Materiały formacyjne II (styczeń – czerwiec)

MATERIAŁY POMOCNICZE
DO PROWADZENIA SPOTKAŃ
KATOLICKIE STOWARZYSZENIE MŁODZIEŻY
DIECEZJI ŁOMŻYŃSKIEJ
(ZAPOŻYCZONE OD ARCHIDIECEZJI POZNAŃSKIEJ)
RO K 1
OPRACOWANIE:
Natalia Ampuła
Magdalena Dudzińska
Joanna Idziak
Agnieszka Nowak
Katarzyna Roszkowska
Małgorzata Świergiel
Drogi Prezesie, Droga Prezesko
Przekazujemy Tobie drugą część materiałów pomocniczych do
prowadzenia spotkań w Twoim Oddziale parafialnym.
Są to opracowane konspekty spotkań do wykorzystania od
lutego do czerwca.
Schemat spotkań:
1. Spotkanie formacyjne.
2. Spotkanie dyskusyjne dotyczące KSM.
3. Spotkanie biblijne
4. Spotkanie modlitewne
5. Spotkanie integracyjne
6. Spotkanie kulturalne
Obowiązkowe do przeprowadzenia w każdym Oddziale są:
Spotkania formacyjne (1) i dyskusyjne (2).
Pozostałe do wyboru.
LUTY:
1. Spotkanie formacyjne: Duch Święty
2. Spotkanie dyskusyjne: Hymn KSM
3. Spotkanie biblijne: Chrzest i jego znaczenie
4. Spotkanie modlitewne: Oto mój Syn umiłowany
5. Spotkanie integracyjne: Jak mnie postrzegają inni
6. Spotkanie kulturalne: Lęk i odwaga
Spotkanie formacyjne - Duch Święty
1. Wierzyć w Ducha Świętego to znaczy wyznawać, że jest jedną z Osób
Trójcy Świętej, współistotny Ojcu i Synowi. Działa od początku, dopiero
jednak w czasach ostatecznych, zapoczątkowanych Wcielenie, został
objawiony, uznany i przyjęty jako Osoba Boska.
2. Imię. Duch Święty jest imieniem własnym – łac. Spiritus, gr. Pneuma,
hebrajskie Ruah – oznacza dosłownie tchnienie, powietrze, wiatr. Inne
określenia:
 Paraklet, co oznacza: „Ten, który jest wzywany przy czymś”.
Tłumaczy się jako Pocieszyciel – tłumaczenie to oparte jest na złej
etymologii). Nie to określenie natury, lecz funkcji: odgrywa rolę
czynnego asystenta, adwokata, podtrzymującego.
 Duch obietnicy, Duch przybrania za synów, Duch Pana, Duch Boży,
Duch chwały.
3. W Starym Testamencie można zauważyć działanie i symbole Ducha
Świętego, choć Jego obecność nie jest tak wyraźnie nakreślona:
 Po raz pierwszy pojawia się w Księdze Rodzaju, w opisie stworzenia
świata: „a tchnienie Boże unosiło się nad wodami” (Rdz 1,2a) – to On
rządził stworzeniem, uświęcał je i ożywiał. Jest On mocą Bożą
przekształcającą ludzkie osobowości po to, aby były zdolne do
niezwykłych czynów.
 Na końcu potopu (jest symbolem chrztu oczyszczającego świat z
brudu grzechu) wypuszczona przez gołębica powraca ze świeżą
gałązką oliwną – znak zwycięstwa. Gdy Chrystus wychodzi z wody po
swoim chrzcie, zstępuje na Niego Duch Święty w postaci gołębicy i
spoczywa na Nim. Gołębica jest więc symbolem Ducha Świętego.
 W opowiadaniu o trzech gościach u Abrahama (Rdz 18,1 – 10)
widzimy zarysowanie prawdy o Trójcy Świętej. Abraham rozpoznał
oczywiście tylko Jednego z Nich – Boga. Wówczas Bóg ostatecznie
obiecał Abrahamowi potomstwo – za rok Sara urodziła Izaaka. Duch
Święty jest tu więc Duchem Obietnicy. Wypełnieniem obietnicy jest
Chrystus, w którym wylanie Ducha Świętego sprawi, że dzieci Boże
zostaną zgromadzone w jedno Ciało, a Abraham stanie się ojcem
wielkiego i potężnego narodu (Rdz 18,18)
 Wszystkim teofaniom (objawieniom Bożym) towarzyszyły oprócz
trzęsień ziemi, burz, zawsze pojawia się obłok Ducha Świętego. Obłok
i światło – symbole Ducha Świętego – towarzyszy również izraelitom
podczas ich wyjścia z niewoli egipskiej, gdy Mojżesz wstępuje na górę
Synaj, nad Namiotem spotkania, podczas poświęcenia Świątyni.
Obłok pojawia się także podczas Przemienienia Jezusa i
Wniebowstąpienia.
 Prawo Boże zapisane zostało na kamiennych tablicach „palcem
Bożym”. Analogicznie Prawo w Nowym Testamencie zostało
zapisane „Duchem Boga żywego nia na kamiennych tablicach, lecz w
żywych tablicach serc” (2Kor 3,3).
 Spośród prostej ludności wybrał Bóg wybrał sędziów izraelskich
Samsona, Gedeona, Saula – nie mieli żadnych predyspozycji, aby
pełnić tak zaszczytne funkcje – Duch przemienił ich całkowicie,
otrzymali odwagę, siłę – gdy wypełnili swoją misję, Duch Święty
opuszcza ich. Ich spadkobiercami są królowie – następnie Mesjasz.
Królów namaszczano olejem – namaszczenie jest symbolem Ducha
Świętego.
(przypomnieć,
że
Mesjasz=Chrystus
oznacza
„namaszczony”: Syn Boży w czasie swego Wcielenia jest
konsekrowany na Chrystusa przez namaszczenie Duchem Świętym).
Symbolem bliskim namaszczeniu jest pieczęć – czyli niezatarte znamię
namaszczenia Duchem Świętym. W czasach Nowego Testamentu
pieczęcią określa się sakramenty, które nie mogą być powtarzane:
chrztu, bierzmowania i kapłaństwa.
 Po panowaniu Dawida, Izrael uległ pokusie, aby stać się królestwem
jak inne narody. Bóg dopuszcza więc, aby najeźdźcy opanowali kraj i
aby nastało wygnanie – pozorne przekreślenie obietnic. Jest to
oczyszczenie narodu, aby odnowił się według Ducha Świętego, aby
nowe Królestwo było dziełem Ducha Świętego. Wówczas Duch
Święty oświeca Proroków, otwiera ich na Słowo Boże, sprawia, że są
gotowi mówić do ludu i zapowiadać, że sąd nadchodzi. Prorocy
zapowiadają Mesjasza.
4. Duch Święty w pełni czasu
 Duch Święty przygotował Maryję na poczęcie Syna Bożego: była Ona
pełna łaski. Została poczęta bez grzechu pierworodnego. Za sprawą
Ducha Świętego poczęła i zrodziła Jezusa. Jej dziewictwo stało się
wyjątkową płodnością przez moc Ducha Świętego i przez wiarę.
 Jan – ostatni z proroków – Duch Święty wypełnia w nim swoje
mówienie przez proroków. Jan już w łonie Elżbiety został napełniony
Duchem świętym. Jan chrzcił wodą – kolejny symbol Ducha Świętego
– woda oznacza narodzenie i płodność życia udzielanego w Duchu
Świętym. Duch Święty jest Wodą Żywą, która wypływa z boku
Chrystusa ukrzyżowanego i tryska w nas na życie wieczne.
 Jan zapowiedział Jezusa jako tego, który chrzcić będzie Duchem
Świętym i ogniem. Jezus powiedział: „Przyszedłem rzucić ogień na
ziemię, i jakże bardzo pragnę, aby już zapłonął” (Łk 12,49). Również
pod postacią ognistych języków Duch Święty spoczywa na uczniach w
dniu Pięćdziesiątnicy. Ogień symbolizuje przekształcającą energię dzieł
Ducha Świętego.
 Wkładając ręce, Jezus uzdrawiał chorych i błogosławił. Podobnie
Apostołowie tak czynili w imię Jezusa. Wkładanie rąk jest znakiem
wszechmogącego wylania Ducha Świętego.
 Całe dzieło Chrystusa jest wspólnym posłaniem Syna i Ducha
Świętego. Jednak dopóki Jezus nie został uwielbiony przez Śmierć i
Zmartwychwstanie, nie objawia w pełni Ducha jako Osoby Boskiej.
Dopiero podczas ostatniej wieczerzy, Jezus wprost obiecuje Ducha
Prawdy: A Ja poproszę Ojca, a da wam innego obrońcę, aby był z
wami na zawsze, Ducha Prawdy (J 14,16 – 17a; cytat Biblia
Poznańska): zostanie dany przez Ojca na prośbę Jezusa i w imię
Jezusa; Duch Święty przyjdzie, poznamy Go, będzie z nami na
zawsze, nauczy nas wszystkiego i przypomni wszystko, co powiedział
Jezus i zaświadczy o Nim.
5. Duch Święty w czasach ostatecznych:
 W Święto Pięćdziesiątnicy (inaczej Święto Tygodni, bo przypadało w
siódmym tygodniu po Święcie Paschy) została zrealizowana obietnica
Chrystusa – zesłanie Ducha Świętego. Miejscem wydarzenia był
wieczernik, w który zebrał się cały ówczesny Kościół. Zesłaniu
towarzyszył szum, gwałtowny wiatr (symbol potęgi Boga) i języki
ognia (podobnie jak przy pierwszym ukazaniu się Boga Mojżeszowi w
krzewie gorejącym). Duch jest darem niespodziewanym: apostołowie
mówią różnymi językami (przeciwieństwo wieży Babel). Duch Święty
zostaje objawiony jako Osoba Boska. Zesłanie Ducha Świętego
stanowi konsekrację Kościoła (Kościół ustanowiony w chwili śmierci
Jezusa był jeszcze do tej chwili jakby niemowlęciem): Duch Święty
otworzył drogę ewangelizacji. Rozpoczęła się realizacja Nowego
Przymiera. Królestwo zostaje otwarte dla tych, którzy wierzą w
Chrystusa. W ten sposób dzieło zbawienia, które Chrystus przyszedł
wypełnić, zostało dopełnione dopełnione dzięki działaniu Ducha
Świętego. Zesłanie Ducha Świętego kończy Paschę.
 Duch święty wprowadza świat w czasy ostateczne, w czas Kościoła,
Królestwa już odziedziczonego, ale jeszcze nie spełnionego.
 Ponieważ Duch święty jest namaszczeniem Chrystusa, Chrystus –
Głowa Ciała – rozlewa Go na swoje członki, aby je karmić,
uzdrawiać, ustalać ich wzajemne funkcje, ożywiać, posyłać, by dawały
świadectwo, włączać je do swojej ofiary składanej Ojcu i do swojego
wstawiennictwa za cały świat.
 Dary Ducha Świętego:
 Pierwszym darem i jednocześnie zawierającym wszystkie inne dary
jest miłość – jak skutkiem grzechu jest śmierć, tak skutkiem
miłości jest życie. Miłość jest zasadą nowego życia w Chrystusie,
które stało się możliwe, ponieważ otrzymaliśmy moc Ducha
Świętego.
 Poznanie wiary jest możliwe tylko w Duchu Świętym: „Nikt nie
może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus»
(1Kor 12,3). Trzeba być najpierw poruszonym przez Ducha, aby
pozostać w Jedności z Synem Bożym. To Duch Święty wzbudza w
nas wiarę.
 Siedem darów Ducha Świętego: mądrość, rozum, rada, męstwo,
umiejętność, pobożność i bojaźń Boża (omówienie darów
proponuję podczas spotkania o sakramencie bierzmowania)
 Dzięki mocy Ducha Świętego, dzieci Boże mogą przynosić owoce
(Tradycja Kościoła wymienia 12 owoców miłości): miłość, radość,
pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wspaniałomyślność,
łaskawość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość (Ga 5,22
– 23)
Św. Grzegorz z Nazjanzu:
„Stary Testament głosił wyraźnie Ojca, Syna zaś bardzo niejasno. Nowy objawił
nam Syna i pozwolił dostrzec Bóstwo Ducha. Teraz Duch mieszka pośród nas i
udziela nam jaśniejszego widzenia samego siebie.
Nie było bowiem rzeczą roztropną głosić otwarcie Syna, gdy nie uznano jeszcze
Bóstwa Ojca, i dodawać Ducha świętego jako nowy ciężar, (…) kiedy jeszcze
Bóstwo Syna nie zostało uznane… Jedynie na drodze postępu i przechodzenia „od
chwały do chwały” światło Trójcy Świętej zajaśnieje w pełniejszym blasku”
Spotkanie dyskusyjne - HYMN
1) Modlitwa
2) Wprowadzenie
 Należy rozdać uczestnikom spotkania tekst hymnu KSM oraz przedstawiony
niżej tekst hymnu KSMŻ - jakie zauważamy podobieństwa i różnice?
(załącznik)
 Następnie dzielimy się na 3 grupy, każda z grup otrzymuje zadanie
graficznego zaprezentowania jednej ze zwrotek obecnego hymnu KSM
3) Dyskusja
 Jakie znacie hymny poza hymnem KSM-u?
 Czemu służy ustanowienie hymnu np. w organizacji czy hymnu
państwowego? Jaka jest jego rola?
 Jakie cechy powinna posiadać pieśń, by stać się hymnem?
 Czym różni się od innych utworów muzycznych, piosenek, itp.?
 Co wiecie o hymnie KSM-u? (wg czasopisma „Młody Hufiec” pieśń napisał
ks. Charzewski, hymn od 1934 r.)
 Jakie wartości przedstawia hymn KSM-u?
 Kiedy go śpiewamy?
 Jaką postawę należy przyjąć podczas śpiewania? Co ma ona wyrażać?
4) Modlitwa i odśpiewanie hymnu
ZAŁĄCZNIK
Hymn Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży
Hej do apelu stańmy wraz
Budować Polskę nową,
Ojczyzna wolna wzywa nas
Do pracy ręką głową
Nie wydrze nam jej żaden wróg
Tak nam dopomóż Bóg!
Młodzieży Polskę nową twórz
Potężną Bogu miłą
Gdy z nami Bóg przeciw nam któż
On jest najwyższą siłą
Zwyciężym znój i stromość dróg
Tak nam dopomóż Bóg!
Sztandarem naszym będzie krzyż
Co ojców wiódł do chwały
I nas powiedzie także wzwyż
Gdzie buja orzeł biały
Ojczyźnie spłacim święty dług
Tak nam dopomóż Bóg!
Hymn Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Żeńskiej
Pieśń hołdu Maryi śpiewa
Młodzieży żeńskiej huf
Do stóp jej świętych składa
Ofiarę serc, rąk, głów
Myśl rwie się wzwyż za młodu
Nie w mrokach chce się kryć
Dla Polski, dla Narodu
Dopomóż Maryjo żyć!
Patronko Stowarzyszeń
Tyś nam przeczysty wzór
Najwznioślejszymi hasły
Chce przejąć serca cór!
Myśl rwie się wzwyż za młodu
Nie w mrokach chce się kryć
Dla Polski, dla Narodu
Dopomóż Maryjo żyć!
Spotkanie biblijne - Chrzest i jego znaczenie.
1. Modlitwa.
2. Wprowadzenie.
Chrzest jest pierwszym i fundamentalnym sakramentem, który wszczepia nas w
Chrystusa. Stanowi on szkielet całego życia chrześcijańskiego. Rozumiany jest jako
brama wszystkich sakramentów, która otwiera dostęp do pozostałych misteriów
Boga. Dzięki sakramentowi chrztu dokonuje się usynowienie w Chrystusie, zatem
prawdziwie stajemy się dziećmi Boga, Jego mając za Ojca.
3. Meritum.
A) Podział uczestników na grupy. Każdej grupie przydzielamy teksty biblijne i
prosimy o ich uważne przeczytanie. Po zaznajomieniu się z tekstami następuje
wymiana informacji (co dany tekst mówi o chrzcie, co jest jego symbolem,
przymioty obmycia zewnętrznego i wewnętrznego, dlaczego Chrystus przyjął
chrzest, kim był i dlaczego chrzcił Jan Chrzciciel).
Teksty:
 Rdz 2, 10 – 14
 Rdz 7, 7
 Wj 14, 5 – 31
 Wj 17, 1 –7
 Lb 20, 1 – 11
 Kpł 14, 7
 Mt 3, 13 – 17 (i paralelne).
Uwaga dla prowadzącego: należy być czujnym i krytycznym podczas słuchania
wypowiadanych odpowiedzi. Te, które wydają się nierzeczywiste należy
skonsultować z konspektem! Co powinno być ujęte jako podsumowanie tej części
spotkania?
 Symbolem chrztu jest woda, która jest znakiem oczyszczenia zarówno
zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Dziś stanowi materię chrztu (musi być
bieżąca i czysta)
 Wj 17, 1 – 7 stanowi prafigurę chrztu, bowiem wody Massa i Meriba gasiły
pragnienie i napełniały łaską sprawiedliwych
 Chrzest Jezusa: Jezus przyjął chrzest z rąk Jana. Chodziło tutaj o zaznaczenie
przenikania się dwóch Testamentów (Starego i Nowego), bowiem Jan
Chrzciciel wpisany jest w poczet proroków ST, który łączy ST z NT. Jezus
przyjmuje chrzest na znak własnego uniżenia (miał On jednak Rdz 1, 1- 2

świadomość wyższości nad Janem). Jezus uczynił siebie sługą.
Wszedłszy do wody uświęcił ją – moment wejścia do rzeki Jordan jest
momentem uświęcenia wszystkich rzek chrzcielnych (wód chrzcielnych).
 J 19, 34: powstanie sakramentu chrztu – mowa o Nowym Chrzcie, który
wypłynął z przebitego boku Jezusa na krzyżu.
B) Teologia chrztu.
Istotą znaku sakramentalnego jest materia i forma. Materię stanowi woda naturalna,
zwykła, bieżąca. Formą zaś jest formuła trynitarna (tzn. wezwanie Trójcy Św.): „Ja
ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
Kto może chrzcić?
 Kapłan ( z urzędu)
 W niebezpieczeństwie śmierci dziecka każdy, nawet bez wypowiadania
formuły trynitarnej ( jednak musi on działać zgodnie z intencją dziecka:
„niech ci się stanie jak chcesz”).
Należy pamiętać, że istnieją różne rodzaje chrztu:
 Chrzest krwi: przyjęli go męczennicy za wiarę, mimo iż nie przyjęli chrztu
przez zanurzenie lub pokropienie
 Chrzest pragnienia: ma miejsce wtedy, kiedy ktoś nie otrzymał sakramentu
chrztu, ale go bardzo pragnął
 Chrzest heroizmu moralnego: inaczej zwany chrztem sumienia, gdy ktoś nie
znając Ewangelii i nauki Kościoła, ma dobrze ukształtowane sumienie
walczy o dobro.
C) Skutki chrztu świętego.
Animator rozdaje poszczególnym grupom kartki z niedokończonymi zdaniami.
Zadaniem grupy jest dokończenie zdań. Po wykonaniu zadania przez grupy,
następuje wspólne odczytanie i omówienie poszczególnych kwestii.
Zdania niedokończone:
 Chrzest daje ...........1............; zostaje ona zapoczątkowana przez sakrament
chrztu.
 Chrzest gładzi .........2.............; pierworodny i ...........3.............. .
 Chrzest daje .............4.................. życie.
 Chrzest jest ...............5....... w Lud Boży.
 Otwiera on.................6................... do innych sakramentów.
 Dzięki sakramentowi chrztu stajemy się..................7............,
ponieważ.........8................ .
 Chrzest stanowi ..............................9....... .
 Chrzest jest znakiem ...........10.......................... .
 Chrzest jawi się jako...............11.................... i jest widzialnym
.........12................. przynależności do .............13..........
 Chrzest udziela trwałej asystencji ..................14............. .
1 – wiarę
2 – wszystkie grzechy
3 – osobiste
4 – nadprzyrodzone
5 – wszczepieniem
6 – drogę
7 – dziećmi Bożymi
8 – w pełni należymy do Chrystusa
9 – podstawę wspólnoty, kręgosłup chrześcijaństwa
10 – przynależności do Chrystusa
11 – nadzieja na wieczność
12 – znakiem
13 – Chrystusa
14 – Trójcy Świętej.
Uwaga! Odpowiedzi mogą być zbliżone do proponowanych. Najważniejsze, by
były zgodne z prawdą!
6. Podsumowanie.
Animator podsumowuje w końcowej fazie spotkania wszystko, co zostało
powiedziane podczas jego trwania. Powinien rozwiać wątpliwości, które pojawiły
się podczas spotkania. Propozycją zakończenia może być przypomnienie sobie:
 Kiedy każdy z uczestników przyjął chrzest?
 Kto pełni funkcję rodziców chrzestnych?
 Czy czuję, że jestem na mocy chrztu wszczepiony w Chrystusa?]
7. Modlitwa dziękczynna za przyjęcie „bramy sakramentów”.
Spotkanie modlitewne - Oto mój Syn umiłowany
Śpiew
Jezus Chrystus, Bóg i człowiek, Odkupiciel. Wczoraj, dziś, na wieki.
Tekst 1
Łk 3,21-22
Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się
modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej
niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie
mam upodobanie».
Tekst 2 J 1, 29-34
Nazajutrz zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: «Oto Baranek
Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: Po mnie
przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie. Ja
Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się
objawił Izraelowi». Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem Ducha, który jak gołębica
zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który
mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: "Ten, nad którym ujrzysz
Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem
Świętym". Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym».
Cisza
Rozważanie 1
Jezus jest Synem Bożym. Słyszymy to wszędzie i na okrągło, ale chyba
zatraciliśmy już po drodze, jak wielka to jest tajemnica. Mówimy, że Słowo stało
się Ciałem, Bóg stał się człowiekiem i zamieszkał między nami...
Ale co ta właściwie znaczy? Czy Jezus jest w moim życiu Bogiem? Tak łatwo
przejść do porządku dziennego nad tą prawdą... Ona może nam tak
zezwyczajnieć.
A przecież Bóg to największy majestat. Wszelka władza, moc i panowanie.
A przecież człowiek to maleńkość, kruchość i skończoność.
A jednak Bóg tak umiłował człowieka, że Jego Syn właśnie człowiekiem się stał
– dla nas.
Cisza
Tekst 3
Flp 2, 6-11
On, istniejąc w postaci Bożej,
nie skorzystał ze sposobności,
aby na równi być z Bogiem,
lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi,
stawszy się podobnym do ludzi.
A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,
uniżył samego siebie,
stawszy się posłusznym aż do śmierci i to śmierci krzyżowej4.
Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył
i darował Mu imię
ponad wszelkie imię,
aby na imię Jezusa
zgięło się każde kolano
istot niebieskich i ziemskich i podziemnych.
I aby wszelki język wyznał,
że Jezus Chrystus jest PANEM ku chwale Boga Ojca.
Śpiew
D
H
E
Jezus, najwyższe Imię, nasz Zbawiciel,
A
D
H
Książę Pokoju, Emanuel, Bóg jest z nami,
E
A
DD7
Odkupiciel, Słowo Żywota.
G
Fis
Święty Bóg, Mesjasz prawdziwy,
E
D D7
Jedyny Ojca Syn Umiłowany.
G
Fis
Zgładził grzech Baranek na wieki,
E
A D
Królów Król I Panów Pan.
Rozważanie 2
Syn Boży, a zrezygnował z tego, co mu się należało.
A ja tak często nie potrafię z niczego zrezygnować. Ciągle dopominam się o
więcej i więcej. Ciągle więcej muszę mieć, więcej używać, więcej korzystać. Ale
czy chcę więcej wiedzieć, pomagać, rozumieć drugiego człowieka? Stanąć obok
niego takim, jaki on jest, żeby naprawdę być dla niego.
Jezus, Syn Boga – jest przy mnie – przy człowieku, ponieważ tak mnie
kocha!
Cisza
Tekst 4 Hbr 1, 1-3
Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez
proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to
ustanowił
dziedzicem
wszystkich
rzeczy,
przez
Niego
też
stworzył
wszechświat. Ten [Syn], który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty2,
podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z
grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach.
Śpiew
Chrystus Pan, Boży Syn, Zbawca nasz zgodził się F B F g g/C cm7 F7
Wziąć mój grzech, za mnie umrzeć chciał, B7+ As/ B Es7
Ażebym znał mój ogrom win i wiedział, że B/F cm B/D
Krew Jego zbawia, oczyszcza i leczy. Es7+ C9 B/F F
Wywyższony bądź Jezu, Baranku mój. Es B B/A F/G g
Tyś jedyny Odkupiciel, Tyś mój Król! cm cm/F B9 Es/F
Wywyższony bądź Boży Baranku! Es B B/A F/G g
Przed Twym tronem dziś najwyższy składam hołd. cm F9 B
(Chris A. Bowater, tł. Ludmiła Rapanowicz)
Rozważanie 3
Oczyściłeś mnie z grzechu. Robisz to za każdym razem, gdy przychodzę się
z Tobą pojednać. Jakie to dziwne – jesteś Synem Boga – możesz uczynić wszystko,
co chcesz. Należy się Tobie największa chwała i najwyższy szacunek oraz
posłuszeństwo. Inni władcy za nie wykonywanie ich nakazów nie mieli litości. A Ty
zawsze na mnie czekasz, zawsze mi przebaczasz i chcesz, żebym spotkał się z Tobą
w wieczności – żebym mógł się z Tobą zjednoczyć. Niech zawsze chcę być Tobie
posłusznym, a jeśli mi się to nie będzie udawać – niech zawsze z pokorą i miłością
do Ciebie wracam...
Cisza
Tekst 5
J 14, 6-13
Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie
przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali,
znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście». Rzekł do Niego
Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy». Odpowiedział mu Jezus:
«Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył,
zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: "Pokaż nam Ojca?" Czy nie
wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie
wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł.
Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie - wierzcie
przynajmniej ze względu na same dzieła! Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam:,
Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję,
owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić
będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu.
Śpiew
Rozważanie 4
Tego jeszcze nie było – żeby władca spełniał prośby poddanych! A przecież
Jezus powiedział: A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię. Jezus stał się
dla nas człowiekiem, przebacza nam nieposłuszeństwo, a na dodatek – chce nam
dawać to, o co będziemy Go prosić. Skłania się cały czas ku nam, ku Tobie. Jest
Bogiem z nami, Emanuelem. Bogiem, który nas kocha, a przecież wcale nie
musi...
A ja tak często nie chcę kochać...
Cisza
Tekst 6 J 11, 25-27
Rzekł do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy,
choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w
to?» Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja mocno wierzę, żeś Ty jest Mesjasz, Syn Boży, który miał
przyjść na świat».
Rozważanie 5
Jezu! Przyszedłeś do mnie. Nie chcę, żeby kiedykolwiek zabrakło mi
zachwytu nad tym, że Boży Syn mnie kocha. Chcę zawsze odpowiadać na Twoje
wezwanie Gotów! Chcę zawsze z przekonaniem mówić: Mocno wierzę, że Tyś jest
Mesjasz. Chcę, żebyś zawsze był władcą mojego życia. Jesteś Chlebem żywym, który
zstąpił z nieba. Jesteś Światłością Świata. Źródłem wody żywej. Jesteś bramą
prowadzącą do Ojca. Jesteś Życiem. Bądź dla mnie zawsze taki...
Śpiew
Pan jest pasterzem moim
Spotkanie integracyjne - Jak mnie postrzegają inni?
Cel : Odkrycie w sobie nowych cech charakteru dzięki opiniom innych członków.
1. Modlitwa
2. Wstęp : Dzisiejsze spotkanie ma na celu pokazanie, że nie zawsze to jak my
siebie postrzegamy jest jednoznaczne z tym jak inni nas widzą. Aby się o tym
przekonać należy wykonać pewne zadanie.
3. Zadanie: na kartce papieru rysujemy nasza „wizytówkę”. Ma to być jakiś
symbol, który najbardziej będzie nas przedstawiał, np. żarówka może oznaczać,
że lubimy świecić, być w centrum uwagi, ale również nieść światło tam gdzie go
nie ma, itp. Rysunek ma przedstawiać jak my sami siebie postrzegamy, jaki znak
byśmy sobie nadali.
4. Interpretacja rysunków: następuje losowanie par. Jest to element integracji.
W wyznaczonych parach interpretujemy rysunki, tak ze każdy opowiada o rysunku
swojego partnera. Próbuje określić, jakie ma on cechy, co chciał przekazać za
pomocą swojego dzieła. Następnie na forum całej wspólnoty opowiadamy o
rysunkach naszych partnerów. Po każdej wypowiedzi członkowie spotkania mogą
również wypowiedzieć się na temat omawianego przypadku. Należy zwrócić uwagę
na kolory (jasne barwy oznaczają osobę ciepłą, pogodną; ciemne odwrotnie, zielony
– kolor nadziei) .
5. Podsumowanie: spotkanie pozwoliło nam odkryć cechy naszego charakteru,
na które my wcześniej nie zwracaliśmy uwagi. Niby takie zwykle rysunki, symbole,
ale pokazały „cala prawdę” o nas. Może warto wykorzystać odkryte zalety do pracy
w oddziale?
6. Modlitwa na zakończenie
LĘK I ODWAGA
1. Modlitwa
2. Wprowadzenie:
Z łatwością dostrzegamy jak wielu młodych „odpłynęło” dzisiaj od Chrystusa i
Kościoła na fali łatwizny, kariery i show biznesu. Pogubili się odeszli i trudno im
wrócić z powrotem. Nie znaczy to jednak, że do końca zatarły się w nich
podstawowe i fundamentalne pytania o sens. Człowiek nigdy nie jest przegrany.
Kto jednak zaniesie im prawdę, kto wzbudził nadzieje, kto na nowo zaprosi do
Chrystusa? Ich młodość jest często w naszych rękach.
3. Zadanie:
Przygotowanie i rozniesienie zaproszeń na drogę krzyżowa dla młodzieży
stojącej na uboczu wiary i życia kościoła.
Zbliżający się okres wielkiego postu jest szczególną okazja do aktywnego
apostolstwa w gronie młodych ludzi w szkołach i innych środowiskach
rówieśniczych, stąd ważnym zadaniem apostolskim w tym czasie jest wykonywanie
pomysłowych zaproszeń i podarowanie ich młodzieży, która stoi daleko od
Chrystusa.
Podczas wykowania zaproszeń można sobie odpowiedzieć na kilka pytań:
4. Pytania pomocnicze:
1. Czy wyznawana wiara ułatwia mi życie czy czyni trudniejszym?
2. Czy mam odwagę przyznać się publicznie do Chrystusa? jaka jest moja
postawa wobec przyjaciół, którzy nie wierzą lub postępują niezgodnie z
zasadami wiary?
3. Co mi przeszkadza by, być odważnym? Czego się boję?
5. Modlitwa
MARZEC:
1. Spotkanie formacyjne: Jezus Chrystus cz.I Bóg
i Człowiek
2. Spotkanie dyskusyjne: Przyrzeczenie KSM
3. Spotkanie biblijne: Eucharystia i sakrament miłości
4. Spotkanie modlitewne: Jezus daje nam zbawienie
5. Spotkanie integracyjne: Wspólne gotowanie
6. Spotkanie kulturalne: Wielki sakrament
Spotkanie formacyjne - Jezus Chrystus
Część I: Bóg i człowiek
Rys historyczny: W chwili narodzin Jezusa Palestyna stanowi na poły niezależną
część Imperium Rzymskiego i znajduje się od prawie 40 lat we władaniu króla
Heroda Wielkiego, wasala Rzymu. Nie jest on wprawdzie Izraelitą czystej krwi, ale
oficjalnie wyznaje judaizm. Herod sprawuje w imieniu cesarza Augusta rządy
twardej ręki. Nakłada wysokie podatki, swoich przeciwników politycznych wysyła
na śmierć, a w obawie przed utratą tronu nie cofa się przed zamordowaniem żony,
szwagra, a nawet własnych dzieci. Rządzi z pomocą posłusznej mu policji. Poza
tym dba o to, aby potomni o nim nie zapomnieli: buduje miasta, twierdze i pałace,
zaś w samej Jerozolimie wznosi dla Żydów nową, wspaniałą świątynię, która staje
się centrum życia religijnego judaizmu nie tylko w Izraelu, lecz także w całym
ówczesnym świecie. Jednak mimo swoich zasług, Herod zapada Żydom w pamięć
jako bezwzględny despota.
Przyjście Syna Bożego na ziemię jest tak wielkim wydarzeniem, że Bóg
przygotowywał ludzi na nie poprzez wszystkie obietnice i proroctwa.
Bezpośrednim poprzednikiem był Święty Jan Chrzciciel.
 „i za sprawą Ducha Świętego”
Zwiastowanie Maryi zapoczątkowuje pełnię czasów, czyli wypełnienie obietnic
danych Patriarchom i ludowi izraelskiemu. Duch Święty zstąpił na Maryję –
został posłany, aby Ją uświęcić i w sposób boski uczynić płodnym. Jezus
poczęty jako człowiek w Maryi jest od samego początku namaszczony Duchem
Świętym.
 „przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem”
Maryja jest Dziewicą, dziewictwo to jest rzeczywiste i trwałe (w liturgii „zawsze
Dziewica”), została poczęta bez grzechu (dogmat o Niepokalanym poczęciu
NMP – 1854 r. papież Pius IX). Jezus narodził się w stajni, pierwszymi ludźmi,
którzy oddali Mu hołd byli pasterze – ludzie prości, będący na marginesie
społeczeństwa; następnie Objawienie (Epifania) Mędrcom ze wschodu – ludzie
nie należący do narodu wybranego – zapowiedź rozszerzenia Królestwa Bożego
również na pogan.
 Co oznacza Wcielenie?
Kościół nazywa Wcielenie (z wielkiej litery!!!) fakt, że Syn Boży przyjął
naturę ludzką. (Hymn o kenozie – czyli o poniżeniu Chrystusa, które się
dokonało we wcieleniu Flp 2,6 – 8: „On to, istniejąc w naturze Bożej,
nie skorzystał ze sposobności, aby być na równi z Bogiem, lecz sam
siebie poniżył, przyjąwszy naturę sługi. Stał się podobny do ludzi i w
zewnętrznej postaci uznany za człowieka. Uniżył samego siebie, stał się
posłuszny aż do śmierci i to śmierci krzyżowej” – cytat z Biblii
poznańskiej). Jezus przyjął rozumną duszę ludzką, która wyposażona
była w prawdziwe ludzkie poznanie. Dlatego mógł wzrastać „w
mądrości, w latach i w łasce” (Łk 2,52) – zdobywał wiadomości w
„ludzki sposób”. Jednak posiada także Boskie przymioty (zdolność
przenikania myśli ukrytych, znajomość wiecznych zamysłów Boga).
 Dlaczego Jezus zstąpił z nieba i przyjął naturę ludzką?
Jezus przyszedł na świat „dla ludzi i dla naszego zbawienia”, abyśmy
poznali miłość Bożą (J 3,16: Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna
swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy nie zginął,
ale miał życie wieczne”), by być dla nas wzorem świętości (Mt 11,29:
„Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie”).
 WAŻNE!!!!! Wcielenie nie oznacza, że Jezus jest częściowo Bogiem i
częściowo człowiekiem, ani że jest wynikiem pomieszania tego, co
Boskie i tego, co ludzkie. Stał się prawdziwie człowiekiem, pozostając
prawdziwie Bogiem. Jest Synem Bożym nie przez przybranie (tak jak
ludzie ochrzczeni), lecz przez naturę. Jest ZRODZONY, a nie
stworzony (przypomnieć różnicę między tworzeniem – robienie coś z
czegoś, a stworzeniem – robienie czegoś z niczego, stwarza tylko Bóg,
człowiek jest stworzony, Jezus istnieje od zawsze, przez narodzenie
przybiera tylko ludzką naturę, „Bóg z Boga, Światłość ze Światłości,
Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego”). „Jeden i ten sam Chrystus Pan,
Syn Jednorodzony, ma być uznany w dwóch naturach bez pomieszania,
bez zmiany, bez podziału i bez rozłączenia. Nigdy nie została usunięta
różnica natur przez ich zjednoczenie, lecz właściwości każdej z nich są
zachowane i zjednoczone w jednej osobie i w jednej hipostazie” –
sobór powszechny w Chalcedonie 451 r. (hipostaza – osoba). Chrystus
posiada dwie wole i dwa działania: Boskie i ludzkie, nie przeciwstawne,
lecz współdziałające. Słowo, które stało się ciałem, chciało więc po
ludzku – w posłuszeństwie swemu Ojcu – tego wszystkiego, co w
sposób Boski razem z Ojcem i Duchem Święty zdecydowało dla
naszego zbawienia – Sobór Konstantynopolitański III
 Obrzezanie
Obrzezanie było znakiem włączenia do potomstwa Abrahama i narodu
wybranego. Jezus jako Żyd, również został poddany temu obrzędowi w ósmym
dniu po swoich narodzinach.
 Dlaczego więc chrześcijanie zaprzestali tej praktyki?
Decyzję tę usankcjonował Sobór Jerozolimski specjalnym dekretem. Jak
wykazał Święty Paweł, człowiek, jeśli się podda obrzezaniu, będzie
musiał dźwigać ciężar praktyk nakazanych Prawem. W rzeczywistości
jednak nie jest w stanie zadośćuczynić wymaganiom Prawa, więc będzie
zdążał ku własnej zgubie. Poza tym uzależniać zbawienie od obrzezania,
to znaczy nie liczyć się wcale z obietnicą, którą Abraham otrzymał od
Boga zanim został obrzezany. Obrzezanie przyszło dopiero później i
nie było źródłem, ale przypieczętowaniem Przymierza. Obrzezanie
utożsamiane jest z chrztem.
 Nadanie Imienia „nadano Mu imię Jezus, wskazane przez anioła” (Łk
2, 21n – biblia poznańska).
Imię nadawane przy narodzinach wyrażało przyszłą działalność lub
przeznaczenie dziecka. Zmienić komuś imię – to znaczy obdarzyć go nową
osobowością (np. Bóg zmienił imię Abram na Abraham, Jakub na Izrael, Jezus
zmienia imię Szymon na Piotr, Szaweł na Paweł). Imię było synonimem danej
osoby. Poddawanie się urzędowemu spisowi wydawało się braniem w niewolę
spisywanej ludności (dlatego w Izraelu zakazane były samowolne spisy, bo tylko
Bóg jest Królem i tylko na Jego żądanie taki spis mógł być sporządzony 2 Sm
24).
 Co oznacza imię Jezus?
W pełnej formie semickiej brzmi Jehoszua, oznacza Zbawiciel, Bóg
zbawia lub Boże zbaw. W ewangelii wg Św. Mateusza Józef otrzymuje
nakaz od anioła, aby Dziecku dać takie imię, „albowiem On uwolni swój
lud od grzechów” (Mt 1, 21n) – w ten sposób zostało określone wyraźne
religijne posłannictwo Jezusa i Jego tożsamość. Imię to po
Zmartwychwstaniu zostało otoczone chwałą – odtąd w imię Jezus
uczniowie dokonują cudów, złe duchy go boją, Bóg udziela wszystkiego,
gdy prosi się Go w imię Jezusa.
 Inne imiona
 Chrystus – jest greckim tłumaczeniem hebrajskiego „Mesjasz”, które
znaczy „namaszczony”. Pojęcie to stało się imieniem własnym Jezusa
– namaszczani byli ludzie konsekrowani przez Boga do jakiejś misji:
królowie, kapłani, prorocy. Anioł, zwiastując pasterzom narodziny
mówi: „dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym
jest Mesjasz, Pan” (Łk 2, 11). Jezus jest autentycznym Mesjaszem –
został posłany po to, aby zapoczątkować Królestwo Boże. Jako
pierwszy św. Piotr uznał Go za Mesjasza.
 Pan – Kyrios jest greckim tłumaczeniem Jahwe, dlatego określenie
Pan było powszechnym imieniem Boga Izraela. Jezus od początku
nazywany jest Panem, sam siebie również określa jako Pan (Mt 22, 41
– 45), ludzie zwracając się do Niego, nazywają Go Panem pod
natchnieniem Ducha Świętego. Wyznawać, że Jezus jest Panem,
oznacza wierzyć w Jego Boskość.
 Syn Boży – oznacza jedyną i wieczną relację Jezusa do Boga.

Ofiarowanie w świątyni
Każda kobieta w 40 dni po urodzeniu chłopca, a w 80 dni po urodzeniu
dziewczynki, powinna przyjść do świątyni i poddać się obrzędowi oczyszczenia.
Składała na ofiarę całopalną baranka, a na ofiarę przebłagalną gołąbka lub
synogarlicę. Ubodzy składali tylko gołąbka lub synogarlicę. Prawo żydowskie
przewidywało także „wykupienie” pierworodnego dziecka płci męskiej.
Wszystko należy do Boga, Stwórcy wszystkich rzeczy, należy zatem uznać Go
składając Mu pierwociny ze zbiorów, hodowli, także z dzieci. Jednak, w
przeciwieństwie do ludów pogańskich, Bóg zakazał mordować dzieci
(Abraham), obrzęd ten zastąpiono ofiarą symboliczną: wykupywano od Boga
dziecko, które On dał za cenę pięciu sykli srebra. Nie było jednak wyraźnego
przepisu, który nakazywałby przynieść dziecko do świątyni. Pieniądze można
było dać jakiemukolwiek kapłanowi w jakimkolwiek miejscu z prośbą o
przekazanie ich do skarbca. W przeciwnym razie dziecko miało być powołane
do służby w świątyni.
Józef i Maryja udali się z dzieckiem do świątyni w Jerozolimie. Świątynia od
chwili zaginięcia Arki Przymierza pozostawała pusta (587 r. pne.) Teraz
wypełnił ją Syn Boży.
 Skoro Jezus jest Bogiem, czy musi się wykupywać?
Ewangelista pomija wykupienie Jezusa, pisze natomiast o ofiarowaniu Go
Bogu, jakby chciał zaznaczyć, że od samego początku Zbawiciel został
oddany na służbę Bogu i tę służbę pełni w charakterze kapłana.
 Czy Maryja, która była pełna łaski musiała się oczyszczać?
Nie, Św. Łukasz mówi o „Ich oczyszczeniu” – a przecież w prawie jest
mowa jedynie o oczyszczeniu matki dziecka. Liczba mnoga w Ewangelii
wskazuje, że chodzi o oczyszczenie całej ludzkości – to wkroczenie
Mesjasza Pana oczyściło świątynię, kapłanów i cały naród wybrany.
Jezus zostaje uznany za Mesjasza przez Symeona i prorokinię Annę.
 Ucieczka do Egiptu i rzeź niewiniątek
Podobnie jak Mojżesz, Jezus trafia do Egiptu, Jezus jest ostatecznym
wyzwolicielem narodu. Już jako niemowlę jest prześladowany, zapowiedź
dalszych losów, także losów chrześcijan.
 Dwunastoletni Jezus w świątyni.
Prawo zobowiązywało mężczyzn do przybycia do świątyni w Święto Paschy,
Święto tygodni i w Święto Namiotów z chwilą ukończenia 13 roku życia.
Jezus ukazuje tajemnicę całkowitego poświecenia się swojemu posłaniu
wypływającemu z Jego Bożego synostwa.
 „Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i
ludzi” (Łk 2, 52)
Jak wszyscy ludzie rozwijał się fizycznie i umysłowo. Życie ukryte Jezusa
pozwala każdemu człowiekowi jednoczyć się z Chrystusem.
 Chrzest Jezusa
Na początku życia publicznego Jezus przyjmuje chrzest od Jana Chrzciciela w
Jordanie. Natychmiast po chrzcie wyszedł z wody – nie wyznał więc żadnych
grzechów. Jezus pozwala zaliczyć się do grzeszników – jest Barankiem Bożym,
który gładzi grzechy świata. Wówczas Duch Święty w postaci gołębicy zstępuje
na Niego, a głos z nieba ogłasza: „Ten jest mój Syn umiłowany” – jest to
objawienie się Jezusa jako Mesjasza i Syna Bożego.
 Kuszenie Jezusa
Zanim Jezus pójdzie „do ludzi”, udaje się na 40 dni na pustynię, aby się modlić.
Na końcu tego czasu trzykrotnie kusi Go Szatan. Jezus jest nowym Adamem –
Adam uległ pokusie, Jezus odpiera ataki Szatana. Kuszenie ukazuje, w jaki
sposób Syn Boży ma być Mesjaszem – każda z pokus nawiązuje do jakiegoś
elementu znanego judaistycznym wierzeniom mesjańskim. Według nich Mesjasz
miał zapewnić swojemu ludowi dobrobyt, miał dokonywać niezwykłych
znaków, miał zjawić się na dachu świątyni i stamtąd zstąpić na ziemię, miał
wyzwolić ich spod władzy najeźdźców i zdobyć panowanie militarne nad całym
światem. Odparcie pokus świadczy o tym, że Jezus nie jest Mesjaszem
militarnym ani politycznym, ale religijnym. Kuszenie Jezusa nie skończyło się
definitywnie. Ewangelista Łukasz mówi, że Szatan odstąpił od Jezusa do czasu –
do czasu męki.
 Ogłaszanie Królestwa Bożego
W całej działalności publicznej Jezus zapowiada Królestwo Boże. Wszyscy
ludzie powołani są do niego – głoszone jest najpierw izraelitom. Jezus zaprasza
ubogich, grzeszników, także pogan.
 Czym jest Królestwo Boże?
Judaizm pojmował bardzo dosłownie obietnice Bożego Królestwa. Jednak
Królestwo przychodzi wtedy, gdy w serca ludzi wsiewane jest Słowo Boże.
Słowo będzie wzrastać dzięki własnej wewnętrznej mocy, jak ziarno
gorczycy; przeniknie cały świat, jak kwas włożony do ciasta. Królestwo
będzie się rozrastać, zgromadzi wszystkie narody, bo nie jest przywiązane
do żadnego z nich wyłącznie, nawet do narodu żydowskiego. Obliczem
widzialnym Królestwa jest Kościół zbudowany na Piotrze, który otrzymał
klucze Królestwa niebieskiego (klucze oznaczają władze zarządzania
Kościołem). Królestwo Boże już jest, teraz jest czas jego wzrastania, aż do
pełnej realizacji, która będzie miała miejsce przy powtórnym przyjściu
Jezusa w roli Sędziego. Dlatego w Modlitwie Pańskiej mówimy prośbę:
„Przyjdź Królestwo Twoje”.
 Jakie są znaki Królestwa Bożego?
Jezus wychodzi naprzeciw ludziom, którzy z natury są wątpiący. Tak więc
słowom Jezusa towarzyszom „czyny, cuda i znaki” – potwierdzają one, że
Królestwo Boże jest w Nim obecne.
 Przemienienie
Gdy Jezus zostaje uznany za Mesjasza przez swoich uczniów, objawia im, jak
ma się dokonać Jego dzieło: że zostanie zabity i trzeciego dnia
zmartwychwstanie. Piotr, który przed chwilą uznał Jezusa za Mesjasza,
protestuje przeciw tej zapowiedzi. PO sześciu dniach Jezus wybrał 3 apostołów
(będą oni również świadkami Jego agonii w Getsemani): Piotra, Jakuba i Jana i
wziął ich na górę Tabor. Tam Jego oblicze i szaty zajaśniały olśniewającym
światłem, ukazują się Mojżesz i Eliasz, którzy mówią „o Jego odejściu, które
miał dokonać w Jerozolimie”. Ukazanie się ich świadczy, że Jezus jest tym
samym Bogiem, Jahwe, z którym niegdyś rozmawiał Mojżesz i Eliasz na górze
Horeb. Okrywa ich obłok, a głos z nieba mówi: „to jest Syn mój, Wybrany, Jego
słuchajcie”. Słowa te przypominają trzy proroctwa starotestamentowe: jedno
dotyczy Mesjasza i Jego Boskiego synostwa (Ps 2,7), drugie odnosi się do Sługi
Boga, Jego wybrańca (Iz 42,1), trzecie jest zapowiedzią nowego Mojżesza (Pp
18,15). Jezus na chwilę ukazuje swoją Boską chwałę, potwierdzając w ten
sposób wyznanie Piotra. Przemienienie miało utwierdzić wiarę apostołów
(zwłaszcza po kryzysie wywołanym zapowiedzią męki) oraz wskazać, że
zbawienie jest możliwe tylko poprzez śmierć i zmartwychwstanie.
Uwaga: podczas Przemienienia są trzy Osoby Boskie: Ojciec w głosie, Syn jako
człowiek, Duch Święty w świetlistym obłoku.
Działalność publiczną zapoczątkował chrzest,
Przemienienie. Cdn na następnym spotkaniu!
Paschę
zapoczątkowało
Spotkanie dyskusyjne – Przyrzeczenie KSM
„Uroczyście przyrzekam pracować nad sobą, aby móc całym życiem wiernie służyć Bogu,
Kościołowi i Ojczyźnie, czynić dobrze ludziom, być dobrym członkiem Katolickiego
Stowarzyszenia Młodzieży.”
1) Modlitwa
2) Wprowadzenie
 Osoby w oddziale, które złożyły przyrzeczenie mogą podzielić się z innymi
tym doświadczeniem - można przeprowadzić z nimi „wywiad”
3) Dyskusja
 Czy w dzisiejszych czasach można wierzyć ludzkim słowom?
 Czy przyrzeczenie ma zawsze taką samą wartość?
 Co robić, by być wiarygodnym?
 Czy przyrzeczenie KSM-owskie różni się od innych obietnic?
 Kiedy odbywa się przyrzeczenie?
 Do czego ono zobowiązuje?
 Co to znaczy: „czynić dobrze ludziom”?
 W jaki sposób „być dobrym członkiem Katolickiego Stowarzyszenia
Młodzieży”?
 Jakie trzeba spełnić warunki, by złożyć przyrzeczenie?
 Co jest związane ze złożeniem przyrzeczenia? Jakie ma ono konsekwencje?
Co otrzymujemy?
 Dlaczego składamy przyrzeczenie? Dlaczego warto?
4) Modlitwa
Spotkanie biblijne - Eucharystia. Sakrament Miłości.
1. Modlitwa.
2. Wprowadzenie.
Ewangeliści w sposób jednoznaczny mówią o Eucharystii, podając opisy Jej
ustanowienia. Chrystus ustanawiając Eucharystię, zostawił sam siebie. Najpiękniej
jak potrafił został z nami w znaku Chleba i Wina.
Uwaga! Można nawiązać do wydarzeń Wielkiego Czwartku, kiedy zostały
ustanowione dwa sakramenty, mianowicie: sakrament kapłaństwa i Eucharystii.
3. Meritum.
A) Teksty mówiące o Eucharystii:
 Mk 14,22-25
 Mt 26,26-29
 Łk 22,19-20
 I Kor 11,23 nn.
Można podzielić uczestników spotkania na kilka małych grup, w zależności od
wielkości całej grupy. Na kartkach animator rozdaje fragmenty Pisma Świętego. Po
uważnym przeczytaniu, w grupach uczestnicy starają się odpowiedzieć na pytania:
 Co dany fragment mówi o Eucharystii?
 Jakie elementy Mszy Świętej da się w nim wyodrębnić?
 Jak zachowują się uczestnicy wieczerzy?
 Co mówi Jezus (chodzi o słowa ustanowienia)?
 Dlaczego Jezus zostawia apostołom mandat pamiątki Eucharystii?
Po pracy w grupach na forum uczestnicy dzielą się owocami pracy. Po ich
omówieniu, animator wiesza planszę z nazwami Mszy Świętej (wcześniej takową
należy sobie przygotować). Wspólnie z uczestnikami spotkania animator omawia
poszczególne nazwy i uzasadnia ich stosowanie.
Nazwy Mszy Świętej:
 Wieczerza Pańska
 Ostatnia wieczerza
 Najświętszy sakrament
 Łamanie chleba
 Stół Pański
 Zgromadzenie Eucharystyczne
 Pamiątka Męki i Zmartwychwstania Jezusa
 Najświętsza Ofiara
 Święta Uczta
 Święta i Boska Liturgia
 Msza Święta.
Nazwy te są poprawne, niemniej najwłaściwszą jest EUCHARYSTIA, która
oznacza z j. greckiego „dziękczynienie, składać dzięki”.
B) Dlaczego chleb i wino?
Towarzyszą one człowiekowi jako znak. Wieczerza stanowi czas spotkania. Posiłek
jest źródłem życia i znakiem bycia z kimś. Chleb i wino były w tamtych czasach (ale
i dziś), podstawowym prowiantem, bez którego człowiek nie mógł normalnie
funkcjonować. Jezus użył znaku bardzo „ludzkiego”, by sakrament był dobrze
zrozumiany.
J 6,67: zapowiedź spożywania Chrystusa jako chleba niebieskiego.
C) dlaczego Wielki Czwartek?
Chrystus uczynił wtedy swoich uczniów uczestnikami Paschy i ustanowił
apostołów, by sprawowali ją, aż do Jego powtórnego przyjścia (z Eucharystią łączy
się nierozerwalnie sakrament kapłaństwa, por. Łk 22,7-20).
Pascha a Pascha:
 ST: pamiątka wyjścia z Egiptu
 NT: Chrystus nadaje Passze charakter nadprzyrodzony.
D) Jezus prawdziwie obecny, czyli czym jest PRZEISTOCZENIE?
Jezus podczas Eucharystii jest obecny na ołtarzu w trojaki sposób:
 Prawdziwie (to nie jest symbol)
 Realnie( to nie obraz)
 Substancjalnie ( Jezus jest obecny bytowo; On naprawdę JEST=> zmiana
całej substancji chleba w Ciało Chrystusa i całej substancji wina w Krew
Pańską.
Przeistoczenie: zmiana chleba w Ciało Chrystusa i wina w
Jego Krew. Postacie chleba i wina zostają (przypadłości,
tzn. smak, kolor, twardość, temperatura są te same);
zmienia się substancja.
4. Zdania.
Animator dzieli grupę / lub wspólnie / uczestnicy
spotkania kończą zdania.
Przeistoczenie oznacza............1.............
Eucharystia jest ofiarą, dlatego że
...........................2....................... .
Eucharystia jest pamiątką .......................3........,
..................4.............. i ................5..................
..............6.......... .
Chrystus jest jedynym .........7................... Nowego
Przymierza.
Melchizedek jest ......................8............ ofiary Chrystusa.
Msza Św. jest ..........9............... ofiarą, dokonaną
pod...................10...... chleba i .......11.........., którą
.........12............... składa wraz z całym .......13................ .
Mandat sprawowania Eucharystii otrzymali
......14.................... na mocy słów:
„..........................15.......................................”.
Eucharystię mogą sprawować tylko ci, którzy uczestniczą
w ......15.......................... ..................16........... .
1 - zamianę chleba w Ciało i wina w Krew Pańską
2 - Chrystus podczas niej oddaje siebie Bogu przez
konkretny akt (śmierć na krzyżu)
3- męki
4-śmierci
5-zmartwychwstania
6-Chrystusa
7-Kapłanem
8-prototypem (wzorem)
9-bezkrwawą
10-postaciami
11-wina
12-Chrystus
13-ludem Bożym
14-apostołowie
15- „To czyńcie na moją pamiątkę” (patrz: ustanowienie
Eucharystii)
16-kapłaństwie hierarchicznym (tylko kapłani, innymi
słowy).
5. Podsumowanie spotkania.
6. Modlitwa:
Czy znasz Człowieka, który wydał siebie samego za
grzechy całego świata, dodatkowo prosząc swoich
uczniów, by czynili to, czego ich nauczył w pewien
wieczór przy kolacji, jak Jego zabraknie?
Czy widziałeś kiedyś, aby ktoś łamał chleb i pił wino,
czyniąc z tego pamiątkę swej obecności?
Czy wiesz, że ta obecność jest bardzo prawdziwa i
rzeczywista?
Czy wiesz już dlaczego Bóg zostawił siebie, byś mógł Go
przyjmować?
......
Tak. Z miłości.
Dziękuj Mu za to nieustannie. Za to tylko, że jest i że
będzie.
Już słychać dzwony. Msza Święta zaraz.
Spotkanie z Miłością.
Idziesz...?
Uwaga! Można poprosić wcześniej księdza asystenta
Spotkanie modlitewne
Jezus daje nam zbawienie
Śpiew
Mój Jezu, mój Zbawco
Tekst 1
A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i
pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu
Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za
natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko
Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia,
błogosławił Boga i mówił: "Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w
pokoju, według Twojego słowa. Bo oczy moje ujrzały Twoje zbawienie, któreś
przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę
ludu Twego, Izraela".
Cisza
Rozważanie 1
Jezu - Ty przyniosłeś zbawienie dla mnie, dla każdego człowieka.
Przyszedłeś na świat, żeby tego dokonać. Tak wcześniej obiecał Twój Ojciec.
Obiecał też Symenowi - powiedział, że zanim Symeon umrze, ujrzy Mesjasza Zbawiciela. I tak się stało, ponieważ Ty zawsze dotrzymujesz obietnic. Symeon
musiał na to długo czekać, ale ufał Bogu i Jego Słowu. Wierzył, że wszystkie
obietnice się spełnią. Jego wiara pozwalała mu żyć. A wiara ta nie była daremna.
Bóg dotrzymuje swoich obietnic. Zawsze. Bo nas kocha. Chce, byśmy się z
nim spotkali.
Śpiew
Będę śpiewał, Tobie, mocy moja.
Ty, Panie, jesteś mą nadzieją.
Tobie ufam i bać się nie będę.
Tekst 2
Iz 53,4-8
Lecz On się obarczył naszym cierpieniem,
On dźwigał nasze boleści,
a myśmy Go za skazańca uznali,
chłostanego przez Boga i zdeptanego.
Lecz On był przebity za nasze grzechy,
zdruzgotany za nasze winy.
Spadła Nań chłosta zbawienna dla nas,
a w Jego ranach jest nasze zdrowie.
Wszyscyśmy pobłądzili jak owce,
każdy z nas się obrócił ku własnej drodze,
a Pan zwalił na Niego
winy nas wszystkich.
Dręczono Go, lecz sam się dał gnębić,
nawet nie otworzył ust swoich.
Jak baranek na rzeź prowadzony,
jak owca niema wobec strzygących ją,
tak On nie otworzył ust swoich.
Po udręce i sądzie został usunięty;
a kto się przejmuje Jego losem?
Tak! Zgładzono Go z krainy żyjących;
za grzechy mego ludu został zbity na śmierć.
Cisza
Rozważanie 2
Największym szczęściem dla Ciebie, dla każdego z nas, jest zjednoczenie z
Bogiem po śmierci. Tu na ziemi staramy się być jak najbliżej Niego, ale nie zawsze
nam się to udaje. Od Boga odrywa nas grzech. Grzech nas od Boga oddala i nie
pozwala cieszyć się z bycia z Nim blisko. To grzech również przeszkadza w tym,
żebyśmy mogli osiągnąć pełnię szczęścia.
Ale Bóg nas tak ukochał, że nie chce, byśmy byli w zniewoleni przez grzech.
Zesłał nam swojego Syna, żeby On nas zbawił. Zbawił, czyli wziął nasze grzechy,
które nie pozwalają nam być doskonałymi. Wziął je na siebie i za nie umarł. Umarł
na Krzyżu.
Śpiew
Zbawienie przyszło przez krzyż...
Tekst 3
Flp 2, 12-16a
A przeto, umiłowani moi, skoro zawsze byliście posłuszni, zabiegajcie o
własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem nie tylko w mojej obecności, lecz jeszcze
bardziej teraz, gdy mnie nie ma. Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i
działania zgodnie z [Jego] wolą. Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań,
abyście się stali bez zarzutu i bez winy jako nienaganne dzieci Boże pośród narodu
zepsutego i przewrotnego. Między nimi jawicie się jako źródła światła w świecie.
Trzymajcie się mocno Słowa Życia,
Cisza
Rozważanie
Jezus umarł na Krzyżu, żeby nas zbawić. Każdy z nas ma więc szansę na to,
by zostać zbawionym. Trzeba nam dbać o to, by możliwość tę zrealizować. Musisz
się starać być dobrym uczniem Jezusa - spełniaj Jego polecenia, kochaj Boga i
bliźniego. Nie wahaj się stawać w obronie swojej wiary i żyć nią każdego dnia. Nie
możesz po prostu powiedzieć, że wierzysz i to wystarczy. Wiara bez uczynków jest
martwa. Wnoś ją w życie, w swoje postępowanie każdego dnia, by być świadkiem
Jezusa. By być dla innych światłem, które prowadzi do właściwego celu.
Śpiew
Nie bójcie się żyć dla miłości. Dla tej miłości warto żyć.
Tekst 4
J 12, 46-47
Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie
pozostawał w ciemności. A jeżeli ktoś posłyszy słowa moje, ale ich nie zachowa,
to Ja go nie sądzę. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat sądzić, ale aby
świat zbawić.
Cisza
Rozważanie 4
Jezu - Światłości świata. Twoją misją było zbawienie ludzi. Chcesz dla mnie
szczęścia. Poświęciłeś własne szczęście, żebym ja mógł go dostąpić. Nie umiem
tego docenić. Często zapominam o Twojej ofierze z Ciała i Krwi. Takie to dla mnie
czasami odległe. Ale kiedy ta ofiara dokonuje się na moich oczach - na ołtarzu gdy ponownie dajesz za moje grzechy swoje Ciało i swoją Krew, czuję, że jestem
bliżej Twej miłości. Pomóż mi zawsze pamiętać o nadmiarze Twojego miłosierdzia
dla mnie. Bądź mi zawsze światłem.
Śpiew
Z Tobą ciemność nie będzie ciemna wokół nas, a noc tak jak dzień
zajaśnieje.
Tekst 5
J 6, 53-54
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie
spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie
mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a
Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
J 6, 60
A spośród Jego uczniów, którzy to usłyszeli, wielu mówiło: «Trudna jest ta mowa.
Któż jej może słuchać?»
J 6, 67-69
Rzekł więc Jezus do Dwunastu: «Czyż i wy chcecie odejść?» Odpowiedział Mu
Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A
myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga».
Cisza
Rozważanie 5
Apostołowie również mieli problem z ogarnięciem tej wielkiej tajemnicy, jaką
jest Twoja, Panie Jezu, śmierć przynosząca nam Zbawienie. Nie mogli pojąć
Twoich słów, które wydawały się tak trudne. Ale pozostali przy Tobie Ci, w
których wiara w Ciebie pozostała niezachwiana. Piotr ufał Tobie - uwierzył, że
tylko dzięki Tobie możemy żyć wiecznie. Poznał, że jesteś Synem Bożym, który z
powodu wielkiej miłości swojego Ojca, objawia Go nam i umożliwia spotkanie z
Nim.
Daj nam Jezu wiarę, która będzie zawsze stała - byśmy nigdy nie zwątpili w
to, że możemy zostać zbawieni. Że to właśnie Ty chcesz, byśmy byli szczęśliwi i
pomagasz nam w tym. Że jesteś zawsze z nami i nigdy nas nie opuszczasz. Że to
właśnie Ty masz słowa życia wiecznego. Że Twoja śmierć przyniosła nam
zbawienie.
Śpiew
Modlitwa na zakończenie
Ojcze nasz
Spotkanie integracyjne - Wspólne gotowanie.
Cel spotkania: Integracja oddziału przez wspólne przygotowanie posiłku.
1. Modlitwa
2. Przygotowanie posiłku: wiadomo, ze przez wspólną prace lub
przygotowywanie czegoś razem następuje proces integracji. W miarę możliwości
lokalowych oddział może przeprowadzić spotkanie na salkach parafialnych,
(jeżeli kuchnia zaopatrzona jest w odpowiedni sprzęt), u księdza asystenta lub w
domu u jednego z członków. Należy wcześniej ustalić, co chcemy
przygotowywać ( polecamy: pizze, spaghetti, jajecznice). Każdy członek
powinien być odpowiedzialny, za przyniesienie produktów spożywczych
potrzebnych do sporządzenia potrawy. Wcześniej ustalamy, kto co przynosi.
Można wyznaczyć osobę, która będzie koordynowała przygotowanie i przebieg
spotkania, aby wszystko sprawnie przebiegało.
3. Degustacja posiłku: po przygotowaniu potrawy wypadałoby ja zjeść.
SMACZNEGO!
4. Wnioski: na pewno taka forma spotkania przynosi wiele radości i śmiechu dla
całego oddziału. Jeżeli chcemy, aby spotkanie prawidłowo przebiegło to
musimy sprawić by każdy poczuł się za nie odpowiedzialny. Żeby wiedział, ze
po części to od niego zależy, jaka będzie atmosfera na spotkaniu!
5. Modlitwa na zakończenie.
„WIELKI SAKRAMENT”
Modlitwa
WPROWADZENIE:
Bóg jak pisze Jan Paweł II :stworzył człowieka mężczyzną i kobietą,
wprowadzając przez to w całe dzieje ludzkości ową szczególna dwoistość przy
całkowitej równości”
Mimo swej różności czy to fizycznej czy psychicznej, kobieta i mężczyzna stanowią
dwa sposoby według których człowiek jako stworzenie realizuje swoje określone
powołanie nie tylko jako odrębne osoby, ale także jako para, wspólnota miłości.
Miłość ta jednak zawsze zabarwiona jest uczuciami. Są one nieraz tak silne, że
ludzie doświadczając ich uważają je za sama istotę miłości. W imię swoich przeżyć
oraz pod ich wpływem gotowi są usprawiedliwić nawet czyny w oczywisty sposób
złe, stosując do nich to wielkie słowo miłość.
Miłość mężczyzny i kobiety zaczyna się niekiedy od pewnego rodzaju wzajemnego
olśnienia i upodobania, od jakiejś fascynacji. Stopniowo budzi się potrzeba i
pragnienie bliskości. Niestety, miłość zatrzymuje się nieraz na etapie, zamiast
rozwinąć w wolę czynienia sobie dobra nawzajem.
Większości jednak miłość między dziewczyną a chłopakiem staje się przedmiotem
uroczystego zobowiązania podjętego w obliczu Boga. Chłopak i dziewczyna wiążą
się stając się tym samym mężem i żoną. Można już wtedy mówić o miłość
małżeńskiej, którą rozumie się jako wolę czynienia dobrze współmałżonkowi. Ta
miłość ma charakter daru wzajemnego i wzajemnej służby we wszelkich
dziedzinach wspólnego życia.
Pytania pomocnicze:
 Jakie emocje i uczucia wpływają na relacje w miłości między dwojgiem ludzi?
Jakie są związane z tym niebezpieczeństwa?
 Czy zakochani potrafią ze sobą rozmawiać?
 Jak przezywają swoją miłość?
Modlitwa
KWIECIEŃ:
1. Spotkanie formacyjne: Jezus Chrystus cz.II Zbawiciel
2. Spotkanie dyskusyjne: Hasło i pozdrowienie KSM
3. Spotkanie biblijne: Trzy kroki tajemnicy zbawienia
4. Spotkanie modlitewne: Wierzę w Ducha Św.
5. Spotkanie integracyjne: Wyjście do kina
6. Spotkanie kulturalne: Praca w oddziale KSM
Spotkanie formacyjne - Jezus Chrystus
Część II: Zbawiciel
1. Krótkie przypomnienie: wcielenie, znaczenie imienia Jezus, Mesjasz, Królestwo
Boże, Przemienienie.
2. Jezus trzykrotnie zapowiada swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie. „Gdy
dopełnił się czas Jego wzięcia z tego świata, postanowił udać się do Jerozolimy”
(Łk 9,51) – Jezus zaznaczył, ze szedł dobrowolnie do Jerozolimy gotowy na śmierć.
 Namaszczenie w Betanii – namaszczenie na pogrzeb (J12, 1 – 8)
Jezus rozumie to namaszczenie jako znak proroczy: zbliża się czas Jego śmierci i
pogrzebu (zauważyć, że po śmierci nie był namaszczony, a był to jeden z
podstawowych obowiązków Żydów). Według wierzeń starożytnych dusza
pozostawała po śmierci człowieka w pobliżu ciała przez trzy dni, a potem
odchodziła do Szeolu (krainy umarłych). Aby przedłużyć pobyt duszy w pobliżu
ciała, starano się powstrzymać jego rozkład przez skrapianie wonnymi olejkami.
 Mesjański wjazd do Jerozolimy – lud obwołuje Jezusa Mesjaszem
Jezus zawsze unikał sytuacji, w których lud chciał obwołać Go królem, gdyż źle
pojmowali ten tytuł – w ludzkich kryteriach. Teraz na znak zbliżającej się śmierci
tryumfalnie wjeżdża do Jerozolimy– Jezus nie zdobywa miasta podstępem czy
przemocą, na rydwanie zwycięzcy, na czele wojsk, lecz wjeżdża na osiołku, który
jest symbolem pokory i pokoju. Lud obwołuje Go Mesjaszem, wykrzykuje
Hosanna (=daj zbawienie). Arcykapłani u uczeni protestowali przeciwko takiemu
pozdrawianiu Jezusa i odrzucili Mesjasza (por. Mt 21, 28 – 45).
 Dlaczego faryzeusze tak bardzo nienawidzili Jezusa?
Od samego początku działalności publicznej, faryzeusze usiłowali zgładzić
Jezusa (Mk 3,6). Wspólnie z herodianami, którzy tworzyli grupę polityczną
spodziewającą się odzyskać niepodległość kraju przez dynastię Heroda i jej
wpływy w Rzymie, szukali sposobu i pretekstu do pozbycia się Go. Oskarżali
więc Go o to, że jest opętany, o bluźnierstwo, zwodzenie ludu, przestępstwa
religijne, które Prawo karało śmiercią przez ukamieniowanie (zaznaczyć, że nie
wszyscy faryzeusze byli przeciwnikami Jezusa, wielu było Jego uczniami:
Nikodem, Józef z Arymatei). Jezus nauczając nie zadowalał się proponowaniem
swojej interpretacji Prawa jako jednej z wielu, lecz wypełnił je i dał w sposób
Boski ostateczną i jedyną interpretację: np. udoskonalił Prawo dotyczące
czystości pokarmów, szabatu, oczyścił Świątynię – co szczególnie nie podobało
się faryzeuszom. Jezus gorszył ich przebywając w towarzystwie celników i
grzeszników. Jednak najbardziej wzburzyło ich odpuszczanie grzechów –
jedynie Bóg może przecież to czynić, w ich oczach Jezus był więc bluźniercą.
 Ostatnia wieczerza – ustanowienie eucharystii (omówione będzie na
specjalnym spotkaniu)
 Agonia w Getsemani – wyraz człowieczeństwa – ucisk duchowy
spowodowany bliską męką. Krwawy pot z medycznego punktu widzenia nie jest
wykluczony. Krwawy pot może symbolizować Kielich Nowego Przymierza, który
przyjmuje z rąk Ojca. Jezus zgadza się w swojej ludzkiej woli wypełnić wolę Ojca.
 Aresztowanie, proces, biczowanie, droga krzyżowa i śmierć –
„Ukrzyżowany również za nas, pod Poncjuszem Piłatem został
umęczony”
Aresztowania dokonała straż świątynna. Judasz postanowił wskazać Jezusa
pocałunkiem – pocałunek był naturalnym znakiem powitania ucznia i nauczyciela.
Proces nie przebiegał po myśli Arcykapłanów: zeznania złożone przez świadków
okazały się sprzeczne. Dlatego Kajfasz zwrócił się wprost do Jezus: czy jest
Mesjaszem i Synem Boga? Pytanie było dobrze skonstruowane, gdyż samo
określenie siebie Mesjaszem nie mogło być przyczyną wyroku skazującego.
Twierdząca odpowiedź Jezusa uznają za bluźnierstwo i za to został skazany.
Po tym posiedzeniu przekazano Jezusa Piłatowi. We wszystkim prowincjach
podległych Cesarstwu Rzymskiemu wyroki śmierci musiały być zatwierdzane przez
namiestnika. Lecz Piłat będąc poganinem nie rozumiał bluźnierstwa (sam cesarz
rzymski był przecież boskim potomkiem), dlatego Żydzi oskarżali Jezusa o
podburzanie ludu i przypisywanie sobie władzy królewskiej. Jezus przed Piłatem
potwierdza swoją godność królewską, jednakże zarazem zaznacza, że chodzi o
„królestwo nie z tego świata”. Piłat próbował wyswobodzić Jezusa, zaproponował
uwolnienie jednego z więźniów (starożytny zwyczaj z czasów Hammurabiego),
jednak Żydzi wybrali Barabasza: niszczyciel życia – otrzymuje życie, dawca życia –
traci je. Dopiero groźba donosu zmusiła Piłata do wydania wyroku skazującego:
biczowanie i śmierć krzyżowa.
Żołnierze rzymscy po biczowaniu wyśmiali królewski majestat Jezusa: włożyli Mu
cierniową koronę (była w kształcie hełmu, a nie w kształcie wieńca, jak jest to
malowane na obrazach) i żołnierski czerwony płaszcz.
Następnie rozpoczęła się droga na Golgotę, po grecku – Czaszkę. Kara
ukrzyżowania znana była najpierw w Persji, rzymianie uważali ją za haniebną i karali
nią rozbójników, buntowników i niewolników. Skazaniec niósł na barkach
poprzeczną belkę krzyża, pionowa belka była na stałe wbita na miejscu stracenia.
Najpierw przybijano ręce skazańca, następnie wciągano poprzeczną belkę i
przybijano stopy. Nad głową Jezusa umieszczona była tabliczka z napisem winy.
(warto przypomnieć, że Izaak również niósł drzewo na swoich ramionach na górę,
na której miał być ofiarowany Rdz 22,6; kształt krzyża miał też pal, na którym
Mojżesz zawiesił miedzianego węża Lb 21, 8 – 9).
Śmierci Jezusa towarzyszą trzęsienie ziemi, zaćmienie słońca – tak jak w przypadku
teofanii (ukazanie się Boga) oraz rozdarcie zasłony. Mk 15, 38: W świątyni
znajdowały się dwie zasłony: jedna zakrywała miejsce Najświętsze, druga – miejsce
Święte. W języku aramejskim nosiły one różne nazwy, lecz Ewangeliści posługiwali
się tylko jedną, stąd trudno powiedzieć, która z nich rozdarła się przy śmierci
Jezusa. Jeśli rozdarła się ta pierwsza, może to oznaczać, że niebo zostało otwarte, a
stary kult usuniety. Jeśli rozdarła się druga zasłona, może to symbolizować, że
tajemnice dotyczące Kościoła zostały przez śmierć Chrystusa ostatecznie
ujawnione, jednak tajemnice nieba nadal są zamknięte.
Śmierć Jezusa, zapowiedziana przez proroków, jest odkupieniem, czyli wykupem za
nasze grzechy. Odkupienie polega na tym, że Jezus przyszedł dać swoje życie na
okup za wielu. Śmierć jest skutkiem, karą za grzech. Jezus wykupując nas, daje
nowe życie. Jego śmierć była więc obumarciem dla grzechu (Rz 6,13). Wydała
plony, jak obumarcie ziarna rzuconego w glebę. Zbawcza skuteczność śmierci
Chrystusa bierze się stąd, że przeciwstawił się szatanowi i odniósł nad nim
ostateczne zwycięstwo. W Judaizmie ofiarą był baranek (bez skazy, samiec
jednoroczny) paschalny (uwolnienie z niewoli egipskiej) – Jezus jest prawdziwym
Barankiem – ofiarą Przebłagalną i ofiarą Nowego Przymierza (uwolnienie od
grzechu)– zostaje przywrócona komunia (jedność) z Bogiem. Jest Barankiem bez
skazy, tj. bez grzechu. Jest nowym Adamem: „jak przez nieposłuszeństwo jednego
człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy
staną się sprawiedliwi” (Rz 5,19) – Jezus przez swoje posłuszeństwo wynagrodził za
nasze winy i zadośćuczynił Ojcu za nasze grzechy. Żaden człowiek nie byłby w
stanie wziąć na siebie wszystkich grzechów – tylko istnienie w Chrystusie Boskiej
Osoby Syna umożliwiła Jego ofiarę odkupieńczą za wszystkich. W chwili śmierci
Jezusa ustanowiony został Kościół.
 Kto jest odpowiedzialny za śmierć Jezusa?
Mimo okrzyków tłumu: „Krew Jego na nas i na dzieci nasze”, trzeba wziąć pod
uwagę, że byli oni manipulowani, często nieświadomi swoich czynów. Jezus
przebaczył im z krzyża mówiąc: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą co czynią”.
„Tym, co wydarzyło się w czasie Jego męki, nie można obciążać ani wszystkich
bez różnicy Żydów, którzy wówczas żyli, ani Żydów dzisiejszych.” – Sobór
Watykański II. Sprawcami męki Chrystusa byli i są nadal grzesznicy, jak pięknie
mówią słowa piosenki: To nie gwoździe Cię przybiły, lecz mój grzech; to nie
ludzie Cię skrzywdzili, lecz mój grzech (…) choć tak dawno się to stało
widziałeś mnie”. Patrząc pod tym kątem można wysunąć wniosek, iż
chrześcijanie ponoszą największą winę, gdyż mimo wiary, że Jezus jest Synem
Bożym, świadomie popadamy w grzech.
 Pogrzeb – „zstąpił do piekieł”
Jezus zaznał śmierci, czyli nastał kres Jego ziemskiego życia. Jednak była to
chwalebna śmierć, czyli że Jego Ciało nie stało się martwymi zwłokami, ponieważ
„niemożliwe było, aby śmierć zapanowała nad Nim” (Dz. 2,24). Śmierć nie może
oznaczać rozdzielenia natury Boskiej i ludzkiej Jezusa! Boska Osoba nieustannie
pozostawała zjednoczona z duszą i ciałem. Dlatego ciało zmarłego Chrystusa nie
uległo skażeniu. Pospieszne złożenie ciała do grobu w piątek wieczór
spowodowane było zbliżającym się szabatem. Spoczynek w grobie Ciała Chrystusa
ukazuje wielki odpoczynek szabatowy Boga po wypełnieniu zbawienia ludzi. Jezus
zstąpił do piekieł, tzn. że zstąpił do krainy umarłych, nazywanej także Szeolem,
Hadesem. Zstąpił tam jako Zbawiciel, aby wyzwolić dusze sprawiedliwych i
obdarzyć ich wiecznym oglądaniem Boga.
 „I zmartwychwstał trzeciego dnia jak oznajmia Pismo”
Nikt nie mógł powiedzieć jak się ono dokonało z fizycznego punktu widzenia: nie
opisuje tego żaden Ewangelista. Bóg zostawił jedynie znaki: pusty grób, leżące
płótna (całun) i rzeczywiste spotkania z Chrystusem Zmartwychwstałym
(chrystofania). Pusty grób i płótna to nie dowody – to znaki, bo przecież ich
obecność można inaczej wytłumaczyć. Odkrycie grobu było punktem zwrotnym w
wierze Św. Jana, który mówi: „Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń,
który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył” (J 20, 8). To nie płótna były
najważniejszym znakiem! W obecnych czasach wydaje się jednak, że jest zupełnie
odwrotnie – zwykłe, oczywiste dowody nie wystarczają….
Zmartwychwstanie jest dziełem Trójcy Świętej: mocą Ojca (wskrzesił Chrystusa);
ukazanie się tej mocy to dzieło Ducha świętego (ożywił martwe człowieczeństwo
Jezusa i powołał je do chwalebnego stanu); Syn Boży swoją Boską mocą dokonał
własnego zmartwychwstania („Życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Mam moc
je oddać i mam moc je znów odzyskać” J 10, 17 – 18).
Sens Zmartwychwstania:

wypełnienie obietnic Starego i Nowego Testamentu (obietnice dane
patriarchom: o dziedzicu i dziedzictwie; dane Dawidowi: o królestwie;
obietnice Jezusa),

potwierdza prawdę o Boskości Jezusa, Jezus okazał się Mesjaszem i
Panem,

otwiera nam dostęp do nowego życia, jest usprawiedliwieniem
przywracającym łaskę Bożą, dzięki czemu stajemy się przybranymi
dziećmi Boga,

jest źródłem naszego przyszłego zmartwychwstania.
Po zmartwychwstaniu Jezus występuje w charakterze najwyższego władcy świata.
Podświadomie czują to uczniowie, oddając religijny pokłon ukazującemu się
Chrystusowi. Cechy charakterystyczne ukazywań się Chrystusa uczniom:

inicjatywa jest prawie zawsze po stronie Jezusa – uczniowie nie
spodziewają się Go zobaczyć – to daje do zrozumienia, że widzenia nie mają
charaktery subiektywnego, nie są wynikiem ich intensywnych wyobrażeń i
pragnień.

Uczniowie odkrywają tożsamość Jezusa. Najpierw sądzą, że jest zwykłą
osobą: ogrodnikiem, podróżnym – dopiero potem odkrywają, że to Jezus. To
rozpoznanie jest wolne, przecież uczniowie mogli nie uwierzyć. Odkrywają, że
Jego Ciało jest prawdziwym ciałem (kontakt fizyczny, wspólne spożywanie
pokarmów), lecz jest ono także ciałem duchowym, przemienionym przez
Ducha Świętego (Jezus ukazywał się i znikał dobrowolnie, często ukazywał się
wielu osobom jednocześnie).

Czym różni się wskrzeszenie od zmartwychwstania?
Bóg dokonywał wskrzeszeń (inna nazwa zmartwychwskrzeszeń) nawet za pomocą
ludzi (Eliasza, Elizeusza), także Jezus przywrócił życie Łazarzowi, córce Jaira,
synowi wdowy z Naim. Jednak były to powroty do życia ziemskiego. Ci ludzie
później umarli. Zmartwychwstanie ciał w dniu ostatecznym będzie miało inną
naturę: będzie początkiem nowego życia w nowym, przemienionym ciele.
 „I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca”
Przez czterdzieści dni od Zmartwychwstania, chwała Jezusa była jeszcze zakryta
pod postacią zwyczajnego człowieczeństwa. Teraz Jezus wstępuje do chwały Bożej.
Jest to ostateczne wejście człowieczeństwa Jezusa do niebieskiego panowania Boga.
Zasiadanie po prawicy Ojca oznacza zapoczątkowanie Królestwa Mesjasza.
Chrystus jest Głową Kościoła, który jest Jego Ciałem. Pozostaje jednak na ziemi w
swoim Kościele. Kościół jest naznaczony prawdziwą, choć niedoskonałą
świętością, nie jest jeszcze wypełnione mocą i chwałą. Nastąpi to dopiero w
powtórnym przyjściu Chrystusa. Jednak przed tym przyjściem Kościół ma przejść
końcowa próbę, która zachwieje wiarą wielu wierzących – prześladowania i
oszustwa. Największym oszustwem religijnym jest Anty – chryst. Antychryst
pojawia się zawsze wtedy, gdy człowiek uwielbia siebie, zamiast Boga i Jego
Mesjasza. Będzie to ostatni atak zła.
 „I powtórnie przyjdzie w chwale sądzić żywych i umarłych” - paruzja
Po przejściu tej próby nastąpi triumf Boga nad buntem zła – przyjmie on formę
Sądu Ostatecznego. Chrystus ujawni postępowanie każdego człowieka i tajemnice
serc i odda każdemu w zależności od jego uczynków oraz przyjęcia lub odrzucenia
łaski.
Spotkanie dyskusyjne - Hasło i Pozdrowienie
Organizacyjne
1) Modlitwa
2) Wprowadzenie
 Oddział w grupach lub wspólnie ustala listę wymówek, które ludzie
najczęściej wykorzystują, by uniknąć pracy w KSM-ie czy przyjęcia
odpowiedzialności za zrealizowanie jakiegoś zadania
 Jeden z uczestników spotkania odgrywa rolę osoby, która w hipotetycznej
sytuacji (np. przygotowanie 5-lecia oddziału, wieczorek patriotyczny,
przedstawienie) korzysta z w/w wymówek i nie chce włączyć się do pracy
 Pozostali uczestnicy starają się przekonać „lenia” do udziału w
przygotowaniach, znaleźć argumenty
3) Dyskusja
 Co oznacza słowo: „Gotów!”? Z czym się kojarzy?
 Komu (czemu) można służyć? W jaki sposób?
 Na czym polega służba w Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży?
 Na jakich filarach opiera się hasło KSM - u?
 Co rozumiesz przez cnotę?
 Co rozumiesz przez naukę?
 Co rozumiesz przez pracę?
 Jaką rolę spełnia hasło w organizacji?
 Do czego „jesteś gotów” jako KSM-owicz?
 „Oto prawdziwa radość życia: służyć, oddać się całkowicie jednemu celowi,
w przekonaniu o jego wielkości.” (George Bernard Shaw) – czy zgadzasz się
z tymi słowami?
4) Fragment przemówienia Ojca Świętego Jana Pawła II podczas audiencji
w Wielką Sobotę, skierowane do przedstawicieli Katolickiego
Stowarzyszenia Młodzieży, przybyłych z pielgrzymką do grobów
Świętych Apostołów Piotra i Pawła (załącznik)
5) Modlitwa
ZAŁĄCZNIK
„Bardzo dobrze, że usłyszałem dzisiaj tutaj to dawne KSM-owskie "gotów".
Pamiętam z przed wojny. Pamiętam także z okresu powojennego to słowo takie
bardzo zwięzłe, wiele mówiące. To jest właśnie odpowiedź na to posłanie
Chrystusa. "Ja was posyłam" - "gotów!".(…) Musicie być mocni w wierze! Chrystus
na was liczy i wzywa was do wielkich rzeczy. Nie wstydźcie się waszych ideałów wręcz przeciwnie, głoście je i brońcie ich! Liczy na was Chrystus, liczy na was Pani
Jasnogórska, liczy na was Kościół. Liczy na was i potrzebuje was Polska! Właśnie
jako KSM. Wszak waszym hasłem jest zawołanie: "Przez cnotę - naukę - pracę służyć
Bogu i Ojczyźnie!" "Gotów!"”
Watykan, Wielka Sobota, 15 kwietnia 1995 r.
Spotkanie biblijne - Trzy kroki Tajemnicy Zbawienia.
1. Modlitwa.
2.Wprowadzenie.
Wielki Post zaprasza do pochylenia się nad tajemnicą
Zbawienia. Zaprasza Gorzkimi Żalami i Drogą Krzyżową.
Zaprasza każdy proboszcz do spowiedzi i przyjęcia
Komunii Świętej. Najpiękniejsze jednak zaproszenie
płynie z Chrystusowego Krzyża, który najwyraźniej mówi
człowiekowi o tajemnicy zbawienia.
Tajemnicę Zbawienia można ująć w trzy etapy, stanowiące
triduum sacrum.
Tajemnica triduum sacrum staje się odsłonięciem
tajemnicy zbawienia.
3. Męka Jezusa początkiem Zbawienia.
Mt 26, 1- 44.
Mk 14, 1 nn
Łk 22, 1 nn
Opisana jest przez wszystkich synoptyków. Każdy według
swej wrażliwości opisał Mękę Jezusa. Nie ulega
wątpliwości, że męka, przez którą przeszedł Chrystus była
najcięższym doświadczeniem podczas całego Jego życia.
Ogrójec i modlitwa Jezusa: Mt 26, 36 –46 (i paralele)
- zachowanie Jezusa podczas modlitwy
- prośba Jezusa względem Ojca (oddalenie kielicha, tzn.
krzyża; Jezus prawdziwie się bał – był również
Człowiekiem!!!)
- reakcja uczniów.
Przesłuchanie Jezusa: J 18, 12-40 ; 19, 1-16.
- charakter przesłuchania
- kto w nim bierze udział
- o co Jezus jest pytany
- główne oskarżenie Jezusa
- postawa Piłata.
Droga Krzyżowa, Ukrzyżowanie i wyszydzenie na krzyżu :
Mt27, 32-44 (i paralele)
- zachowanie i reakcja osób uczestniczących w drodze
krzyżowej Jezusa
- postawa Matki Jezusa, Cyrenejczyka, kobiet, żołnierzy
- moment ukrzyżowania
- wyszydzenie :jaki miało charakter
4. Śmierć na krzyżu: Mt 27, 45 –50 (i paralele)
- kto był obecny pod krzyżem
- jakie słowa wypowiedział Jezus na krzyżu i co one
znaczyły
- reakcja Matki i Jana
- znaki towarzyszące (grzmot, ciemność...)
- zdjęcie z krzyża (Mt 27, 51 nn)
5. Poranek ZMARTWYCHWSTANIA. Mt 28, 1 nn (i
paralele)
- obecność Anioła
- dlaczego niewiasty przybyły pierwsze do grobu
- pomylenie Jezusa z ogrodnikiem
- jakie ciało miał Chrystus po zmartwychwstaniu
(uwielbione; „wszedł mimo zamkniętych drzwi”; tego
nawet Copierfield nie potrafi )
- reakcja uczniów
- mandat skierowany do apostołów (Mt 28, 28 ).
6. Podsumowanie w formie pogadanki.
Chrystus przez swoją Mękę, Śmierć na krzyżu i
Zmartwychwstanie prawdziwie odkupił człowieka, to
znaczy zbawił go. Dzięki temu człowiek może dostąpić
chwały wiecznego życia. Gdyby nie było ofiary Chrystusa,
gdyby nie umarł za nas na krzyżu nie dokonałoby się
zbawienie. Człowiekowi potrzebne było odkupienie,
ponieważ obarczony grzechem pierworodnym i grzechami
osobistymi, nie był w stanie sam siebie odkupić. Musiał
uczynić to Bóg. Bóg zesłał zatem swego jedynego Syna,
Jezusa, by Ten mimo swego bóstwa (i człowieczeństwa
zarazem) umarł za i dla człowieka.
Wielki Post nieustannie przypomina tę tajemnicę.
Najpierw tajemnicę WCIELENIA, kiedy Odwieczne
Słowo stało się Ciałem, zatem Bóg zesłał Syna- Boga
Człowieka. Pragnął On bowiem wybawienia człowieka,
doprowadzenia go do pełnej szczęśliwości, do siebie.
Kolejna tajemnica to tajemnica BÓSTWA I
CZŁOWIECZEŃTSTA Chrystusa (łatwo to wyjaśnić;
gdyby na krzyżu umarł tylko człowiek nie dostąpilibyśmy
odkupienia. Na krzyżu umiera jednak Bóg, zatem
odkupienie się dokonało!!!)
Tajemnica MĘKI, ŚMIERCI I ZMARTWYCHWSTANIA
jest tajemnicą ZBAWIENIA. Gdyby nie dokonały się te
trzy odsłony, nie bylibyśmy zbawieni. Potrzeba zatem było
krwawej Ofiary dokonanej na krzyżu, by człowiek zupełnie
za „darmochę” został wykupiony z bagna zła i grzechu.
Od człowieka zależy, czy wykorzysta ten dar, jakim jest
Odkupienie, by doprowadzić siebie i innych do zbawienia.
Wielki Post zachęca, by przylgnąć do krzyża, prawdziwe
się nawrócić i na nowo uwierzyć w Jezusa – Zbawiciela.
Praca w oddziale KSM
Cel: uświadomienie znaczenia pracy w oddziale.
Modlitwa
Psalm 8, modlitwa spontaniczna
Dyskusja
Jak u was w oddziałach wygląda organizacja pracy, podział obowiązków?
Kto najwięcej pracuje i dlaczego tak jest?
Jaki jest cel pracy w oddziale?
Czym może się oddział KSM w parafii zajmować?
Działalność:
 religijna
 patriotyczno-społeczna
 charytatywna
 kulturalno-rozrywkowa
 sportowa
„Działalność KSM nie może ograniczać się do własnych członków, lecz także
wpływać na środowisko.” („Podręcznik KSM”)
„Praca jest przedłużeniem modlitwy” (św. Urszula Ledóchowska) – a jak
wygląda modlitwa w waszym oddziale?
Czy zgadzacie się z tą myślą?
Praca też może się stać modlitwą, jeżeli u podstaw jej wykonania jest motyw
miłości Boga i miłości bliźniego, tzn. jeżeli wykonujemy ją dla oddania chwały
Bogu i dla dobra bliźnich. Ważne jest więc ażeby przy codziennej modlitwie
porannej, planując razem z Chrystusem dzień, dołączyć motywację Jego miłości i
mi…ości bliźnich. Nasza praca zyskuje przez to zupełnie inny wymiar –
nadprzyrodzony.
Modlitwa jest fundamentem pracy – jeśli tego nie ma to wszystko inne się wali.
Jednocześnie należy pamiętać o zachowaniu równowagi pomiędzy pracą a modlitwą
- co stanie się gdy oddział będzie za dużo pracował, a za mało się modlił? I na
odwrót?
Budowanie na skale i na piasku – Łk 6, 46-49
Dlaczego często słowa nie idą w parze z czynami – dużo mówimy, ale niewiele
robimy...
Problemy z pracą w oddziale – z czego się biorą?
Jak powinni przekazać swoje doświadczenie starsi członkowie oddziału młodszym?
„Praca jest dążeniem człowieka do człowieka: nie może ona zmierzać w pustkę.
Zawsze wiąże nas z ludźmi, jeśli nie wprost, to przynajmniej pośrednio. Nie ma
takiej pracy, która w jakiś tajemniczy sposób nie wiązałaby na s z ludźmi. Nawet ta,
co zmierza ku Bogu, szczególnie ta.”
„Praca łączy człowieka z człowiekiem – nie ulega to żadnej wątpliwości. Człowiek
pozbawiony pracy, bezczynny, jest zazwyczaj odosobniony. Wokół człowieka
pracującego skupiają się inni, jak pszczoły wokół matki.” („Duch pracy ludzkiej”
Stefan kard. Wyszyński)
Podsumowanie
Dz 2, 42-47 jedność pierwszych Chrześcijan
Modlitwa
Psalm , modlitwa spontaniczna
Spotkanie modlitewne - Wierzę w Ducha Świętego
Śpiew
Tekst 1
Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, który z Ojca i Syna pochodzi;
który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; który mówił przez
proroków.
Cisza
Rozważanie 1
Duch Święty – mój Bóg.
Pan i Ożywiciel.
Ten, który wart jest najwyższej chwały.
Jest w moim życiu, czuwa, pomaga.
Rozjaśnia mroki. Obdarza łaskami
mądrością
rozumem
radą
męstwem
umiejętnością
pobożnością
bojaźnią Bożą
Śpiew
Niech nas ogarnie Łaska, Panie, Twa. Duch Twój święty niech dotknie nas.
Rozważanie 2
Duchu Święty – zostałeś nam obiecany i stale z nami jesteś. Pozwalasz nam
odczuwać swoją bliskość. A przecież Cię nie widzimy... Tak mało wiemy o Tobie...
Jesteś tchnieniem wiatru, językiem ognia, światłem
Cisza
Tekst 2
J 14, 15-18
Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił
Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy,
którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go
znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami:
Przyjdę do was.
Śpiew
D
A
Hm
G
D
Em
A
Przyjdę do was w moim Duchu i rozraduję wasze serca.
Rozważanie 3
Chrystus umarł na krzyżu. Apostołowie czuli się opuszczeni. Zabrakło Mistrza. Nie
było go. Zupełnie nie mieli pomysłu na to, co zrobić ze swoim życiem. Przecież
wcześniej zostawili wszystko za sobą, by iść za Jezusem. A teraz? Co robić? Czekać
nie wiadomo, na co, czy może dać sobie spokój – zostawić to wszystko i zacząć
wszystko od nowa. Ale Jezus znał ich serca – przyszedł do nich, zastraszonych,
przyszedł w uwielbionym Ciele. Na nowo napełnił ich serca wiarą. Cieszyli się z
Jego obecności. Ale przecież dla Jezusa przyszedł czas, by zasiąść po prawicy Ojca.
Nie chciał, by Jego uczniowie - ci, których ukochał – zostali sami...
Cisza
Tekst 3
J 16, 5-13a
Teraz zaś idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie:, „Dokąd
idziesz?". Ale ponieważ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce.
Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie
odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was. On zaś,
gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś - bo idę do Ojca i już Mnie nie
ujrzycie; wreszcie o sądzie - bo władca tego świata został osądzony. Jeszcze wiele
mam wam do powiedzenia, ale teraz [jeszcze] znieść nie możecie. Gdy zaś
przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy.
Śpiew
Tekst 4
J 15, 18-19; 22-27
Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie pierwej znienawidził. Gdybyście byli
ze świata, świat by was kochał jako swoją własność. Ale ponieważ nie jesteście ze
świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata, dlatego was świat nienawidzi.
(...) Gdybym nie przyszedł i nie mówił do nich, nie mieliby grzechu. Teraz jednak
nie mają usprawiedliwienia dla swego grzechu. Kto Mnie nienawidzi, ten i Ojca
mego nienawidzi. Gdybym nie dokonał wśród nich dzieł, których nikt inny nie
dokonał, nie mieliby grzechu. Teraz jednak widzieli je, a jednak znienawidzili i
Mnie, i Ojca mego. Ale to się stało, aby się wypełniło słowo napisane w ich Prawie:
Nienawidzili Mnie bez powodu. Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam
poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o
Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku.
Cisza
Rozważanie 4
Apostołowie dostali Ducha. Wielki szum wypełnił salę, a nad ich głowami pojawiły
się języki ognia. Nagle poczuli w sobie wielką moc, ogromną siłę. Nabrali pewności
oraz chęci do głoszenia. Poznali w sercach, że to Jezus jest Bogiem; że Jego nauka
to Prawda, prowadząca człowieku ku Bogu, prowadząca do zbawienia. Jakże to
DOBRA NOWINA! Nie mogli jej zachować tylko dla siebie. Napełnieni mocą
dzięki Duchowi – Pocieszycielowi oraz Nauczycielowi, wyszli do ludzi, by
przepowiadać, by powiedzieć o tym wszystkim – każdemu, bo do każdego Bóg
kieruje swą miłość.
Śpiew
Rozważanie 5
Apostołowie w Duchu stali się świadkami. Boże, prosimy Cię o dary Twego Ducha,
byśmy nie tylko nie wstydzili się tego, że jesteśmy Twoimi dziećmi, chrześcijanami,
ale byśmy mówili o tym, gdy spotkamy na swej drodze innych ludzi.
Napełnij nas Duchu swą mądrością i mocą, byśmy mogli głosić Dobrą Nowinę.
Śpiew
Duchu Święty, wołam przyjdź...
Spotkanie integracyjne - Wyjście do kina albo wspólne
oglądanie filmu.
Cel: Uzyskanie umiejętności dyskutowania o filmie.
Prezes oddziału lub kierownictwo wybierają film, który będzie pobudzał członków
oddziału do dyskusji. Jeżeli nie uda się tak zgrać terminu, aby wszystkim pasowała
data wyjścia do kina to można poprosić ks. Asystenta albo któregoś z członków czy
nie można odbyć tego spotkania u nich. Po projekcji filmu następuje dyskusja. Np.:
 Jak oceniamy fabułę?
 Co reżyser chciał przekazać widzowi?
 Jak oceniamy poszczególne postacie?
 Co my zrobili byśmy na miejscu bohaterów?
Oczywiście na początku i na końcu spotkania modlimy się do Ducha Świętego o
dobre zrozumienie filmu.
MA J :
1. Spotkanie formacyjne: Sakramenty Święte - chrzest
2. Spotkanie dyskusyjne: Godło i Odznaka
3. Spotkanie biblijne: Duch Święty. Wielki nieznajomy
4. Spotkanie modlitewne: Eucharystia Chleb Niebiański
5. Spotkanie integracyjne: Dzień Matki
6. Spotkanie kulturalne: „Liczę na Was jako KSM...”
Spotkanie formacyjne - Sakramenty Święte – chrzest
1. Co to jest sakrament?
Sakrament jest to obrzęd liturgiczny, który niesie Boga na poszczególnych
etapach rozwoju naszego człowieczeństwa. Sakrament niesie Boga człowiekowi,
który przychodzi do Kościoła prosząc o to. Ten, kto przychodzi po sakrament
jest już dotknięty przez Boga potrzebą tego sakramentu – ma w sobie potrzebę,
aby Bóg zaistniał w sposób szczególny w jego życiu. Sakrament jest
ukoronowaniem wyznania wiary.
Sakrament jest znakiem. Znaki symbolizują coś, czyli przesuwają np. wodę z
wymiaru materialnego w wymiar egzystencjalny: woda obmywa nie tylko z
brudu fizycznego, lecz z brudu grzechu. Woda jest znakiem czystości, oliwa –
leczenia, światło – świętości, sól – mądrości.
Sakramenty są skutecznymi znakami łaski, ustanowionymi przez Chrystusa i
powierzonymi Kościołowi. Obrzędy widzialne oznaczają i urzeczywistniają łaski
właściwe danemu sakramentowi.
W Kościele jest siedem sakramentów: chrzest, bierzmowanie (chryzmacja),
Eucharystia, pokuta, namaszczenie chorych, sakrament święceń, małżeństwo.
2. Po co nam sakramenty?
Celem sakramentów jest uświęcanie człowieka, budowanie mistycznego Ciała
Chrystusa (którego wszyscy jesteśmy członkami) oraz oddawanie kultu Bogu.
Jako znaki – mają pouczać. Umacniają i wyrażają wiarę – nazywają się też
sakramentami wiary (podkreślić, że do sakramentów przystępuje człowiek
wierzący).
Sakramenty udzielają łaski, ponieważ działa w nich Chrystus, mocą zbawczego
działania Chrystusa. Św. Tomasz z Akwinu: „Sakrament urzeczywistnia się nie
przez sprawiedliwość człowieka, który go udziela lub przyjmuje, lecz przez moc
Bożą”. Te łaski są konieczne do zbawienia – owocem życia sakramentalnego
jest to, że stajemy się przybranymi Dziećmi Bożymi i jednoczymy się ze
Zbawicielem. Są to więc sakramentami zbawienia.
W sakramentach Kościół uczestniczy już w życiu wiecznym oczekując
ponownego przyjścia Chrystusa – sakramenty życia wiecznego.
3. Sakrament chrztu.
a) Co to oznacza chrzest?
Chrzest jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego (!!!) i bramą
otwierającą dostęp do innych sakramentów. Chrzcić oznacza „zanurzyć,
pogrążyć”. Chrzest jest symbolem:
 pogrzebania w śmierci Chrystusa (zanurzenie w wodzie), z której powstaje
przez Zmartwychwstanie z Nim jako „nowe stworzenie” (wyjście z wody):
chrzest odpuszcza wszystkie grzechy: grzech pierworodny i grzechy osobiste
oraz kary za grzech; pozostają jednak doczesne konsekwencje grzechu tj.
cierpienie, choroba, śmierć fizyczna, skłonność do grzechu (czyli
pożądliwość),
 obmycia, odrodzenia i odnowienia w Duchu Świętem: nie jesteśmy już
narzędziem grzechu, lecz narzędziem Boga – człowiek odrodzony
zobowiązany jest do wyznawania przed ludźmi wiary i uczestniczenia w
apostolskiej i misyjnej działalności Kościoła,
 oświecenia – ochrzczony otrzymuje w chrzcie Słowo, które oświeca każdego
i sprawia, że staje się przybranym Dzieckiem Bożym, czyni nas członkami
Ciała Chrystusa – włącza w Kościół,
 jest darem, udzielanym tym, którzy nic nie przynoszą,
 łaską, ponieważ jest dawany nawet tym, którzy zgrzeszyli,
 namaszczeniem – ponieważ jest święty i królewski,
 pieczęcią – ponieważ nas strzeże i jest znakiem panowania Boga
(przypomnieć o namaszczeniu i pieczęci ze spotkania o Duchu Świętym),
znamienia tego nie wymaże żaden grzech. Sakramentu chrztu udziela się
jeden jedyny raz, nie może zostać powtórzony.
b) Skąd wziął się chrzest???

W Starym Testamencie mamy wiele zapowiedzi chrztu: od stworzenia
świata tchnienie Boże unosiło się nad wodami; potop oczyścił świat z
grzesznych ludzi; Izrael wychodząc z niewoli egipskiej przechodzi przez
wody Morza Czerwonego – jest to zapowiedź wyzwolenia, jakiego dokonuje
chrzest; w czasach Nowego Testamentu rabini chrzcili prozelitów (czyli
pogan przyłączających się do ludu żydowskiego).

Chrzest janowy miał doprowadzić do skruchy i uzyskania
przebaczenia, towarzyszyły mu wyznania grzechów. Był to chrzest
przygotowujący do chrztu mesjańskiego, który będzie udzielany w Duchu
Świętym i ogniu. Otrzymany od Jana chrzest Jezusa został ukoronowany
zstąpieniem Ducha Świętego pod postacią gołębicy i uroczystym uznaniem
przez Ojca Synostwa Jezusa. Chrzest ten był zapowiedzią zesłania Ducha
Świętego.

Po Zmartwychwstaniu Jezus przykazuje Apostołom: „Idźcie więc i
nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i
Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem”
(Mt 28, 19 – 20). Przez Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystus otworzył
ludziom źródło chrztu. Krew i woda, które wypłynęły z przebitego boku
Jezusa są zapowiedziami chrztu i Eucharystii – sakramentów nowego życia.
Chrzest pochodzi ze Śmierci Jezusa.

Od dnia Pięćdziesiątnicy Kościół udziela chrztu – każdemu, kto
wierzy w Jezusa. Gdy ktoś chciał zostać chrześcijaninem, musiał przejść
pewną drogę i wtajemniczenie złożone z pewnych etapów: głoszenie słowa,
przyjęcie Ewangelii, chrzest, wylanie Ducha Świętego, dostęp do Eucharystii.
W pierwszych wiekach Kościoła było ono bardzo rozbudowane i
obejmowało długi okres katechumenatu oraz szereg obrzędów
przygotowawczych. Do dziś, tam, gdzie Ewangelię głosi się od niedawna ten
zwyczaj jest praktykowany. Dotyczy to także wszystkich dorosłych,
nieochrzczonych, nawróconych. Katechumenat (czyli formacja) polega na
kształtowaniu całego życia, wtajemniczaniu w misterium zbawienia,
praktykowaniu obyczajów ewangelicznych i obrzędów świętych. Punktem
kulminacyjnym jest udzielenie w jednej celebracji trzech sakramentów:
chrztu, bierzmowania i Eucharystii. Czysta darmowość łaski zbawienia jest
szczególnie widoczna przy chrzcie dzieci. Wyraźne świadectwa praktyki
chrztu dzieci pochodzą z II w. Wzięło się to stąd, że całe rodziny
przejmowały chrzest łącznie z niemowlętami. W obrządkach wschodnich
wtajemniczanie chrześcijańskie dzieci zaczyna się od chrztu, po którym
następuje bezpośrednio bierzmowanie i Eucharystia. W obrządku rzymskim
wtajemniczenie zaczyna się również chrztem, lecz trwa nadal przez lata
katechezy i kończy się Eucharystią i bierzmowaniem.

Czy jest sens chrzcić niemowlę?
To rodzice podejmują decyzję za swoje dziecko. Niemowlę jest
przyjmowane do Kościoła na podstawie woli jego rodziców i
rodziców chrzestnych. Oni gwarantują, że dziecko będzie
wychowywane w miłości i tak, jak tego uczył Jezus. Dziecko, gdy
dorośnie, potwierdzi tę decyzję w sakramencie bierzmowania.
Chrzest odpuszcza grzech pierworodny i daje łaski – nawet takiemu,
na pozór, nic nierozumiejącemu człowiekowi.
 Czy dzieci zmarłe bez chrztu nie są zbawione?
Kościół może tylko polecać je Bożemu miłosierdziu. Jednak wielka
miłość Jezusa do dzieci pozwala przypuszczać, że istnieje jakaś droga
zbawienie dla nich: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie
przeszkadzajcie im” (Mk 10,14).
c) Celebracja chrztu.

Sakrament chrztu odbywa się przeważnie w czasie Mszy św. Chrzest
otwiera drogę do Eucharystii. Wprowadza człowieka do społeczności
wierzących w Chrystusa, która to społeczność buduje się przede wszystkim
przez Eucharystię. Zazwyczaj chrztu udzielają biskupi , kapłani, diakoni. W
razie konieczności może ochrzcić każda osoba, nawet nie ochrzczona,
mająca wymaganą intencję (ntencja ta polega na tym, aby chcieć czynić to, co
czyni Kościół, gdy chrzci) mówiąc: „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i
Ducha Świętgo”.

Na początku celebracji kapłan pyta rodziców i chrzestnych o co proszą –
proszą o chrzest. Następnie kapłan, rodzice i chrzestni czynią znak krzyża na
czole dziecka (kandydata) – ma ono od tej pory należeć do Chrystusa i
oznacza łaskę odkupienia, jaką Chrystus nabył dla nas przez swój Krzyż.
 Głoszenie słowa Bożego – oświeca kandydatów i zgromadzenie
prawdą objawioną i pobudza ich od udzielenia odpowiedzi wiary –
nieodłącznej od chrztu.
 Ponieważ chrzest oznacza wyzwolenie od grzechu, nad kandydatem
egzorcyzm (lub kilka egzorcyzmów), namaszcza go olejem lub kładzie
na niego rękę.
 Zostaje poświęcona woda chrzcielna – Kościół prosi Boga, by przez
swojego Syna i mocą Ducha Świętego zstąpił na te wodę, aby ci,
którzy zostaną w niej ochrzczeni, „narodzili się z wody i z Ducha” (J
3,5)

Chrzest następuje po publicznym wyrzeczeniu się zła i Szatana oraz
wyznaniu wiary w Trójcę Świętą przez rodziców i chrzestnych złożonym za
siebie i za dziecko. Następnie kapłan pyta, czy rodzice chcą, aby ich dziecko
otrzymało chrzest. Dopiero po twierdzącej odpowiedzi następuje właściwy
moment chrztu.

W sposób najbardziej znaczący dokonuje się przez trzykrotne zanurzenie
w wodzie chrzcielnej, towarzyszą temu słowa szafarza: „N. ja ciebie chrzczę
w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego”. Przy wzywaniu każdej z Osób Trójcy
świętej kapłan zanurza kandydata w wodzie i podnosi go z niej. Teraz
katechumen nazywa się neofitą (czyli nowo nawróconym)

Namaszczenie krzyżmem świętym, wonnym olejem poświęconym przez
biskupa – oznacza dar Ducha Świętego: noefita stał się chrześcijaninem, to
znaczy „namaszczonym” przez Ducha świętego.

Nałożenie białej szaty – symbolicznie ukazuje, że ochrzczony przyoblekł
się w Chrystusa i zmartwychwstał z Nim.

Świeca zapalona od paschału oznacza, że Chrystus oświecił neofitę i że
ochrzczeni są w Chrystusie światłem świata.

Nowo ochrzczony jest już dzieckiem Bożym – może odmawiać
modlitwę: „Ojcze nasz”.

Na koniec udziela się uroczystego błogosławieństwa (również rodzicom i
rodzicom chrzestnym).
d) „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i
z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego” (J 3,5).
Chrzest jest konieczny do zbawienia dla tych, którym była głoszona Ewangelia i
którzy mieli możliwość proszenia o ten sakrament. Kościół nie zna oprócz
chrztu innego środka, aby zapewnić wejście do szczęścia wiecznego.
BÓG ZWIĄZAŁ ZBAWIENIE Z SAKRAMENTEM CHRZTU, ALE SAM
NIE JEST ZWIĄZANY SWOIMI SAKRAMENTAMI.
Dlatego ci, którzy ponoszą śmierć za wiarę, nie otrzymawszy chrztu, zostają
ochrzczeni przez swoją śmierć dla Chrystusa i z Chrystusem. Chrzest krwi,
podobnie jak chrzest pragnienia, przynosi owoce chrztu, nie będąc
sakramentem.
Każdy człowiek, który nie znając Ewangelii, szuka prawdy i pełni wolę Bożą, na
tyle, na ile ją zna, może być zbawiony. Można przypuszczać, że te osoby
zapragnęłyby chrztu, gdyby wiedziały o jego konieczności.
Spotkanie dyskusyjne - Godło i Odznaka
1) Modlitwa
2) Wprowadzenie
 Każdy uczestnik spotkania próbuje sam narysować godło
KSM-u, bez korzystania z wzoru lub
 Animator przygotowuje części składowe godła (dość duży format) i oddział
składa je w całość
3) Dyskusja
 Jakie podmioty posiadają godło?
 Jaka jest rola godła?
 Czy symbole są potrzebne współczesnemu człowiekowi?
 Z jakich części składa się godło KSM-u?
 Dlaczego orzeł? Z czym kojarzy się nam orzeł?
 Jakie jest znaczenie kolorów?
 Jakie wartości symbolizuje godło?
 Jakie spełnia funkcje w Stowarzyszeniu?
 Kiedy otrzymujemy odznakę?
 W jakich sytuacjach ją nosimy?
 Do czego zobowiązuje posiadanie odznaki?
4) Modlitwa
Spotkanie biblijne - Duch Święty. Wielki Nieznajomy?
Modlitwa: (można odśpiewać „O Stworzycielu, Duchu
przyjdź...”).
2. Wprowadzenie.
Duch Święty jest Trzecią Osobą Trójcy Świętej. Wydaje
się, iż właśnie On jest najmniej znaną Osobą Trójcy.
Bardzo wiele mówi się o Ojcu, jako Stworzycielu, o Synu –
Odkupicielu, a Duch Święty? Wspomina się o Nim
podczas udzielania sakramentu bierzmowania i w ruchach
charyzmatycznych. Niemniej Jego rola jest równie ważna
co rola Ojca i Syna.
3. Rozdzielenie Osób Trójcy?
Nie można i nie powinno się nigdy rozdzielać działania
Trójcy Świętej. Jeśli działa Bóg, działa w Trzech i poprzez
Trzy osoby Boskie. Mają One (Osoby Trójcy) jedną boską
naturę. Co do osób są Trójcą, zaś natura (czyli BÓSTWO)
zostaje jednakowe.
Skoro zaś mówimy, że Syn umarł na krzyżu, to oczywiście
mamy rację. Niemniej jest to wydarzenie o wymiarze
trynitarnym (czyli innymi słowy: paluszki w tym maczali i
Bóg Ojciec i Duch Święty).
4. Duch Święty w Piśmie Świętym.
Dz 1, 5-8
Dz 2, 1-4
Dz 2, 17
Dz 2,38.
Praca w grupach:
- Co dany tekst mówi na temat Ducha Świętego?
- Jak Go charakteryzuje?
- Zesłanie Ducha Świętego: cel zesłania
- Posłannictwo Ducha Świętego.
5. Praca wspólna.
Animator przygotowuje duży arkusz białego lub szarego
papieru. Wspólnie ze wszystkimi uczestnikami spotkania
przedstawia graficznie Zesłanie Ducha Świętego, jak ono
mogło wyglądać.
6.Napisanie listu do Ducha Świętego o stałą asystencję i
nieustannego udzielania swych darów.
7. Wspomnienie sakramentu bierzmowania: jak
wypełniamy przyjęcie Ducha Świętego, którego werbalnie i
w znaku sakramentu nastąpiło w słowach:
„PRAGNIEMY, ABY DUCH ŚWIĘTY, KTÓREGO
PRZYJMIEMY, UMOCNIŁ NAS DO MĘŻNEGO
WYZNAWANIA WIARY I DO POSTĘPOWANIA
WEDŁUG JEJ ZASAD”.
8. Podsumowanie.
Duch Święty jako Trzecia Osoba Trójcy Świętej
uczestniczy w sposób pełny we wszystkich tajemnicach
Bożych. Jest i był obecny w dziejach Historii Zbawienia.
Jest Parakletem - Obrońcą, który został dany człowiekowi
przez Chrystusa, by mógł go umacniać i stanowić
zapewnienie obecności Boga w świecie. Przez Ducha
Świętego udzielane są nam dary i liczne charyzmaty (łaski
Ducha Św.).
9. Modlitwa (proponuję „Duchu Święty, który oświecasz
serca i umysły nasze...”).
„
„LICZĘ NA WAS JAKO KSM ...”
1. Modlitwa
Orędzie Ojca Świętego na XII ŚDM – 1997
„Drodzy
młodzi, tak jak pierwsi uczniowie – pójdźcie za Jezusem! Nie bójcie się
zbliżyć do niego, przekroczyć progu Jego domu, rozmawiać z Nim twarzą w twarz,
jak z przyjacielem. Nie bójcie się „nowego życia”, które On wam ofiaruje: on sam
daje wam możliwość przyjęcia go i praktykowania z pomocą Jego łaski i dzięki
darowi Jego Ducha.
To prawda: Jezus jest przyjacielem wymagającym, który wytycza wzniosłe cele,
nakazuje zapomnieć o sobie, aby wyjść Mu naprzeciw i złożyć w Jego ręce cale
swoje życie: :kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je” (Mk
8,35). Ta propozycja wydaje się trudna, a w niektórych przypadkach może nawet
budzić lęk. Lecz – pytam was – czy lepiej zgodzić się na życie pozbawione ideałów,
na świat zbudowany wyłącznie na obraz i podobieństwo człowieka, czy ofiarnie
szukać prawdy, dobra, sprawiedliwości, pracować dla świata, który będzie odbiciem
piękna Bożego, nawet za cenę ciężkich prób, którym trzeba stawić czoło?
Odrzućcie powierzchowność i lęk! Rozpoznając sobie nowych mężczyzn i nowe
kobiety, odrodzonych dzięki łasce chrztu...”
Pytania pomocnicze:
 Kiedy po raz pierwszy spotkałem Chrystusa?
 Co najbardziej zachwyca mnie w jego Osobie?
 Jakie jest najmocniejsze doświadczenie Chrystusa w moim życiu?
Można również nawiązać w rozmowie do przyjaźni, zaufania i wytrwałości.
2. Modlitwa
Spotkanie modlitewne - Eucharystia – Chleb Niebiański
Śpiew
Przed tak wielkim Sakramentem
Tekst 1
Mt 26, 26-28
A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał
i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». Następnie wziął
kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, bo to
jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie
grzechów.
Cisza
Rozważanie 1
Chrystus chce być z Tobą. Chce, byś widział Go w swoim życiu. Chce być
dla Ciebie kimś realnym, prawdziwym, rzeczywistym. Przecież On jest Kimś
realnym, prawdziwym, rzeczywistym. Towarzyszy Tobie we wszystkich
wydarzeniach Twojego życia. Może czasami trochę trudno w to uwierzyć.
Cisza
Rozważanie 2
Właściwie – jak może nie być trudno, skoro tylko na wiarę musisz się zdać...
Przecież Jezusa nie zobaczysz – nie ma nawet żadnego Jego prawdziwego
wizerunku... Nie usłyszysz barwy Jego głosu... Ale przecież On nie
pozostawia Ciebie samego w tych pragnieniach kontaktu i bliskości. Zobacz
– właśnie na Ciebie spogląda z ołtarza. To On – realny, żywy, prawdziwy.
Nie trzeba było żyć 2000 lat temu w Jerozolimie, żeby Mistrza zobaczyć. On
właśnie jest przy Tobie.
Rozważanie 3
Biegają liczni ludzie w różne miejsca, by odwiedzać relikwie świętych, i
podziwiają ich czyny, o których słyszeli. Przyglądają się olbrzymim gmachom
świątynnym i całują kości ujęte w jedwab i złoto. A oto Ty, Boże, Święty
świętych, Stwórco ludzi i Panie aniołów, jesteś tu u mnie na ołtarzu.
Tekst 2
Mt 28,20b
A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata
Śpiew
Nie bój się, wpłyń na głębię. Jest przy Tobie Chrystus.
Rozważanie 4
Ale Chrystus nie jest po prostu rozwiązaniem na dziś – na to, co teraz Cię
gnębi. On nie jest po prostu pocieszycielem utrapionych, przynoszącym ulgę
naszym codziennym problemom.
Tekst 3
J 6, 27
Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a
który da wam Syn Człowieczy;
Rozważanie 5
On chce dla Ciebie przede wszystkim ZBAWIENIA. Chce Tobie dać życie
wieczne – wieczne szczęście – zjednoczenie z Nim w pełni Miłości.
Droga do tego nie jest łatwa. Wymaga od nas wysiłku. Zdarzyć się może
upadek, może zabraknąć sił. Ale i na to Jezus zostawił pokarm – daje nam
Siebie. Tak – samego Siebie nam daje. W Komunii Świętej zbliża się do
Ciebie tak bardzo jak tylko to możliwe. Chce od samego serca Cię umocnić –
pomóc Tobie, żebyś mógł się z nim spotkać.
Cisza
Tekst 4
J 6, 53-58
«Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała
Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w
sobie.
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go
wskrzeszę w dniu ostatecznym.
Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym
napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w
nim.
Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie
spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił - nie
jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a poumierali. Kto spożywa
ten chleb, będzie żył na wieki».
Śpiew
.
Rozważanie 6
O słodkie i przyjacielskie słowo w uszach grzesznika, że Ty, Panie Boże mój,
zapraszasz mnie znajdującego się w potrzebie i ubogiego do Komunii
swojego Najświętszego Ciała. Kimże ja jednak jestem,
Panie, bym się
odważył przystąpić. Oto niebiosa niebios nie ogarniają Cię, a Ty mówisz:
„Przyjdźcie do mnie wszyscy!”
Cisza
Rozważanie 7
Panie – przychodzisz do mnie, choć wcale nie zasłużyłem na to. Pozwalasz
przytulić się do Ciebie jak do najlepszego przyjaciela. Pozwalasz, bym oparł
swą głowę o Ciebie i mógł nabrać sił i otuchy. To dla mnie wielki dar, choć
nie mogę pojąć tej Tajemnicy Wiary. Wiem, że zbliżasz się do mnie i chcesz
bym do Ciebie podążał. Mogę przyjąć Cię do swojego serca, które tak dobrze
znasz. Ale chcę Cię przyjąć godnie – chcę się przygotować na spotkanie z
Tobą, bym mógł być dla Cienie świątynią czystą – małym tabernakulum.
Tekst 4
1 Kor 11. 26-32
Ilekroć, bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską
głosicie, aż przyjdzie. Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański
niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. Niech, przeto człowiek baczy
na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem
spożywa i pije nie zważając na Ciało [Pańskie], wyrok sobie spożywa i pije.
Dlatego to właśnie wielu wśród was słabych i chorych i wielu też umarło.
Jeżeli zaś sami siebie osądzimy, nie będziemy sądzeni. Lecz gdy jesteśmy
sądzeni przez Pana, upomnienie otrzymujemy, abyśmy nie byli potępieni ze
światem.
Śpiew
D
GD G A
D
GD
A
D
Zbliżam się w pokorze i niskości swej. Wielbię Twój majestat skryty w Hostii tej.
G
h fis
G
A D
e
A A7
D
G
D
Tobie dziś w ofierze serce daję swe. O, utwierdzaj w wierze, Jezu, dzieci swe.
Mylą się, o Boże, w Tobie wzroki i smak. Kto się im poddaje, temu wiary brak.
Ja jedynie wierzyć Twej nauce chcę, że w postaci chleba utaiłeś się.
Bóstwo swe na Krzyżu skryłeś wobec nas. Tu ukryte z bóstwem człowieczeństwo
wraz.
Lecz w oboje wierząc wiem, że dojdę tam, gdzieś przygarnął łotra – do Twych
niebios bram.
Jak niewierny Tomasz Twych nie szukam ran, lecz uznaję z wiarą, żeś mój Bóg i
Pan.
Pomóż wierze mojej, Jezu, łaską swą, ożywa mą nadzieję, rozpal miłość mą.
Rozważanie 8
Jezu – przychodzisz nie tylko do mnie, ale do każdego z nas. Każdy z nas
otrzymuje ze zdroju Twoich łask – możemy cieszyć się z przyjęcia Ciebie w
naszym życiu. Ale nie wolno mi zostawić tej radości jedynie dla siebie –
cieszmy się tym razem – twórzmy wspólnotę, tak jak czynili to pierwsi
chrześcijanie. Trwajmy wspólnie na modlitwie i twórzmy Kościół, który
zawsze będzie żyć Eucharystią – Tobą, Panie, pod postaciami Chleba i Wina.
Tekst 5
Dz 2,41-42
Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się
owego dnia około trzech tysięcy dusz. Trwali oni w nauce Apostołów i we
wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach
Cisza
Tekst 6
J 6, 34-35
Rzekli, więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze tego chleba!»
Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie
będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie
Śpiew
D
A
h
D
e
A
D A
Jak łania pragnie wody ze strumieni, moja dusza pragnie Cię.
D
A
h
D
G
A
D
Tylko Ty jesteś moim pragnieniem, zawsze chcę uwielbiać Cię.
h
G
D G
e Fis
Tylko Ty jesteś mocą mą. Twoja Wola wolą mą.
D
A
h
D
G
A
D
Tylko Ty jesteś moim pragnieniem, zawsze chcę uwielbiać Cię.
Lub: Bądźże pozdrowiona Hostyjo żywa
Spotkanie integracyjne - Podsumowanie roku
Cel: Wyciągniecie wniosków z rocznej pracy oddziału
1. Modlitwa
2. Przeprowadzenie ankiety – kierownictwo oddziału powinno wcześniej
przygotować ankietę, w której będą zawarte pytania dotyczące pracy oddziału
np.:
 Jak oceniasz prace naszego oddziału?
 Jak oceniasz prace kierownictwa?
 Które spotkania najbardziej lubisz (formacyjne, dowolne, modlitewne itp.) i
dlaczego?
 Co chciałbyś zmienić w oddziale?
 Jak oceniasz integracje oddziału?
 Co wnosiłeś do oddziału i co jeszcze możesz zaoferować?
 Jak oceniasz swoja frekwencje?
 Jak oceniasz współprace oddziału z ks. Asystentem?
Oczywiście pytania powinny być skonstruowane tak, aby kierownictwo oddziału
lub cały oddział będzie mógł wyciągnąć najbardziej bogate wnioski i zmienić cos w
oddziale (oczywiście na lepsze).
3. Podsumowanie – sekretarz przygotowuje podsumowanie ankiety, które jest
czytane na forum oddziału. Oczywiście ankieta jest anonimowa dlatego chodzi
o ogólne wnioski. Członkowie oddziału dyskutują, dlaczego są takie, a nie inne
opinie i co można zrobić, aby to zmienić.
4. Modlitwa na zakończenie
CZERWIEC:
1. Spotkanie formacyjne: Sakramenty - Eucharystia
2. Spotkanie dyskusyjne: Statut
3. Spotkanie biblijne: Syn boży. Chrystus: prawdziwy Bóg
i prawdziwy człowiek
4. Spotkanie modlitewne: Chrzest – włączenie w wiarę
5. Spotkanie integracyjne: Podsumowanie roku
6. Spotkanie kulturalne: Spacer
Spotkanie formacyjne - Sakramenty – Eucharystia
1. Nazwy Sakramentu:
 Eucharystia: greckie eucharistein=dziękować, przypomina żydowskie
błogosławieństwa, które wychwalają dzieła Boże. Eucharystia oznacza więc
dziękczynienie składane Bogu,
 Wieczerza Pańska: jest to ta sama wieczerza, którą Jezus spożył ze swoimi
uczniami w przeddzień swej męki i zapowiedź uczty Baranka w niebieskim
Jeruzalem,
 Łamanie Chleba: ponieważ ten obrzęd został wykorzystany przez Jezusa, gdy
błogosławił i dawał uczniom chleb jako gospodarz podczas Ostatniej
Wieczerzy. Łamaniem chleba pierwsi chrześcijanie nazywali swoje
zgromadzenia. Wszyscy, którzy spożywamy jeden łamany Chleb – Chrystusa,
wchodzimy we wspólnotę z Nim i tworzymy jedno Ciało.
 Zgromadzenie eucharystyczne: Eucharystia jest celebrowana w
zgromadzeniu wiernych. To zgromadzenie jest widzialnym znakiem
Kościoła,
 Pamiątką: Męki i Zmartwychwstania Chrystusa,
 Najświętszą Ofiarą: uobecnia ofiarę Chrystusa i zawiera ofiarę Kościoła
(charakter ofiarny Chrystusa ukazuje się w słowach: „To jest Ciało moje,
które będzie za was wydane” i „Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi
mojej, która za was będzie wylana” – Eucharystia jest więc ofiarą, ponieważ
uobecnia, czyli czyni obecną, Ofiarę krzyża. Ofiara Chrystusa i ofiara
Eucharystii są jedną ofiarą. Eucharystia jest również ofiarą Kościoła,
ponieważ Kościół jest Ciałem Chrystusa. Życie wiernych, składane przez
nich uwielbienie, ich cierpienia, modlitwy i praca łączą się z życiem,
uwielbieniem, cierpieniami, modlitwami i pracą Chrystusa i nabierają w ten
sposób nowej wartości.
 Święta i Boska liturgia: celebrowanie tego sakramentu zajmuje centralne
miejsce w całej liturgii Kościoła i jest jej najgłębszym wyrazem.
 Najświętszy Sakrament: jest to sakrament sakramentów.
 Komunia: ponieważ przez ten sakrament jednoczymy się z Chrystusem,
który czyni nas uczestnikami swojego Ciała i swojej Krwi, abyśmy tworzyli
jedno ciało.
 Msza Święta: ponieważ liturgia kończy się posłaniem wiernych (missio),
abyśmy pełnili wolę Bożą w swoim codziennym życiu.
2.
Ustanowienie Eucharystii.
Trzy ewangelie synoptyczne (Św. Mateusza, Marka i Łukasza) i św. Paweł (1Kor
11,23 – 25) przekazali nam opis ustanowienia Eucharystii.
Z całego opowiadania o przygotowaniu wieczerzy paschalnej widać, jak Jezus
panuje nad sytuacją. W obliczu zbliżającej się śmierci jest suwerenny i wolny. I
podkreśla, że bardzo niecierpliwie czekał na tę ucztę! „Gorąco pragnąłem
spożyć tę Paschę z wami”!!! (Łk 2,15). Jezus mówi, że ostatni raz zasiada z
Apostołami do Paschy – następna, do jakiej zasiądzie z nami, będzie już Paschą
wieczną w Królestwie Bożym.
W Starym Przymierzu Izraelici spożywali Paschę jako pamiątkę oswobodzenia z
niewoli egipskiej. Pascha w Nowym Przymierzu jest pamiątką oswobodzenia z
niewoli grzechu (o pamiątce w dalszej części tego spotkania!!!). Nowa Pascha
jest wypełnieniem symboli i zapowiedzi Paschy żydowskiej (np. baranek –
jednoroczny, bez skazy, nie wolno było mu łamać nóg; chleb – gospodarz
wieczerzy łamał i rozdawał chleb (przaśni, czyli bez zakwasu – por. z Mt 16, 5 –
12 – kwas faryzeuszów), był on traktowany jak główne danieJezus spożywa
Paschę z dwumastoma Apostołami – reprezentanci dwunastu pokoleń Izraela).
Na miejsce baranka paschalnego Jezus daje sam siebie pod postacią chleba, a na
miejsce kielicha paschalnego ze zwykłym winem – daje kielich ze swoją krwią
pod postacią wina. W ramach starej Paschy Jezus ustanawia Paschę Nowego i
Wiecznego Przymierza i określa jej ostateczny sens.
3.





Przebieg celebracji. Chrześcijanie od początku celebrują
Eucharystię, a jej forma w swej istocie nie zmieniła się w ciągu wieków.
Wynika to z polecenia: „Czyńcie to na moją pamiątkę”.
Zgromadzenie się wszystkich uczestników: Na czele zgromadzenia stoi
Chrystus – główny celebrans Eucharystii – niewidzialnie przewodniczy
każdej celebracji eucharystycznej. Kapłan działa w osobie Chrystusa.
Wszyscy biorą czynny udział w celebracji, każdy na swój sposób: kapłani,
diakoni, szafarze, ministranci, lektorzy, komentatorzy, członkowie chóru
spełniają prawdziwą posługę liturgiczną.

Każda Msza zaczyna się znakiem krzyża i słów: „W imię Ojca i Syna, i
Ducha Świętego” – spotykamy się W IMIĘ TRÓJCY ŚWIĘTEJ!!! Lud
wyraża swoją zgodę mówić „Amen”

Intencja: Eucharystia jako ofiara jest także składana na wynagrodzenie
za grzechy żywych i zmarłych (którzy jeszcze nie zostali całkowicie
oczyszczeni, by mogli wejść do światłości i pokoju Chrystusa), a także by
otrzymać od Boga duchowe i doczesne dary,

Akt pokuty: aby spotkać się z Bogiem Ojcem, należy stanąć w
prawdzie przed Nim, przeprosić za wszystkie grzechy i prosić o
miłosierdzie („Panie zmiłuj się nad nami…”)

Hymn „Chwała na wysokości Bogu”
Liturgia słowa: obejmuje pisma Starego Testamentu, Ewangelie i Listy.
Homilia zachęca do przyjęcia usłyszanego słowa i do wypełnienia go w
swoim życiu. W celu umacniania wiary wiernych powinny zostać
dowartościowane znaki słowa Bożego: księga słowa (lekcjonarz,
ewangeliarz), okazywanie jej czci (wniesienie w procesji, kadzidło), miejsce
głoszenia słowa (ambona), wyraźne i zrozumiałe czytanie.
Wyznanie wiary (można przeczytać, zwrócić uwagę na fragmenty, które
poruszaliśmy na spotkaniach o Bogu Ojcu i Jezusie)
Modlitwa wstawiennicza (powszechna): za wszystkich ludzi, najbardziej
rozbudowana jest w Wielki Piątek. Wezwania: za Kościół, papieża, wszystkie
stany Kościoła, katechumenatów, o jedność chrześcijan, za Żydów,
niewierzących, za rządzących, strapionych i cierpiących.
Liturgia Eucharystyczna:
 Przygotowanie darów (ofiarowanie): do ołtarza przynosi się chleb i wino,
które przez kapłana zostaną ofiarowane w imieniu Chrystusa i staną się
Jego Ciałem i Krwią. Jest to ten sam gest, który wykonał Chrystus w
czasie Ostatniej Wieczerzy. Wraz z chlebem i winem mogą być
przynoszone także inne dary, które mają być rozdawane potrzebującym –
zwyczaj ten nazywa się kolektą.
 Prefacja (zaczyna się od słów „Zaprawdę godne to i sprawiedliwe”,
kończy się śpiewem: Święty, Święty…): Kościół składa dziękczynienie
Ojcu przez Chrystusa w Duchu Świętym, za wszystkie dzieła: stworzenie,
odkupienie i uświęcenie. Kościół włącza się w pieśń chwały, którą śpiewa
Kościół w niebie: aniołowie i święci.
 Modlitwa Eucharystyczna: (są różne do wyboru, jednak schemat jest
przeważnie taki sam, aby jaśniej przedstawić modlitwę, najlepiej zabrać ze
sobą książeczkę do nabożeństwa i na przykładzie, najlepiej III Modlitwy,
pokazać wszystkie części):
 Epikleza: Kościół prosi Ojca, aby zesłał Ducha Świętego na chleb
i wino, aby Jego mocą stały się Ciałem i Krwią Jezusa Chrystusa i
aby ci, którzy uczestniczą w Eucharystii, byli jednym ciałem i jedną
duszą.
 Opis ustanowienia Eucharystii: moc słów i działania Chrystusa
oraz moc Ducha Świętego sprawia, że pod postaciami chleba i
wina uobecnia się sakramentalnie Ciało i Krew Chrystusa – ta
sama ofiara złożona na krzyżu raz na zawsze.
 Konsekracja, czyli przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew
Chrystusa. Pod konsekrowanymi postaciami chleba i wina jest
obecny żywy i chwalebny Chrystus w sposób prawdziwy,
rzeczywisty i substancjalny (≈ materialny) z Ciałem, Krwią, Duszą
i Bóstwem, a więc cały Chrystus. Przemianie ulega jedynie
substancja, czyli istota – cechy fizyczne chleba i wina pozostają
takie same (oczywiście mają miejsce także cudowne wydarzenie,
kiedy chleb i wino ulegają całkowitemu przeistoczeniu – warto
zwrócić uwagę, że badania wykazały zgodność np. grupy krwi z
krwią z Całunu). Św. Jan Chryzostom: „To nie człowiek sprawia,
że dary stają się Ciałem i Krwią Chrystusa, ale sam Chrystus, który
został za nas ukrzyżowany. Kapłan reprezentujący Chrystusa
wypowiada te słowa, ale ich skuteczność i łaska pochodzą od
Boga.” Eucharystyczna obecność Chrystusa zaczyna się w chwili
konsekracji i trwa, dopóki trwają postacie eucharystyczne
(ewangelicy uważają, że obecność kończy się w chwili zakończenia
Mszy Św.). Lud wyraża wiarę w konsekrację poprzez gesty:
klękania i skłaniania się na znak adoracji Pana.
 Anamaza (pamiątka): Kościół wspomina mękę, zmartwychwstanie
i wniebowstąpienie oraz daje świadectwo oczekiwania na powtórne
przyjście Jezusa Chrystusa – przedstawia Ojcu Ofiarę Syna. W
biblijnym znaczeniu „pamiątka” jest nie tylko wspomnieniem
wydarzeń z przeszłości, lecz głoszeniem cudów – w liturgicznej
celebracji stają się one w pewien sposób obecne i aktualne (tak
właśnie rozumiał Izrael swoje uwolnienie z Egiptu – za każdym
razem, gdy obchodził Paschę, wydarzenia Wyjścia są uobecniane w
pamięci wierzących. Gdy Kościół celebruje Eucharystię –





wspomina Paschę Chrystusa, a ona zostaje uobecniona – Ofiara,
którą Chrystus złożył raz na zawsze na krzyżu, pozostaje zawsze
aktualna).
 Modlitwa wstawiennicza – Kościół daje wyraz temu, że
Eucharystia jest celebrowana w jedności z całym Kościołem w
niebie i na ziemi, z żywymi i zmarłymi, w jedności z pasterzami
Kościoła (papieżem, biskupem diecezji, wszystkimi biskupami
świata, duchowieństwem)
Modlitwa Pańska (omówiona na poprzednich spotkaniach – warto
przypomnieć),
Znak pokoju: pojednanie się ze wszystkimi ludźmi
Łamanie chleba: kapłan bierze hostię, łamie ją nad pateną i cząstkę
umieszcza w kielichu, mówiąc: „Ciało i Krew Pana naszego Jezusa
Chrystusa, które łączymy i będziemy przyjmować, niech nam pomogą
osiągnąć życie wieczne”
Śpiew „Baranku Boży”: jeszcze jedna prośba o miłosierdzie i o
obdarzenie pokojem
Komunia święta: wierni otrzymują Ciało i Krew Chrystusa. Komunia
święta pogłębia nasze zjednoczenie z Chrystusem, dokonuje w naszym
życiu duchowym tego, co pokarm materialny sprawia w życiu codzienny:
 podtrzymuje, pogłębia i odnawia łaski otrzymane na chrzcie,
 komunia oddziela nas od grzechu
 umacnia miłość, która słabnie w życiu codziennym. Odnowiona
miłość gładzi grzechy powszednie (zaznaczyć, że Komunia oczyszcza
z grzechów powszednich, dlatego można do niej przystępować – co
nie znaczy, że nie trzeba się z tych grzechów spowiadać!).
 zachowuje nas od przyszłych grzechów śmiertelnych – im bardziej
uczestniczymy w życiu Chrystusa, tym trdniej będzie nam zerwać więź
z Nim (celem Eucharystii nie jest jednak odpuszczenie grzechów
śmiertelnych – jest ono właściwe dla sakramentu pojednania),
 tworzy Kościół – ci, którzy przyjmują Eucharystię są ściślej
zjednoczeni z Chrystusem – Głową Ciała Mistycznego – my jesteśmy
Jego członkami i razem tworzymy jedno Ciało, czyli Kościół. W
sakramencie chrztu zostaliśmy wezwani, by tworzyć jedno Ciało –
Komunia odnawia i pogłębia to.
 Zobowiązuje do pomocy ubogim – by przyjmować w prawdzie Ciało i
Krew Chrystusa, musimy rozpoznawać Go w najuboższych – Jan
Chryzostom: „Skosztowałeś Krwi Pana, a nie zauważasz nawet swego
brata. (…) Bóg uwolnił cię od wszystkich grzechów i zaprosił do
swego stołu, a ty nawet wtedy nie stałeś się bardziej miłosierny”
 Chrystus przechodząc z tego świata do Ojca, dał nam w Eucharystii
zadatek swojej chwały – budzi pragnienie życia wiecznego i już teraz
jednoczy nas z Kościołem niebieskim,
 Kościół poleca wiernym, by przyjmowali Komunię świętą, gdy
uczestniczą w celebracji Eucharystycznej (można ją przyjąć 2 razy
dziennie, pod warunkiem, że za drugim razem uczestniczy się w Mszy
świętej). Zobowiązuje ich do tego przynajmniej raz w roku, jeśli to
możliwe w Okresie Wielkanocnym, po przygotowaniu się przez
sakrament pojednania.
 Aby przygotować się na przyjęcie sakramentu Eucharystii wierni
zachowują post liturgiczny (obowiązuje 1 godzinę przed przyjęciem
sakramentu). Postawa zewnętrzna (gesty, ubranie) powinna wyrażać
szacunek, powagę i radość w tej chwili, w której Jezus staje się naszym
gościem!
 Dlaczego zazwyczaj przyjmujemy komunię tylko w jednej postaci?
Dzięki sakramentalnej obecności Chrystusa w każdej z obu postaci
Komunia przyjmowana tylko pod postacią chleba pozwala otrzymać
cały owoc łaski Eucharystii. Ze względów duszpasterskich ten sposób
przyjmowania Komunii świętej, jako przyjęty powszechnie, został w
obrządku łacińskim prawnie zatwierdzony (zaznaczyć, że oczywiście
można udzielać Komunii pod dwiema postaciami). W obrządkach
wschodnich, Komunia przyjmowana jest pod dwoma postaciami.
 Błogosławieństwo
 Rozesłanie („Idźcie, ofiara spełniona – Bogu niech będą dzięki!”)
4.
Jeszcze kilka słów…
 „Święty zapas” (tabernakulum): pierwotnie przeznaczony był do
godnego przechowywania Eucharystii, by poza Mszą Świętą
można było ją zanosić chorym i nieobecnym. Pogłębiając swoją
wiarę w rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii, Kościół
uświadomił sobie sens milczącej adoracji Chrystusa obecnego pod
postaciami eucharystycznymi. Dlatego tabernakulum powinno być
umieszczone w kościele w miejscu szczególnie godnym i tak
wykonane, by podkreślało i ukazywało prawdę o rzeczywistej
obecności Chrystusa w Najświętszym sakramencie.
 Ołtarz: stół, wokół którego gromadzi się Kościół podczas
sprawowania Eucharystii – jest to ołtarz ofiary i stół Pana. Ołtarz
jest symbolem samego Chrystusa – św. Ambroży: „Czym jest
bowiem ołtarz Chrystusa, jeśli nie wyobrażeniem Jego Ciała?”,
„Ołtarz jest symbolem Ciała [Chrystusa], na ołtarzu zaś spoczywa
Ciało Chrystusa.”
Spotkanie dyskusyjne – STATUT
1) Modlitwa
2) Wprowadzenie
 Na dużej kartce papieru zapisujemy słowo „statut”
 Niżej piszemy, co, naszym zdaniem, powinno znaleźć się w statucie
organizacji
 KONKURS wiedzy o KSM-ie (na podstawie statutu), np.:
a) Jakie miasto jest siedzibą Stowarzyszenia?
b) Kto tworzy Krajową Radę?
c) Jaka jest rola księży asystentów?
d) Jaka uroczystość jest świętem patronalnym KSM-u?
e) Co jest zasadniczym celem Stowarzyszenia?
f) Jakie są jego zadania?
g) Z jakich środków sposobów działania korzysta Stowarzyszenie?
h) Kto może być członkiem zwyczajnym?
i) Kto może być członkiem juniorem i kandydatem?
j) Jakie prawa i obowiązki przysługują członkom?
k) Kiedy ustaje członkostwo zwyczajne?
l) Jaki jest skład Krajowej Rady?
m) Jak nazywa się najwyższa władza Stowarzyszenia w diecezji?
n) Jaki jest skład Zarządu Diecezjalnego?
o) Jakie są zadania Komisji Rewizyjnej (na różnych szczeblach)?
p) Czym zajmuje się Kierownictwo oddziału(koła)?
q) W jaki sposób organizuje się zastępy i sekcje?
r) Itp.
 Prowadzący spotkanie może urozmaicić formułę konkursu, zmienić pytania,
przede wszystkim powinien jednak dobrze znać treść statutu, by nie
wprowadzać w błąd oddziału
3) Dyskusja
 Czym jest statut dla organizacji?
 Dlaczego jest nam potrzebny?
 Kiedy sięgamy po statut naszego Stowarzyszenia?
 Z jakich rozdziałów się składa?
 Jaką drogę nam wyznacza?
4) Modlitwa
Spotkanie biblijne - Syn Boży. Chrystus: prawdziwy Bóg i
prawdziwy Człowiek.
1.Modlitwa.
2. Wprowadzenie.
Wyznanie wiary (credo) stanowi niezaprzeczalny dowód na to,
że przymioty Boga w nim zawarte oraz znamiona
poszczególnych Osób Boskich (Ojca, Syna i DŚ) są gwarantem
prawdy o Nich samych. Jedna z głównych prawd wiary
nawiązuje do Chrystusa, bowiem mówi, iż Syn Boży stał się
człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia.
Ta prawda stanowić będzie dla nas nieustanny punkt
odniesienia; jest ona bowiem podstawą naszej wiary.
3. Dlaczego Syn Boży?
Termin Syn Boży wskazuje na to, iż Jezus jest PRAWDZIWYM
SYNEM BOGA. Jest to niezaprzeczalna prawda, znajdująca swe
potwierdzenie między innymi w Biblii:
Mt 3, 17
Mk 1, 11
Łk 3, 22
J 10, 30.
Jezus jako Bóg istniał odwiecznie (mówi o tym Prolog Janowy J
1, 1- 14”= Syn Boży to wcielone Słowo). Jako człowiek zaś
został zrodzony z Maryi (wydarzenia Betlejem).
Nasza rzeczywistość jest ograniczona czasem i przestrzenią.
Trudno jest nam zatem wyobrazić sobie, że ktoś istniał
odwiecznie (czyli od zawsze, choć słowo zawsze też zawiera w
sobie jakiś czas). Chrystus istniał właśnie od zawsze. Jako Bóg
Jezus nie ma początku, zaś Jego człowieczeństwo ma – Syn
Maryi.
4. Bóstwo i człowieczeństwo w jednej Osobie.
Jezus jest Synem Bożym i Synem Człowieczym. Sam o sobie
mówił „ Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (por. J 10, 30), chcąc
zaświadczyć o swej boskiej naturze.
Jest też człowiekiem (został zrodzony przez Maryję, płakał po
śmierci Łazarza, jadł i pił razem z uczniami, bał się śmierci Ogrójec, pragnął – na krzyżu „Pragnę”).
Nie można w osobie Chrystusa dopatrywać się tylko Boga,
zapominając o Jego człowieczej naturze i tylko człowieka,
zapominając, że Chrystus to Bóg. Należy patrzeć na Jezusa jako
Syna Bożego i Człowieczego. To wielka tajemnica Boga, iż Jego
Syn stał się człowiekiem, będąc Bogiem.
5. Wybór Jezusa jako swego Pana: w sercu i... liście.
Animator zachęca uczestników spotkania, by napisali list, w
którym wybierają Jezusa swym Panem, uznając w Nim Boga.
List można napisać wspólnie i powiesić w widocznym miejscu,
który będzie świadczył o dojrzałej postawie KSM- owiczów.
6. Podsumowanie.
Zachęcam do odczytania fragmentu Ewangelii Janowej J 10, 22
– 39, który stanowi stosowny komentarz do treści
przedstawionych podczas spotkania. Jest to mowa Jezusa o
swoim Synostwie Bożym i o jedności z Bogiem Ojcem.
7. Modlitwa:
Panie Jezu, prosimy Cię, niech patrząc na krzyż i widząc
umęczonego Człowieka nigdy nie przestaniemy mówić: BÓG...
SPACER
1. Modlitwa
2. Wspólnie wychodzimy na spacer:
W dniu spaceru, każdy z uczestników losuje karteczkę z imieniem i nazwiskiem
jednej osoby i nikomu nie mówi kogo wylosował.
Następnie każdy opisuje wylosowaną osobę tak, aby bez podawania jej imienia
można było się domyślić o kogo chodzi. Nie można podawać bardzo
charakterystycznych cech wyglądu zewnętrznego, ponieważ osoba ma być
rozpoznana po opisie cech charakteru i zachowania.
Podczas spaceru robimy postój na łące, siadamy w kręgu. Każdy kolejno losuje
jedną kartkę (nie swoją!), czyta zamieszczony opis i zastanawia się o kogo chodzi,
jeżeli ma trudności wtedy wszyscy starają się pomóc w zgadywaniu. Jeżeli uda się
rozpoznać osobę, wtedy kolejny uczestnik losuje kartkę; jeżeli jednak nie
rozpoznamy osoby – odkładamy kartkę na bok do ponownego odczytania po
zakończeniu pierwszej rundy.
Zabawa ma na celu sprawdzenie czy wspólnota działającą przy parafii zna się.
3. Modlitwa
Spotkanie modlitewne - Chrzest – włączenie w wiarę
Tekst 1
Rz 6, 3-4
Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający
w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest
zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i
my wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale
Ojca.
Cisza
Rozważanie 1
Tego dnia nie pamiętasz. Prawdopodobnie byłeś wówczas małym dzieckiem.
Rodzice przynieśli Cię do kościoła i poprosili o chrzest dla Ciebie. Skoro nie masz
w pamięci tego dnia, to może się wydawać, że chyba nie było to jakieś specjalnie
ważne wydarzenie. Ale przecież wiesz, że wcale tak nie jest....
Właśnie ten dzień jest jednym z najważniejszych w Twoim życiu. Otrzymałeś
wiarę, przebaczenie grzechu pierworodnego. Otrzymałeś znamię Ducha Świętego.
Zostałeś przyjęty do wspólnoty Kościoła – stałeś się dzieckiem Bożym.
Cisza
Rozważanie 2
Co to właściwie znaczy, że zostałem zanurzony w śmierci? To znaczy, że
mam w niej udział. Jezus umarł po to, żebym mógł żyć. A życie wieczne jest
skutkiem Jego zmartwychwstania. Woda chrzcielna nas obmywa i oczyszcza, –
dlatego możemy mieć nadzieję na wieczne życie z Chrystusem.
Śpiew
A E fis E D
Mój Jezu, mój Zbawco, któż jest tak wielki jak Ty?
A D A fis G E
Przez wszystkie dni wysławiać chcę wspaniałe dzieła Twoich rąk.
A E fis E D
Mój Panie, Obrońco, źródło mych natchnień i sił.
A D A fis G G/Fis E
Niech cały świat, wszystko co jest, zawsze wielbi Imię Twe.
A fis D E
Krzycz na cześć Pana, rozraduj się w Nim,
A fis D E
Ogłaszaj wszędzie, że On Panem jest.
fis D
Góry ustąpią na dźwięk Jego słów,
E D E E7
Gdy przemówi Stwórca ziem.
A fis D E
Patrzę z podziwem na dzieła Twych rąk,
A fis D E
Zawsze chcę kochać Cię, przy Tobie być.
fis D E A
Co może równać się z tym, co u Ciebie mam.
Tekst 2
Dz 16, 31-34
«Uwierz w Pana Jezusa - odpowiedzieli mu - a zbawisz siebie i swój dom».
Opowiedzieli, więc naukę Pana jemu i wszystkim jego domownikom. Tej samej
godziny w nocy wziął ich z sobą, obmył rany i natychmiast przyjął chrzest wraz z
całym swym domem. Wprowadził ich też do swego mieszkania, zastawił stół i
razem z całym domem cieszył się bardzo, że uwierzył Bogu.
Rozważanie 3
Chrzest zawsze łączy się z wiarą. Z niej powinien wynikać, a ona przez chrzest
powinna być pogłębiana. Na chrzcie dostałeś wiarę nieco na wyrost. Trudno
powiedzieć, jak wykorzystasz ten dar. Ale Pan Bóg daje Tobie wiele wskazówek
jak postępować, żeby Twoja wiara kwitła. Nie możesz pozwolić, by cokolwiek ją
zagłuszyło. Musisz nieść ze sobą wiarę, stale ją pogłębiać i nieustannie
pielęgnować. Nie pozwól, by Twoja wiara się zakurzyła, była zapomniana. Ciesz
się z tego, że wierzysz.
Cisza
Tekst 3
Mk 16. 15-18
I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!
Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie
potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe
duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i
jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i
ci odzyskają zdrowie».
Śpiew
Rozważanie 4
Jezus nakazał swoim uczniom chrzcić. Ale najpierw mieli głosić Ewangelię.
Słowo ma odmienić moje serce , abym uwierzył i żył tą wiarą w Jezusa. Wiara daje
też moc, bo rodzi nas do nowego życia. W chrzcie stałeś się dzieckiem Bożym –
nowym stworzeniem. Duch Święty, którego wraz z chrztem przyjąłeś, uświęca Cię i
wzmacnia. Żyje w Tobie i Ciebie ożywia. Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią
Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych
siebie? (1 Kor 6,19). Bóg jest w Tobie od chwili chrztu. Już od tamtego momentu
rozpoczęło się dążenie do zjednoczenia z nim na zawsze. By dokonało się ono w
pełni – trzeba żyć wiarą i ją pielęgnować.
Śpiew
C
G
C
1. Com przyrzekł Bogu przy chrzcie raz,
F CGC
Dotrzymać pragnę szczerze.
G C
Kościoła słuchać w każdy czas,
F CGC
I w świętej wytrwać wierze.
C
F
G C
REF.: O, Panie Boże, dzięki Ci,
F
G C
Żeś mi Kościoła otwarł drzwi.
F CG C
W Nim żyć, umierać pragnę.
2. W Kościele Tym jest z Ciałem, Krwią,
Bóg pod postacią Chleba
Swym Ciałem karmi duszę mą,
By żyła w Nim dla Nieba.
Tekst
1Kor 12, 13a
Wszyscyśmy, bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić]
jedno Ciało.
Rozważanie
Chrzest przyjąłeś w wierze Kościoła. A Kościół jest wspólnotą. Chrzest
zatem wzywa Cię o uczestnictwa w tej wspólnocie. To trwania jej i uświęcania
swoim dążeniem do doskonałości. Inni ochrzczeni to przecież Twoi bracia i siostry.
Tobie w pogłębianiu wiary pomagali rodzice, dziadkowie – oni przecież należą do
Kościoła – czują się odpowiedzialni za niego. Tak jak teraz również i Ty. Mamy
stanowić jedno Ciało w Chrystusie, dlatego mamy dbać o jedność między nami i nie
dopuszczać do podziałów - Czyż Chrystus jest podzielony? (1Kor, 1, 13a)
Cisza
Rozważanie
Chrzest daje wiarę, ale także – opuszczenie grzechów. Zostałeś obmyty z
wszystkich grzechów, także pierworodnego. Po chrzcie byłeś zupełnie czysty, bez
jakiejkolwiek zmazy. Niestety mamy jednak skłonność do popełniania grzechów –
mimo tak wielkiego dowodu miłości i miłosierdzia odwracamy się od Boga. Ale
przecież zawsze mam starać się upadać jak najmniej.
Spotkanie integracyjne - Podsumowanie roku
Cel: Wyciągniecie wniosków z rocznej pracy oddziału
5. Modlitwa
6. Przeprowadzenie ankiety – kierownictwo oddziału powinno wcześniej
przygotować ankietę, w której będą zawarte pytania dotyczące pracy oddziału
np.:
 Jak oceniasz prace naszego oddziału?
 Jak oceniasz prace kierownictwa?
 Które spotkania najbardziej lubisz (formacyjne, dowolne, modlitewne itp.) i
dlaczego?
 Co chciałbyś zmienić w oddziale?
 Jak oceniasz integracje oddziału?
 Co wnosiłeś do oddziału i co jeszcze możesz zaoferować?
 Jak oceniasz swoja frekwencje?
 Jak oceniasz współprace oddziału z ks. Asystentem?
Oczywiście pytania powinny być skonstruowane tak, aby kierownictwo oddziału
lub cały oddział będzie mógł wyciągnąć najbardziej bogate wnioski i zmienić cos w
oddziale (oczywiście na lepsze).
7. Podsumowanie – sekretarz przygotowuje podsumowanie ankiety, które jest
czytane na forum oddziału. Oczywiście ankieta jest anonimowa dlatego chodzi
o ogólne wnioski. Członkowie oddziału dyskutują, dlaczego są takie, a nie inne
opinie i co można zrobić, aby to zmienić.
8. Modlitwa na zakończenie