa to prezentacja argumentów topiki prawnicze, czyli niepodważalne, przyjęte przez wszystkich prawników tezy (np. prawo nie działa wstecz) decyzja władcza kierowana jest do audytorium (np. strony konfliktu) teoria komunikacyjna normy prawa kształtują się poprzez dyskurs rozstrzygnięcie polega na osiągnięciu zgody, konsensusu założenia: dyskurs, czyli wymiana argumentów zmierzająca do osiągnięcia wspólnego porozumienia, ma chareakter procedury procedura ta toczy się w warunkach idealnej sytuacji komunikowania się, w której wszyscy uczestnicy mają taką możliwośc przedstawienia stanowiska wynikiem dyskursu jest przyjęcie rozwiązania możliwe do przyjęcia przez wszystkie strony