babiogórski_park_narodow
advertisement
BABIOGÓRSKI PARK NARODOWY Babiogórski Park Narodowy położony jest we wschodniej części Beskidu Żywieckiego. Masyw Babiogórski stanowi drugie co do wysokości po Tatrach pasmo górskie w Polsce. Logo Najwyższym wzniesieniem masywu Babiogórskiego jest Babia Góra nazywana również Diablakiem (1725 m n.p.m) Pochodzenie nazwy Babia Góra nie jest do końca pewne. Jan Długosz zapisał nazwę szczytu jako „ Baba’’. W języku staropolskim słowo to oznaczało przedmioty duże, masywne, ciężkie. Przeważa jednak pogląd, że nazwa pochodzi od „Bab –Czarownic’’, które wedle podań ludowych miały na szczycie odprawiać swoje sabaty. Na Babiej Górze wyróżniamy następujące piętra roślinności: - regiel dolny, który tworzą buki, jodły i świerk - regiel górny ze świerkami - piętro kosodrzewiny - piętro hal Spośród bogactwa flory babiogórskiej należy wyróżnić dwa gatunki, których występowanie w Polsce ograniczone jest wyłącznie do terenu parku. Są to: rogownica alpejska i okrzyn jeleni, stanowiący symbol parku. Rogowica alpejska Okrzyn jeleni Obszar Babiej Góry jest miejscem występowania wielu rzadkich i interesujących gatunków zwierząt. Spotkać można tutaj m.in. jelenie, sarny, lisy, zające, dziki oraz rysie, borsuki i wydry. Stałymi mieszkańcami Babiogórskich ostępów stały się także wilki oraz niedźwiedzie brunatne, wcześniej uważane w tych stronach za gatunek jedynie przechodni. Najliczniejszą grupę ssaków stanowią drobne gryzonie. Babia Góra doczekała się uznania swojej wartości na arenie międzynarodowej. W 1977 roku obszar ten uznano za Rezerwat Biosfery UNESCO. Aktualnie jest on włączony do Europejskiej Sieci Ekologicznej NATURA 2000, zarówno jako ostroja ptasia, jak i siedliskowa.
