tutaj - Babiogórski Park Narodowy

Informacja o przebiegu prac w ramach Planu Ochrony dla obszaru Natura 2000 PLH120001
Babia Góra (stan na koniec 2013 r.)
I.
II.
W czerwcu 2012 r. BgPN odebrał projekt Planu Ochrony dla obszaru Natura 2000
PLH 120001 Babia Góra oraz materiały opracowane w ramach prac nad planem.
Opracowany projekt jest udostępniony w zakładce „O projekcie”.
Wykonane prace (inwentaryzacje, analizy, syntezy) stały się również podstawą do
wnioskowania o zmianę Standardowego Formularza Danych dla obszaru. Stosowny
wniosek do Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska został wysłany przez
Dyrektora BgPN w sierpniu br. Wniosek został przyjęty przez GDOŚ i podlega
dalszej procedurze.
Poniżej zamieszczono część przesłanego wniosku.
Propozycje zmian dotyczą siedlisk przyrodniczych (część I), gatunków roślin (część II), zwierząt
(część III)
Część I – siedliska przyrodnicze
1. 6150 Wysokogórskie murawy acydofilne (Juncion trifidi) i bezwapienne wyleżyska
śnieżne (Salicion herbaceae) – zmiana oceny powierzchnia względna z B na C.
Uzasadnienie do zmiany oceny - mgr Joanna Perzanowska IOP Kraków:
Zmiany ocen powierzchni względnej wynikają z wcześniejszego błędnego odniesienia do
powierzchni siedliska w obszarze lub regionie alpejskim, a nie do powierzchni w kraju.
2. 6230 Górskie i niżowe murawy bliźniczkowe – nadanie siedlisku w SDF oceny D
(zmiana oceny reprezentatywności z B na D).
W naszej ocenie wystąpił w tym przypadku pierwotny błąd naukowy, w momencie
proponowania obszaru jako OZW, murawy bliźniczkowe w Babiogórskim Parku
Narodowym nie spełniały definicji siedliska 6230 zawartej w Interpretation Manual i
powinny otrzymać ocenę D.
Poniżej dołączamy również uzasadnienia pracowników Instytutu Ochrony Przyrody
PAN w Krakowie.
Uzasadnienie do zmiany oceny- mgr Joanna Perzanowska IOP Kraków:
Podstawą zmiany oceny reprezentatywności z B na D są badania przeprowadzone na Babiej
Górze w latach 2009-2010. Wykonano szereg zdjęć fitosocjologicznych w płatach siedliska
powyżej górnej granicy lasu. Stwierdzono, że przeciętnie w zdjęciu fitosocjologicznym
występuje 11 gatunków roślin naczyniowych. Dane z innych górskich terenów (Pieniny,
Bieszczady) świadczą o tym, że w bogatych florystycznie płatach tego siedliska powinno się
zarejestrować obecność ok. 40-50 gatunków w zdjęciu. W związku z tym uznano, że płaty
obserwowane na Babiej Górze nie odpowiadają definicji siedliska 6230 zawartej w
Interpretation Manual i w związku z tym, siedlisko w SFD obszaru Babia Góra powinno
otrzymać ocenę D.
Uzasadnienie do zmiany oceny - dr Wojciech Mróz IOP Kraków:
Murawy bliźniczkowe są najgorzej zachowanym ze zbiorowisk roślinnych na Babiej Górze.
Zdecydowana większość płatów nie jest typowo wykształcona, lub też znacznie
przekształcona. Przyczyną takiego stanu jest sukcesja naturalna, związana z ekspansją
gatunków zaroślowych (tj. kosodrzewina, wierzba śląska, jarzębina) i innych gatunków
zielnych. Najczęściej występującym gatunkiem ekspansywnym jest niewątpliwie śmiałek
pogięty Deschampsia flexuosa, a także borówki – Vaccinium myrtillus, Vaccinium vitis-idaea.
W typowo wykształconych i lepiej zachowanych płatach licznie występują, poza dominującą
bliźniczką psią trawką Nardus stricta – Homogyne alpina, Hieracium alpina, Diphasiastrum
alpinum, Soldanella carpatica, Potentilla aurea, Pulsatilla alpina i in. Analizując konieczność
i możliwości ochrony tego siedliska przyrodniczego, trzeba się niewątpliwie odnieść do jego
genezy na Babiej Górze. Brakuje wprawdzie szczegółowych materiałów porównawczych – ale
ogólnie można stwierdzić, że psiary występowały pospolicie, ponad górną granicą lasu, w
czasie gdy prowadzony był wypas (przed wojną pasano ok. 300 wołów). Prawdopodobnie
były to wówczas pastwiska ubogie w gatunki z dużym udziałem bliźniczki, a więc nie można
by ich w takiej postaci kwalifikować jako siedlisko 6230. Podejrzewa się, że bogactwo
gatunkowe tych siedlisk zwiększyło się bezpośrednio po zaprzestaniu wypasu (pierwsze 10-30
lat). Następnie jednak nieużytkowane płaty ulegały ekspansji innych, także rodzimych i
typowych dla tych pięter roślinnych gatunków. W świetle tego, wprowadzanie ochrony
czynnej, którą zazwyczaj sugeruje się w przypadku ochrony muraw bliźniczkowych, w tym
przypadku nie jest wskazane. Siedlisku 6230 w SFD należy nadać ocenę D, czyli nie będzie
ono przedmiotem ochrony w obszarze Natura 2000. Zaobserwowane płaty można pozostawić
do naturalnej sukcesji.
3. 8310 Jaskinie nieudostępnione do zwiedzania – dopisanie do SDF wraz z ocenami:
reprezentatywność A, powierzchnia względna C, stan zachowania A i ocena ogólna
znaczenia obszaru dla zachowania typu siedliska w kraju A.
Uzasadnienie - mgr Joanna Perzanowska IOP Kraków:
8310: siedlisko nie zostało uwzględnione w pierwotnym formularzu, zostało do niego
dopisane wraz z ocenami.
4. 7140 Torfowiska przejściowe i trzęsawiska (przeważnie z roślinnością z
Scheuchzerio-Caricetea nigrae) – nadanie siedlisku 7140 w SDF oceny
reprezentatywności D.
W naszej ocenie wystąpił w tym przypadku pierwotny błąd naukowy, w momencie
proponowania obszaru jako OZW, siedlisko to w BgPN ze względu na bardzo małą
powierzchnie winno otrzymać ocenę D.
Uzasadnienie – mgr Joanna Perzanowska IOP Kraków:
Ze względu na znikomo małą powierzchnię i brak płatów siedliska wyodrębnionych w terenie,
jako typowo wykształconych, lecz tylko stadia pośrednie prowadzące do młak eutroficznych,
proponuje się rezygnację z tego siedliska jako przedmiotu ochrony w obszarze PLH120001
Babia Góra i zmianę SFD.
Siedlisko zajmuje skrajnie niewielkie powierzchnie na terenie obszaru Babia Góra (stąd ocena
U1), na granicy możliwości wyodrębnienia, było identyfikowane zwykle w kompleksach z
innymi siedliskami nieleśnymi, np. na polanach Hala Czarnego, Rybna Polana. Można
stwierdzić, że miejsca takie charakteryzują się nietypową roślinnością, dzięki czemu stanowią
zbiorowiska pośrednie między młakami eutroficznymi, a kwaśnymi (stąd ocena parametru
struktury i funkcji U2). Są reprezentowane przez zespół – Carici canescentis-Agrostietum
caninae. Występują zwykle na lokalnych wypłaszczeniach, na nieprzepuszczalnym podłożu.
Miejsca te są zatorfione i uwodnione, przy czym stopień uwodnienia ulega znacznym
wahaniom. Woda pochodzi głównie ze spływów powierzchniowych i opadów. Z roślin
zielnych najliczniej reprezentowane są: Carex echinata, C. nigra, Viola palustris i Juncus
effusus a w warstwie mchów dominuje Sphagnum angustifolium. Tak jak inne zbiorowiska
wilgotne, nieleśne, przy braku użytkowania zarastają krzewami i wysoką roślinnością, tylko
do pewnego stopnia stabilizowane są przez warunki wilgotnościowe. Wydaje się, że
należałoby wzmóc poszukiwania tego siedliska, uzupełnione przez analizę fitosocjologiczną
zidentyfikowanych płatów na terenie Babiej Góry i ostatecznie potwierdzić lub odrzucić tezę
o jego występowaniu. Trudności w wyodrębnieniu tych zbiorowisk w postaci płatów o
określonych wymiarach stawiają pod znakiem zapytania celowość utrzymania tego siedliska
jako przedmiotu ochrony w obszarze Babia Góra. Proponuje się zmianę SFD obszaru w
zakresie tego siedliska jako D.
Część II – gatunki roślin
5. 4116 Tozzia carpatica tocja karpacka - zmiana oceny izolacja z C na A
Uzasadnienie – mgr Joanna Perzanowska IOP Kraków:
W roku 2009 w wyniku badań prowadzonych w Beskidach potwierdzono aktualność
stanowisk Tozzia; stanowiska w masywie Babiej Góry (łącznie 3) dzieli od innych,
pojedynczych stanowisk w Beskidach Zachodnich – w okolicach Wlk. Raczy i Baraniej Góry
– ponad 30 km. Centrum występowania gatunku znajduje się natomiast w Bieszczadach –
czyli ponad 300 km na wschód. Założono więc, że stanowiska leżące w masywie Babiej Góry
należy uznać za izolowane.
6. 1386 Buxbaumia viridis bezlist okrywowy - dopisanie do SDF wraz z ocenami.
W toku prac inwentaryzacyjnych wykonanych w 2012 roku stwierdzono
występowanie tego gatunku w obszarze. Prace inwentaryzacyjne w ramach firmy
„Pronatura”, Marcin Hudyka, wykonał dr inż. Grzegorz Vončina.
f) Typ populacji – p, osiadła;
g) wielkość populacji – R rzadkie
j) jakość danych – G,
k) ocena populacji – C,
l) stan zachowania – A,
m) izolacja – C,
n) ocena ogólna –B.
Część III gatunki zwierząt
7. 1166 Triturus cristatus Traszka grzebieniasta - zmiana oceny populacji z C na D.
W naszej ocenie wystąpił w tym przypadku pierwotny błąd naukowy. Zarówno w
momencie proponowania obszaru jako OZW jak i obecnie, nie stwierdzono
występowania traszki grzebieniastej w obszarze PLH120001 Babia Góra.
Opinia – dr Małgorzata Makomaska-Juchiewicz IOP Kraków:
Ta największa krajowa traszka należy do gatunków o rozmieszczeniu nizinnym i wyżynnym,
w górach jest znacznie rzadsza lub w ogóle nie występuje ze względu na brak odpowiednich
dla niej zbiorników rozrodczych oraz krótki sezon wegetacyjny uniemożliwiający rozwój
larwalny. Gatunek spotykany jest do wysokości ok. 800 m n.p.m. Z literatury znana jest tylko
jedna informacja o obecności traszki grzebieniastej w masywie Babiej Góry (rejon Zawoja
Barańcowa; Świerad 1988)(teren poza obszarem PLH120001 Babia Góra). Aktualnie brak
potwierdzenia występowania gatunku w obszarze (nie wykazały jej także prace
inwentaryzacyjne prowadzone w 2012 r.). Jeśli nawet gatunek występuje na Babiej Górze, to
jest to występowanie marginalne, na skraju zasięgu wysokościowego. Zawarta w
dokumentacji obszaru (SFD) informacja, że obszar ma istotne znaczenie dla ochrony gatunku
w skali kraju jest błędna, ponieważ na tym obszarze brak odpowiednich dla traszki
grzebieniastej zbiorników wodnych. Proponuje się zmianę oceny na D (obszar nie ma
istotnego znaczenia dla ochrony gatunku w skali kraju), a tym samym usunięcie traszki
grzebieniastej z listy przedmiotów ochrony na obszarze PLH120001 Babia Góra.
8. 1352 Canis lupus wilk - zmiana oceny populacji z D na C.
Wniosek o wpisanie jako przedmioty ochrony w obszarze wilka zgłosił Klub
Przyrodników w piśmie z dnia 8 czerwca 2012 roku. W piśmie zawarte są słuszne
spostrzeżenia, że powierzchnia obszaru Natura 2000 Babia Góra nie jest wystarczająca dla
bytowania tego gatunku, a może być jedynie częścią areału watah, jest również ona
wykorzystywana jako korytarz migracyjny. Ponadto wilk wskazany jest jako przedmiot
ochrony w SDF obszaru SKUEV0189 Babia Hora, graniczącym z obszarem PLH120001
Babia Góra (wilk – ocena populacji C, jakość siedliska A, Izolacja C, ogólne znaczenie C).
Prowadzone na terenie Babiej Góry obserwacje wskazują, że jej teren wchodzi w skład
terytoriów dwóch watach o zmiennej liczebności . Watahy co roku wyprowadzają młode w
pasmach górskich bezpośrednio przylegających do terenu ostoi.
Opinia – dr Małgorzata Makomaska-Juchiewicz IOP Kraków:
Zgodnie z zasadami wyznaczania obszarów Natura 2000 dla ochrony gatunków o
dużych wymaganiach co do przestrzeni życiowej, do sieci można wyznaczać nawet niewielkie
fragmenty zajmowanych przez te gatunki areałów; przy czym powinny to być fragmenty o
istotnym znaczeniu dla egzystencji populacji gatunku. Można uznać, że teren BgPN spełnia
ten warunek, aczkolwiek nie jest to obszar kluczowy dla ochrony wilka i niedźwiedzia w
Karpatach. Znaczenie niewielkiego powierzchniowo masywu dla ochrony wymienionych
gatunków wynika z faktu, że wysoki reżim ochronny obszaru (park narodowy) czyni z niego
bezpieczne miejsce przebywania; przy czym to znaczenie jest uzależnione od utrzymywania
funkcjonalnych powiązań obszaru z innymi karpackimi ostojami gatunków.
9. 1354 Ursus arctos Niedźwiedź brunatny – propozycja zmiany oceny populacji z D na
C.
Wniosek o wpisanie jako przedmioty ochrony w obszarze niedźwiedzia zgłosił Klub
Przyrodników w piśmie z dnia 8 czerwca 2012 roku. W piśmie zawarte są słuszne
spostrzeżenia, że powierzchnia obszaru Natura 2000 Babia Góra nie jest wystarczająca dla
bytowania tego gatunków, a może być jedynie częścią areału osobniczego – korytarzem
migracyjnym. Ponadto gatunek ten wskazany jest jako przedmioty ochrony w SDF obszaru
SKUEV0189 Babia Hora, graniczącym z obszarem PLH120001 Babia Góra (ocena populacji
C, jakość siedliska C, izolacja C, ogólne znaczenie C). Obszar Natura 2000 PLH120001 Babia
Góra poprzez jednoczesne objęcie ochroną jako park narodowy stanowi ważny dla tych
gatunków teren migracji i przebywania, bezpieczniejszy w porównaniu z innymi obszarami.
Opinia – dr Małgorzata Makomaska-Juchiewicz IOP Kraków:
W Standardowym Formularzu Danych niedźwiedź brunatny wykazane są z oceną D, co
oznacza, ze obszar nie ma znaczenia dla ich ochrony.
Babia Góra jest częścią jednej z 5 głównych ostoi niedźwiedzia brunatnego w
Polskich Karpatach. Za najcenniejszy fragment tej ostoi uważany jest rejon Lipowskiej,
Romanki i Pilska, aczkolwiek wśród rejonów gawrowania wymieniane są również północne
stoki Babiej Góry (w ostatnich kilku dekadach stwierdzono dwa przypadki gawrowania).
Generalnie, na terenie Babiej Góry niedźwiedź jest gatunkiem przechodnim (w latach 2001–
2009 systematycznie obserwowano 1-2 osobniki przechodnie, które prawdopodobnie wędrują
z pasma Policy w kierunku Słowacji). Zgodnie z zasadami wyznaczania obszarów Natura
2000 dla ochrony gatunków o dużych wymaganiach co do przestrzeni życiowej, do sieci
można wyznaczać nawet niewielkie fragmenty zajmowanych przez te gatunki areałów; przy
czym powinny to być fragmenty o istotnym znaczeniu dla egzystencji populacji gatunku.
Można uznać, że teren BgPN spełnia ten warunek, aczkolwiek nie jest to obszar kluczowy dla
ochrony niedźwiedzia w Karpatach. Znaczenie niewielkiego powierzchniowo masywu dla
ochrony wymienionych gatunków wynika z faktu, że wysoki reżim ochronny obszaru (park
narodowy) czyni z niego bezpieczne miejsce przebywania; przy czym to znaczenie jest
uzależnione od utrzymywania funkcjonalnych powiązań obszaru z innymi karpackimi
ostojami gatunków.
10. 4026 Rhysodes sulcatus zagłębek bruzdkowany – zmiana oceny populacji z B na C
oraz oceny ogólnej z A na C.
Zmiana oceny populacji wynika ze sprostowania błędnego odniesienia do populacji w
regionie alpejskim, a nie do populacji w kraju.
Uzasadnienie – mgr inż. Stanisław Szafraniec BgPN:
W 2012 r. przeprowadzono badania inwentaryzacyjne nad występowaniem
zagłębka bruzdkowanego Rhysodes sulcatus w BgPN. Dały one wynik negatywny,
jednak ze względu na obecność dogodnych mikrosiedlisk jak również rzadkość
występowania tego gatunku, nie można wykluczyć występowania tego gatunku w
obszarze Natura 2000 Babia Góra.
W trakcie prowadzonych w ostatnich latach inwentaryzacji tego gatunku,
wykryto i opublikowano nowe stanowiska zarówno w obszarze alpejskim (szereg
stanowisk w nadleśnictwie Bircza - Buchholz i inni 2011), jak również w rejonie
kontynentalnym (płaskowyż Suchedniowski - Buchholz, Bidas 2012). Stwierdzono
również aktualne występowanie w północno-wschodniej Polsce – Puszcza
Knyszyńska oraz na Górnym Śląsku – Plewa, Niemiec 2010. Dane z monitoringu
(Sienkiewicz 20012) potwierdzają występowanie licznych populacji zagłębka na wielu
stanowiskach w obszarach Natura 2000 (SOO Roztocze Środkowe PLH060017,
Puszcza Białowieska PLC200004, SOO Łysogóry PLH260002).
Literatura:
Buchholz L. Bidas M. 2012. Występowanie niektórych interesujących chrząszczy
saproksylobiontycznych (Coleoptera) W Górach Świętokrzyskich i na Płaskowyżu
Suchedniowskim. Wiad. entomol. 31 (4): 291-295.
BUCHHOLZ L., KOMOSIŃSKI K., MELKE A. MICHALSKI R., SZYMCZUK R.,
KOBA Ł., P. SIENKIEWICZ P. 2011. Nowe dane o występowaniu Rhysodes sulcatus
(FABR.) (Coleoptera: Rhysodidae) na terenie Nadleśnictwa Bircza w południowowschodniej Polsce. Wiad. entomol. 30 (3): 179-181.
Plewa R., Niemiec P. 2010. Nowe stanowiska Rhysodes sulcatus (FABRICIUS, 1787)
(Coleoptera: Rhysodidae) w Polsce. Wiad. entomol. 29 (1): 58-59.
Sienkiewicz P. 2012. Wyniki monitoringu zagłębek bruzdkowany Rhysodes sulcatus.
Minitoring gatunków i siedlisk przyrodniczych ze szczególnym uwzględnieniem
specjalnych obszarów ochrony siedlisk Natura 2000. GIOŚ, WARSZAWA.
Jedyne dane dotyczące występowania tego gatunku w Babiogórskim Parku Narodowym są
autorstwa Sienkiewicza (2007) i znajdują się w Polskiej czerwonej księga zwierząt.
Bezkręgowce. Dane te winny być zweryfikowane nowymi materiałami. W przypadku
negatywnego wyniku w czasie kolejnych badan monitoringowych należy gatunek
zakwalifikować na ocenę D i usunąć z listy przedmiotów ochrony.
Nowe gatunki nietoperzy stwierdzone w obszarze (ocena popolacji D)
Nietoperze – dr Małgorzata Makomaska-Juchiewicz IOP Kraków:
Przegląd danych dotyczących tej grupy ssaków w Monografii fauny Babiej
Góry, dokonany przez Wołoszyna i Postawę (2003) wskazywał na występowanie na
Babiej Górze ośmiu gatunków nietoperzy, wśród których nie było żadnego gatunku
Natura 2000. Jednak wykonywane w ostatnich 6 latach prace, których wyniki zostały
niedawno opublikowane (Piksa, Gubała 2011) lub są w druku (Gubała, Trybała,
Drożdż) wykazały występowanie w masywie Babiej Góry kolejnych czterech
gatunków, w tym trzech gatunków Natura 2000: nocka dużego Myotis myotis, nocka
Bechsteina Myotis bechsteinie i nocka orzęsionego Myotis emarginatus. Prace te
dotyczyły okresu zimowania nietoperzy i okresu jesiennego rojenia. Brak stwierdzeń
kolonii rozrodczych. Wiedza o rozmieszczeniu, wielkości i zagęszczeniu populacji
poszczególnych gatunków nietoperzy jest nadal niepełna.
11. 1324 Myotis myotis nocek duży
W trakcie kontroli zimowych w masywie Babiej Góry obecność gatunku
stwierdzono w Jaskini Dymiąca Piwnica (Gubała, Trybała, Drożdż w druku). Ponadto,
gatunek stwierdzony kilkanaście razy w czasie aktywności letnio-jesiennej w okolicy
osuwiska na południowych zboczach Sokolicy, gdzie miał stosunkowo duży udział
wśród odławianych nietoperzy – 11,4% (Piksa, Gubała 2011). Wg tych autorów
odnotowanie w odłowach dorosłych samic (z łysinkami wokółsutkowymi) i młodych -
urodzonych w danym roku - świadczy, że w sąsiedztwie Babiej Góry znajduje się
kolonia rozrodcza tego gatunku. Kolonie takie zlokalizowane są najczęściej w
obszernych strychach budynków, np. kościołów; mogą się więc znajdować w
budynkach na obrzeżach parku narodowego lub w jego sąsiedztwie.
12. 1323 Myotis bechsteinii nocek Bechsteina
W trakcie 15 kontroli zimowych w masywie Babiej Góry gatunku nie
stwierdzono (Gubała, Trybała, Drożdż w druku). Gatunek był natomiast odławiany
podczas letnio-jesiennej aktywności (rojenia) w okolicach osuwiska na południowych
stokach Sokolicy (Piksa, Gubała 2011). Zdaniem tych autorów nocek Bechsteina
najprawdopodobniej rozmnaża się na obszarze Babiej Góry, o czym świadczy
obecność wśród odłowionych osobników dorosłej samicy z łysinkami
wokółsutkowymi, a także występowanie na terenie Babiej Góry preferowanych przez
gatunek siedlisk, zarówno odpowiednich żerowisk jak i schronień (dojrzałe
drzewostany buczyny karpackiej i kwaśnej buczyny z licznymi dziuplami).
13. 1321 Myotis emarginatus nocek orzęsiony
W trakcie kontroli zimowych w masywie Babiej Góry obecność gatunku
stwierdzono w Jaskini Dymiąca Piwnica (Gubała, Trybała, Drożdż w druku). Ponadto,
gatunek licznie występuje w rejonie jaskiń na osuwisku na południowych stokach
Sokolicy w okresie letnio-jesiennym, gdzie miał stosunkowo duży udział wśród
odławianych nietoperzy – 11,7% (Piksa, Gubała 2011). Z uwagi na rodzaj schronień
preferowanych w okresie letnim (strychy budynków), których brak na terenie obszaru,
gatunek raczej się tutaj nie rozradza.
Literatura:
Gubała W., Trybała M., Drożdż B. Zimowe liczenia nietoperzy w masywie Babiej Góry i Paśmie
Policy w latach 2005-2011 (Winter bat censuses in caves of Babia Góra Mountain and Polica Range in
years 2005-11). Nietoperze (w druku).
Piksa K., Gubała W. 2011. Fauna nietoperzy (Chiroptera) rojących się przy otworze jaskini Dymiąca
Piwnica (Babiogórski Park Narodowy) [Bat fauna (Chiroptera) swarming before the entrance of the
Dymiąca Piwnica Cave (Babia Góra National Park)]. Chrońmy Przyr. Ojcz. 67 (2): 128–136.
Wołoszyn B.W., Postawa T. 2003. Drobne ssaki: owadożerne, nietoperze i gryzonie (insectivora,
Chiroptera, Rodentia) masywu Babiej Góry. W: B.W. Wołoszyn, D. Wołoszyn, W. Celary (red.). 2003.
Monografia fauny Babiej Góry. Komitet Ochrony Przyrody PAN, Babiogórski Park Narodowy, ISiEZ
PAN Kraków.: 441-463.
Wszystkie proponowane zmiany są uwzględnione w zestawieniach tabelarycznych
obrazującym nowe dane o siedliskach przyrodniczych i gatunkach roślin i zwierząt
będących w zainteresowaniu UE dla obszaru PLH120001 Babia Góra.
III.
Obecnie Babiogórski Park Narodowy kończy opracowanie projektu Planu Ochrony
dla BgPN z uwzględnieniem zakresu plan ochrony dla obszaru Natura 2000
PLH120001 Babia Góra. Projekt Planu Ochrony zostanie przedstawiony do
społecznej konsultacji w I półroczu 2014 r.