Monoclonal Mouse

FLEX
Monoclonal Mouse
Anti-Human
Inhibin α
Klon R1
Ready-to-Use
(Link)
Nr kat. IR058
Przeznaczenie
Do stosowania w diagnostyce in vitro.
Przeciwciało FLEX Monoclonal Anti-Human Inhibin α, klon R1 (1), Ready-to-Use, (Link) jest przeznaczone do
stosowania w immunohistochemii w aparatach Autostainer Link. Przeciwciała te są przydatne w identyfikacji
nowotworów jajników takich jak guzy z komórek podścieliska i sznurów płciowych (SCST). Interpretacja kliniczna
dodatniego lub ujemnego odczynu musi być uzupełniona przez ocenę morfologiczną, wykonanie odpowiednich
prób kontrolnych i interpretowana przez doświadczonego patologa w kontekście historii choroby pacjenta i innych
badań diagnostycznych.
Streszczenie
i informacje ogólne
Inhibina jest dimerycznym hormonem glikoproteinowym złożonym z podjednostek α i ß. Należy do nadrodziny
transformującego czynnika wzrostu-ß (TGF-ß) i hamuje wytwarzanie lub wydzielanie gonadotropin przysadki
mózgowej, preferencyjnie hormon folikulotropowy (FSH) (2, 3). Inhibina z aktywiną, blisko spokrewniony
dimeryczny hormon glikoproteinowy składający się z dwóch podjednostek ß, tworzy endokrynną pętle sprzężeń
zwrotnych. Inhibina hamuje, a aktywina przyspiesza, biosyntezę i uwalniają hormon FSH. Wykazano obecność
inhibiny i aktywiny w różnych tkankach gonad i innych, co oznacza, że te peptydy pełnią nie tylko funkcje
regulacji wydzielania hormonu FSH. W wielu układach inhibina działa antagonistycznie do aktywiny, co może być
istotne w procesie rozwoju nowotworu. Istnieją także założenia, że inhibina może wywierającego działanie
supresyjne na nowotwory gonad, natomiast aktywina może odgrywać dużą rolę w procesie wzrostu za
pośrednictwem autowydzielniczej pętli (2).
Zobacz dokument Ogólne instrukcje wykonywania odczynów immunohistochemicznych firmy Dako lub
następujące części instrukcji do systemu detekcji IHC: 1) Zasady procedury, 2) Niezbędne materiały
niedostarczone z zestawem, 3) Przechowywanie, 4) Przygotowanie preparatu, 5) Wykonanie odczynu,
6) Kontrola jakości, 7) Rozwiązywanie problemów, 8) Interpretacja wyniku odczynu, 9) Ograniczenia metody.
Dostarczany
odczynnik
Gotowe do użycia przeciwciała monoklonalne są dostarczane w postaci ciekłej w buforze zawierającym białko
stabilizujące i roztwór NaN3 o stężeniu 0,015 mol/L.
Klon: R1
Izotyp: IgG2a, kappa
Swoistość
Przeciwciało przeciwko α inhibinie, klon R1, jest skierowane przeciwko sekwencji 1–32 aminokwasów
podjednostki α ludzkiej inhibiny. Klon R1, zgodnie z wynikami hamowania metodą radioimmunologiczną,
wykazuje znacznie większe powinowactwo do ludzkich peptydów 1–32 niż do peptydów wołowych (73-krotnie)
czy wieprzowych (23-krotnie). Ponadto przeciwciała reagują z niektórymi wielokrotnymi formami cząsteczkowymi
inhibiny, które występują w wołowych i ludzkich płynach pęcherzykowych (1).
Środki ostrożności
1.
2.
3.
4.
5.
Przechowywanie
(115465-001)
Odczynniki przeznaczone dla przeszkolonych Użytkowników.
Opisywany produkt zawiera silnie toksyczny związek — azydek sodu (NaN3), w czystej postaci. Stężenie
NaN3 występujące w produkcie nie jest klasyfikowane jako niebezpieczne. Jednak w wyniku reakcji NaN3 z
ołowiem lub miedzią, wchodzącymi w skład instalacji kanalizacyjnych, mogą powstawać silnie wybuchowe
azydki metali. Przy usuwaniu resztek odczynnika używać dużych ilości wody do przepłukiwania, aby
uniknąć gromadzenia się azydków w instalacji kanalizacyjnej.
Podobnie jak w przypadku każdego produktu otrzymywanego z materiału biologicznego, należy stosować
odpowiednie procedury postępowania.
Należy stosować właściwe wyposażenie ochronne, zabezpieczające przed kontaktem odczynnika ze skórą
bądź oczami.
Niewykorzystany odczynnik należy usuwać zgodnie ze stosownymi przepisami lokalnymi i krajowymi.
Przechowywać w temperaturze 2–8°C. Nie stosować po upływie terminu ważności podanego na opakowaniu.
Jeżeli odczynniki są przechowywane w warunkach innych niż podane na ulotce dołączanej do opakowania,
Użytkownik powinien je zweryfikować. Nie ma jednoznacznych oznak świadczących o niestabilności tego
produktu. Z tego względu jednocześnie z badaniem próbek pochodzących od pacjentów, należy wykonywać
dodatnie i ujemne próby kontrolne. W wypadku nieoczekiwanego wyniku odczynu, którego nie można wyjaśnić
różnicami w procedurach laboratoryjnych, gdy podejrzewa się problem z przeciwciałem, należy się skontaktować
z działem wsparcia technicznego firmy Dako.
307131PL_001 s. 1/3
Przygotowanie próbek
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Przeciwciała mogą być wykorzystane do znakowania utrwalonych formaliną skrawków zatapianych w parafinie.
Preparaty tkankowe należy pociąć na skrawki o wymiarach 4 µm.
Wymagane jest poddanie preparatów cieplnemu odmaskowaniu antygenu. Optymalne wyniki uzyskuje się w
wyniku wstępnej obróbki tkanek przy użyciu roztworu EnVision FLEX Target Retrieval Solution, High pH (10x)
(Link) (nr kat. K8000/K8004).
Odparafinowane skrawki: Zaleca się wstępną obróbkę utrwalonych w formalinie i zatopionych w parafinie
skrawków tkankowych przy użyciu Dako PT Link (nr kat. PT100/PT101). Szczegółowe instrukcje zawiera
Instrukcja użytkownika aparatu PT Link.
Postępować według procedury wstępnej obróbki tkanek zamieszczonej w ulotce roztworu EnVision FLEX
Target Retrieval Solution, High pH (10x) (Link) (nr kat. K8000/K8004). Dla aparatów PT Link należy stosować
następujące parametry: Temperatura wstępnego ogrzewania: 65°C; temperatura i czas odmaskowania antygenu:
97°C przez 20 (±1) minut; ochłodzić do 65°C. Przepłukać skrawki rozcieńczonym roztworem o temperaturze
pokojowej EnVision FLEX Wash Buffer (10x) (Link) (nr kat. K8000).
Skrawki zatapiane w parafinie: W celu odmiennego przygotowania próbek zarówno odparafinowanie, jak i
odmaskowanie można wykonać w aparacie PT Link z zastosowaniem zmienionej procedury. Informacje można
znaleźć w Instrukcji użytkownika aparatu PT Link. Po zakończeniu wykonywania odczynu skrawki tkankowe
należy poddać odwodnieniu, oczyszczeniu i nakryć za pomocą środka do trwałego zatapiania.
W trakcie przygotowywania oraz podczas procedury znakowania immunohistochemicznego skrawki nie powinny
wyschnąć. W celu uzyskania lepszego przylegania skrawków do szkiełek podstawowych zaleca się stosowanie
szkiełek Dako Silanized Slides (nr kat. S3003).
Wykonanie odczynu
oraz materiały
wymagane, ale
niedostarczane
Zalecanym system wizualizacji jest EnVision FLEX+, Mouse, High pH, (Link) (nr kat. K8002). W
oprogramowaniu Autostainer Link wstępnie zaprogramowano etapy odczynu i czasy inkubacji. Szczegółowe
informacje dotyczące wkładania szkiełek mikroskopowych i odczynników przedstawiono w Instrukcji użytkownika
aparatu Autostainer Link. Jeśli protokoły nie są dostępne w używanym systemie Autostainer, należy
skontaktować się z działem wsparcia technicznego firmy Dako. Wszystkie procedury inkubacji należy również
przeprowadzać w temperaturze pokojowej.
Optymalne warunki mogą się zmieniać w zależności od rodzaju materiału i sposobu jego przygotowania i
powinny być określone indywidualnie w każdym laboratorium. Aby możliwe było wykonanie oceny przez
patologów z różnym nasileniem odczynu preparatów, należy skontaktować się z działem obsługi/obsługą
techniczną firmy Dako w celu uzyskania informacji dotyczącej zmiany programowania protokołu. Należy upewnić
się, że działanie zmodyfikowanego protokołu jest prawidłowe — w tym celu należy ocenić, czy odczyn jest taki
jak opisany w części „Charakterystyka wydajnościowa”.
Zalecane jest barwienie kontrastowe hematoksyliną za pomocą EnVision FLEX Hematoxylin (Link) (nr kat.
K8008). Zaleca się stosowanie bezwodnego, trwałego środka do zatapiania.
Równolegle z odczynami na materiale pochodzącym od pacjentów należy wykonywać dodatnie i ujemne próby
kontrolne z użyciem identycznego protokołu. Dodatnia kontrola tkankowa powinna obejmować komórki Leydiga i
Sertoliego, natomiast we wszystkich dodatnich preparatach komórki/struktury powinny wskazywać odczyn reakcji
taki jak opisany dla tej tkanki w części „Charakterystyka wydajnościowa”. Zalecana kontrola ujemna to FLEX
Negative Control, Mouse (Link) (nr kat. IR750).
Interpretacja odczynu
Przeciwciała dają odczyn cytoplazmatyczny.
Charakterystyka
wydajnościowa
Tkanki prawidłowe: Metody immunohistochemiczne wykazały ekspresję podjednostek α inhibiny w większości
elementów guzów z komórek podścieliska i sznurów płciowych jajnika. Elementy immunoreaktywne, do których
należą pęcherzykowe komórki warstwy ziarnistej i wewnętrzne komórki osłonki jajnika, jądrowe komórki
Sertoliego i Leydiga oraz luteinizowane komórki podścieliska-osłonki i wnęki (2). Przeciwciała przeciwko α
inhibinie, klon R1, wykazały silną immunoreaktywność w warstwie siatkowej zdrowej kory nadnerczy, słabszą
immunoreaktywność w warstwie o budowie pęczkowej i brak reaktywności w komórkach warstwy kłębkowatej (4). W
zdrowej tkance sutka została wykazana ekspresja α inhibiny w komórkach nabłonka przewodowego i zrazikowego,
natomiast brak ekspresji w komórkach mięśniowo-nabłonkowych (5). Także wyniki dodatnie wyniki w badaniach
immunohistochemicznych uzyskały somatotrofy przysadki (6). Brak odczynu dodatniego zaobserwowano we
wszystkich komórkach trzustki i komórkach endokrynnych przewodu pokarmowego, w tym w komórkach dna,
górnego odcinka, dwunastnicy, jelita czczego, jelita krętego, wyrostka robaczkowego i odbytnicy (6).
Tkanki nieprawidłowe: Ekspresja α inhibiny w hiperplastycznej korze nadnerczy wykazała odczyn silnie dodatni w
warstwie siatkowej, słaby w warstwie o budowie pęczkowej i brak ekspresji w warstwie kłębkowatej, a także w
komórkach rdzenia nadnerczy. W gruczolakach kory nadnerczy ekspresja α inhibiny była słaba i ogniskowa,
natomiast silna we wszystkich guzach powodujących wirylizację. Ekspresja α inhibiny była zmienna w
przypadkach raków kory nadnerczy niezależnie od aktywności hormonalnej, od odczynu silnie dodatniego do
całkowicie ujemnego, dlatego ogólnie ekspresja w warstwie α inhibiny była wysoka w androgenie wytwarzającym
komórki koronadnerczowe (4). W chorobowo zmienionej tkance sutka wykazano od umiarkowanej do silnej
reaktywność immunologicznej przeciwciała przeciwko α inhibinie w komórkach nabłonka łagodnych nowotworów,
silnią w komórkach nabłonka gruczołów w zmianach włóknisto-torbielowatych, i od słabej do umiarkowanej w
nowotworowych komórkach nabłonka oraz immunoreaktywność w komórkach nabłonka zmian złośliwych (5).
Jeden przypadek guza z komórek warstwy ziarnistej w ośrodkowym układzie nerwowym (CNS) wykazał
reaktywność z przeciwciałem przeciwko α inhibinie, klon R1. W niewielu przypadkach (7/17) guzów
endokrynnych z różnych miejsc w układzie zespolenia żołądkowo-trzustkowego wykazana została
immunoreaktywność z przeciwciałem przeciwko α inhibinie, klon R1. Immunoreaktywność wykazano w 1/1
przypadków niewielkich guzów w komórkach G dwunastnicy i w 1/2 przypadkach niewielkich guzów w
komórkach G trzustki, w 2/3 przypadkach guzów wydzielających VIP trzustki, w 1/1 przypadkach nieokreślonego
(115465-001)
307131PL_001 s. 2/3
guza z komórek jelita czczego i trzustki oraz w 1/1 przypadkach z guzów z komórek A/D trzustki. Nie wykazano
immunoreaktywności przeciwciała przeciwko α inhibinie w pozostałych guzach badanych w dwunastnicy, a także
wyrostku robaczkowym, jelicie krętym, odbytnicy, prawym jelicie grubym i żołądku różnych typów komórek (6).
W tkankach nieprawidłowych jajnika α inhibina jest czułym markerem w większości guzów SCST. W oparciu o
przegląd aktualnej literatury (2) α inhibina wykazuje immunoreaktywność w ok. 100% komórek nowotworowych w
guzach z komórek warstwy ziarnistej, guzach z komórek Leydiga, Sertoliego-Leydiga, Sertoliego, steroidowych,
guzach z komórek podścieliska i sznurów płciowych i jądrzaków właściwych. Przeciwciało przeciwko α inhibin
barwi elementy sznurów płciowych gonadoblastomów i niesklasyfikowane guzy z komórek podścieliska jajnika i
sznurów płciowych z kilkoma wyjątkami. Jednak element komórek Sertoliego w guzach SCST wykazał w
sporadycznych przypadkach brak ekspresji α inhibiny. Ekspresja (inhibiny została także wykazana w większości
luteinizowanych komórek podścieliska lub komórek takich jak luteino–osłonkowe w otoczkowiakach,
otoczkowiakach włóknistych, guzów złożonych z luteocytów zrębowych, włókniakach, twardniejących guzów
podścieliska, rozrostu podścieliska i rozlanej hiperplacji komórek osłonki jajnika. Ekspresję (inhibiny wykazały
luteinizowane komórki podścieliska lub komórki takie jak luteino–osłonkowe w obrębie podścieliska guzów
nabłonkowych jajnika i raków przerzutowych jajnika (2). Badanie różnych tkanek nieprawidłowych jajnika z
przeciwciałem przeciwko (inhibinie, klon R1, wykazały immunoreaktywność w 77/80 przypadkach guzów z
komórek warstwy ziarnistej, 12/12 przypadkach guzów z komórek Sertoliego-Leydiga, obu podtypach formy
siateczkowej guzów z komórek Sertoliego-Leydiga, obu przypadkach guzów Sertoliego, obu przypadkach
jądrzaka właściwego, 9/18 przypadkach otoczkowiaka i 6/6 przypadkach guzów z komórek steroidowych (3,7).
15/16 przypadków jądrowych guzów z komórek podścieliska jajnika i sznurów płciowych badanych z
przeciwciałem przeciwko (inhibinie, R1, wykazało immunoreaktywność (2). Wszystkie przypadki otoczkowiaków
włóknistych, śluzaków, twardniejących guzów podścieliska, różne postaci raka, guzów zarodkowych jajników,
raków drobnokomórkowych, chłoniaków i tkanek nowotworów złośliwych słabo zróżnicowanego raka stercza
wykazały brak immunoreaktywności z przeciwciałami przeciwko (inhibinie (3, 7, 8).
Piśmiennictwo
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
Groome N, Hancock J, Betteridge A, Lawrence M, Craven R. Monoclonal and polyclonal antibodies reactive
with the 1-32 amino terminal sequence of the alpha subunit of human 32K inhibin. Hybridoma 1990; 9(1):31
Zheng W, Lauchlan SC. Inhibin and activin: their roles in ovarian tumorigenesis and their diagnostic utility in
surgical pathology practice. Applied Immuno & Mol Morph 1999; 7(1):29
Costa MJ, Ames PF, Walls J, Roth LM. Inhibin immunohistochemistry applied to ovarian neoplasms: a
novel, effective, diagnostic tool. Human Path 1997; 28(11):1247
Arola J, Liu J, Heikkilä P, Voutilainen R, Kahri A. Expression of inhibin (in the human adrenal gland and
adrenocortical tumors. Endo Res 1998; 24(3&4):865
Di Loreto C, Reis FM, Cataldi P, Zuiani C, Luisi S, Beltrami CA, Petraglia F. Human mammary gland and
breast carcinoma contain immunoreactive inhibin/activin subunits: evidence for a secretion into cystic fluid.
European J of Endo 1999; 141:190
La Rosa S, Uccella S, Billo P, Facco C, Fausto S, Capella C. Immunohistochemical localization of (- and
ßA-subunits of inhibin/activin in human normal endocrine cells and related tumors of the digestive system.
Virchows Arch 1999; 434:29
Matias-Guiu X, Pons C, Prat J. Mullerian inhibiting substance, alpha-inhibin, and CD99 expression in sex
cord-stromal tumors and endometrioid ovarian carcinomas resembling sex cord-stromal tumors. Human
Path 1998; 29(8):840
Mellor SL, Richards MG, Pedersen JS, Robertson DM, Risbridger GP. Loss of the expression and
localization of inhibin α-subunit in high grade prostate cancer. J of Clin Endocrinol and Metab 1998;
83(3):969
Wydanie 09/07
(115465-001)
307131PL_001 s. 3/3