PRZEJAWY AKTYWNOŚCI SPOŁECZNEJ U DZIECI PRZEDSZKOLNYCH - OBSERWACJE WŁASNE Z PRACY W PRZEDSZKOLU JEDNOODDZIAŁOWYM Dorota Jarzyna Pracując kilkanaście lat w przedszkolu, mam okazję obserwować zachowanie dzieci w różnych sytuacjach społecznych. Szczególnie moją uwagę skupiłam na problemie aktywności społecznej dzieci sześcioletnich, przejawiającym się w działaniu społecznym na tle całej grupy. Jak wiadomo, w skład działania wchodzą czynności - w przypadku działań o charakterze społecznym zasadniczą rolę odgrywają te czynności, które dziecko wykonuje spontanicznie, aktywnie i bez przymusu. Uwidacznia się to podczas kontaktów z: grupą rówieśniczą, nauczycielką, najbliższym kolegą, rodzicami, rodzeństwem i innymi osobami, z którymi styka się dziecko. W przypadku dziecka 6-letniego, kiedy wiemy, że zaczyna ono dopiero świadomie regulować swe postępowanie, nie można jeszcze mówić o silnym oddziaływaniu na innych, czy też o pracy społecznej, o której wzmiankują niektóre definicje „aktywności społecznej”. Jednak zauważalne są działania, które w różnych sytuacjach przedszkolnych u dziecka mają charakter społeczny. W oddziale mieszanym, wśród sześciolatków zaobserwowałam trzy odmiany aktywności społecznej: - naśladownictwo i identyfikację, - działanie na polecenie, - działanie z własnej inicjatywy. Naśladownictwo jest jedną z ważnych dróg uczenia się przez dzieci nowych czynności, przyswajania wiadomości, kształtowania się przekonań i postaw. I chociaż przy działaniach naśladowczych dziecko jest zwykle niesamodzielne – to u dzieci normalnie rozwiniętych, z natury ciekawych – już podczas czynności wykonywanych według wzoru, zaobserwowałam, zaczątki własnej inicjatywy i pomysłowości. W działaniach społecznych dzieci najczęściej naśladowały kolegę, koleżankę, rodzeństwo, rodzica, nauczycielki, postać z filmu lub bajki, a czasem się z nimi identyfikowały. U dzieci 6-letnich uczęszczających do przedszkola, aktywność społeczna najczęściej jednak, okazała się być działaniem na polecenie. Dzieci wykonywały polecone czynności, ponieważ np. „chciały być grzeczne” w stosunku do wychowawczyni, bały się negatywnej oceny lub pragnęły zasłużyć na uznanie czy nagrodę. Najbardziej wartościowymi działaniami społecznymi z wychowawczego punktu widzenia okazały się te, które dzieci podejmowały z własnej inicjatywy, samorzutnie, dobrowolnie i spontanicznie. Do takich działań należało: - organizowanie grupy kolegów (koleżanek) lub samego kolegi (koleżanki) do zabawy, - wydawanie poleceń koledze lub grupie w trakcie zabawy, - przydzielanie ról w zabawie, - podejmowanie decyzji w imieniu grupy lub w imieniu swoim i kolegi, - wysuwanie pomysłów do zorganizowania zabawy dowolnej wśród kolegów, koleżanek, inicjowanie działań plastycznych, muzycznych dla innych kolegów w czasie wolnym od zajęć, - zgłaszanie nauczycielce chęci pełnienia dyżuru, - przedstawienie N. projektu wykonania niespodzianki dla mamy, kolegi, nauczycielki, - rozpoczynanie pracy twórczej i wciąganie w nią kolegów, - inicjowanie i wykonanie drobnej usługi, - udzielanie pomocy koledze w wykonaniu czynności samoobsługowych, rozpoczęciu zadania dydaktycznego, - mobilizowanie do działania słownymi wskazówkami (prośbami), - rozśmieszanie, zabawianie, rozbawianie kolegi, grupy (stwarzanie dobrej atmosfery), - zachęcanie i włączanie do zabawy kolegi onieśmielonego, - wyrażanie opinii o zaistniałej sytuacji i wysunięcie propozycji do jej naprawy wśród kolegów lub N., - stosowanie sądów w odniesieniu do właściwego lub niewłaściwego zachowania kolegów, typu: „dobrze”, „źle”, „szybciej”, „wolniej”, „rób dalej”..., - przekazywanie wiedzy innym (koledze, całej grupie), - udzielanie wyjaśnień koledze, grupie, - opiekowanie się młodszymi kolegami. Można powiedzieć, że te działania wiązały się z takimi dziedzinami aktywności społecznej, jak samodzielność, współżycie, współdziałanie, interioryzacja norm, umiejętność wpływania na grupę. Ponadto uwzględniały relacje: dziecko - nauczyciel, dziecko - grupa rówieśnicza, dziecko - dziecko. - Opracowała: Dorota Jarzyna nauczyciel mianowany Przedszkola w Inwałdzie