Specyfika zachowań międzyorganizacyjnych

Specyfika zachowań międzyorganizacyjnych
Zachowania odbywają się na poziomie:
 indywidualnym (pojedynczych osób),
 grup (zespołów),
 ale także na poziomie całych organizacji.
Zachowania między organizacyjne to trzeci, najbardziej
ogólny poziom zachowań. Zachowania całych organizacji
są najbardziej oczywistym przejawem podejmowanych w
niej decyzji.
Na zachowania całych organizacji bardzo duży wpływ
wywierają zarówno wewnętrzne czynniki, różne sytuacje
zachodzące w organizacji, jak i uwarunkowania
zewnętrzne, które niejednokrotnie determinują ich
zachowania.
Wewnętrzne uwarunkowania zachowań
międzyorganizacyjnych
Na zachowania organizacji wpływają posiadane
przez nią zasoby (materialne, finansowe,
informacyjne), zatrudnieni w niej ludzie (ich wiedza,
umiejętności, motywacja do pracy), ale także szereg
procesów zachodzących w jej wnętrzu czyli
wewnętrznych uwarunkowań decydujących o tym, jaka
jest organizacja i w konsekwencji - jak się zachowuje.
Szereg z nich odnosić można zarówno do osoby
(jednostki), jak i do całej organizacji (organizacja to
suma osób).
Jednostka/osobowość
To specyficzny wyróżnik
danej osoby, wrażenie,
jakie wywiera ona na
innych. To kombinacja
cech psychologicznych
jednostki, które
warunkują jego
zachowania.
Org./osobowość
To wyróżnik danej
organizacji, suma
osobowości jej
członków.
Jedn./temperament
To jedna z cech
osobowości
(prawdopodobnie jedyna
wrodzona), wyrażająca
sposób (szczególnie
szybkość i siłę)
reagowania człowieka na
wszystko, co go otacza,
co się wokół niego dzieje.
Org./temperament
Związany jest z siłą,
tempem i szybkością
reakcji na pojawiające się
w otoczeniu organizacji
impulsy.
Jednostka/percepcja
To proces, za
pośrednictwem którego
jednostka odbiera
pojawiające się w
otoczeniu sygnały,
analizuje je, interpretuje
i wykorzystuje w
procesie zachowania.
Org./percepcja
To umiejętność
wychwytywania
pojawiających się w
otoczeniu sygnałów, a co
się z tym wiąże:
 wykorzystywanie szans,
 eliminowanie lub
minimalizowanie wpływu
zagrożeń.
Jedn./inteligencja
To zdolność uczenia się,
rozumienia otaczającego
świata; to umiejętność
aktywnego przetwarzania
docierających do
człowieka informacji i
odpowiedniego ich
wykorzystania. To zespół
zdolności umysłowych
umożliwiających sprawne
wykorzystanie posiadanej
wiedzy.
Org./inteligencja
Inteligencja organizacji to suma
będącej w jej posiadaniu wiedzy,
zarówno tej tkwiącej w
pracownikach, skumulowanej w
organizacji, jak i umiejętność
wykorzystania wiedzy
znajdującej się w otoczeniu. To
umiejętność skutecznego,
szybkiego przyjmowania
informacji docierających do
organizacji oraz wykorzystanie ich
do większej efektywności
podejmowanych decyzji.
Nieprzewidywalność i zmienność otoczenia powodują, że
organizacje stają przez koniecznością przystosowania się
do otoczenia. Można tego dokonywać różnymi sposobami:
1. technika buforów,
2. technika dominacji – to redukowanie najściślejszych
zależności z otoczeniem w celu przejęcia większej
kontroli nad nim,
3. technika zmiany otoczenia – organizacja stara się
sama wyznaczać trendy w otoczeniu, zmieniać go,
4. technika przewidywania – organizacja w pełni
kontroluje otoczenie, z wyprzedzeniem przewiduje
zachodzące w nim zmiany.
 Wpływ otoczenia na zachowania całych
organizacji – sami, książka, str. 120.
 Otoczenie wywiera naciski na organizacje, które
dotyczyć mogą różnorodnych zjawisk – sami,
książka, str. 122.
 Modele zachowań organizacji uzależnione od
sytuacji w otoczeniu J. Penca – sami, książka,
str. 122.
 Wpływ globalizacji na zachowania całych
organizacji – sami, książka, str. 125.