Wady i choroby oczu i uszu

advertisement
Wady i choroby oczu i uszu
Oko miarowe
Większość osób ma oczy miarowe, to znaczy takie, które
prawidłowo skupiają promienie świetlne na siatkówce. Niektórzy
mają jednak oczy niemiarowe. Związane z tym wady widzenia
można podzielić m.in. na krótkowzroczność, dalekowzroczność,
starczowzroczność i astygmatyzm.
Krótkowzroczność
Krótkowzroczność to wada wzroku, która polega na tym, że soczewka
oka zamiast skupiać promienie świetlne na siatkówce, ogniskuje je
przed nią. Osoba będąca krótkowidzem dobrze widzi z bliskiej
odległości, natomiast kiedy patrzy w dal – widzi nieostro, a obraz na
siatkówce jest zamazany.
Do korekcji krótkowzroczności stosuje się soczewki rozpraszające
dwuwklęsłe, których moc optyczną podaje się w dioptriach, ze
znakiem minus (np. – 4 dpt).
Nadwzroczność
Nadwzroczność to wada wzroku, która polega na tym, że soczewka oka
zamiast skupiać promienie świetlne na siatkówce, ogniskuje je za nią.
Osoba będąca dalekowidzem lepiej widzi z dalszej odległości,
natomiast kiedy patrzy blisko – widzi nieostro, a obraz na siatkówce
jest zamazany.
Do korekcji nadwzroczności stosuje się soczewki skupiające, których
moc optyczną podaje się w dioptriach, ze znakiem plus (np. +4 dpt).
Starczowzroczność
Dotyka osoby w wieku ok. 45 lat. Jest wynikiem tego, że soczewka
oka wraz z upływem lat staje się coraz mniej elastyczna i traci
zdolność dobrego widzenia przedmiotów położonych zarówno
daleko, jak i blisko. U osoby dotkniętej tą wadą stopniowo
osłabia się widzenie na bliskie odległości. W takim przypadku
konieczne jest zastosowanie soczewek korekcyjnych.
Astygmatyzm
Jest to wada wzroku, która zwykle współistnieje z
krótkowzrocznością lub nadwzrocznością, ale może także
stanowić samodzielną wadę. Wywołana jest przede wszystkim
nierównomierną krzywizną rogówki. Przy astygmatyzmie oko nie
jest w stanie skupić promieni światła w jednym miejscu na
siatkówce (światło jest rozmytą linią – promienie skupiają się
przed, na i za siatkówką). Osoba z astygmatyzmem widzi
nieostro zarówno z dalszej, jak i z bliskiej odległości. Do korekcji
astygmatyzmu stosuje się soczewki cylindryczne.
•
Oko ludzkie przystosowane jest do widzenia barw światła o długości
fali w zakresie od około 400 nm (barwa fioletowa) do około 700 nm
(barwa czerwona).
Daltonizm
Jedną z wad wzroku jest daltonizm polegający na złym
rozpoznawaniu barw. Nazwa wady pochodzi od nazwiska
angielskiego fizyka i chemika J.Daltona, który jako pierwszy
opisał ślepotę na barwy zieloną i czerwoną. Może być to wada
wrodzona lub nabyta. Wada ta jest często definiowana jako
ślepota na barwę czerwono - zieloną. Występuje także ślepota
na barwę czerwoną, rzadziej zieloną i bardzo rzadko na
fioletową.
Zez
Jest wadą oczu objawiającą się osłabieniem mięśni ocznych, co
powoduje zmianę kąta patrzenia jednego oka względem
drugiego.
Efektem
zeza
jest
zaburzenie
widzenia
stereoskopowego.
Choroby oczu - jaskra
Jaskra jest wieloczynnikową, bardzo poważną chorobą oczu, która
prowadzi do postępującego i nieodwracalnego uszkodzenia
nerwu wzrokowego, a w efekcie do całkowitej utraty wzroku.
Za główne czynniki wywołujące jaskrowe zapalenie nerwu
wzrokowego uważa się nadmierny wzrost ciśnienia
wewnątrzgałkowego oraz przewlekłe niedokrwienie nerwu
wzrokowego.
Ryzyko zachorowania na jaskrę zwiększa: występowanie tej
choroby w rodzinie, nieprawidłowe ciśnienie krwi, cukrzyca,
miażdżyca, częste migreny, długotrwały stres, podeszły wiek,
urazy oka, palenie papierosów.
Choroby oczu - zaćma
Zaćma jest to choroba oka polegająca na częściowym lub
całkowitym zmętnieniu soczewki oka. Powoduje, że soczewka
traci swoją przejrzystość i z czasem następuje utrata widzenia.
Zaćma może mieć postać wrodzoną (u dzieci) lub nabytą (u
dorosłych).
Typowe objawy zaćmy:
• przymglone widzenie,
• zniekształcenie obrazu,
• pogorszenie ostrości wzroku w jasnym świetle oraz znaczne jej
polepszenie o zmierzchu lub przy zachmurzonym niebie,
• zaburzenia w ocenie odległości,
• zez lub oczopląs (u dzieci)
• zaburzenia w poruszaniu lub samoobsłudze (u starszych).
W przypadku narządu wzroku należy pamiętać o:
• kontrolnych badaniach wzroku – zalecane w celu zapobiegania,
wykrywania i leczenia problemów wzroku,
• profilaktyce – wskazane jest badanie profilaktyczne wzroku już
kilkuletnich dzieci ze względu na możliwość występowania
dziedzicznych schorzeń przebiegających niejednokrotnie
bezobjawowo,
• właściwym doborze okularów lub soczewek kontaktowych,
które coraz częściej są stosowane.
Choroby ucha – zapalenie ucha
środkowego
• Ucho środkowe może ulec zakażeniu przez bakterie chorobotwórcze,
takie jak gronkowce czy paciorkowce, które wywołują zapalenie ucha
środkowego. Jest to najczęstsza choroba tego narządu.
•
Zapalenie ucha środkowego zdarza się zarówno u dzieci jak i u osób
dorosłych.
• W przypadku zapalenia ucha środkowego wypływa z niego płyn
zawierający ropę lub ropę wraz ze śluzem. Choroba rozpoczyna się bólem
ucha, uczuciem pełności i szumem w uchu. Jednocześnie następuje
pogorszenie słuchu. Ból na początku choroby pojawia się co jakiś czas i
jest rwący. Wraz z rozwojem choroby ból staje się ciągły i bardzo
dokuczliwy. Jednocześnie temperatura ciała ulega podwyższeniu, u dzieci
osiągając nawet 40°C.
•
Zapalenie ucha środkowego wymaga intensywnego leczenia i konsultacji
u laryngologa.
Głuchota starcza
•
Jest skutkiem naturalnego procesu starzenia się części nerwowej,
odbiorczej narządu słuchu. W wyniku uszkodzeń i starzenia się
neuronów osoby starsze borykają się z niedosłuchem. Trudno
jednoznacznie ocenić, wiek w którym słuch zaczyna się pogarszać. Do
grupy tak zwanego największego ryzyka zagrożeniem głuchotą starczą
zalicza się osoby, które nadmienienie obciążały słuch w młodszym
wieku. Przyczyn głuchoty upatruje się również w chorobach, które mają
wpływ na komórki nerwowe w uchu. Niedosłuch bywa też dziedziczny.
Ważnym krokiem jest w tym przypadku zapewnienie dobrze
dopasowanych, wysokiej jakości aparatów słuchowych.
Co to jest hałas?
Nierozerwalną częścią naszego życia są dźwięki, które odgrywają dwojaką
rolę:
• jako zjawiska pożądane – czyli środek porozumiewania się i odbioru
wrażeń słuchowych
• jako zjawiska niepożądane – czyli dźwięki przeszkadzające, szkodliwie
działające na zdrowie człowieka
Miarą dźwięków niepożądanych, czyli hałasu, jest poziom dźwięku wyrażony
w decybelach (dB):
• poziomy dźwięku niższe od 45 dB w dzień są dla człowieka mało
uciążliwe;
• hałas o poziomach dźwięku 65-70 dB jest uciążliwy i – niestety – typowy
dla naszego życia codziennego;
• w polskim i międzynarodowym ustawodawstwie przyjęto, że poziom
dźwięku powyżej 85 dB przy 8 godzinnym działaniu na stanowisku pracy
stwarza zagrożenie uszkodzenia słuchu.
Hałas
• Wpływa bardzo niekorzystnie na układ nerwowy, zarówno
dziecka, jak i dorosłego człowieka. Przebywanie w dużym
hałasie objawia się zaburzeniami czucia, wzmożoną
pobudliwością, bezsennością, kłopotami z koncentracją, bólami i
zawrotami głowy itp. Duży wpływa na rodzaj obserwowanych
zaburzeń ma wrażliwość osobnicza i wiek człowieka – ludzie
starsi są bardziej wrażliwi.
Download