Monetaryzm - e

Monetaryzm
1) Milton Friedman (1912 – 2006), laureat Nagroda Nobla (1976 r.), związany
ze Szkołą Chicagowską, Najbardziej znane prace: Kapitalizm i wolność
(1962) wraz Wolny wybór (1980) (we współautorstwie z Rose Friedman),
jego poglądy w znacznym stopniu kształtowały politykę R. Reagana.
2) Główne idee zawarte w pracach Friedmana:
 hipoteza dochodu permanentnego A Theory of the Consumption Function
1957.
 teoria pieniądza, The Quantity Theory of Money – A Restatement 1956, A
Monetary History of the United States, 1867- 1960” współautorka A.
Schwartz (1963 r)
 teoria naturalnej stopy bezrobocia – długookresowa krzywa Phillipsa The
Role of Monetary Policy „American Economic Review” 1968.
3) Hipoteza dochodu permanentnego: podstawowym podmiotem jest człowiek
dokonujący kalkulacji w długim okresie (okres własnego życia). Majątek
permanentny oznacza ilość oraz rodzaj dóbr jakich człowiek spodziewa się
osiągnąć w perspektywie własnego życia.
Dochód permanentny i dochód bieżący
QPerm.
QBież
Gromadzenie
oszczędności i spłata
kredytów konsumpc.
Zaciąganie
kredytów
konsumpc.
Wydawanie
oszczędności
QPerm.= wydatki
QBież = wpływy
0
15
Początek
aktywnego
życia
35
60
80
Lata
Koniec
Koniec
aktywnego życia
życia
1
4) Teoria pieniądza. Friedman odwołał się do ilościowej teorii pieniądza
formułując równanie pozwalające oszacować popyt na pieniądz:
Uproszczona wersja Friedmana funkcji popytu na realne zasoby
gotówkowe:
Md
= f (YP, r, P e ,u)
P
gdzie:
Md
- popyt na pieniądz w kategoriach realnych
P
YP- dochód permanentny używany zastępczo w miejsce majątku
(tworzy ograniczenie budżetowe)
r – przychód od aktywów finansowych
P e - oczekiwana stopa inflacji
u – upodobania i preferencje jednostki.
Ceteris paribus popyt na pieniądz będzie tym większy :
 im większy jest poziom majątku,
 im niższy jest dochód od innych aktywów (monetaryści przeciwnie
do ortodoksyjnej szkoły keynesowskiej uważają, że pieniądz stanowi
substytut dla szerokiego rodzaju aktywów realnych i finansowych),
 im niższa jest oczekiwana stopa inflacji.
5) Dyskusje wokół krzywej Phillipsa:
Krótkookresowa krzywa autorstwa Albana Phillipsa w 1958 r.
w
w
2%
0
2,5%
5,5%
w
- stopa zmian płac nominalnych
w
U - stopa bezrobocia
U
(stopa bezrobocia)
Gdzie
2
W 1960 r. Samuelson i Solow wprowadzili zamiast stopy zmian płac
nominalnych stopę inflacji.
p
p
2%
0
2,5%
5,5%
U
(stopa bezrobocia)
Długookresowa Krzywa Phillipsa
w
P e
=
f(U)
+
w
Stopa zmian płacy nominalnej jest funkcją poziomu bezrobocia
powiększonej o stopę przewidywanej inflacji.
w
w
LRPC
w
2
w
w
1
w
C
B
A
SRPC2
U1 UN
SRPC2
U
SRPC
3