Wyższa Szkoła Gospodarowania Nieruchomościami w Warszawie

Wyższa Szkoła Gospodarowania Nieruchomościami w Warszawie
Kierunek Ekonomia
Studia licencjackie niestacjonarne
II rok studiów
WSPÓŁCZESNE TEORIE ROZWOJU
HANDLU MIĘDZYNARODOWEGO
Referat z przedmiotu ekonomia
integracji europejskiej
Warszawa 2009r.
Teorie handlu międzynarodowego swoje źródło mają już w merkantylizmie doktrynie zalecającej wywóz własnych towarów, przy jednoczesnym ograniczaniu importu
w celu uzyskania nadwyżek złota, którego ilość decydowała o bogactwie.
Pierwszą pełną teorię handlu zagranicznego, do dziś uważaną za klasyczną,
stworzył Adam Smith jest to teoria przewagi absolutnej. Model Smitha zakłada
międzynarodowy podział pracy. W produkcji danego dobra specjalizuje się kraj, który ma
przewagę w wydajności pracy (lub niższe koszty pracy).
Teorię Smitha rozszerzył Ricardo, który stworzył teorię przewag komparatywnych.
Udowodnił, że do korzyści w handlu międzynarodowym może dojść również wtedy, gdy
jeden z krajów ma absolutną przewagę w wytwarzaniu wszystkich dóbr. Sytuacja taka
może zaistnieć wówczas, gdy między krajami zachodzą różnice względne w produkcji.
Kraj będący tańszym (wydajniejszym) producentem towarów nie ma nad droższym (mniej
efektywnym) producentem jednakowej przewagi w produkcji dóbr. Inaczej mówiąc
warunek ten zakłada, że koszty (wydajność) produkcji towarów w jednym kraju nie
stanowią identycznej wielokrotności kosztów (wydajności) wytwarzania tych towarów
drugim kraju.
Teoria Ricarda została w późniejszym czasie rozwinięta między innymi o ujęcie pieniężne
- biorące pod uwagę koszt pracy, wielkość płac, cenę danego towaru, a także o jej
zastosowanie przy wymianie większej ilości produktów. Teorię taką stworzyli Dornbusch,
Fischer oraz Samuelson.
Teorie neoczynnikowe
Autorzy tych teorii - opierając się na zasadzie kosztów względnych - uważają za celowe
uwzględnienie dodatkowo zasobów naturalnych oraz niejednorodności czynników pracy i
kapitału. Proponują m.in. dzielić pracę na prostą i złożoną, kapitał zaś na rzeczowy i tzw.
kapitał ludzki (human capital), który w zasadzie jest niczym innym jak tzw. pracą złożoną.
Wspólnym mianownikiem wszystkich tych teorii jest uogólnienie zasady obfitości zasobów,
zgodnie z którą każdy kraj (i innego rodzaju podmiot gospodarczy) powinien eksportować
towary, których wytwarzanie wymaga większego zastosowania relatywnie obfitych
czynników produkcji, i jednocześnie importować towary, których produkcja wymaga
większego zastosowania czynników względnie mało obfitych. Stosowanie tej zasady
zawsze przynosi mniejsze lub większe korzyści.
W tej teorii kraj powinien produkować i specjalizować się w wymianie międzynarodowej w
takiej gałęzi dla funkcjonowania której dysponuje w kraju czynnikiem względnie obfity. W
Azji takim czynnikiem jest siła robocza 3,5 miliarda. Gdzie indziej dobra ziemia, dużo
wody. Każdy czynnik może i powinien być wykorzystany do specjalizacji.
Teorie neoczynnikowe dzielą się na:
-Teorie trójczynnikowe – uwzględnienie obok zasobów pracy i kapitału również zasoby
naturalne kraju,
- Teorie wieloczynnikowe – różnice w wyposażeniu w pracę prostą, kapitał ludzki ( pracę
złożoną) , kapitał rzeczowy i zasoby naturalne
Bibliografia:
1. Paweł Bożyk „Międzynarodowe Stosunki Ekonomiczne” Warszawa 2008
2. Adam Budnikowski „Międzynarodowe stosunki gospodarcze” Warszawa 2003
3.Adam Budnikowski i Elżbieta Kawecka-Wyrzykowska
gospodarcze” Warszawa 1999
„ Międzynarodowe stosunki