Tytus Liwiusz

Tytus Liwiusz
Titus Livius (59 p.n.e. - 17 n.e.) - rzymski historyk pochodzący z miasta Patavium (dzis.
Padwa). Autor monumentalnego dzieła o historii Rzymu.
Liwiusz był z wykształcenia nauczycielem retoryki. Około roku 30 p.n.e. przeniósł się z
Padwy do Rzymu. Mimo pochodzenia z zamożnej rodziny nie zajął się zwykłą dla Rzymian
działalnością polityczną, nie sprawował urzędów, nie zasiadał w Senacie. Całe życie
zajmował się nauczaniem retoryki i pisaniem.
Jedyną spuścizną Liwiusza jest dzieło historyczne opisujące wydarzenia od założenia tego
miasta aż do roku 9 n.e. Dzieło zatytułowane było Od założenia Miasta (łac. Ab Urbe condita
libri CXLII) i miało objętość 142 woluminów, które powstawały i były kolejno wydawane w
latach od 29 p.n.e. aż do 9 n.e. (a więc przez około 40 lat). Z tej liczby zachowało się około
jednej czwartej. Są to:








księgi I-X
księgi XXI-XLV
fragment księgi XCII
dwa fragmenty księgi CXX
wyciągi (skróty) z ksiąg: XI-XX, XXXVII-XL, XLVI-CXXXV, CXXXVIII-CXLII
wyciągi z ksiąg XLVIII-LV
streszczenia (tzw. periochae) prawie wszystkich ksiąg, oprócz dwóch
nieliczne fragmenty zachowane u innych autorów i na papirusach
W pracy wykorzystywał Liwiusz dostępne prace historyków greckich i rzymskich,
dokumenty urzędowe Senatu, korespondencję dyplomatyczną, dokumenty wojskowe i tym
podobne, zaginione dziś, materiały źródłowe. Z tego powodu dzieło Liwiusza pozostaje do
dziś jednym z kluczowych źródeł do poznania historii Rzymu i państw ościennych.
To właśnie Tytus przekazał nam legendę o Romulusie i Remusie, legendarnych
założycielach Rzymu.
Był pisarzem o nastawieniu retorycznym. Dzieje rzymskie relacjonował przez pryzmat
zwycięstw i bohaterstwa Rzymian. Jego sympatie polityczne skłaniały się ku rządom
oligarchii senatorskiej i z tego punktu widzenia przedstawiał najdawniejsze dzieje Rzymu.
W okresie wczesnej młodości wyraźnie symatyzował z "optymatami" (zwolennicy rządów
senatu) przeciwko "popularom" (stronnictwo reform społecznych i politycznych).