Dziecko nadpobudliwe

WSKAZÓWKI DO PRACY Z DZIECKIEM NADPOBUDLIWYM PSYCHORUCHOWO.
1. Objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej można pogrupować na trzy filary:
- nadpobudliwość psychoruchowa,
- impulsywność ,
- zaburzenia koncentracji uwagi.
Wyodrębniono 3 podtypy ADHD :
I podtyp ADHD z przewagą zaburzeń koncentracji uwagi – dziecko nie może skupić się na tym, co mówi
nauczycielka ; zapomina , o czym przed chwilą rozmawiało , w czasie lekcji interesuje go wszystko, tylko nie
nauka , zwykle jednak nie biega w kółko.
II podtyp ADHD z przewagą nadpobudliwości psychoruchowej – bez przerwy zmienia miejsce(„mały
pershing”),ale odpowiednio zmotywowany potrafi zrobić całe zadanie ; szybko się nudzi , odpowiada na każde
pytanie nauczyciela, nawet, jeśli nie jest ono skierowane do niego
III typ ADHD mieszany – „dwa w jednym” tzn. u dziecka występują zarówno nasilone objawy niepokoju
ruchowego , słaba kontrola impulsów oraz objawy zaburzeń koncentracji uwagi.
2. U dzieci z ADHD mogą występować również takie trudności, jak :
– zaburzenia pamięci
- zaburzenia językowe (trudności w budowaniu spójnych wypowiedzi , częste odbieganie od tematu ,
nieprzestrzeganie zasad prowadzenia rozmowy, zbyt szybkie i zbyt głośne mówienie)
- dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia
- niezgrabność ruchowa
3. Wskazówki dla nauczycieli :
nie karać ucznia za objawy ADHD (czyli np.za to, że się wierci)
współpracować z rodzicami w procesie wychowania
nie wzmacniać niewłaściwych zachowań (chcąc zwrócić uwagę n-la , może się niewłaściwie zachowywać)
mówić tak, aby usłyszało (krótko i zwięźle)np. „Otwórz zeszyt i zapisz temat” zamiast „Nie wierć się , tylko rób, co
do ciebie należy)
stworzyć uporządkowany świat(musi wiedzieć , co mu wolno, a czego nie i jakie są konsekwencje)
należy mu wybrać odpowiednie miejsce w klasie (w pierwszej ławce sam lub obok małomównego kolegi)
pamiętać , że uczeń z ADHD ma inne możliwości i wymagania, do których należy się dostosować
należy zauważać , kiedy dziecko robi coś dobrze i zachęcać je do dalszej pracy
pozwolić mu pracować krócej, z uwagi na trudności ze skupieniem uwagi (nie może pracować na okrągło)
rozkładanie pracy na etapy
stwarzać mu okazje do ruszania się (namocz gąbkę, przynieś mapę itd.)
wyróżniać najważniejsze informacje (podkreślenie, kolor)
proponować plany, listy, schematy w celu uporządkowania wiedzy
4. Reakcja Supermena – reakcja na niewłaściwe zachowanie dziecka powinna być : słowna, szybka, skuteczna,
sprawiedliwa.
5. METODY PRACY Z DZIECKIEM NADPOBUDLIWYM :
A.) PSYCHOEDUKACYJNE - polegają na przedstawieniu rodzicom, nauczycielom odpowiedniego modelu
postępowania z dziećmi :
- metoda pracy z trudnymi zachowaniami dzieci C.Sutton(pomaga rodzicom nauczyć się zamiany zachowań
niepożądanych na pożądane)
- metoda A.Faber i E.Mazzlich – pomaga ukształtować nowy sposób porozumiewania się w rodzinie
- metoda T.Gordona – ucząca sposobów wzajemnego okazywania sobie akceptacji i zrozumienia
B.) STYMULACJI ROZWOJU - dotyczą najczęściej pracy z samym dzieckiem , polegają na pobudzaniu rozwoju
niektórych funkcji poznawczych oraz na rozwijaniu jego możliwości
- Metoda Dobrego Startu M.Bogdanowicz – postępowanie korekcyjno-kompensacyjne , które wykorzystuje się
w pracy z dzieckiem dyslektycznym
- kinezjologia edukacyjna P.Dennisona – metoda ma na celu stymulację układów mózgowych odpowiedzialnych
za koncentrację i uwagę poprzez stosowanie bodźców ruchowych, które pobudzają odpowiednie zmysły
- metoda Weroniki Sherborne – w tej metodzie dzieci poprzez ruch uczą się poznawać siebie i świat oraz uczą się
, jak wpływać na swoje otoczenie.