Podstawy prawne działalności w zakresie ochrony

advertisement
W zakresie ochrony fizycznej informacji niejawnych
ustawa z dnia 22 stycznia 1999r. o ochronie informacji
niejawnych określa (art. 1 ust. 1)
 organizowanie ochrony informacji niejawnych
 szkolenie w zakresie ochrony informacji
niejawnych
 organizowanie kontroli przestrzegania zasad
ochrony informacji niejawnych
 stosowanie środków fizycznej ochrony informacji
niejawnych
Ustawa ma zastosowanie do:
 organów władzy publicznej, w szczególności:
- Sejmu i Senatu
- Prezydenta RP
- urzędów administracji rządowej
- organów jednostek samorządu terytorialnego
- sądów i trybunałów
- organów kontroli państwowej i ochrony prawa
 Sił Zbrojnych
Ustawa ma zastosowanie do:
 NBP i banków państwowych
 państwowych osób prawnych i innych państwowych
jednostek organizacyjnych
 przedsiębiorców, jednostek naukowych lub
badawczo-rozwojowych, ubiegających się o zawarcie
lub wykonujących umowy związane z dostępem do
informacji niejawnych
albo
wykonujących na podstawie przepisów prawa zadania
na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa,
związane z dostępem do informacji niejawnych.
 Za ochronę informacji niejawnych odpowiada
kierownik jednostki organizacyjnej
(art. 18 ust. 1)
 Za zapewnienie przestrzegania przepisów
o ochronie informacji niejawnych odpowiada
pełnomocnik ochrony
(art. 18 ust. 2)
Pełnomocnik ochrony kieruje wyodrębnioną
komórką organizacyjną do spraw ochrony
informacji niejawnych, zwaną “pionem
ochrony”
Do zadań pionu ochrony należy:




zapewnienie ochrony informacji niejawnych
ochrona systemów i sieci teleinformatycznych
zapewnienie ochrony fizycznej jednostki organizacyjnej
kontrola ochrony informacji niejawnych oraz
przestrzegania przepisów o ochronie tych informacji
 okresowa kontrola ewidencji, materiałów i obiegu
dokumentów
 opracowywanie planu ochrony jednostki organizacyjnej
i nadzorowanie jego realizacji
 szkolenie pracowników w zakresie ochrony informacji
niejawnych
Informacje niejawne o określonej, nadanej klauzuli tajności,
muszą być wytwarzane, przetwarzane, przekazywane lub
przechowywane w warunkach uniemożliwiających ich
nieuprawnione ujawnienie, zgodnie z przepisami określającymi
wymagania dotyczące kancelarii tajnych, obiegu i środków
fizycznej ochrony informacji niejawnych, odpowiednich dla
przyznanej im klauzuli tajności oraz muszą być chronione –
odpowiednio do przyznanej klauzuli tajności – przy
zastosowaniu środków ochrony fizycznej informacji niejawnych
(art. 20 oraz 56-59)
Jednostka organizacyjna, w której są wytwarzane,
przetwarzane, przekazywane lub przechowywane
dokumenty zawierające informacje niejawne oznaczone
klauzulą “poufne” lub stanowiące tajemnice
państwową, ma obowiązek zorganizowania kancelarii
tajnej. (art. 50 ust. 1)
Kancelaria tajna stanowi wyodrębnioną komórkę
organizacyjną podległą bezpośrednio pełnomocnikowi ochrony,
odpowiedzialną za właściwe rejestrowanie, przechowywanie,
obieg i wydawanie takich dokumentów uprawnionym osobom.
Kancelaria tajna powinna być zorganizowana w wyodrębnionym
pomieszczeniu, zabezpieczonych zgodnie z przepisami o
środkach ochrony fizycznej informacji niejawnych i być
obsługiwana przez pracowników pionu ochrony.
Zagadnienia środków ochrony
fizycznej
informacji
niejawnych
normuje rozdział 9 ustawy
Jednostki organizacyjne, w których materiały zawierające
informacje
niejawne
są
wytwarzane,
przetwarzane,
przekazywane lub przechowywane, mają obowiązek stosowania
środków ochrony fizycznej w celu uniemożliwienia osobom
nieupoważnionym dostępu do takich informacji, a w
szczególności przed:





działaniem obcych służb specjalnych
zamachem terrorystycznym lub sabotażem
kradzieżą lub zniszczeniem materiału
próbą wejścia osób nieuprawnionych
nieuprawnionym dostępem pracowników do materiałów
oznaczonych wyższą klauzulą tajności
Zakres stosowania środków ochrony fizycznej
musi odpowiadać klauzuli tajności i ilości informacji
niejawnych, liczbie oraz poziomowi dostępu do takich
informacji zatrudnionych lub pełniących służbę osób
oraz uwzględniać wskazania służb ochrony państwa
dotyczące
w
szczególności
ochrony
przed
zagrożeniami ze strony obcych służb specjalnych,
także w stosunku do państwa sojuszniczego.
W celu uniemożliwienia osobom
nieuprawnionym dostępu do informacji
niejawnych, należy w szczególności:
 wydzielić części obiektów, które poddane są szczególnej
kontroli wejść i wyjść oraz kontroli przebywania, zwanej
dalej “strefami bezpieczeństwa”
 wydzielić
wokół
stref
bezpieczeństwa
strefy
administracyjne służące do kontroli osób lub pojazdów
 wprowadzić system przepustek lub inny system
określający uprawnienia do wejścia, przebywania
i wyjścia ze strefy bezpieczeństwa, a także
przechowywania kluczy do pomieszczeń chronionych, szaf
pancernych i innych pojemników służących do
przechowywania informacji niejawnych stanowiących
tajemnicę państwową
 zapewnić kontrolę stref bezpieczeństwa i stref
administracyjnych przez przeszkolonych zgodnie z ustawą
pracowników pionu ochrony
 stosować wyposażenie i urządzenia służące ochronie
informacji niejawnych, którym na podstawie odrębnych
przepisów przyznano certyfikaty lub świadectwa
kwalifikacyjne
W uzasadnionych przypadkach, dla zapewnienia
ochrony informacji niejawnych stanowiących
tajemnicę państwową, w szczególności rozmów
i spotkań, których przedmiotem są takie informacje,
wydziela się specjalne strefy bezpieczeństwa, które są
poddawane stałej kontroli w zakresie stosowania
środków ochrony fizycznej informacji niejawnych.
Urządzenie i wyposażenie pomieszczeń objętych
specjalną
strefą
bezpieczeństwa
uwzględnia
zastosowanie
środków
zabezpieczających
te
pomieszczenia przed podsłuchem i podglądem.
Pełnomocnicy ochrony są obowiązani do
bieżącego nadzoru nad stosowaniem środków
ochrony fizycznej.
Download